«Χωρίς τους εργαζόμενους τα ξενοδοχεία είναι απλά κουφάρια και νομίζω ότι αυτό θα πρέπει να το συνειδητοποιήσουν οι εργαζόμενοι. Δηλαδή εάν δεν πάει η καμαριέρα να καθαρίσει και ο μάγειρας να μαγειρέψει δεν πρόκειται να λειτουργήσουν τα ξενοδοχεία. Άρα έχουμε μεγάλη δύναμη, αρκεί να την εκμεταλλευτούμε κατάλληλα οργανωμένα, μαζικά και συλλογικά» δηλώνει σε συνέντευξή της στον «Σ» η πρόεδρος Εργατικού Κέντρου Βόρειας Δωδ/σου και πρόεδρος Σωματείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων και Σερβιτόρων Κω Ιωάννα Λάμπρου.
Η κα Λάμπρου περιγράφει τις συνθήκες εργασίας, καταγγέλλοντας τους μεγαλοξενοδόχους για άγρια εκμετάλλευση των εργαζόμενων, οι οποίοι, λόγω της μεγάλης έλλειψης προσωπικού που παρουσιάζεται τα τελευταία χρόνια στον κλάδο, εξαναγκάζονται να εργάζονται 10ωρα, 12ωρα και 14ωρα χωρίς την αντίστοιχη μισθολογική απολαβή.
Παράλληλα, αναφέρει πως, επίκειται νέα συνάντηση με την Ένωση Ξενοδόχων, καθώς και η υπογραφή τοπικής κλαδική συλλογικής σύμβασης εργασίας. Δεν παραλείπει να αναφέρει πως, μπροστά στο κέρδος και στο να λειτουργήσει η οικονομία του τουρισμού, δηλαδή, οι τσέπες των μεγαλοξενοδόχων, τα μέτρα προστασίας από τον κορωνοϊό έχουν «ξεχαστεί».
Καταλήγει, καλώντας τους εργαζόμενους να γραφτούν στα σωματεία τους «γιατί εάν είναι ο καθένας μόνος του, μας έφαγε το μαύρο φίδι» όπως λέει χαρακτηριστικά.
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Ερ.: Κυρία Λάμπρου, φέτος φαίνεται ότι πάμε να κάνουμε ρεκόρ αφίξεων τουριστών. Τι σημαίνει αυτό για τους ξενοδοχοϋπαλλήλους;
Λ.Ι.: Ήδη έχουμε ξεπεράσει τις αφίξεις, σε ότι αφορά το Μάιο του 2019. Αυτά τα στοιχεία έρχονται από το αεροδρόμιο της Κω, από τη Fraport, αλλά και από τις πληρότητες που έχουμε στις μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες. Τώρα τι ακριβώς σημαίνει αυτό για τους ξενοδοχοϋπάλληλους; Νομίζω ότι περιγράφεται με δύο λέξεις κα Αυγούλη. Συνέχιση της βαρβαρότητας. Κι όταν μιλάμε για βαρβαρότητα ήδη βγαίνουν στοιχεία που μιλάνε για ελλείψεις στο προσωπικό, ήδη έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια ο κλάδος μας να υφίσταται έλλειψη προσωπικού. Πολύ πιο έντονα όμως το 2021 και φέτος το 2022. Έναν κλάδο που τα χρόνια της πανδημίας οι εργαζόμενοι προσπάθησαν να επιβιώσουν με τις αναστολές και με τρίμηνες επιδοτήσεις ανεργίας, δηλαδή με ψίχουλα, χωρίς να απαντάει η κυβέρνηση στα δίκαια αιτήματά τους για επίδομα ανεργίας, για όσο διαρκεί η ανεργία προφανώς και βέβαια στο ύψος που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες μας και όχι αυτά τα 400€ ευρώ. Σ’ αυτές τις συνθήκες λοιπόν, πολλοί εργαζόμενοι έφυγαν από τον κλάδο, γιατί δεν είναι ένας κλάδος ο οποίος μπορείς να επιβιώσεις, δεν γίνεται να είσαι εργαζόμενος ακόμα και τις καλές χρονιές, να δουλεύεις 6 μήνες για να ζήσεις τους δώδεκα και με την ακρίβεια και με όλα αυτά που έχουμε να αντιμετωπίσουμε και με το ρεύμα και το σούπερ μάρκετ και όλες τις ανάγκες που προκύπτουν μέσα στα σπίτια των εργαζομένων. Έτσι ένας κόσμος αποφάσισε να αλλάξει κλάδο.
Ένα είναι αυτό. Δεύτερον: Ένας κόσμος τα έχει παρατήσει και υπάρχει αυτή η μεγάλη έλλειψη προσωπικού, γιατί οι συνθήκες είναι ανυπόφορες. Υποκριτικά λένε ότι υπάρχει μεγάλη έλλειψη προσωπικού και αναρωτιούνται «μα που πήγαν όλοι αυτοί οι εργαζόμενοι», αλλά κουβέντα δε λένε για τα προηγούμενα χρόνια, χρυσοφόρα χρόνια την προηγούμενη δεκαετία, με δισεκατομμύρια κέρδη των ξενοδόχων και από την άλλη οι εργαζόμενοι και μείωση είχαμε στην κλαδική συλλογική σύμβαση, όποιοι βέβαια την τηρούσαν.
Ένας κόσμος έχει φύγει γιατί ήταν κάθε μέρα χωρίς ρεπό και με μισθούς από 700 ευρώ έως 900 ευρώ, δεν αντέχεται. Και μιλάμε για εργοδοτική ασυδοσία και αυθαιρεσία με συνθήκες που μόνο γαλέρες θυμίζουν. Έτσι χτίστηκε το θαύμα του τουρισμού, πάνω στις πλάτες των εργαζομένων και μην αναρωτιούνται οι περισσότεροι από αυτούς και κάνουν ότι δεν ξέρουν που πήγαν οι εργαζόμενοι. Και επίσης να σας πω το εξής. Μιλάνε όλοι για το προσωπικό που λείπει και κουβέντα δεν λέει κανένας τους, αυτοί που σήμερα δουλεύουν σε τι συνθήκες δουλεύουν. Για να λείπει κάποιος εργαζόμενος και με ανεβασμένο τον όγκο δουλειάς, αυτοί που έχουν μείνει έχει ρωτήσει κανένας πώς βγάζουν τη βάρδια, σε τι συνθήκες δουλειάς εργάζονται και τι μισθούς παίρνουν;
Ερ.: Αυτό ήταν ένα από τα ερωτήματα που ήθελα να σας θέσω. Είπατε πριν ότι οι ξενοδοχοϋπάλληλοι εργάζονταν τα προηγούμενα χρόνια σε συνθήκες γαλέρας. Η φετινή εργασιακή κατάσταση πως μπορεί να περιγραφεί, γιατί γνωρίζουμε τα πράγματα πως;
Λ.Ι.: Αυτό που σας είπα και πριν. Τώρα είναι όλες οι ειδικότητες που υφίστανται υπερβολική πίεση. Οι καμαριέρες έχουν σχεδόν τα διπλάσια δωμάτια, οι σερβιτόροι αναγκάζονται να εξυπηρετήσουν παραπάνω τραπέζια από αυτό που ανθρωπίνως είναι δυνατόν. Και δεν είναι μόνο αυτό. Ο όγκος εργασίας είναι τόσο μεγάλος που εξαναγκάζεται ο εργαζόμενος να μείνει παραπάνω, να δουλέψει παραπάνω, χωρίς να υπάρχει η ανάλογη ανταπόκριση στο μισθό του, γιατί δίνουν ψίχουλα. Και εκμεταλλεύονται ένα σωρό νόμους, γιατί όπως σας είπα, υπήρξε μείωση στη συλλογική σύμβαση, η οποία και αυτή δεν τηρείται, και πληρωνόμαστε τώρα όπως πληρωνόμασταν πριν από 10 και 15 χρόνια, ενώ όλα τα πράγματα έχουν πάει προς τα πάνω.
Ερ.: Θα έρθουμε και στη συλλογική σύμβαση εργασίας. Να μείνουμε λίγο σε αυτό το θέμα. Το σωματείο έχει επισκεφθεί τα ξενοδοχεία ή την Ένωση Ξενοδόχων για να περιγράψει τη γνωστή ούτως ή άλλως κατάσταση και να ζητήσει παρέμβαση; Έχει γίνει αυτό; Μπορεί να γίνει;
Λ.Ι.: Εμείς σαν σωματείο κάνουμε εξορμήσεις σε χώρους δουλειάς. Δεν είναι η πρώτη φορά που θα κάνουμε συνάντηση με την Ένωση Ξενοδόχων για να δούμε αυτά τα ζητήματα, που τα έχουμε ξαναβάλει. Στο σχεδιασμό μας είναι να κάνουμε συνάντηση με την Ένωση Ξενοδόχων βάζοντας αυτά τα ζητήματα που έχουν προκύψει και όσα άλλα προκύπτουν και βέβαια είμαστε στη διαδικασία συζήτησης για τοπική κλαδική συλλογική σύμβαση με βάσει τις ανάγκες μας και με αυξήσεις στους μισθούς γιατί είναι τέτοια η κατάσταση που δεν μπορούμε να επιβιώσουμε με αυτά που δίνονται σήμερα.
Ερ.: Είναι εφικτή αυτή η πρόταση για τοπική κλαδική συλλογική σύμβαση εργασίας; Γιατί αυτό, σε συνέντευξη που πήραμε από τους επικεφαλής των δημοτικών παρατάξεων, το έθεσε η κα Ρούφα.
Λ.Ι.: Βεβαίως. Εφικτό θα είναι εάν οι εργαζόμενοι έρθουν και συσπειρωθούν στο σωματείο και συλλογικά και μαζικά μπορούμε να το παλέψουμε. Δείτε τώρα την κρατική συλλογική σύμβαση που υπέγραψε η ομοσπονδία οικοδόμων μετά από πόσα χρόνια, αυτά που καταφέρανε στο λιμάνι ή οι εργαζόμενοι στη e-food. Αγώνες δηλαδή που γίνονται μέσα σ’ αυτές τις δύσκολες συνθήκες και οι εργαζόμενοι καταφέρνουν και υπογράφουν συλλογικές συμβάσεις. Και σε πολλούς άλλους χώρους δουλειάς που οι εργαζόμενοι συσπειρωμένοι διεκδίκησαν και κέρδισαν συλλογικές συμβάσεις εργασίας με αυξήσεις στους μισθούς. Αυτό όμως που θα το κάνει όμως πράξη είναι η συμμετοχή των εργαζόμενων.
Ερ.: Είναι ένα αίτημα χρόνων του σωματείου. Μακάρι αυτή τη φορά να ευοδώσουν οι ευχές, μακάρι οι εργαζόμενοι να αντιληφθούν τη δύναμη τους καταρχάς, γιατί πιστεύω ότι αντιλήφθηκαν ότι έχουν δύναμη και να προχωρήσουν παραπέρα.
Λ.Ι.: Αυτό φαίνεται και από το παράδειγμα που δώσαμε για την έλλειψη προσωπικού. Βλέπουμε ότι χωρίς τους εργαζόμενους τα ξενοδοχεία είναι απλά κουφάρια και νομίζω ότι αυτό θα πρέπει να το συνειδητοποιήσουν οι εργαζόμενοι. Δηλαδή εάν δεν πάει η καμαριέρα να καθαρίσει και ο μάγειρας να μαγειρέψει δεν πρόκειται να λειτουργήσουν τα ξενοδοχεία. Άρα έχουμε μεγάλη δύναμη, αρκεί να την εκμεταλλευτούμε κατάλληλα οργανωμένα, μαζικά και συλλογικά.
Ερ.: Η ομοσπονδία πως παλεύει τα ζητήματα αυτά σε πανελλαδικό επίπεδο; Γιατί θα έπρεπε να είχε ξεσηκωθεί και να ‘ναι όλη μέρα στους δρόμους.
Λ.Ι.: Η ομοσπονδία δυστυχώς, και οι δυνάμεις που πλειοψηφούν που είναι η ΠΑΣΚ και η ΔΑΚΕ, έχει μία στάση αναμονής εδώ και κάποια χρόνια, με όλα αυτά τα ζητήματα που έχουν προκύψει και με την πανδημία και με τις αναστολές, αν θέλετε και στη διαχείριση του μικρότερου κακού. Εμείς λέμε ότι αυτή η στάση αναμονής δεν μπορεί να συνεχιστεί ειδικά σε αυτές τις συνθήκες. Τώρα είναι που η σεζόν έχει ξεκινήσει και είμαστε στους χώρους δουλειάς και επειδή όπως είπατε αυτό το φαινόμενο είναι πανελλαδικό, θα πρέπει να υπάρχει μια κατά τη γνώμη μας μεγαλύτερη δράση από την ομοσπονδία, με κινητοποιήσεις, όποιες κι εάν είναι αυτές, είτε και αν καταλήξουν σε απεργιακές κινητοποιήσεις, που πραγματικά οι εργαζόμενοι θα δείξουν την αντίθεσή τους σε αυτό που ζούνε σήμερα.
Από την άλλη βέβαια υπάρχουν ένα σωρό κλαδικά σωματεία, όπως είναι το συνδικάτο της Αθήνας που τώρα βρίσκεται σε κινητοποιήσεις, προχωρά σε στάσεις εργασίας διεκδικώντας την τοπική κλαδική συλλογική σύμβαση.
Ερ.: Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι βλέπουμε συχνά πυκνά στα κανάλια τον υπουργό τουρισμού και διάφορους άλλους κυβερνητικούς παράγοντες ή και των άλλων κομμάτων της βουλής και δεν έχουμε δει κάποιον εκπρόσωπο των εργαζόμενων να βγαίνει προς τα έξω. Δηλαδή δεν γνωστοποιείται αυτή η κατάσταση.
Λ.Ι.: Κοιτάξτε, θέλουν να τα κρύψουν κάτω από το χαλί, αν και καλοκαίρι, αλλά τα πράγματα δεν κρύβονται. Άλλωστε αυτό που προβάλλεται και από τον νυν υπουργό τουρισμού τον κ. Κικίλια αλλά και από τους προηγούμενους, να θυμηθούμε τον κ. Θεοχάρη που ήρθε και υπέγραψε μνημόνιο με την TUI εδώ στο νησί του Ιπποκράτη, που «έσπασε» η καραντίνα και ήρθαν πρώτοι τουρίστες στην Ελλάδα, είναι ότι προσπαθούν να παρουσιάσουν ένα μεγάλο success story του τουρισμού, στην ουσία όμως το success story είναι για τους μεγάλους τουριστικούς ομίλους είτε αυτοί είναι πράκτορες, είτε είναι μεταφορικές εταιρείες αεροπορικές, είτε είναι μεγαλοξενοδόχοι, γιατί από την άλλη οι εργαζόμενοι όχι απλά success story δεν έχουν, έχουν χειρότερες συνθήκες. Και βέβαια μιλάμε όχι μόνο οι εργαζόμενοι στον κλάδο, εμείς μιλάμε και για τους μικρούς που έχουν τα ενοικιαζόμενα δωμάτια που πραγματικά τώρα πάει κάτι να γίνει, απ’ ότι καταλαβαίνω γιατί διαβάζω και βλέπω και τις δηλώσεις τους, που στην ουσία είναι ότι τα μεγάλα ψάρια τρώνε όλη την πίτα και τα μικρά προσπαθούν να επιβιώσουν με τα ψίχουλα.
Ερ.: Θέλω να σχολιάσετε δύο θέματα. Το ένα είναι η τετράωρη εργασία που βλέπουμε να κερδίζει έδαφος και στο εξωτερικό αλλά και στην Ελλάδα δειλά δειλά και το άλλο είναι η κάρτα εργασίας, που προς το παρόν αφορά βέβαια τους εργαζόμενους στις τράπεζες και στα σούπερ μάρκετ, αλλά τίποτα δεν μας λέει ότι μπορεί να επεκταθεί σε όλους τους κλάδους.
Λ.Ι.: Να ξεκινήσουμε με τα τετράωρα. Μιλάμε για την ευελιξία της εργασίας. Είναι νόμοι που έχουν περάσει εδώ και χρόνια στην Ευρωπαϊκή Ένωση και σιγά σιγά θα έρθουν και προς τα εδώ, γιατί ό,τι ευρωπαϊκό το παίρνει και η χώρα μας προς τη λάθος βέβαια κατεύθυνση. Για παράδειγμα, στα ξενοδοχεία το καλοκαίρι, η εργοδοσία θα σε έχει να δουλεύεις 15ωρο, ανάλογα δηλαδή, με το δικό της κέρδος και με το πόσο καλύτερα θα εκμεταλλευτεί την εργατική δύναμη. Κι εμείς μιλάμε για μείωση του εργάσιμου χρόνου, για 7ωρο, 35ωρο, 5νθήμερο, αλλά με αποδοχές που θα μπορεί ο εργαζόμενος να ζήσει. Όσο για την κάρτα εργασίας, γελάει και ο κάθε πικραμένος. Ήδη έχουμε καταγγελίες από σούπερ μάρκετ ότι, η εργοδοσία βάζει τους εργαζόμενους να χτυπάνε την κάρτα, αλλά τους κρατά περισσότερες ώρες στη δουλειά. Στην ουσία, με την κάρτα εργασίας νομιμοποιείται και ο νόμος Χατζηδάκη με την 10ωρη απλήρωτη εργασία. Η εργοδοσία στηρίζεται από όλες τις κυβερνήσεις και μπορεί να εκμεταλλευτεί – με τόσους νόμους που έχουν ψηφιστεί – τους εργαζόμενους. Εμείς λέμε ότι, οι εργαζόμενοι μαζικά και μέσα από τα σωματεία τους θα πρέπει να διεκδικήσουν όρους εργασίας του σήμερα.
Ερ: Τον τελευταίο καιρό, αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο τα κρούσματα covid και στο νησί μας. Σύμφωνα με πληροφορίες κρούσματα υπάρχουν και σε ξενοδοχεία – εργαζόμενοι και τουρίστες – αλλά ξενοδοχείο καραντίνας ακόμα δεν έχει οριστεί. Πώς το σχολιάζετε;
Λ.Ι.: Νομίζω ότι, ο υπουργός Τουρισμού, ο κ. Πλεύρης, ήταν ξεκάθαρος όταν άνοιξε η σεζόν. Μας είπε ότι, πλέον η πανδημία τελείωσε. Γιατί; Για να δουλέψει το μεγάλο τουριστικό κεφάλαιο, να αρθούν τα όποια εμπόδια και τα όποια πρωτόκολλα υπήρχαν τα προηγούμενα χρόνια, παρόλο που εμείς λέγαμε ότι και αυτά δεν ήταν αρκετά. Άρα, μπροστά στο κέρδος και στο να λειτουργήσει η οικονομία του τουρισμού, δηλαδή, οι τσέπες των μεγαλοξενοδόχων, όλα ξεχνιούνται. Εμείς λέμε ότι, θα πρέπει να ενταθεί η ιχνηλάτηση, να γίνονται τεστ επαναλαμβανόμενα στους χώρους εργασίας, λέμε ότι είναι απαράδεκτη η 5θήμερη καραντίνα γιατί πάει πίσω και από τα επιστημονικά δεδομένα, γιατί αν και είσαι άρρωστος την 5η ημέρα, πρέπει να συνεχίσεις να πηγαίνεις στη δουλειά φορώντας μια μάσκα. Άρα, όλα υποτάσσονται στο μεγάλο τουριστικό κεφάλαιο. Προφανώς και έχουμε κρούσματα στα ξενοδοχεία από συναδέλφους, γιατί καταλαβαίνετε, εάν δεν τηρείται τίποτα και υπάρχει και αυτός ο εφησυχασμός από την κυβέρνηση, είναι λογικό να υπάρχουν. Προφανώς θα πρέπει να λειτουργήσει ξενοδοχείο καραντίνας, γιατί κάπου θα πρέπει να πάει αυτός ο κόσμος που νοσεί και όχι να τους αφήνουν κλειδωμένους στα δωμάτια.
Η πάλη μας για την υγιεινή και την ασφάλεια, θα πρέπει να γίνει ένα μέτωπο δράσης.
Ερ: Κυρία Λάμπρου, ο επίλογος δικός σας.
Λ.Ι.: Να τονίσουμε ότι, πραγματικά σε αυτές τις συνθήκες οι εργαζόμενοι τα έχουν «φτύσει». Δεν ξέρω πώς αλλιώς να το περιγράψω αυτό που βιώνουμε. Η κατάσταση είναι τραγική. Μιλάμε για 10ωρα, 12ωρα, 14ωρα εργασίας, μέχρι ολικής πτώσης, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει και την αντίστοιχη μισθολογική απολαβή. Μπορεί η πρόεδρος της Ένωσης Ξενοδόχων να λέει ότι, η κλαδική συλλογική σύμβαση υπάρχει και είναι υποχρεωτική, αλλά εμείς βάζουμε το ερώτημα, πού τηρείται; Γιατί δεν τηρείται. Και μάλιστα, σε εργαζόμενους που ζητάνε να τηρηθούν τα νόμιμα, η απάντηση όχι απλά είναι αρνητική, αλλά μιλάμε για πρόκληση, για εκδικητικές συμπεριφορές, εργοδοτική τρομοκρατία κ.λ.π.
Ερ: Και βέβαια, να πούμε εδώ πως ουσιαστικά δεν υπάρχει ελεγκτικός μηχανισμός.
Λ.Ι.: Πόσα χρόνια βάζουμε αυτό το ζήτημα; Και σήμερα, αυτός ο μηχανισμός έχει γίνει ανεξάρτητη αρχή. Πέρα όμως από όλα αυτά, θέλω να σας πω ότι, με τη συμμετοχή της χώρας μας στον πόλεμο στην Ουκρανία και με τα ελληνοτουρκικά, υπάρχει ανησυχία παρά το ότι μας πουλάνε παραμύθι ότι, είμαστε στο ΝΑΤΟ και όλα είναι καλά. Όπως λέμε, «μαλώνουν τα βουβάλια και την πληρώνουν τα βατράχια».
Να επαναλάβω ότι, με όλα αυτά που αντιμετωπίζουμε σήμερα περισσότερο από ποτέ, οι εργαζόμενοι θα πρέπει να γραφτούν στα σωματεία τους, γιατί εάν είναι ο καθένας μόνος του, μας έφαγε το μαύρο φίδι. Έτσι έχει αποδειχθεί.
πηγη: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΤΑΘΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
