Για την αναγνώριση της σπουδαιότητας της παιδικής ηλικίας στην ψυχική ανάπτυξη και τα σχετικά τραύματα που προκαλούν δυσκολίες στην ενήλικη ζωή. Στο βιβλίο του ‘Τρία δοκίμια για τη θεωρία της σεξουαλικότητας’ (1905) προσπαθεί να κατανοήσει τις αιτίες της ομοφυλοφιλίας συζητώντας τις δυο αντίθετες τάσεις της εποχής, ότι έχει είτε καθαρά βιολογική προέλευση είτε αποκλειστικά περιβαλλοντικές αιτίες. Υποστηρίζει ότι, ψυχικά, ασυνείδητα, ο κάθε άνθρωπος έχει στοιχεία ετεροφυλικά και ομοφυλοφιλικά που εκφράζονται άμεσα ή λανθάνοντα, μετουσιωμένα.
Στην παρακάτω επιστολή απαντά σε μια ανήσυχη μητέρα νεαρού που πιθανόν να είναι ομοφυλόφιλος. Έχει ενδιαφέρον ότι εκείνη μοιάζει να μην αντέχει ούτε καν να χρησιμοποιήσει τη λέξη. Κοινωνικά, παραδοσιακά η ομοφυλοφιλία κατακρίνεται κάποιες φορές ακόμα και σήμερα (π.χ. ελληνικές εκφράσεις όπως πούστης, συκιά), οπότε πράγματι ‘δεν είναι πλεονέκτημα’. Ωστόσο ο Φρόιντ δεν τη θεωρεί ασθένεια ή παρέκκλιση και δεν προτείνει ανάλογη θεραπεία.
‘Αγαπητή κυρία ….….,
νομίζω ότι καταλαβαίνω από το γράμμα σας πως ο γιος σας είναι ομοφυλόφιλος. Εκπλήσσομαι πολύ από το γεγονός ότι δεν αναφέρετε η ίδια τη λέξη στις πληροφορίες που μου δίνετε για εκείνον. Μπορώ να ρωτήσω γιατί το αποφεύγετε; Η ομοφυλοφιλία οπωσδήποτε δεν είναι πλεονέκτημα, όμως δεν είναι κάτι ντροπιαστικό, δεν είναι βίτσιο, ούτε ξεπεσμός΄ δεν μπορεί να ταξινομηθεί σαν ασθένεια΄ τη θεωρούμε μια παραλλαγή της σεξουαλικής λειτουργίας, που παράγεται από κάποιο σταμάτημα της σεξουαλικής ανάπτυξης. Πολλά ιδιαίτερα αξιοσέβαστα άτομα της αρχαίας και της μοντέρνας εποχής ήταν ομοφυλόφιλοι, και ανάμεσά τους ορισμένοι από τους αξιότερους άντρες (Πλάτωνας, Μιχαήλ Άγγελος, Λεονάρντο ντα Βίντσι, κοκ). Είναι μεγάλη αδικία, και σκληρότητα, επίσης, το να διώκεται η ομοφυλοφιλία σαν έγκλημα. Εάν δεν με πιστεύετε, διαβάστε τα βιβλία του Havelock Ellis [Άγγλος φυσιολόγος που μελετά την ανθρώπινη σεξουαλικότητα].
Ρωτώντας με αν μπορώ να σας βοηθήσω, εννοείτε, υποθέτω, αν μπορώ να καταργήσω την ομοφυλοφιλία και να φέρω στη θέση της τη φυσιολογική ετεροφυλία. Η απάντηση είναι, ότι γενικά δεν μπορούμε να υποσχεθούμε κάτι τέτοιο. Σε ένα μικρό αριθμό περιπτώσεων το καταφέραμε αναπτύσσοντας τα λιγοστά ίχνη ετεροσεξουαλικών τάσεων που υπάρχουν σε κάθε ομοφυλόφιλο, όμως στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό δεν είναι πια δυνατό. Εξαρτάται από το χαρακτήρα και την ηλικία του ατόμου. Το αποτέλεσμα της θεραπείας δεν μπορεί να προβλεφθεί.
Αυτό που μπορεί να κάνει η ψυχανάλυση για το γιο σας κινείται σε άλλη κατεύθυνση. Εάν είναι δυστυχισμένος, νευρωτικός, διχασμένος εξαιτίας συγκρούσεων, με αναστολές στην κοινωνική ζωή, η ψυχανάλυση μπορεί να του δώσει αρμονία, ηρεμία μυαλού, αποδοτικότητα, είτε παραμείνει ομοφυλόφιλος είτε αλλάξει. Εάν το αποφασίσετε θα ήταν καλό να κάνει ανάλυση μαζί μου – παρότι δεν νομίζω ότι θα το κάνετε – θα πρέπει τότε να έρθει στη Βιέννη. Δεν σκοπεύω να φύγω από εδώ. Ωστόσο, μην αμελήσετε να μου απαντήσετε.
Ειλικρινά δικός σας με τις καλύτερες ευχές. Φρόιντ’
Πηγή: http://www.openculture.com/2014/09/freud-letter-on-homosexuality.html
