Βάζει τα πράγματα στη θέση τους η πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στο νοσοκομείο Κω Γαρυφαλλιά Καρανάσιου, σχετικά με όσα έχουν ακουστεί και γραφτεί για τη στελέχωση του νοσοκομείου σε νοσηλευτικό προσωπικό, τις ανάγκες και τις απαιτήσεις, καθώς και τις προτάσεις των εργαζόμενων, οι οποίες όμως, δεν εισακούονται.
Παράλληλα, αναφέρεται στην ανταλλαγή δελτίων τύπου μεταξύ της αντιπεριφερειάρχη υγείας και της προέδρου των νοσοκομειακών γιατρών, υποστηρίζοντας πως, αφενός οποιαδήποτε τέτοιου είδους αντιπαράθεση δεν προσφέρει κάποιο αποτέλεσμα, αφετέρου πως, εξεπλάγησαν από τη δήλωση της αντιπεριφερειάρχη ότι, η κάλυψη σε νοσηλευτικό προσωπικό είναι στο 87%, διότι, το μεγαλύτερο ποσοστό του νοσηλευτικού προσωπικού αφορά σε συμβασιούχους εργαζόμενους κα όχι μόνιμους, ζήτημα για το οποίο αγωνίζονται επί σειρά ετών να επιλυθεί.
Τέλος, η κα Καρανάσιου μας δίνει την «εικόνα» του νοσοκομείου, υποστηρίζοντας πως, «είμαστε σίγουρα σε πολύ χειρότερη μοίρα απ’ ότι ήμασταν προ 10ετίας».
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Ερ: Κυρία Καρανάσιου, κατ’ αρχάς θα ήθελα ένα σχόλιο για τις θέσεις που ανταλλάσσουν τις τελευταίες ημέρες - μέσω δελτίων τύπου – η αντιπεριφερειάρχης υγείας κ. Γιασιράνη και η πρόεδρος των νοσοκομειακών γιατρών κ. Γαβαλά, με την πρώτη να υποστηρίζει πως, από άποψη νοσηλευτικού προσωπικού το νοσοκομείο μας είναι ένα από τα πλέον στελεχωμένα νοσοκομεία στη χώρα, με 87% κάλυψη και με την δεύτερη να την κατηγορεί ότι, είναι πιθανό να ζει στο παρελθόν.
Γ.Κ.: Να πω ότι, οποιαδήποτε τέτοιου είδους αντιπαράθεση δεν προσφέρει κάποιο αποτέλεσμα. Δεν έχει βοηθήσει ποτέ. Αντιθέτως, χάνουμε και την ουσία, δηλαδή, δεν βλέπουμε τις πραγματικές ανάγκες. Η ουσία είναι ότι, οι ελλείψεις παραμένουν σοβαρές. Δεν έχουν δοθεί λύσεις. Θεωρούμε ότι πλέον είναι καθαρά πολιτική απόφαση η κάθε κίνηση που γίνεται. Δεν είναι τυχαίο ότι τις αποφάσεις τις υλοποιεί και ο κάθε περιφερειάρχης που είναι σε αυτή τη θέση και αυτό το βλέπουμε αναλόγως με την κυβέρνηση που βρίσκεται πάνω. Για παράδειγμα, η ιδιωτικοποίηση της υγείας και το νέο ΕΣΥ, για τα οποία μιλάμε εδώ και πολύ καιρό και αρχίζουμε πλέον να τα βλέπουμε στην πράξη.
Ερ: Για τη δήλωση της αντιπεριφερειάρχη ότι, η κάλυψη σε νοσηλευτικό προσωπικό είναι στο 87%, τι έχετε να πείτε;
Γ.Κ.: Κατ’ αρχάς κι εμάς μας εξέπληξε η δήλωση αυτή, με την έννοια ότι, το μεγαλύτερο ποσοστό του νοσηλευτικού προσωπικού αφορά σε συμβασιούχους εργαζόμενους στο νοσοκομείο, κάτι που σημαίνει ότι, οποιαδήποτε στιγμή κινδυνεύουν να φύγουν. Σίγουρα δεν έχουμε αυτή την πληρότητα που αναφέρουν. Αυτό το οποίο εμείς αντιμετωπίζουμε είναι οι συμβάσεις οι οποίες λήγουν κάθε τρεις και λίγο και μέχρι την τελευταία ημέρα της σύμβασης δεν γνωρίζουμε εάν αυτοί οι εργαζόμενοι θα είναι στη δουλειά τους την επόμενη. Ο στόχος της κυβέρνησης και του υπουργείου είναι να αντικατασταθεί οποιοδήποτε μόνιμο προσωπικό, γιατί, εάν ήθελαν να κάνουν προσλήψεις, θα τις είχαν κάνει όλο αυτό το χρονικό διάστημα. Για παράδειγμα, να σας πω ότι, το προσωπικό που έφυγε με συνταξιοδότηση δεν έχει αντικατασταθεί. Μιλάμε, λοιπόν, για μπαλώματα τα οποία έχουν να κάνουν με συμβασιούχους διαφόρων κλάδων και ειδικοτήτων και φορέων, όπως είναι οι συμβασιούχοι covid, ΟΑΕΔ κ.ά. Έχουμε συμβασιούχους από το 2017!!!
Η μονιμοποίησή τους είναι ένα πάγιο ζήτημα το οποίο διεκδικούμε εδώ και χρόνια. Με λίγα λόγια, δεν καλύφθηκαν ουσιαστικά οι θέσεις από καινούργιο προσωπικό, αλλά από κάποιους συμβασιούχους και από κουρασμένο προσωπικό το οποίο εδώ και χρόνια καλύπτει όλο και περισσότερες ανάγκες που πρέπει να προσφέρουμε.
Ένα παράδειγμα είναι η κλινική covid η οποία καλύπτεται από το υπάρχον προσωπικό και το εμβολιαστικό κέντρο που καλύπτεται με αποσπάσεις από διάφορα τμήματα.
Ερ: Ποιες κλινικές «νοσούν» περισσότερο;
Γ.Κ.: Θεωρώ ότι δεν υπάρχει κλινική η οποία είναι απολύτως καλυμμένη. Είμαστε πάντα οριακά στο εάν θα βγει ένα πρόγραμμα και μάλιστα, οφείλονται πολλές άδειες και ρεπό, με αποτέλεσμα να συσσωρεύονται και να μην δίνονται σωστά. Αυτό σημαίνει ότι, έχεις ένα μόνιμα κουρασμένο προσωπικό και είμαστε σε μια λεπτή κλωστή η οποία κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να σπάσει αν κάποιος νοσήσει. Τα περισσότερα τμήματα είναι σε αυτή την κατάσταση. Για το τεχνητό νεφρό είχαν πει ότι θα μας φέρουν δύο άτομα για να καλύψουν τις ανάγκες για να μπορέσουμε να ανοίξουμε τρίτη βάρδια να εξυπηρετείται ο κόσμος, αλλά μας έφεραν ένα άτομο με σύμβαση και κάποιες αποσπάσεις. Αυτό που εμάς μας στεναχωρεί περισσότερο, είναι ότι, ο κόσμος πληρώνει – πέρα από την υποβάθμιση της δημόσιας υγείας – τη συγκυρία στην οποία θα πέσει. Δηλαδή, εάν σήμερα η τάδε κλινική έχει έλλειψη, όταν θα έρθει ένας άνθρωπος να εξυπηρετηθεί, αναλόγως με το τι θα προσφέρεται εκείνο το διάστημα, θα έχει και τις ανάλογες παροχές υγείας. Αν τύχει και εκείνο το χρονικό διάστημα έχει η κλινική προσωπικό, ιατρικό, νοσηλευτικό κ.λ.π., θα είναι τυχερός. Δηλαδή, είναι θέμα συγκυριών. Το ένα τμήμα «πονάει» τη μια μέρα, την άλλη μέρα θα «πονέσει» το επόμενο κ.ο.κ. Δεν υπάρχει μια συνεχής ροή στις ειδικότητες για να λειτουργήσει το νοσοκομείο έτσι όπως πρέπει.
Ερ: Ακόμα φεύγουν νεφροπαθείς εκτός Κω;
Γ.Κ.: Όχι, δεν φεύγουν. Παρ’ όλα αυτά, έχουμε πάρα πολύ κόσμο που θέλει να έρθει στο νησί είτε για να κάνει τις διακοπές του, είτε γιατί έχει καταγωγή από εδώ και θέλει να έρθει για λίγες ημέρες ή και μόνιμα, αλλά δυστυχώς δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν. Όσο για νεφροπαθείς τουρίστες, οι οποίοι τα προηγούμενα χρόνια εξυπηρετούνταν, δεν το συζητάμε καν.
Ερ: Επειδή πολλά ακούγονται, πείτε μου, οι εφημερίες των γιατρών γίνονται κανονικά, δηλαδή, γιατροί υπάρχουν στο νοσοκομείο όλο το 24ωρο;
Γ.Κ.: Αυτό είναι ένα θέμα το οποίο θα πρέπει να συζητήσετε και με το σύλλογο νοσοκομειακών γιατρών για να σας πουν ακριβώς πώς λειτουργούν τα προγράμματά τους. Εμείς αυτό που βιώνουμε, γιατί πολλές φορές είμαστε στη μέση, είμαστε δηλαδή ένας κρίκος που ενώνει το γιατρό με τον ασθενή, είναι ότι σίγουρα δεν καλύπτονται όλα τα κενά και δεν φτάνουν οι γιατροί οι οποίοι είναι ανά ειδικότητα στα ανάλογα τμήματα. Το να έρχεται ένας νεφρολόγος για δύο ημέρες από το νοσοκομείο της Ρόδου, λες κι εκεί δεν έχουν ανάγκες, ή ένας παθολόγος κάθε λίγες ημέρες, εμείς το θεωρούμε κοροϊδία. Γι αυτό σας μίλησαν πριν για συγκυρία. Εάν κάποιος χρειάζεται παθολόγο και δε έχουμε, θα έρθει στα εξωτερικά ιατρεία και θα τον στείλουν έξω σε ιδιώτη. Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα των πολιτικών που έχουν ακολουθηθεί όλα αυτά τα χρόνια. Θεωρούμε δε πως, δεν έχει να κάνει μόνο με χρήματα, γιατί βλέπουμε χρήματα να φεύγουν σε διακομιδές που κοστίζουν πολύ ακριβά. Οπότε, εάν ήθελαν να κάνουν εξοικονόμηση χρημάτων, θα μπορούσαν να την είχαν κάνει έχοντας μόνιμους γιατρούς.
Ερ: Άρα, το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η υποστελέχωση. Το αναφέρω γιατί δεν είναι τελικά αυτονόητο…
Γ.Κ.: Είναι η υποστελέχωση και να σας πω και κάτι που το προσπερνούσαμε τόσα χρόνια. Είναι η στελέχωση της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας. Το είδαμε και με τον covid, αλλά και τώρα. Αυτό που βλέπουμε εμείς σαν υγειονομικοί, είναι ότι, εάν έχεις μια καλή πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, ένας ασθενής και θα περάσει μια νόσο πολύ πιο ανώδυνα και δεν θα κοστίσει στο κράτος αυτό το μεγάλο ποσό το οποίο κοστίζει στο τέλος όταν ο ασθενής φτάσει σε μια μονάδα εντατικής θεραπείας. Τα ποσά είναι εξωφρενικά. Αν σκεφτούμε ότι, μια ημερήσια νοσηλεία σε ΜΕΘ μπορεί να φτάσει και τις 10.000 ευρώ, αντιλαμβάνεστε για τι ποσά μιλάμε. Εάν, λοιπόν, αυτά τα χρήματα είχαν δοθεί για προσλήψεις μόνιμου προσωπικού και εάν είχαμε γιατρούς που θα παρακολουθούσαν αυτούς τους ασθενείς στον τόπο τους, για παράδειγμα στο χωριό, δεν θα κατέληγαν σε ένα κρεβάτι ΜΕΘ.
Ερ: Κυρία Καρανάσιου, εάν κάποιος που δεν γνωρίζει τι ακριβώς συμβαίνει, σας ρωτούσε να του περιγράψετε την κατάσταση του νοσοκομείου μας, τι θα του λέγατε;
Γ.Κ.: Υποστελεχωμένο. Ζητάμε μόνιμες προσλήψεις προσωπικού, να μονιμοποιηθούν επιτέλους οι συνάδελφοί μας συμβασιούχοι, διότι θεωρούμε ότι δεν τους αξίζει και δεν πρέπει τα νοσοκομεία να είναι σε αυτή την κατάσταση. Εν τέλει, οι ανάγκες μας είναι πλέον πολύ πίσω από τις πραγματικές.
Ερ: Δηλαδή, εάν συγκρίνουμε τη σημερινή κατάσταση του νοσοκομείου μας με αυτήν προ 10ετίας ή 15ετίας, που θεωρείτε ότι βρισκόμαστε;
Γ.Κ.: Πολύ πιο πίσω από τις ανάγκες μας. Είμαστε σίγουρα σε πολύ χειρότερη μοίρα απ’ ότι ήμασταν προ 10ετίας. Και φυσικά, οι ανάγκες έχουν μεγαλώσει, η τεχνολογία έχει προχωρήσει, θα έπρεπε να αντιμετωπίζουμε πράγματα πολύ πιο εύκολα.
ΠΗΓΗ: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΤΑΘΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
