Οι καθημερινά και ραγδαία αυξανόμενες μεταναστευτικές ροές καραβανιών ανθρώπων στην περιοχή μας, που παίρνουν το δρόμο της επιβίωσης λόγω των πολέμων ή όποιων άλλων θανατηφόρων συγκρούσεων στις περιοχές του Ιράκ, της Συρίας ή άλλων περιοχών της Αφρικής μέσα από τη θάλασσα, πλουτίζοντας τα καρτέλ της παράνομης και επικίνδυνης για τη ζωή διακίνησης ανθρώπινων ψυχών από τα γειτονικά παράλια, έχει οδηγήσει σε μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από ασφυκτική κοινωνική πίεση σε τοπικό επίπεδο.

Σε αυτό το φαινόμενο, η μέχρι τώρα απουσία οργανωμένης ευρωπαϊκής ή εθνικής μεταναστευτικής πολιτικής, η παντελής έλλειψη συντονισμού ανάμεσα στην τοπική αυτοδιοίκηση, την ελληνική κυβέρνηση και τους αρμόδιους ευρωπαϊκούς πολιτικούς φορείς, η μέχρι τώρα απουσία και μη εφαρμογή ενός πολυεπίπεδου σχεδίου αντιμετώπισης τέτοιου είδους ανθρωπιστικής κρίσης, η συνεχόμενη και παραδοσιακή πλέον τακτική μετάθεσης ευθυνών ανάμεσα σε πολιτικούς φορείς και πρόσωπα και γενικότερα η έλλειψη πολιτικής πράξης απέναντι μεταναστευτικό ζήτημα συμβάλει καθοριστικά στην όξυνση του φαινομένου, λαμβάνοντας σοβαρότατες κοινωνικές επιπτώσεις.

Από τις σοβαρότερες κοινωνικές επιπτώσεις καταγράφονται βασικά ζητήματα υποδοχής και έλεγχου του μεταναστευτικού πληθυσμού,  ζητήματα δημόσιας υγείας, συγκρούσεων τοπικών κοινωνικών ομάδων και τοπικών γεγονότων διαμαρτυρίας, τις οποίες επωμίζεται αντίστοιχα τόσο η τοπική κοινωνία της Κω, ως περιοχή διέλευσης ή εισόδου όσο και οι ίδιοι οι μετανάστες.

Η Κως και γενικότερα τα συνοριακά νησιά του Ανατολικού Αιγαίου βρίσκονται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Οι μη κυβερνητικές οργανώσεις, σύλλογοι, φορείς και πολίτες φαίνεται για άλλη μια φορά να προσπαθούν να σηκώσουν το άνισο και βαρύ φορτίο της ανθρωπιστικής βοήθειας με αυτοθυσία και αλληλεγγύη. Το ζήτημα είναι καθ’ όλα πολιτικό και κοινωνικό και ως τέτοιο πρέπει άμεσα να αντιμετωπισθεί συνολικά, πολυεπίπεδα και όχι αποσπασματικά.

Τα επίπεδα διοίκησης  -τοπικό, περιφερειακό, εθνικό, ευρωπαϊκό- οφείλουν επιτέλους να συνεργαστούν αποτελεσματικά μεταξύ τους, με γνώμονα το μοναδικό κοινό σκοπό ύπαρξής τους, την κοινωνική ευημερία και συνοχή και να αναλάβουν άμεσα δράσεις αντιμετώπισης της κατάστασης.

Σε διαφορετική περίσταση, η αδιαφορία και η ανευθυνότητα θα συνεχίσουν να συμβάλουν εγκληματικά στην ηθική κατάπτωση, στην καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων και στην κοινωνική αδικία, πυροδοτώντας ανεξέλεγκτες κοινωνικές καταστάσεις.

http://antonisneskes.blogspot.gr/2015/05/2015.html