«Μπορεί να φαίνονται σήμερα ότι όλα κοιμούνται, ότι είναι σε λήθαργο, ότι δεν ενδιαφέρονται, αλλά από κάτω βράζει το καζάνι. Το ζήτημα είναι ότι όταν θα έρθει η στιγμή που θα πεταχτεί το καπάκι να μην γίνει διασπορά, να ξέρει ο κόσμος προς το ποια κατεύθυνση θα πάει. Και να πάει οργανωμένα. Να μην διοχετευτεί η οργή του σε κανάλια που δεν θα ενοχλήσουν »

ΤΙΤΛΑΚΙΑ

«Η παρούσα δημοτική αρχή, δεν εξήγγειλε κάτι διαφορετικό από αυτό που εξήγγειλε η κυβέρνηση. Ίσα ίσα «πατάει» ακριβώς πάνω στις «ράγες» της κυβερνητικής πολιτικής»

«Η δημοτική αρχή Νικηταρά στηρίχτηκε  από τη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ. Τι πιο επικίνδυνο «μείγμα» και για τις διεκδικήσεις ,τα οράματα και τα  συμφέροντα των κατοίκων της Κω; Και από τις δύο πλευρές πάλι αυτή η πολιτική θα είναι κερδισμένη»

«Εμείς την έδρα μας  στο δημοτικό συμβούλιο θέλουμε να την αξιοποιούμε - και τα καταφέρνουμε μέχρι ένα βαθμό - προκειμένου να αποκαλύπτουμε την αντιλαϊκή πολιτική, τον σχεδιασμό, τις αρνητικές αποφάσεις που παίρνονται μέσα στο δημοτικό συμβούλιο και να γίνεται η διαφωνία ή η αντίθεση σε αυτά  να γίνει κινητήρια δύναμη δραστηριοποίησης του κόσμου»

Με τον δικό της αφοπλιστικό τρόπο, όπως κάθε φορά, απαντά στα ερωτήματα του «Σ» η επικεφαλής της δημοτικής παράταξης του δημοτικού συμβουλίου Κω «Λαϊκή Συσπείρωση» Κική Μακρή. Σχολιάζει το επίπεδο του δημοτικού συμβουλίου, εκφράζει την άποψή της για το πώς το αντιμετωπίζουν οι δημότες, για τα «μέτρα» που έλαβαν κυβέρνηση και δήμος λόγω κορωνοϊού, για τις ιδιωτικοποιήσεις - με αφορμή τη διαφαινόμενη της καθαριότητας - το γιατί δεν αντιδρούν οι δήμαρχοι, τι θα αλλάξει για τον δημότη και πως μπορεί να παρεμβαίνει ένας δήμος για τη διαμόρφωση της τιμής μονάδος, για τη μη σθεναρή αντίδραση του κόσμου και τι χρειάζεται για να αλλάξει η κατάσταση, για τη μη «υιοθέτηση» προτάσεων της παράταξής της την οποία όλοι «σέβονται» όπως λένε, για το μέγα ζήτημα της σχολικής στέγης, για το εάν είναι αισιόδοξη ή όχι, καθώς και για τον ρατσισμό, με αφορμή τη δολοφονία του Τζωρτζ Φλόυντ, για τα κλειστά ξενοδοχεία και γενικότερα τις τουριστικές επιχειρήσεις και τους εργαζόμενους .      

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Ερ.: Κυρία Μακρή, πολλά χρόνια κρίνουμε και σχολιάζουμε αρνητικά τις συνεδριάσεις του Δ.Σ. Κάποιοι λένε ότι κύρια οι συνεδριάσεις των τελευταίων χρόνων, είναι οι χειρότερες όλων των εποχών. Υπάρχει διαφορά από τις προηγούμενες; Τι επίπεδο δημοτικού συμβουλίου έχουμε και πώς η Λαϊκή Συσπείρωση θέλει να λειτουργεί ένα δημοτικό συμβούλιο;

Κ.Μ.: Η συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου ακολουθάει και το πνεύμα και το κλίμα της εποχής. Τίποτα δεν έχει καλυτερεύσει στη ζωή μας. Ίσα ίσα και με αφορμή κιόλας και την πανδημία και όλα αυτά τα τραγικά που έχουν βγει, τα πάντα κινούνται  προς το χειρότερο. Αυτό δεν μπορεί να αφήσει ανεπηρέαστο το Δ.Σ. το οποίο είναι μ’ έναν τρόπο μια μικρογραφία του αρνητικού πολιτικού συσχετισμού. Για αυτό  μέσα στην καραντίνα υπήρξε αντίδραση και από την Λαϊκή Συσπείρωση για την σύγκληση συνεδρίασης για σοβαρά ζητήματα είτε με περιφορά είτε μακριά από την δυνατότητα να συμμετέχουν πολίτες και φορείς, αξιοποιώντας βέβαια τις αντιδραστικές κυβερνητικές ΠΝΠ.

Ερ.: Τι εισπράττετε εσείς από τον κόσμο; Εισπράττετε παραγωγή πολιτικής ή έργου μέσα στο Δ.Σ.;

Κ.Μ.: Όταν υπάρχει εναλλαγή  μιας αρχής καταγράφεται  προσδοκία και αναμονή. Από την άλλη έχει επικρατήσει η λογική πως ο Δήμος είναι μια μορφή διοίκησης που δεν είναι  τόσο μακρινή και απρόσωπη όσο η κυβέρνηση, προσδίδοντάς της κιόλας φιλολαϊκά χαρακτηριστικά. Περιμένει δηλαδή από τον Δήμο να τον διευκολύνει στον τρόπο της ζωής του, να τον διευκολύνει σε ζητήματα που αντιμετωπίζει με την καθημερινότητά του. Δυστυχώς όμως η πολιτική που παράγεται -γιατί παράγεται – στο συμβούλιο είναι κόντρα στις προσδοκίες και τα όνειρα. Αυτό μπορεί να μην διακρίνεται εύκολα όταν  διορθώνονται τα μικρά που έπρεπε να είχαν γίνει χθες όπως φωτισμός ή κλάδεμα δέντρων. Όμως ήδη η δημοτική αρχή Νικηταρά έχει ήδη δώσει εξετάσεις στα θέματα του προσφυγικού, στην αποδοχή της ιδιωτικοποίησης δημοτικών υπηρεσιών, στην σχολική στέγη κ.α.

Ερ.: Ας πάμε σε κάποια ζητήματα που απασχολούν λίγο ή πολύ την κοινωνία. Το μεγαλύτερο βέβαια απ’ όλα είναι η πανδημία. Το κλείσιμο των ξενοδοχειακών μονάδων, η απόλυτη εξάρτησή μας από τον τουρισμό. Θα ήθελα αρχικά ένα σχόλιο πάνω σ’ αυτό και πως το χειρίστηκε η κυβέρνηση αλλά και η δημοτική αρχή μέσω κάποιων μέτρων που εξήγγειλε. Τι πιστεύετε εσείς; Ανακουφίζουν τον κόσμο;

Κ.Μ.: Η παρούσα δημοτική αρχή, δεν εξήγγειλε κάτι διαφορετικό από αυτό που εξήγγειλε η κυβέρνηση. Ίσα ίσα «πατάει» ακριβώς πάνω στις «ράγες» της κυβερνητικής πολιτικής. Πρόσφατα ο πρωθυπουργός εξήγγειλε τον Δήμο επιχειρηματία. Σε αυτήν την αντιδραστική κατεύθυνση το πέρασμα την Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας  στους Δήμους προδιαγράφει την πλήρη εμπορευματοποίηση της Υγείας που η προστασία της είναι το μεγάλο ζητούμενο αυτή την περίοδο . Αλλοίμονο μας αν ως εργαζόμενοι, άνεργοι, αυτοαπασχολούμενοι  εμπιστευτούμε αυτούς που χρόνια τώρα ευθύνονται για την ανεπάρκεια των δομών υγείας στο νησί, ότι θα λύσουν και θα απαντήσουν στις ανάγκες του λαού. Όσο και αν εμφανίζονται υπερασπιστές προτείνοντας μάλιστα μεγαλόπνοα έργα  που θα έπρεπε να έχουν ήδη γίνει όπως νέο νοσοκομείο, η δράση των ιδιωτικών επιχειρήσεων και η διαχείριση  της υγείας με τους νόμους του καπιταλισμού μετράει ήδη χιλιάδες θύματα σε όλο τον κόσμο. 

Ερ.: Ο πρωθυπουργός διάβασα ότι επικαλέστηκε τον Αντώνη Τρίτση που μιλούσε για Δήμο επιχειρηματία. Και βλέπουμε ότι δεν έχουν αντιδράσει ιδιαίτερα οι δήμαρχοι πάνω σ’ αυτό. Δηλαδή βλέπουμε για παράδειγμα το θέμα της καθαριότητας, ότι πάει σιγά σιγά σε ιδιωτικοποίηση. Θα δούμε σε λίγο, λένε, να συμβεί το ίδιο και με το νερό…

Κ.Μ.: Nα ξαναπώ αυτό που λέμε αρκετές φορές και ίσως να μην γίνεται κατανοητό, ίσως μ’ έναν τρόπο να μην το έχουμε εκλαϊκεύσει εμείς καλά, ότι, η εξέλιξη αυτή στον τρόπο της διοίκησης των δήμων «κουμπώνει» με τα προγράμματα, τον τρόπο που θέλουν να διοικήσουν τα τελευταία χρόνια όλες οι δημοτικές αρχές στη χώρα. Είναι μία κοινή απόφαση ελληνικών και ευρωπαϊκών -διαχρονικά- κυβερνήσεων προκειμένου περιφέρειες και δήμοι να εφαρμόζουν χωρίς καθυστερήσεις και εμπόδια όλες τις αντιλαϊκές οδηγίες αυτής της ένωσης των ομίλων και των μονοπωλίων δηλαδή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα κονδύλια που διατίθενται και προέρχονται από την βαριά φορολόγηση των λαών οφείλουν να δαπανηθούν σε τομείς της οικονομίας που συμφέρουν μεγάλες επιχειρήσεις ,τους διασφαλίζουν κερδοφορία και εκμετάλλευση φυσικού πλούτου και δημόσιων υποδομών και φυσικά φτηνό αναλώσιμο εργατικό δυναμικό. Οι δημοτικές παρατάξεις που είναι σύμφωνες με αυτήν την στρατηγική θέση παρά τις  ξέχωρες διατυπώσεις δεν διαφέρουν. Η συμφωνία αυτή καταλήγει αντικειμενικά στην στήριξη της κυβερνητικής πολιτικής. Αν μάλιστα καταφέρνεις να πατάς σε δύο βάρκες; Μην ξεχνάμε άλλωστε, το παράδειγμα της σημερινής δημοτικής αρχής Νικηταρά  που στηρίχτηκε  από τη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ. Τι πιο επικίνδυνο «μείγμα» και για τα ίδια τα δικά μας τα συμφέροντα δηλαδή. Και από τις δύο πλευρές πάλι αυτή η πολιτική θα είναι κερδισμένη.

Ερ.: Θα ρωτούσε κάποιος, κυρία Μακρή ωραία τα λέτε αλλά και πριν από 15 χρόνια που δεν είχαμε το «Δερβέναγα» πάνω από το κεφάλι μας την Ε.Ε., τουλάχιστον φανερά όπως σήμερα, πάλι ο δημότης «πλήρωνε το μάρμαρο» και δεν έβλεπε κάτι καλύτερο για το μέλλον του. Τι θα αλλάξει δηλαδή, αν πάρει ένας ιδιώτης την καθαριότητα;  

Κ.Μ.: Καταρχήν, να ξεκαθαρίσουμε πως πολύ δικαιολογημένα ο δημότης που επιβαρύνεται από υψηλά ανταποδοτικά τέλη για μια σειρά υπηρεσίες απαιτεί να έχει αποτέλεσμα. Πως μπορεί όμως να γίνει αυτό στην ώρα του και αποτελεσματικά αφού το προσωπικό δεν φτάνει; Οξύνεται λοιπόν το πρόβλημα. Και προβάλλεται ως «ώριμο φρούτο» η παράδοση των υπηρεσιών σε ιδιώτη που δεν εμποδίζεται να κάνει προσλήψεις άρα να κάνει αυτό που ο δήμος δεν μπορεί. Αυτό που δεν αποκαλύπτεται είναι ότι οι δήμοι με τις πλειοψηφίες τους αποδέχονται με την υποχρηματοδότηση την υποβάθμιση και την υποστελέχωση των υπηρεσιών τους. Δέχονται τελικά αυτό που όπως σχολιάσαμε παραπάνω τον ρόλο τους ως επιχειρηματία που θα έχει μάλιστα την θέση του διαμεσολαβητή με τον ιδιώτη  ο οποίος όταν θα έρθει να επιχειρήσει επένδυση θα κάνει, με «ξένα κόλλυβα», για να κερδοφορίσει. Το κέρδος θα έρθει από τα τέλη που θα επιβληθούν στον γνωστό «υπεύθυνο» το εργατικό -λαϊκό νοικοκυριό. Δείτε αν θέλετε πόσα ανταποδοτικά τέλη και φόροι υπήρξαν πριν ,συγκρίνετε τα με το σήμερα και δείτε ποιοι πληρώνουν τα τεράστια ποσά και ποιοι χρόνια τώρα  είναι οι τακτικοί «κακοπληρωτές»

Ερ.: Θα το δούμε σύντομα μιας και συστάθηκε το Δ.Σ. του ΦΟΔΣΑ, είναι μέλος και ο δήμος της Κω, οπότε πιστεύω ότι άμεσα θα δούμε την εξέλιξή του. Μέσα στα επόμενα ένα ή δύο χρόνια θα δούμε πόσο θα επιβαρυνθούμε. Κυρία Μακρή, πιστεύεται ότι εάν αναλάβει ιδιώτης την καθαριότητα θα ορίζει αυτός τις τιμές και δεν θα μπορεί να παρέμβει το δημοτικό συμβούλιο;

Κ.Μ.: Απόφαση το δημοτικό συμβούλιο μπορεί να πάρει για πολλά θέματα. Το θέμα είναι αν θα έχει κριτήριο την κερδοφορία της ΑΕ ή την ανακούφιση των νοικοκυριών. Ο νέος ΦΟΔΣΑ ΑΕ συγκεντρώνει όλες τις εξουσίες στον υπουργό. Όπου εσύ μπορείς να πάρεις απόφαση σαν δημοτικό συμβούλιο και να πεις όχι, εγώ κάτι άλλο ονειρεύομαι, στοχεύω, σχεδιάζω για το νησί μου αλλά δεν συμφωνεί σ’ αυτή την κατεύθυνση η κάθε υπουργική αρχή να το αλλάξει. Γι’ αυτό λοιπόν η Λαϊκή Συσπείρωση λέει ότι η διαχείριση των απορριμμάτων δεν μπορεί να είναι ούτε ευθύνη διαχείρισης μιας δημοτικής αρχής που μπορεί να έχει ή να μην έχει κονδύλια, άρα ανάλογα σχεδιάζει και εφαρμόζει. Ας πούμε πως  η Κως που είναι τουριστικός προορισμός και έχει η τσέπη της περισσότερα, μπορεί να σχεδιάζει ενώ η Αστυπαλιά να μην σχεδιάζει γιατί δεν έχει  παρόμοια;  Οπότε, απαιτείται κεντρικός σχεδιασμός με μια πολιτική διαχείριση μέσα στο δημοτικό συμβούλιο που δεν θα έχει μόνο το ανταποδοτικό τέλος σαν το έσοδο που θα μπορεί να στηρίξει την διοίκηση του Δήμου, να μην φορτώνει αυτά τα βάρη στο λαϊκό νοικοκυριό αλλά απεναντίας να απαιτεί  τη φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου, όπως των πολλών μεγάλων τουριστικών μονάδων , σούπερ μάρκετ και άλλων μεγάλων επιχειρήσεων που απαίτηση έχουν για  καθαριότητα και υποδομές αλλά αποτελούν και  το μεγαλύτερο  μέρος των ανεξόφλητων δημοτικών οφειλών . Σε αυτούς ο δήμος να επιβάλλει ανάλογο τέλος και όχι όπως κάνει μέχρι σήμερα που τσουβαλιάζει τον μεγαλοξενοδόχο με τον ιδιοκτήτη δωματίων, τον σουπερμαρκετά με τον βιοπαλαιστή του μίνι μάρκετ κ.ο.κ. Να μην ξεχνάμε και την κρατική επιχορήγηση. Δεν σας κάνει εντύπωση πως τα τελευταία χρόνια των αναδιαρθρώσεων κανένας τους δεν μιλά για αυτό; Δεν είναι στήριξη και αυτό στις κυβερνήσεις; Μην νομίζετε πως δεν τα βλέπει και δεν τα αξιολογεί ο κόσμος. Μήπως δεν καταλαβαίνει πως η ιδιωτικοποίηση του ΧΥΤΑ είναι το πλέον αρνητικό της παράδειγμα; Τραγικό το αποτέλεσμα της διαχείρισής του. Αυτή τη στιγμή ο ΧΥΤΑ δεν λειτουργεί  με επιβάρυνση μόνο στην ίδια του τη διαχείριση και στο πισωγύρισμα που κάνει το νησί της Κω για την αποκομιδή και την ανακύκλωση των απορριμμάτων, αλλά σ’ ότι αφορά και την ίδια την υγεία των κατοίκων του νησιού. Χώρια ότι όλη αυτή η επιβάρυνση με το πισωγύρισμα μιας υποδομής που την πλήρωσε ο δημότης της Κω θα έρθει για να την ξαναπληρώσει γιατί δεν υπάρχει ούτε πίεση, ούτε ρήτρα γι’ αυτήν την όποια επισκευή, συντήρηση, ανακατασκευή κλπ.

Ερ.: Όλα αυτά που αναφέρετε, συμβαίνουν πάρα πολλά χρόνια. Πάντα έτσι λειτουργούσαμε σαν χώρα. Δεν είναι κάτι καινούργιο. Θυμάμαι παλιά τα ΕΣΠΑ που παίρναμε, όπου, κάτι έπρεπε να δώσουμε για να πάρουμε… Και το ΕΣΠΑ δεν ήταν χρήματα του μεγάλου κεφαλαίου αλλά χρήματα των ευρωπαίων πολιτών. Τώρα όμως τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα. Για οποιαδήποτε κίνηση θέλει να κάνει η Ελλάδα παίρνει το ΟΚ από την ευρωπαϊκή ένωση και κατ’ επέκταση, ακολουθούν και οι δήμοι. Αυτό είναι δεδομένο. Το ερώτημα είναι, γιατί δεν έχει αλλάξει; Δεν υπάρχουν δήμαρχοι που θέλουν να λειτουργήσουν διαφορετικά; Ο κόσμος δεν αντιλαμβάνεται το τι συμβαίνει;. Όσο περνάνε τα χρόνια αντί να κάνουμε βήματα μπροστά κάνουμε βήματα πίσω στην ποιότητα ζωής μας. Τι γίνεται και δεν το αντιλαμβανόμαστε αυτό;

Κ.Μ.: Τίποτα δεν είναι στάσιμο. Για να αλλάξουν όμως  τα πράγματα θετικά  είναι απαραίτητη  η λαϊκή παρέμβαση. Να κινητοποιηθεί  ο κόσμος δηλαδή,  να δραστηριοποιηθεί να ζητήσει μια άλλη ποιότητα ζωής που καθορίζεται και από τι πίεση θα ασκεί στον τρόπο διοίκησης  ενός δήμου. Να δυναμώσει το εργατικό -λαϊκό κίνημα που χάρις στους αγώνες του και στις θυσίες των προηγούμενων γενιών πήγε ο κόσμος μπροστά , κατέκτησε δικαιώματα που σήμερα με τις οικονομικές κρίσεις που εκδηλώνονται όλο και πιο συχνά θα ξηλώνονται βίαια. Δεν είναι μονόδρομος αυτό που ζούμε σήμερα. Υπάρχει διέξοδος και λύση. Υπάρχει δυνατότητα να ζήσουμε ανθρώπινα μέλη μιας κοινωνίας σοσιαλιστικής που θα έχει ανατρέψει την βαρβαρότητα του κέρδους και της εκμετάλλευσης.

Ερ.: Εκφράζεται - και το λέτε μέσα στο δημοτικό συμβούλιο ανοιχτά - το λόγο του ΚΚΕ, τις αρχές και τις θέσεις του. Λέτε αυτά που πιστεύετε και οι άλλες παρατάξεις δεν σας κοντράρουν. Θεωρώ ότι σας σέβονται, πολλές φορές έχουν πει ότι είναι σωστά αυτά που λέτε αλλά είναι ανεφάρμοστα. Πάνω σε αυτό θέλω να μου πείτε γιατί αφού λέτε «σωστά πράγματα» δεν τα υιοθετεί κάποιος;

Κ.Μ.: Η παραδοχή των θέσεων του ΚΚΕ που εκφράζει το δίκιο και την εξέλιξη δεν σημαίνει ότι μας γεννά την αυταπάτη ότι μέσα στο δημοτικό συμβούλιο που  συμμετέχουν σύμβουλοι  αποφασισμένοι ποια πολιτική κατεύθυνση θα εφαρμόσουν,  θα  καταφέρουμε ανατροπές. Κάποιες φορές τα έχουμε καταφέρει να έχουμε έστω μια μικρή συμφωνία σε αυτά που λέμε. Τις περισσότερες φορές όμως δεν το καταφέρνουμε αυτό. Όχι γιατί αυτό που προτείνουμε είναι ανεφάρμοστο, όπως επικίνδυνα ισχυρίζονται οι αντίπαλοι της θέσης μας. Αλλά γιατί αυτό που προτείνουμε είναι απέναντι στα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρήσεων και ομίλων, έρχονται σε ρήξη με την κυβερνητική πολιτική και τις κατευθύνσεις της Ε.Ε. Ωστόσο την έδρα μας  στο δημοτικό συμβούλιο θέλουμε να την αξιοποιούμε - και τα καταφέρνουμε μέχρι ένα βαθμό - προκειμένου να αποκαλύπτουμε αυτή  την πολιτική, τον σχεδιασμό, τις  αντιδραστικές αποφάσεις που παίρνονται μέσα στο δημοτικό συμβούλιο η διαφωνία ή η αντίθεση σε αυτά  να γίνει κινητήρια δύναμη δραστηριοποίησης του κόσμου. Τώρα γιατί δεν  αντιδρά ο κόσμος στον βαθμό που θα έπρεπε; Είναι μεγάλο θέμα η χαμηλή οργάνωση. Δεν το βάζουμε όμως κάτω. Είμαστε εδώ και συνεχίζουμε γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς αλλά και γιατί εκφράζεται η  αποδοχή των θέσεων και αυτό δίνει κουράγιο και δύναμη.

Ερ.: Λέτε χρόνια να συζητηθεί το θέμα της εκπαίδευσης μέσα στο δημοτικό συμβούλιο, πέρα από την αντιπυρική προστασία, την αντισεισμική θωράκιση, τα αντιπλημμυρικά έργα κλπ.  Βάζετε θέμα κάθε φορά για να συζητηθεί η σχολική στέγη και θυμάμαι πολλές φορές τον Γιώργο Κυρίτση να λέει ότι έχει δίκιο η κα Μακρή πρέπει να το βάλουμε και το θέμα έμενε εκεί. Ποτέ δεν μπήκε.

Κ.Μ.: Και τώρα το ίδιο μας λένε.

Ερ.: Ακριβώς αυτό. Εκεί θέλω να καταλήξω. Ότι και τώρα μόνο λέγεται… Είμαστε στα τέλη του Ιούνη και υπάρχει εκρηκτικό πρόβλημα έλλειψης στέγης φέτος ακόμα χειρότερα από τις άλλες χρονιές. Πώς σκέφτεστε εσείς σαν επικεφαλής δημοτικής παράταξης να πιέσετε για να συζητηθεί στο δημοτικό συμβούλιο; Δεν μπορείτε να συνεργαστείτε με τις άλλες παρατάξεις για να το θέσετε ως κυρίαρχο θέμα;

Κ.Μ.: Ξέρουν οι άλλες παρατάξεις τις θέσεις μας και θα αξιοποιήσουμε κάθε τρόπο για να συζητηθεί αυτό το ζήτημα. Αν όντως οι άλλες παρατάξεις θέλουν να μπει αυτό το ζήτημα προς συζήτηση την ώρα που ο κάθε συνάδελφος ανακοινώνει προς συζήτηση τα θέματά του, μπορεί να υπερψηφίσει ή αν καταψηφίσει το ζήτημα που φέρνει η άλλη παράταξη.

Ερ.: Δεν εννοώ αυτό. Εννοώ να το βάλετε σαν μοναδικό θέμα συζήτησης. Και μάλιστα μπορείτε να το βάλετε και σαν κατεπείγον και έκτακτο γιατί είμαστε στον Ιούνιο όπως είπα και οσονούπω έρχεται ο Σεπτέμβριος και ακούω τον κόσμο να αγωνιά για το πού θα πάνε τα παιδιά τους, σε ποιό σχολείο και σε ποιες αίθουσες....

Κ.Μ.: Ναι. Εμείς σαν Λαϊκή Συσπείρωση θα αξιοποιήσουμε κάθε δυνατότητα, ακόμα και αυτό.  Ακόμα και έναν τρόπο συνεννόησης ώστε να συζητηθεί το ζήτημα. Εμείς όμως νομίζουμε ότι ο καλύτερος τρόπος είναι οι ίδιοι οι γονείς, η ίδια η εκπαιδευτική κοινότητα. Γίνονται προσπάθειες βέβαια από το συνδικαλιστικό τους κίνημα, όπως θα θυμάστε έγινε μετά τις ζημιές του σεισμού το 2017 με τις κινητοποιήσεις που έκαναν και τα παιδιά και πρωτοστάτησαν κιόλας και οι καθηγητές προκειμένου να λύσουν τα οξυμένα προβλήματα που είχαν δημιουργηθεί. Το παράδειγμα αυτό είναι δυνατό για το τι μπορείς να καταφέρεις με την κινητοποίηση, πώς μπορείς να πιέσεις.

Ερ.: Τι καταφέρανε με την κινητοποίηση αυτά τα παιδιά; Δεν έχω καταλάβει.

Κ.Μ.: Δεν έλυσαν συνολικά το πρόβλημα της σχολικής στέγης, αλλά πιέσανε για να γίνουν οι επεμβάσεις και οι επιδιορθώσεις που έπρεπε να γίνουν. Ξαναλέω, το πρόβλημα της σχολικής στέγης δεν λύνεται έτσι εύκολα. Είχε γίνει και ημερίδα από την Β’ ΕΛΜΕ πέρυσι και αναδείχθηκε όλο το ζητούμενο. Για να αλλάξει θέλει έναν αγώνα ο οποίος θα είναι επίμονος και δύσκολος, αλλά μόνο αυτός θα φέρει αποτέλεσμα.

Ερ.: Είστε αισιόδοξη;

Κ.Μ.: Δεν γίνεται διαφορετικά, να μην είμαστε αισιόδοξοι. Εάν δεν ήμασταν αισιόδοξοι τότε να  αφήσουμε τα πράγματα να κυλάνε έτσι όπως πάνε. Η ιστορία του ανθρώπου δεν έχει δείξει πως αν μένεις απαθής και δεν συμμετέχεις, δεν δρας, δεν αγωνίζεσαι, ότι αλλάζουν τα πράγματα προς θετική κατεύθυνση. Το έχουμε πει σε προηγούμενες συνεντεύξεις. Η εποχή κοιλοπονάει. Κινητοποιήσεις γίνονται αν και δεν προβάλλονται και μέτρα κατασταλτικά παίρνονται σε όλο τον κόσμο. Κοιτάξτε τώρα, ποιος θα το ‘λεγε πριν από τρεις μήνες ότι θα έβλεπες χιλιάδες κόσμου να διαδηλώνει στην Αμερική. Δεν ήταν η πρώτη δολοφονία που συνέβη με τον Τζωρτζ Φλόυντ πριν από λίγες ημέρες.

Ερ.: Ο ρατσισμός κρατεί καλά.

Κ.Μ.: Και ειδικά στην Αμερική η βία απέναντι στους αφρικανούς είναι καθημερινότητα. Κι όμως ήρθε αυτή η δολοφονία σε συνδυασμό με όλα τα άλλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι φτωχοί άνθρωπου στην Αμερική, οι οποίοι είναι εκατομμύρια. Χιλιάδες ήταν οι απολύσεις με αφορμή την πανδημία. Χιλιάδες είναι οι άστεγοι. Χιλιάδες είναι αυτοί που είναι με συσσίτιο. Τα προηγούμενα χρόνια όμως δεν τους βλέπαμε στον δρόμο. Κοιτάξτε όμως τώρα. Ένα τραγικό συμβάν ξεχείλισε την οργή και την αγανάκτηση του λαού των ΗΠΑ και δείτε πως έτρεξαν όλες οι τηλεπερσόνες και οι πολιτικοί που είναι μέρος του προβλήματος να καναλιζάρουν και να καπηλευτούν τις κινητοποιήσεις σε δρόμους ακίνδυνους για το σύστημα που δεν θα δείχνουν θαρρετά ποιος φταίει και τι πρέπει να γίνει. Γι’ αυτό λέω ότι μπορεί να φαίνονται σήμερα ότι όλα κοιμούνται, ότι είναι σε λήθαργο, ότι δεν ενδιαφέρονται, αλλά από κάτω βράζει το καζάνι. Το ζήτημα είναι ότι όταν θα έρθει η στιγμή που θα πεταχτεί το καπάκι να μην γίνει διασπορά, να ξέρει ο κόσμος προς το ποια κατεύθυνση θα πάει. Και να πάει οργανωμένα. Να μην διοχετευτεί η οργή του σε κανάλια που δεν θα ενοχλήσουν. Που δεν θα στοχεύουν στην ρίζα του κακού. Στον ιό που δεν γιατρεύεται με εμβόλιο και δεν είναι άλλος από τον καπιταλισμό.

Ερ.: Να φέρουμε ένα παράδειγμα και να κλείσουμε τη συνέντευξή μας με αυτό. Πολλά ξενοδοχεία στην Κω δεν θα ανοίξουν, που σημαίνει ότι θα μείνουν εκατοντάδες άνθρωποι χωρίς δουλειά ή μ’ ένα επίδομα ψίχουλα. Εάν υπήρχε οργάνωση, όπως το λέτε χρόνια τώρα σαν πρόεδρος του εργατικού κέντρου και σαν πρόεδρος των ξενοδοχοϋπαλλήλων και ήταν όλοι οι ξενοδοχοϋπάλληλοι μέλη του σωματείου τους, πιστεύετε ότι θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα; Και τι θα είχαμε μπροστά μας;

Κ.Μ.: Βέβαια. Είναι -δυστυχώς- λίγοι οι εργαζόμενοι, μέλη των σωματείων. Λογική που θέλει τους εργαζόμενους απομονωμένους, έρμαια της εργοδοτικής ασυδοσίας, μακριά από τον συνδικαλισμό και υποστηριχτές της ατομικής ευθύνης. Αυτό είναι ένα  εμπόδιο στο να βρεθούν, να διεκδικηθούν, να απαιτηθούν λύσεις τέτοιες που να εξασφαλίζουν  σύγχρονη και ανθρώπινη ζωή.

Ερ.: Τι θα είχε γίνει αν υπήρχαν οι 6 – 7 χιλιάδες εργαζόμενοι οργανωμένοι;

Κ.Μ.: Αν και δεν είναι σωστό να μιλάμε υποθετικά, σίγουρα θα βρισκόμασταν σε καλύτερη θέση για να διεκδικήσουμε δυναμικότερα περισσότερα δίκαια αιτήματα  από αυτά που προβάλλει αυτή τη στιγμή ένα μεγάλο μέρος της εργατικής τάξης της περιοχής. Δηλαδή, να εξασφαλιστεί εισόδημα για να επιβιώσει. Γιατί σήμερα αυτό που της έχουνε δώσει είναι τα 9 ευρώ την ημέρα. Και αυτό που την περιμένει είναι είτε πείνα λόγω ανεργίας, είτε κίνδυνος να αρρωστήσει από τον κορωνοϊό με εργασιακές σχέσεις  λάστιχο στους χώρους εργασίας. Με τον κίνδυνο της απόλυσης ακόμα πιο κοντά απ’ ότι ήταν χθες και με την εντατικοποίηση να βαράει κόκκινο. Όμως τίποτα δεν έχει τελειώσει. Δεν έχουμε πει την τελευταία λέξη ακόμα. Αυτά που λέμε εμείς τα ξέρουν οι εργαζόμενοι. Εδώ είμαστε. Είναι ώρα του αγώνα και του ξεσηκωμού.

Ερ.: Το θέμα είναι ότι τα λέμε χρόνια. Και βλέπουμε ότι αντί κάποια από αυτά να λύνονται, συσσωρεύονται κι άλλα.

Κ.Μ.: Τα προβλήματα είναι πολλά και πολύπλοκα σε κάθε στροφή της ζωής μας. Δεν ζούμε καλά, δεν ζούμε ευτυχισμένα, δεν μπορούμε να χαρούμε την ομορφιά του τόπου. Αυτό για να αλλάξει δεν αρκούν μόνο αυτοί που έρχονται και το λένε αυτό. Είναι ευθύνη του καθενός. Αν δεν του αρέσει ο τρόπος που ζει τότε να δραστηριοποιηθεί, να αγωνιστεί, να αντιδράσει. Εκεί είναι το κλειδί. Να πιστέψει στη δύναμή του ο κόσμος. Εμείς είμαστε οι πολλοί. Εμείς είμαστε η κινητήρια δύναμη της κοινωνίας. Εμείς που δουλεύουμε με χαμηλά μεροκάματα, εξαντλητικά και παράγουμε τον πλούτο που τον χαίρονται μια χούφτα εκμεταλλευτών. Εμείς οι εργαζόμενοι με τους μικροεπαγγελματίες μπορούμε να φέρουμε τα πάνω κάτω. Θα δείτε τότε τι αποφάσεις θα παίρνει το δημοτικό συμβούλιο και πως θα λειτουργεί. Αρκεί να το θελήσουμε.

ΠΗΓΗ: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΤΑΘΜΟΣ