«Η κατάσταση είναι αναστρέψιμη. Μπορεί να είναι αναστρέψιμη. Είναι θέμα πάλης. Αυτό το βλέπω παντού. Δεν είναι μόνο ότι βλέπεις ένα εκκλησίασμα να αραιώνει, βλέπεις και μία διαδήλωση να είναι αποδυναμωμένη. Όταν βλέπω την Πρωτομαγιά και μαζευόμαστε στην πλατεία Ελευθερίας 100 άτομα, δε σημαίνει πως είναι θέμα πίστεως»
«Πιστεύω ότι υπάρχει μία προσπάθεια απόλυτου ελέγχου. Δηλαδή φτάνουμε στον Όργουελ, στη Φάρμα των Ζώων το 1984. Βλέπουμε επαναλαμβανόμενα σενάρια που είναι στερητικά της ελευθερίας του ανθρώπου. Σ’ εκείνο το σημείο πρέπει να “επιτεθούμε”. Αλλά για να επιτεθεί κάποιος στο κακό, σημαίνει πως θα πρέπει να έχει ενστερνιστεί τη δυνατότητα του καλού. Εκεί είναι απαραίτητη και η πίστη»
«Υπάρχει ένα κίνημα αποϊεροποίησης. Ο άνθρωπος που θα αποϊεροποιηθεί θα γίνει πολύ σκληρός και μετά είναι πολύ εύκολο να τον κάνεις ό,τι θέλεις και να κάνει κι αυτός ό,τι του πεις»
«Ο φανατισμός είναι μία αντίσταση στην αποϊεροποίηση, αλλά αυτό είναι απόλυτα καταστροφικό και οδηγεί τον άνθρωπο στο άλλο άκρο»
Συζήτηση «από καρδιάς», με έντονη συναισθηματική φόρτιση και με κοινωνικές προεκτάσεις, μπορεί να χαρακτηριστεί η συνέντευξη που παραχώρησε στον «Σ» ο Μητροπολίτης Κώου και Νισύρου κ.κ. Ναθαναήλ. «Πιστεύω ότι υπάρχει μία προσπάθεια απόλυτου ελέγχου. Δηλαδή φτάνουμε στον Όργουελ, στη Φάρμα των Ζώων το 1984. Βλέπουμε επαναλαμβανόμενα σενάρια που είναι στερητικά της ελευθερίας του ανθρώπου» δηλώνει περιγράφοντας την κατάσταση την οποία βιώνουμε. Δίνοντας μια άλλη κοινωνιολογική διάσταση του τρόπου συμπεριφοράς μας, εκτιμά πως «υπάρχει ένα κίνημα αποϊεροποίησης. Δηλαδή, αυτό σου δίνει τη δυνατότητα να μην εκτιμάς και να μην αγαπάς τίποτα. Η έννοια του ιερού δεν στρέφεται μόνο προς το Θεό, στρέφεται και προς τον άνθρωπο. Δηλαδή, αυτός ο άνθρωπος που θα αποϊεροποιηθεί θα γίνει πολύ σκληρός και μετά είναι πολύ εύκολο να τον κάνεις ό,τι θέλεις και να κάνει κι αυτός ό,τι του πεις».
Προχωρώντας παραπέρα, αναφερόμενος στην απογοήτευση του κόσμου, μιλά όχι μόνο για το εκκλησίασμα που αραιώνει, αλλά και για τις αποδυναμωμένες διαδηλώσεις. «Όταν βλέπω την Πρωτομαγιά και μαζευόμαστε στην πλατεία Ελευθερίας 100 άτομα, δε σημαίνει πως είναι θέμα πίστεως» λέει χαρακτηριστικά, τονίζοντας πως, πρέπει να ξαναβρούμε τη δυναμική μας. «Το να βρούμε τη δυναμική μας έχει τη βάση του. Δεν υπερασπίζομαι τη θέση μου ως ιερέας, δηλαδή την πίστη, γιατί πίστη είναι ο άνθρωπος. Υπερασπίζομαι τον άνθρωπο. Δεν μας αξίζει αυτό που ζούμε. Δεν μας αξίζει να μην έχουμε τη δυνατότητα να πούμε την άποψή μας και να παλέψουμε για να κάνουμε ομορφότερη τη ζωή μας και να δώσουμε στα παιδιά μας ένα αύριο το οποίο θα έχει μια δυνατότητα καλύτερη από τη ζωή που έχουμε εμείς σήμερα» τονίζει.
Όσο για το συσσίτιο, περίπου 700 συνάνθρωποι στην Κω της «ευημερίας» έχουν ανάγκη ακόμα και ένα πιάτο φαγητό!!! «Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να ξαναφτιάξουμε την κοινότητα. Να ξαναφτιάξουμε τις σχέσεις μας για να μην χρειαστεί ο άλλος να πάει σε άλλη πόρτα μεγάλη για να ζητήσει κάτι, αλλά να του το δώσει ο διπλανός του. Όχι να το ζητήσει ο ίδιος, αλλά να δούμε τι θέλει ο δίπλα μας για να του το δώσουμε. Να μοιραστούμε. Αυτή η ομορφιά του μοιράσματος.
Τέλος, για το πώς θα λειτουργήσουν οι εκκλησίες εν όψει του Πάσχα, ο Μητροπολίτης προτρέπει όλους μας να τηρούμε πιστά όλα τα μέτρα προφύλαξης που χρειάζονται και βέβαια να ακούμε τους ειδικούς. «Η πίστη δεν βλάπτεται. Εξάλλου, το είπε ο Πατριάρχης καθαρά, “δεν κινδυνεύει ο Χριστός” δηλαδή, δεν κινδυνεύει η πίστη αλλά κινδυνεύουν οι πιστοί. Δεν μπορούμε να αδιαφορούμε για κάτι που υφίσταται ως κίνδυνος» καταλήγει.
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Ερ.: Σεβασμιότατε, κλείσατε 12 χρόνια στην κεφαλή της Μητρόπολης Κώου και Νισύρου. Πώς θα περιγράφατε αυτή την πορεία;
Δ.Ν.: Θα την περιέγραφα ως εξής: Μόλις ήρθα. Αρχίζουμε παιδιά.
Ερ.: Τόσο γρήγορα δηλαδή πέρασαν τα 12 χρόνια που νοιώθετε πως, «μόλις ήρθατε»;;
Δ.Ν.: Τόσο γρήγορα και τίποτα δεν μπορείς να κάνεις στα 12 χρόνια.
Ερ.: Γιατί το λέτε αυτό;
Δ.Ν.: Γιατί είναι αλήθεια… Προσέξτε. Μετράω τα πράγματα με αυτό που πρέπει να γίνει και δεν με ενδιαφέρει αυτό που έχει γίνει. Αυτή είναι η προσωπική μου προοπτική. Δηλαδή πρέπει να δεις τι δεν έγινε και όχι τι έγινε.
Ερ.: Τι θα έπρεπε να έχει γίνει που δεν έγινε και για ποιον λόγο δεν έγινε;
Δ.Ν.: Γιατί ίσως πρώτον, εγώ δεν είμαι όσο χρειάζεται ικανός και δεύτερον, δεν έχουμε αναλάβει τις ευθύνες μας όλοι όσο πρέπει, με πρώτον εμένα. Πιθανότατα δεν μπορώ να αποδώσω όσο πρέπει.
Ερ.: Αυτή είναι μια μετριοφροσύνη που “σπάει κόκκαλα”…
Δ.Ν.: Αυτό είναι αλήθεια. Δηλαδή δεν μπορούμε να σέρνουμε τον καιρό μας. Εγώ έτσι το βλέπω. Όταν διαβάζω αυτό που γράφετε εσείς σαν ανησυχίες και διαβάζω μερικά ανησυχητικά κομματάκια μέσα στην εφημερίδα κλπ κι εγώ αυτό το ίδιο βλέπω. Πιστεύω ότι υπάρχει μία προσπάθεια απόλυτου ελέγχου. Δηλαδή φτάνουμε στον Όργουελ, στη Φάρμα των Ζώων το 1984. Βλέπουμε επαναλαμβανόμενα σενάρια που είναι στερητικά της ελευθερίας του ανθρώπου. Σ’ εκείνο το σημείο πρέπει να “επιτεθούμε”. Αλλά για να επιτεθεί κάποιος στο κακό, σημαίνει πως θα πρέπει να έχει ενστερνιστεί τη δυνατότητα του καλού. Εκεί είναι απαραίτητη και η πίστη.
Ερ.: Να πιστεύει στον εαυτό του…
Δ.Ν.: Αν δεν πιστεύει στο Θεό, δεν πιστεύει και στον εαυτό του κανείς. Ο εαυτός μας είναι δημιούργημα του Θεού, μια δύναμης ανώτερης η οποία σου δίνει τη δυνατότητα να κάνεις κάτι ανώτερο από αυτό που σου επιτάσσουν οι άλλοι να κάνεις...το κατώτερο.
Ερ.: Άλλος μπορεί να μην το βαφτίζει Θεό, να μην έχει αυτή την πίστη που έχετε εσείς, να πιστεύει όμως στην αξία, στην αγάπη..
Δ.Ν.: Προσέξτε. Είναι πολύ εύκολο βγάζοντας το Θεό, να βγάλετε όλα τα υπόλοιπα. Και εκεί είναι το δόλωμα. Ας τον βγάλουμε από την πίστη και μετά θα δούμε πως θα τον βγάλουμε από τα άλλα που θα αντικαταστήσουν την πίστη.
Ερ.: Όλα αυτά που βλέπουμε… Οι νόμοι που «φτιάχνουν» οι πολιτικές ηγεσίες όχι μόνο της χώρας μας αλλά γενικότερα, γιατί μιλάμε για ένα παγκόσμιο φαινόμενο πλέον, δείχνουν πως αυτοί δεν έχουν καμία πίστη στο Θεό;
Δ.Ν.: Υπάρχει ένα κίνημα αποϊεροποίησης. Δηλαδή, αυτό σου δίνει τη δυνατότητα να μην εκτιμάς και να μην αγαπάς τίποτα. Η έννοια του ιερού δεν στρέφεται μόνο προς το Θεό, στρέφεται και προς τον άνθρωπο. Δηλαδή αυτός ο άνθρωπος που θα αποϊεροποιηθεί θα γίνει πολύ σκληρός και μετά είναι πολύ εύκολο να τον κάνεις ό,τι θέλεις και να κάνει κι αυτός ό,τι του πεις.
Ερ.: Αυτό αφορά μόνο στην δική μας ορθόδοξη θρησκεία;
Δ.Ν.: Όχι είναι γενικό. Η αποϊεροποίηση δεν λειτουργεί μόνο στον χριστιανισμό, λειτουργεί παντού.
Ερ.: Απ’ την άλλη πλευρά όμως, βλέπουμε ανθρώπους σε άλλες θρησκείες οι οποίοι λειτουργούν φανατικά «θρησκευτικά»..
Δ.Ν.: Αντιστέκονται στην αποϊεροποίηση αυτή, ενώ εμείς που είμαστε “πολιτισμένοι” λειτουργούμε με την αδιαφορία. Αυτοί λειτουργούν με μία διαφορετική δυναμική.
Ερ.: Με τον πόλεμο…
Δ.Ν.: Με τον φανατισμό και με τον πόλεμο. Καταλαβαίνετε τώρα πως παίζεται το παιχνίδι; Αυτοί φανατίζουν, εμείς αδιαφορούμε. Δηλαδή ο φανατισμός είναι μία αντίσταση στην αποϊεροποίηση, αλλά αυτό είναι απόλυτα καταστροφικό και οδηγεί τον άνθρωπο στο άλλο άκρο.
Ερ.: Είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος;
Δ.Ν.: Όχι, αλλά έχουν μια κοινή αρχή. Οι διαφορετικοί λαοί το βλέπουν διαφορετικά. Δηλαδή ο πολιτισμένος αδιαφορεί και ο λιγότερο πολιτισμένος φανατίζεται.
Ερ.: Τι θα μπορούσε να είχε κάνει η Μητρόπολη που εκτιμάτε ότι δεν το έκανε για τους λόγους που προαναφέρατε;
Δ.Ν.: Όταν μιλάω για την Μητρόπολη Κώου και Νισύρου, μιλώ για τον κόσμο, για τον λαό, για το πλήρωμα της εκκλησίας. Υπάρχει μία αδιαφορία η οποία συνεχώς μεγαλώνει.
Ερ.: Η Μητρόπολη τι θα μπορούσε να κάνει πάνω σ’ αυτό; Πώς θα μπορούσε να μειώσει την αδιαφορία του κόσμου;
Δ.Ν.: Να ενεργοποιήσει τον άνθρωπο. Αλλά σ’ αυτό βρίσκει αντιμέτωπο το καθεστώς που είναι περιρρέον και αυτό έχει τη δυναμική της αποϊεροποίησης, που οδηγεί στην αδιαφορία και επομένως δεν με ενδιαφέρει ο συνάνθρωπός μου. Επομένως, η Μητρόπολη δεν έχει την υποχρέωση μόνο να ενισχύσει την πίστη. Η πίστη δεν λειτουργεί μόνη της έχει γύρω της έναν ολόκληρο πολιτισμό. Είναι και η παράδοση και ο γενικότερος πολιτισμός. Δηλαδή όλα αυτά δεν τα βλέπουμε συνεχώς να απομακρύνονται από τη ζωή μας;
Ερ.: Αφού η κατάσταση είναι δεδομένη, γιατί αισθάνεστε έτσι;
Δ.Ν.: Γιατί η κατάσταση είναι αναστρέψιμη. Μπορεί να είναι αναστρέψιμη. Είναι θέμα πάλης. Αυτό το βλέπω παντού. Δεν είναι μόνο ότι βλέπεις ένα εκκλησίασμα να αραιώνει, βλέπεις και μία διαδήλωση να είναι αποδυναμωμένη. Όταν βλέπω την Πρωτομαγιά και μαζευόμαστε στην πλατεία Ελευθερίας 100 άτομα, δε σημαίνει πως είναι θέμα πίστεως.
Ερ.: Μήπως υπάρχει μία απογοήτευση στον κόσμο;
Δ.Ν.: Αυτό λέω. Ότι πρέπει να ξαναβρούμε τη δυναμική μας. Το να βρούμε τη δυναμική μας έχει τη βάση του. Δεν υπερασπίζομαι τη θέση μου ως ιερέας, δηλαδή την πίστη, γιατί πίστη είναι ο άνθρωπος. Υπερασπίζομαι τον άνθρωπο. Δεν μας αξίζει αυτό που ζούμε. Δεν μας αξίζει να μην έχουμε τη δυνατότητα να πούμε την άποψή μας και να παλέψουμε για να κάνουμε ομορφότερη τη ζωή μας και να δώσουμε στα παιδιά μας ένα αύριο το οποίο θα έχει μια δυνατότητα καλύτερη από τη ζωή που έχουμε εμείς σήμερα.
Ερ.: Ας αλλάξουμε τελείως κλίμα κι ας έρθουμε σε άλλα ζητήματα, όπως είναι το συσσίτιο. Ξεκίνησε δειλά - δειλά στην αρχή, αλλά η πορεία δείχνει πως η ανάγκη για ένα πιάτο φαγητό έχει πολλαπλασιαστεί. Είναι αλήθεια;
Δ.Ν.: Αυτό είναι αλήθεια γιατί έχουμε πλέον νεόπτωχους. Αλλάζουν συνεχώς τα πράγματα. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ανάγκη να φάνε κάπου. Αν μετρήσετε τι χρειάζεται κάθε μέρα μια οικογένεια για να φάει, αυτό αρχίζει πια να είναι ο μισός μισθός τους.
Ερ.: Πόσα άτομα σιτίζονται σήμερα από τη Μητρόπολη;
Δ.Ν.: Είμαστε γύρω στα 600 άτομα, αλλά το νούμερο είναι σίγουρα μεγαλύτερο γιατί έχουμε και την προσφορά από την Αγαθοεργό Αδελφότητα σε τρόφιμα. Δηλαδή, υπάρχουν ακόμα οικογένειες οι οποίες αντιστέκονται και δεν πηγαίνουν στο καθαρό συσσίτιο αλλά παίρνουν τρόφιμα. Είναι άτομα που δίνουμε από τη Μητρόπολη οικονομική ενίσχυση για να μπορούν να συντηρήσουν περισσότερο την οικογενειακή εστία. Αν υπολογίσουμε δηλαδή όλη αυτή την κατάσταση, είμαστε γύρω στις 700 μερίδες. Μοιράζουμε δηλαδή 600 μερίδες και έχουμε και άλλες 100 που παρασκευάζονται στα σπίτια αλλά με βοήθεια. Ο κόσμος έχει ένα πρόβλημα.
Ερ.: Είναι τεράστιο αυτό το νούμερο για την Κω της ευημερίας, του 3ου τουριστικού προορισμού της χώρας…
Δ.Ν.: Σε αυτό που με ρωτήσατε προηγουμένως, δηλαδή, τι δεν έχει κάνει η Μητρόπολη, σας απαντώ αυτό. Και αυτό έπρεπε να το κάνει η κοινωνία, όχι η Μητρόπολη. Δηλαδή ο άνθρωπος που μένει στο διπλανό διαμέρισμα έπρεπε να φροντίζει το διπλανό του, όχι να αναγκάζεται αυτός να πάει να πάρει αυτό το οποίο μοιράζει η Μητρόπολη, με τη βοήθεια του Δήμου, του δημότη, του ανθρώπου και του συνανθρώπου.
Αυτό βέβαια υπήρχε πάντα. Πάντα υπήρχαν άνθρωποι που είχαν ανάγκη αλλά τους στήριζε η διπλανή οικογένεια που δεν είχε ανάγκη. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να ξαναφτιάξουμε την κοινότητα. Να ξαναφτιάξουμε τις σχέσεις μας για να μην χρειαστεί ο άλλος να πάει σε άλλη πόρτα μεγάλη για να ζητήσει κάτι, αλλά να του το δώσει ο διπλανός του. Όχι να το ζητήσει ο ίδιος, αλλά να δούμε τι θέλει ο δίπλα μας για να του το δώσουμε. Να μοιραστούμε. Αυτή η ομορφιά του μοιράσματος.
Δηλαδή, πως όταν ήμασταν κι εμείς παιδιά που παίρναμε τα ρούχα μας από τα αδέλφια μας, τα ξαδέλφια μας, από τους συγγενείς μας. Έκαναν κύκλο αυτά. Ένα παλτό φοριόταν για 10 χρόνια από διαφορετικά παιδιά της ίδιας οικογένειας.
Αλλά πρέπει να ενισχύσουμε τους ανθρώπινους δεσμούς και η εκκλησία είναι αυτή η οποία έχει τη δυνατότητα να δώσει τη δύναμη στον άνθρωπο να το κατανοήσει αυτό. Ότι πρέπει να παραμείνουμε άνθρωποι. Θα έχουμε χάσει το παιχνίδι αν χάσουμε την ανθρωπινότητά μας όσα λεφτά κι αν αποκτήσουμε.
Ερ.: Φορτιστήκαμε και οι δυο συναισθηματικά… Αλλαγή θέματος. Σε λίγους μήνες συμπληρώνονται τρία χρόνια από το σεισμό. Σε πια κατάσταση βρίσκονται οι εκκλησίες που υπέστησαν σοβαρές ζημιές;
Δ.Ν.: Έχει ήδη ξεκινήσει η επισκευή στον Άγιο Νικόλαο. Η εταιρεία που έχει αναλάβει, έχει ξεκινήσει δειγματοληπτικές εργασίες. Προχωράει, λοιπόν, το έργο στον Άγιο Νικόλαο και περιμένουμε μέσα στη Μεγάλη Εβδομάδα να υπογραφεί και το έργο της Αγίας Παρασκευής για να αρχίσει μετά το Πάσχα.
Καταλαβαίνετε ότι, αυτή η δυσλειτουργία του ελληνικού κράτους η οποία επιτάθηκε και με το θέμα του κορονοϊού, δημιουργεί πολύ μεγάλα προβλήματα.
Έχουμε βέβαια και μεγάλο πρόβλημα και στη Νίσυρο, διότι έχουμε πρόβλημα στο βράχο που στηρίζει το Μεσαιωνικό κάστρο και την Παναγιά τη Σπηλιανή. Κι εκεί προχωράμε. Πρέπει να στηριχθεί ο βράχος γιατί κινδυνεύει να πέσει, θα χαθεί το μισό Μανδράκι. Θα χαθεί το κάστρο, η Σπηλιανή, ό,τι είναι από κάτω.
Ερ.: Έχει εγκατασταθεί εργολάβος;
Δ.Ν.: Εκεί δεν έχουμε εργολάβο ακόμα. Έχουμε κινήσει τη διαδικασία. Περιμένουμε να δούμε αν θα το αναλάβει η Περιφέρεια, αφού υπάρχει μία δέσμευση από τον Περιφερειάρχη ότι θα το αναλάβει.
Ερ.: Μιλάμε για μεγάλο κόστος;
Δ.Ν.: Δεν έχει γίνει ακόμα η μελέτη. Διότι οι μελέτες του Πολυτεχνείου οι οποίες υπήρχαν έχουν φανεί ανεπαρκείς. Δηλαδή, είναι μη υλοποιήσιμες. Και τώρα προσπαθούμε να δούμε πως θα γίνει μια καινούργια μελέτη για να μπορέσουμε να προλάβουμε το κακό.
Ερ.: Τη μελέτη το Πολυτεχνείο την είχε κάνει μετά το σεισμό;
Δ.Ν.: Ο σεισμός της Κω δεν επηρέασε τη Νίσυρο.
Ερ.: Δεν το γνώριζα το θέμα, Προϋπήρχε δηλαδή το πρόβλημα;
Δ.Ν.: Ναι. Αλλά γίνονται συνέχεια εκεί σεισμοί. Τώρα κάνουμε μία προσπάθεια να συνεργαστούμε με τη ΜΟΔ, και υπάρχει ένας υπεύθυνος από τη Μητρόπολη, ο κ. Γιαννιός Νικόλαος, που είναι μηχανικός, ο οποίος έχει δουλέψει και στη προηγούμενη στήριξη του μισού βράχου, τότε επί της μακαρίτισσας Μελίνας και αυτός είναι πρόεδρος στην επιστημονική επιτροπή και προσπαθούμε να δρομολογήσουμε την κατάσταση. Εκεί είμαστε ακόμα στην προσπάθεια δρομολόγησης των εργασιών. Οπότε έχουμε πολλά μέτωπα. Έχουμε μέτωπα τα οποία χρήζουν αντιμετώπισης και έχουμε και προβλήματα ανθρώπινα, τα οποία όμως θα πρέπει να ξεπεράσουμε εμείς, με την έννοια ότι πρέπει να δούμε τι μπορεί καλό να γίνει. Η επίθεση σ’ αυτόν που κάνει κάτι είναι αδικαιολόγητη. Η επίθεση θα πρέπει να εστιάζεται σ’ αυτόν που δεν κάνει κάτι. Αλλά όπως βλέπετε κι εσείς τόσα χρόνια που είστε στη μαχόμενη δημοσιογραφία, συνήθως επιτιθέμεθα στον άνθρωπο που κάνει κάτι. Αυτό είναι το λάθος μας. Ενώ η επίθεση θα πρέπει να είναι σε αυτόν που δεν κάνει κάτι. Αυτή είναι η δική μου προσωπική άποψη.
Ερ.: Τη οποία σεβόμαστε, αλλά αν αυτός που κάνει κάτι είναι εις βάρος των πολλών;
Δ.Ν.: Ότι λέω ότι κάνει κάτι, εννοώ ότι κάνει κάτι το οποίο είναι κοινώς αποδεκτό και κάτι το οποίο είναι προς όφελος των ανθρώπων.
Ερ.: Ε, τότε είναι παράλογο να υπάρχει επίθεση.
Δ.Ν.: Κι όμως. Συνήθως λειτουργούν με τελείως υποκειμενικά κριτήρια. Εκεί πρέπει να υπάρχει μια δυνατότητα να κρίνουμε αν αυτό είναι για το καλό ή το κακό, έστω κι εάν με ενοχλεί εμένα. Και το καλό και το κακό είναι σύμφωνα με τον ποιον θα ωφελήσει. Έναν ή εκατό; Διότι εγώ μπορεί να είμαι ιδιοκτήτης ενός νησιού και να μην αφήνω 4 καλύβες ψαράδων στην παραλία να υπάρχουν επειδή θέλω την ησυχία μου και να τους αφήνω χωρίς νερό, χωρίς ρεύμα, χωρίς αποχέτευση. Δεν είναι σωστό γιατί όλοι έχουμε δικαίωμα ζωής. Να είναι δηλαδή το κριτήριο του ισχυρού όπως έχει επικρατήσει.
Ερ.: Δυστυχώς αυτό έχει καθιερωθεί και το ανεχόμαστε όλοι.
Δ.Ν.: Γι’ αυτό θέλει μια προσεκτική αντιμετώπιση των καταστάσεων. Δηλαδή πως θα το δούμε, να ψάξουμε και πίσω από αυτό που φαίνεται.
Ερ.: Να μιλήσουμε και για το πως θα λειτουργήσουν οι εκκλησίες το φετινό Πάσχα, με τα όσα προβλήματα έχει δημιουργήσει η πανδημία του κορονοϊού.
Δ.Ν.: Δεν ξέρω τι σενάριο θα ακολουθηθεί ανάλογα με τις πιέσεις και τις ανάγκες και τις απαγορεύσεις που θα δημιουργηθούν, ανάλογα με τα κρούσματα που έχουμε, αλλά πιστεύω ότι θα είναι με ένα μοντέλο λίγο καλύτερο από το περσινό. Απλούστατα θα πρέπει να κρατήσουμε τη δυνατότητα να προφυλάξουμε τον άλλον. Δηλαδή είναι προσωπική υπόθεση. Δεν μπορούμε να αδιαφορούμε για κάτι που υφίσταται ως κίνδυνος.
Πρέπει να τηρούμε πιστά όλα τα μέτρα προφύλαξης που χρειάζονται και βέβαια να ακούμε τους ειδικούς. Και ειδικός στην περίπτωση της ασθένειας είναι ο γιατρός. Η πίστη δεν βλάπτεται. Εξάλλου, το είπε ο Πατριάρχης καθαρά, “δεν κινδυνεύει ο Χριστός” δηλαδή, δεν κινδυνεύει η πίστη αλλά κινδυνεύουν οι πιστοί. Και όλα μπορούν να γίνουν αλλά δεν χρειάζεται η υπερβολή. Καμιά φορά ξέρετε, κάποιοι εκμεταλλεύονται για άλλους λόγους ακόμα και το θέμα της πίστης. Δηλαδή δεν μπορούμε να κυνηγάμε τον πολιτικό επειδή δεν μπορούμε να πάμε στην εκκλησία. Μεταξύ τους αυτά δεν είναι ενωμένα. Και δεν είναι και τίμιο να το κάνουμε. Πιστεύω ότι οι χριστιανοί το έχουν κατανοήσει, οι σωστά σκεπτόμενοι και πιστεύοντες και νομίζω ότι καλά θα πάνε τα πράγματα με προσοχή, με τη δυνατότητα που έχει ο καθένας να το χειριστεί. Βέβαια εμάς μας δυσκολεύει τώρα το ότι δεν έχουμε τους δύο μεγάλους ναούς, λόγω των ζημιών και είμαστε αναγκασμένοι να είμαστε σε παρεκκλήσια, αλλά ευτυχώς έχουμε άλλους μεγάλους ναούς στην πόλη και μπορούν να μοιραστούν οι πιστοί, να συνεννοηθούν με τους ιερείς τους και να θεραπευτεί, ας πούμε, η ανάγκη της συμμετοχής. Δεν θα είναι κάτι που είναι δύσκολο να γίνει.
πηγη: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΤΑΘΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
