Σάντρα Κουρτσουνιώτη: «Στόχος μας είναι να βοηθήσουμε τα παιδιά, να είναι καλά και να προχωράμε όλοι μαζί»
Την πρώτη θέση στον πανευρωπαϊκό διαγωνισμό τεχνολογίας και προγραμματισμού «Meet & Code», όπως ήδη έχουμε αναφέρει σε προηγούμενο φύλλο του «Σ», κατέκτησαν δύο ομάδες προσφύγων μαθητών των κέντρων μη τυπικής εκπαίδευσης που λειτουργεί η οργάνωση Άρσις στην Κω (KEDU) και στη Λέρο (LEDU). Το πρότζεκτ με τίτλο «My story» διακρίθηκε ανάμεσα σε 1.750 υποψηφιότητες από 35 χώρες. Για τη δημιουργία του συνεργάστηκαν 14 μαθητές και μαθήτριες ηλικίας 9-17 ετών που φοιτούν στα δύο «δικά μας» κέντρα, οι οποίοι χρησιμοποιώντας την πλατφόρμα Scratch παρουσίασαν ψηφιακές αφηγήσεις του ταξιδιού τους και όσων τους εντυπωσίασαν από τις χώρες καταγωγής τους και τις πόλεις διέλευσής τους μέχρι τον τελικό προορισμό τους στα δύο ελληνικά νησιά: από το Κεμπάμ στο Ιράν, τα παζάρια στην Τουρκία και τις αντιλόπες της Ναμίμπια μέχρι το κάστρο στη Λέρο και τη φύση στην Κω.
Σε αυτόν τον πανευρωπαϊκό διαγωνισμό υπήρχαν 5 κατηγορίες: Girls do IT!, Diversity, Code for the Planet, Community, Code for Europe.
Συνολικά: 35 χώρες έλαβαν μέρος & υποβλήθηκαν 1750 αιτήσεις. Οι 1324 έλαβαν χρηματοδότηση ώστε να υλοποιηθούν, οι 897 πέρασαν στη 2η φάση, προέκυψαν 15 φιναλίστ, 3 για κάθε κατηγορία, με 1 νικητή ανά κατηγορία.
Να σημειώσουμε ότι, το KEDU από τον Απρίλιο του 2018 που ξεκίνησε να λειτουργεί μέχρι το τέλος του 2020, υποστήριξε 931 παιδιά, ενώ το LEDU από τον Φεβρουάριο του 2018 ως το τέλος του 2020 1.093 παιδιά, όλα ηλικίας 6-17 ετών.
Ο «Σ», προκειμένου να γίνει κατανοητό το τεράστιο έργο που παράγεται στο KEDU, συνομίλησε με την συντονίστρια του Κέντρου Ξένια Χατζηδαυίδ και με την εκπαιδευτικό πληροφορικής Σάντρα Κουρτσουνιώτη.
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Ερ.: Κυρία Κουρτσουνιώτη, πως αποφασίστηκε η συμμετοχή σας στον διαγωνισμό; Το ρωτάω διότι εκτιμώ πως, χρειάζεται θάρρος, θράσος καμιά φορά, δύναμη και αποφασιστικότητα για μία δομή σαν τη δική σας να πάρει μέρος σ’ έναν πανευρωπαϊκό διαγωνισμό.
Σ.Κ.: Μας ήρθε ο διαγωνισμός από τα κεντρικά και κάναμε μία συνάντηση δύο τρεις εκπαιδευτικοί για να δούμε αν μπορούσαμε να υλοποιήσουμε το πρόγραμμα και να συμμετέχουμε στο διαγωνισμό. Και αρχίσαμε να καταγράφουμε κάποιες ιδέες και τρόπους για το πως θα μπορούσαμε να συμμετέχουμε εμείς και τα παιδιά μας, δεδομένου ότι, τα περισσότερα δεν είχαν εμπειρία. Οπότε ήταν μια συλλογική σκέψη στην αρχή για να δούμε πως θα κυλήσει.
Ερ.: Το τολμήσατε όμως.
Σ.Κ.: Το τολμήσαμε ναι. Αν και για να πω την αλήθεια, στην αρχή ήμουν αρκετά διστακτική γιατί είχα δει τις άλλες συμμετοχές από προηγούμενες χρονιές, φέτος είναι η 4η χρονιά, και έχουν κάνει φοβερά τεχνολογικά επιτεύγματα εκεί. Και αναρωτήθηκε, που πάμε και τι θα κάνουμε; Είπαμε όμως εντάξει, ας το προσπαθήσουμε. Δεν χάνουμε τίποτα με το να δηλώσουμε συμμετοχή. Κέρδος είναι είτε σε πάρουν είτε όχι με το να μπεις σε αυτή τη διαδικασία και αποφασίσαμε να συμμετέχουμε. Εκεί μου ήρθε μία ιδέα που χρησιμοποιούν πολλοί εκπαιδευτικοί στην πληροφορική. Το Scratch είναι μια πλατφόρμα για να εισαχθούν τα παιδιά πιο ευχάριστα και ομαλά στη διαδικασία του προγραμματισμού, με λίγα και απλά πράγματα. Και είπα εντάξει. Τι πληθυσμό έχουμε; Προσφυγικό. Τι μπορούμε να κάνουμε να τα συνδυάσουμε κάπως; Ας φτιάξουμε λίγο ψηφιοποιημένα την ιστορία τους, το ταξίδι τους, πως ήρθαν δηλαδή από τη χώρα τους μέχρι την Ελλάδα, με εικόνες και να υπάρχει μια ροή.
Ερ.: Και το καταφέρατε. Περιμένατε αυτή τη διάκριση;
Σ.Κ.: Να σας πω την αλήθεια δεν την περίμενα, διότι γενικά η Ευρώπη δεν έχει δείξει το πιο φιλικό της πρόσωπο όσον αφορά το προσφυγικό σε όλους τους τομείς. Οπότε είπα, τώρα είναι ένας τεχνολογικός διαγωνισμός και έχω δει ότι κάνουν κάποια πράγματα υψηλής τεχνολογίας. Εμείς και δε θα κάνουμε κάτι υψηλά τεχνολογικό και έχουμε αυτόν τον πληθυσμό. Βέβαια υπήρχε και άλλη άποψη. Από τα κεντρικά μας είπαν ότι αυτό ίσως να βοηθήσει ότι έχουμε αυτό τον πληθυσμό ώστε να αναδειχθεί. Δεν ξέρω, εγώ κράταγα μικρό καλάθι για να σας πω την αλήθεια.
Ερ.: Οπότε η έκπληξη ήρθε σαν δώρο;
Σ.Κ.: Ναι. Κοιτάξτε, οι φάσεις ποιες ήταν; Κάνεις την αίτηση, γράφεις την ιδέα και πως θα υλοποιηθεί και με ποιούς και μετά παίρνεις την έγκριση και μια χρηματοδότηση 300 ευρώ. Και είπαμε, πάμε να το υλοποιήσουμε. Εμείς βέβαια πρέπει να σας πω είχαμε ξεκινήσει να το υλοποιούμε πριν πάρουμε την έγκριση γιατί ήταν μια καλή αφορμή να χρησιμοποιήσουμε αυτό το λογισμικό για τα παιδιά μας. Και παίρνουμε την έγκριση και ξεκινάμε.
Μετά έρχεται η 2η φάση. Αφού παίρνεις την έγκριση και την υλοποιείς καταθέτεις το project. Μετά περνάς στη 2η φάση. Περάσαμε στη 2η φάση. Μου ήρθε email ότι περάσαμε και τώρα μια επιτροπή πιο συγκεκριμένα θα καταλήξει ποιοι θα είναι οι φιναλίστ. Και μετά έρχεται άλλο email ότι είμαστε φιναλίστ. Απίστευτο!
Να σας πω ότι υπάρχουν 5 κατηγορίες και εμείς κάναμε αίτηση στην κατηγορία diversity (διαφορετικότητα), για ευνόητους λόγους και ήμασταν φιναλίστ μαζί με την Αυστρία και τη Ρουμανία.
Ερ.: Με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει το σχολείο και λόγω covid με την εξ’ αποστάσεως εκπαίδευση, πώς τα καταφέρατε και ποιάς ηλικίας ήταν τα παιδιά;
Σ.Κ.: Εμείς γενικά στο Kedu είχαμε παιδιά ηλικίας από 9 μέχρι 13 – 14 ετών και ένα κορίτσι 15, αλλά κυρίως παιδιά 12-13 ετών. Και τι έγινε; Έπρεπε το κάθε παιδί να δουλεύει στο δικό του υπολογιστή, γιατί δεν άλλαζαν υπολογιστές λόγω των καταστάσεων, με μάσκα και με όλες αυτές τις δυσκολίες, τα καταφέραμε.
Ερ.: Στο κέντρο πόσοι εκπαιδευτικοί είστε και με τι ειδικότητες;
Σ.Κ.: Είμαστε 9 εκπαιδευτικοί, έχουμε φυσική αγωγή, πληροφορική, φυσική, αγγλική φιλολογία, ελληνική φιλολογία και πρωτοβάθμια παιδαγωγική. Με τη συμβολή των κοινωνικών λειτουργών και των διερμηνέων μας, πραγματοποιήσαμε αυτό το όμορφο έργο. Ήταν μια μεγάλη προσπάθεια από όλο το προσωπικό που κράτησε δύο μήνες και στο τέλος μας αντάμειψε με τον καλύτερο τρόπο.
Ερ.: Δηλαδή τα παιδιά είναι σαν να πηγαίνουν σε κανονικό σχολείο;
Σ.Κ.: Δεν ακολουθούμε την σχολική ύλη στο πρόγραμμα που κάνουμε. Δουλεύουμε με το πρόγραμμα project. Δηλαδή, έχουμε project που αφορά στο περιβάλλον ή project που αφορά στο σώμα και στις αναπηρίες για παράδειγμα. Τώρα είμαστε στο project «ο κόσμος μας» και μαθαίνουμε τις χώρες του κόσμου. Οπότε μέσα από το project τα παιδιά μαθαίνουν λεξιλόγιο, γραμματική και είναι όλα μια μη τυπική εκπαίδευση. Δεν έχουμε βιβλία, βγάζουμε εμείς τις ασκήσεις και προσπαθούμε να το κάνουμε όσο πιο βιωματικά γίνεται με διάφορα παιχνίδια.
Ερ.: Άλλη μια δυσκολία που αντιμετωπίζετε, αν θυμάμαι καλά, είναι ότι τα παιδιά δεν μένουν στο KEDU για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αυτό άποψη συναισθημάτων και ψυχολογίας πως το αντιμετωπίζετε; Είναι δύσκολο.
Σ.Κ.: Είναι. Είναι και μεγάλη πρόκληση γιατί εκεί που έχεις ένα τμήμα ξαφνικά έρχεται ένα παιδί που μπορεί να είναι και τελείως αναλφάβητο, να μην έχει πάει σχολείο, να μην έχει μόρφωση και δίπλα είναι ένα παιδί που είναι αρκετά προχωρημένο, οπότε μέσα στην τάξη 15 παιδιών να έχεις 3 και 4 επίπεδα. Το καλό είναι ότι σε κάθε τάξη είμαστε δύο συν-διδάσκαλοι, οπότε κάποιος κάνει την παράδοση και κάποιος πάντα είναι back για να βοηθάει τραπέζι τραπέζι τα παιδιά όπως κάθονται και να συντονίζει λίγο το πως πάμε. Επίσης δουλεύουμε πολύ σε υποομάδες, δηλαδή, βάζουμε σε μια ομάδα ένα “δυνατό” παιδί να βοηθήσει κι άλλα δύο που είναι πιο καινούργια. Το χωρίζουμε κάπως έτσι.
Ερ.: Γι’ αυτή τη δουλειά χρειάζονται άνθρωποι ειδικής ιδιοσυγκρασίας. Δεν μπορεί ο καθένας να την κάνει. Πώς την επιλέξατε; Τι αισθάνεστε για τα παιδιά;
Σ.Κ.: Ερχόμενη στο Kedu ο στόχος μου ήταν η δουλειά μου να έχει ένα κοινωνικό αντίκτυπο. Δεν ήθελα απλά να ήμουν μια δασκάλα σε ένα ιδιωτικό σχολείο. Ήθελα από τη δουλειά μου να βάλω το λιθαράκι μου στο κοινωνικό σύνολο με κάποιο τρόπο. Και η Ελλάδα είναι μία χώρα που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του προσφυγικού. Και η Κως από τα νησιά που είναι δίπλα στην Τουρκία. Πιο πρώτη γραμμή δεν γίνεται. Και από τη συνέντευξη μάς το ‘χαν πει ότι, θέλει μεγάλη προσαρμοστικότητα γιατί είναι ένα περιβάλλον που αλλάζει συνέχεια, τα δεδομένα αλλάζουν συνέχεια. Πραγματικά σ’ αυτή τη δουλειά είσαι χαμαιλέοντας, άλλα δεδομένα τη Δευτέρα, άλλα την Τετάρτη και άλλα την Παρασκευή, αλλά κάπως το συνηθίζεις και προσαρμόζεσαι. Όταν έρχονται οι δυσκολίες, σκέφτομαι: Ποιος είναι ο στόχος μας; Να βοηθήσουμε τα παιδιά, να είναι καλά τα παιδιά και εμείς φυσικά και να προχωράμε όλοι μαζί, γιατί κυρίως είμαστε εδώ για τα παιδιά.
Με λίγα λόγια, οι στόχοι και τα οφέλη ήταν πολλαπλά. Πρώτον, δόθηκε μεγάλη ευκαιρία στα παιδιά να γνωρίσουν τον κόσμο της τεχνολογίας. Μερικά από τα παιδιά δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να εργαστούν σε υπολογιστή, πόσο μάλλον να δημιουργήσουν ένα ψηφιακό έργο. Σε αυτό το project, βελτίωσαν τις ψηφιακές τους δεξιότητες καθώς και την αγγλική γλώσσα αφού η αφήγηση ήταν στα αγγλικά που δεν είναι η μητρική τους γλώσσα. Επίσης, το έργο ενίσχυσε τη συνεργασία, τη δημιουργικότητα και το ομαδικό πνεύμα μεταξύ των παιδιών.
Όσον αφορά τον αντίκτυπο στο κοινό, στόχος μας ήταν το project να ευαισθητοποιήσει σχετικά με την προσφυγική κρίση και ο κόσμος να διευρύνει τις γνώσεις του σχετικά με το προσφυγικό ζήτημα που είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο μέσα από την αφήγηση και τα μάτια των παιδιών.
Ερ.: Πόσα παιδιά έχει το KEDU τώρα;
Σ.Κ.: 55
Ερ.: Στο project πόσα παιδιά πήραν μέρος;
Σ.Κ.: Σε αυτό πήραν και από τα δύο κέντρα και το KEDU και το LEDU. Ήμασταν σύνολο 14 παιδιά, 7 από το ένα Κέντρο και 7 από το άλλο.
Ερ.: Ας έρθουμε τώρα στα συναισθήματα των παιδιών. Απ’ ότι διάβασα, περιγράφουν ένα ταξίδι. Το πώς φτάσανε εδώ. Τα συναισθήματά τους ήταν εύκολο να τα διαχειριστούν;
Σ.Κ.: Εμείς αρχικά είχαμε στο νου μας κάποια παιδιά να συμμετέχουν, αλλά μαζί με την κοινωνική υπηρεσία είπαμε ότι θα κάνουμε μια εισαγωγή για το τι αφορά αυτό το project και πως θα γίνει και πόσα παιδιά θέλουν πραγματικά θα μιλήσουν και θα συμμετέχουν. Κάποια παιδιά δεν ήθελαν να συμμετέχουν γιατί δεν ήθελαν να θυμηθούν όλη αυτή την εμπειρία. Εμείς, γενικά να ξέρετε, την εμπειρία αυτή την προσεγγίσαμε με μία θετική ανάμνηση από κάθε χώρα γιατί είναι ήδη βαρύ το ταξίδι… Οπότε, είπαμε στα παιδιά ότι, κοιτάξτε θέλουμε να μας πείτε, π.χ. σε ένα παιδί που πέρασε από Παλαιστίνη, Αίγυπτο και έφτασε Ελλάδα, πες μας κάτι που θυμάσαι που σου άφησε μια γλυκιά γεύση. Ένας φίλος, ένα φαγητό, μια βόλτα, ένα μνημείο, οτιδήποτε. Έτσι τους κάναμε αυτή τη συζήτηση και με τους διερμηνείς μας και προσεγγίσαμε με τη θετική πλευρά ένα πολύ βαρύ θέμα. Δεν θέλαμε να επικεντρωθούμε στο δύσκολο, γιατί αυτός που θα διαβάσει την ιστορία ήδη θα καταλάβει ότι το παιδί πέρασε από 5 χώρες για να έρθει στην Ελλάδα και παρόλα αυτά έχει κάτι θετικό να θυμάται.
Ερ.: Μόλις τελείωσε το project και βραβευτήκατε ποια ήταν τα συναισθήματα των παιδιών;
Σ.Κ.: Από εμάς δυστυχώς τα περισσότερα παιδιά είχαν αποχωρήσει, γιατί είναι μετακινούμενος πληθυσμός. Βέβαια τα αναμνηστικά τούς τα δώσαμε πριν πάρουμε την πρώτη θέση γιατί ήταν ήδη νικητές με τη συμμετοχή τους. Εμάς δεν ήταν αυτός ο στόχος, το χρηματικό έπαθλο ή να βγούμε πρώτοι δηλαδή. Είτε κατακτούσαμε είτε όχι το πρώτο βραβείο, για εμάς οι μαθητές μας ήταν ήδη νικητές μιας και παρ’ όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στην καθημερινή τους ζωή, ήταν πάντα συνεπείς στις συναντήσεις μας και έφτασαν στο σημείο μέσα σε δυο μήνες από εκεί που δεν είχαν καμία εμπειρία, να προγραμματίζουν!
Την ημέρα της απονομής, τα παιδιά χάρηκαν πάρα πολύ. Τα παιδιά είναι ταπεινά, δεν μπορούν να αντιληφθούν πάντα το τι έχουν καταφέρει. Κι έχουν κι άλλα πράγματα που κάνουν στην καθημερινότητά τους που γι’ αυτά είναι τόσο μεγάλο επίτευγμα και αυτά είναι ταπεινά.
Ερ.: Το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα που έχει μείνει ένα παιδί στο KEDU ποιο είναι;
Ξ.Χ.: Έχουν μείνει και δύο και τρία χρόνια.
Ερ.: Καλό είναι αυτό από μία πλευρά, δηλαδή ότι, λαμβάνουν την πρώτη εκπαίδευση…
Ξ.Χ.: Ναι, ωστόσο υπάρχουν πολλά προβλήματα γιατί είναι στην αναμονή.
Ερ.: Γνωρίζετε που πηγαίνουν μετά; Έχετε μια εικόνα;
Ξ.Χ.: Εξαρτάται από το νομικό τους καθεστώς. Αν το νομικό τους καθεστώς είναι επανένωσης, τότε φεύγουν για κάποιες ευρωπαϊκές χώρες, διαφορετικά στην ενδοχώρα, σε ηπειρωτικές πόλεις της Ελλάδος.
Ερ.: Για το KEDU τι σημαίνει αυτή η διάκριση;
Ξ.Χ.: Σίγουρα είναι μία διάκριση με ένα κοινωνικό αντίκτυπο, γιατί συμμετείχαν παιδιά τα οποία πλαισιώθηκαν και είχαν μια καθοδήγηση. Και πάντα αυτό που λέμε είναι ότι, όλα τα παιδιά χρειάζονται μια καθοδήγηση και μια πλαισίωση σε ένα περιβάλλον προστασίας. Άρα, δεν πρόκειται για μια οποιαδήποτε διάκριση. Εγώ αυτό που λέω είναι ότι, πρόκειται για προσφυγόπουλα που δεν βρίσκονται μέσα στα σχολεία, στις ελληνικές τάξεις, άρα είναι μία διάκριση με ένα αντίκτυπο που θέλουμε να φτάσει σε όλη την εκπαιδευτική κοινότητα. Υπάρχουν λαμπρές δεξιότητες εδώ που για το χ ή ψ λόγο δεν μπαίνουν μέσα στα σχολεία.
Ερ.: Ο επόμενος στόχος ποιος είναι;
Σ.Χ.: Γενικά ο στόχος είναι από την αρχή ο ίδιος. Να έρχονται τα παιδιά στο σχολείο, να περνάνε καλά, να νιώθουν ότι μπαίνουν σε μια κανονικότητα. Οι καθημερινοί στόχοι είναι από την αρχή πάντα ίδιοι και παραμένουν. Ταυτόχρονα συμμετέχουμε σε διάφορους διαγωνισμούς. Τώρα ήταν πληροφορικής, τα μεγαλύτερα παιδιά μας συμμετείχαν σε διαγωνισμό στιχουργικής. Μετά έχουμε διαγωνισμούς που είναι από την Ύπατη Αρμοστεία, για το πως φαντάζομαι το μέλλον σε 20 χρόνια με ειρήνη. Εκεί γίνεται και μία σύμπραξη σχολείων. Έγινε με εμάς το KEDU και σχολεία από την Κω, οπότε ότι ευκαιρίες μπορούμε τις αρπάζουμε.
Σε μια Ευρώπη που γενικά την συμπερίληψη των προσφύγων στην καθημερινή κοινωνική ζωή δεν την βλέπουμε πάντα να υπάρχει, εμείς προσπαθήσαμε σε αυτό το project τα παιδιά να συμπεριληφθούν - πέρα από το κοινωνικό και το μαθησιακό που το δουλεύουμε ούτως ή άλλως - και στον κόσμο της τεχνολογίας, γιατί είναι παιδιά με πάρα πολλές ικανότητες και είναι λίγο ξεχασμένα οπότε εμείς επιμείναμε σε αυτό για να δείξουμε ότι είναι παιδιά και μαθητές όπως οι μαθητές οποιουδήποτε άλλου σχολείου και ήταν ικανά όχι να προγραμματίσουν αλλά να φέρουν και μια τέτοια διάκριση για την Ελλάδα. Παιδιά από την Παλαιστίνη, από τη Συρία, το Αφγανιστάν, και την Αγκόλα. Ήταν διάκριση για όλη την Ελλάδα. Πήραν μέρος 35 χώρες, εμείς ήμασταν οι μοναδικοί εκπρόσωποι της Ελλάδας και μόνο 15 χώρες ήταν φιναλίστ. Και από αυτές, 5 νικητές – ένας για κάθε κατηγορία - μεταξύ των οποίων και εμείς
Ερ.: Θέλω να μας πείτε και δύο λόγια για την εφημερίδα που εκδίδετε.
Ξ.Χ.: Η εφημερίδα ήταν μια προσπάθεια των παιδιών και των εκπαιδευτικών του κέντρου από το 2019 και βρισκόμαστε στον ίδιο στόχο, στην συνεργασία και στην συμπερίληψη που θέλουμε ένα τέτοιο φυλλάδιο, όμορφο, ωραίο, συμπεριληπτικό, να έχει και με τα υπόλοιπα σχολεία. Άρα μοιράζεται. Ακόμα και στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση οι συνάδελφοι πήγαιναν σε κάθε σχολείο και αφήναν στις διευθύνσεις και η αλήθεια είναι ότι έχουμε κάποιο ενδιαφέρον από δημοτικά σχολεία για να γράψουμε μαζί και η δική μας μικρή δημοσιογραφική ομάδα να αποκτήσει και ένα άλλο ενδιαφέρον και έχουμε και βλέψεις γενικά, εάν όλα πάνε καλά, πως να το εμπλουτίσουμε αυτό το εργαλείο.
Ερ.: Άρα, η συνεργασία σας με άλλα σχολεία και με άλλα παιδιά είναι σε καλό επίπεδο.
Ξ.Χ.: Το προσπαθούμε, αλλά μπορούμε να πούμε ότι τέτοιες δράσεις, με εκπαιδευτικούς στόχους πλαισιωμένες και οργανωμένες, πάντα βρίσκουν ένα θετικό αντίκτυπο σε κοινωνικούς φορείς, σε σχολεία κλπ.
Ερ.: Και να πούμε ότι κλείσατε πριν λίγες ημέρες μόνο τρία χρόνια λειτουργίας και έχετε κάνει τόσα πράγματα!! Μπράβο σας!!
Σ.Κ.: Εμείς αυτό που θέλουμε να πούμε και να το υπογραμμίσουμε είναι ότι, όλη αυτή η επίπονη προσπάθεια, το μεράκι, όλο αυτό το φως που βλέπεις μπαίνοντας σ’ ένα τέτοιο κέντρο με χρώμα, διάθεση, προσαρμοστικότητα, πράγματα τα οποία δεν τα βλέπεις καθημερινά, είναι ένα βήμα και μία καλή πρακτική που θέλουμε να την ακούσουν, να την φωνάξουμε στα σχολεία και να δώσουμε ένα πάτημα να ανοίξει η ένταξη των προσφυγόπουλων στα σχολεία. Αυτό είναι ο απώτερος στόχος μας.
Σημείωση:
Τις ιστορίες των παιδιών, μπορείτε να παρακολουθήσετε:
Kaydar: https://scratch.mit.edu/projects/441565009/
Alma: https://scratch.mit.edu/projects/441545040/
Alisina: https://scratch.mit.edu/projects/441524324/
Kethia-Maria: https://scratch.mit.edu/projects/440106460/
Amir: https://scratch.mit.edu/projects/440104009/
Ghina: https://scratch.mit.edu/projects/441556961/
Masooma: https://scratch.mit.edu/projects/439080628/
Mahmood: https://scratch.mit.edu/projects/443109773/
Mohanad: https://scratch.mit.edu/projects/430960016/
Samer: https://scratch.mit.edu/projects/443115067/
Tareq: https://scratch.mit.edu/projects/443115207/
Esma: https://scratch.mit.edu/projects/442115151/
Hamza - Saja: https://scratch.mit.edu/projects/426842515/
πηγη: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΤΑΘΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
