Γράφαμε ακριβώς πριν ένα χρόνο (φύλλο 1013, 18/6/2020): «Κραυγή αγωνίας από τους ιδιοκτήτες τουριστικών καταλυμάτων της Κω - Ελένη Παπαδούλη, πρόεδρος Σωματείου Ενοικιαζομένων Διαμερισμάτων και Δωματίων Κω: “Φέτος ο κλάδος μου έχει καταστραφεί”».

Ένα χρόνο μετά, η κατάσταση όχι απλά παραμένει η ίδια, αλλά – δυστυχώς – , όπως δηλώνει σε συνέντευξή της στον «Σ» η κα Παπαδούλη, «είναι χειρότερη από πέρσι», ενώ αναρωτιέται με αγωνία «πού πάμε;».

Χαρακτηρίζει δραματική την κατάσταση τόσο για τους μικροεπιχειρηματίες όσο και για τους εργαζόμενους, τονίζοντας πως, δεν φτάνουν οι βοήθειες που πήραν. Με έμφαση υποστηρίζει πως, η κυβέρνηση πρέπει να βοηθήσει πραγματικά τα μικρά ενοικιαζόμενα δωμάτια με αληθινές φοροαπαλλαγές, διότι, ο τουρίστας που διαμένει σε αυτά είναι αυτός που θα στηρίξει την τοπική εξωξενοδοχειακή αγορά (ενοικιαζόμενα μέσα μεταφοράς, μπαράκια κ.λ.π.).

Τέλος, εκτιμά πως, το κλείσιμο της αγγλικής αγοράς έγινε επίτηδες για να βοηθηθεί η οικονομία της εν λόγω χώρας. Εκτός αυτού, θεωρεί ότι δρα ανασταλτικά τόσο το κόστος των τεστ που επιβάλλεται να κάνουν, το οποίο είναι μεγαλύτερο από το κόστος διαμονής και εισιτηρίου, όσο και η επιβαλλόμενη η 10ήμερη καραντίνα. 

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Ερ: Κυρία Παπαδούλη, ένα χρόνο πριν μας είχατε δηλώσει πως, ο κλάδος σας έχει καταστραφεί. Σήμερα, μέσα του Ιουνίου, ένα χρόνο μετά δηλαδή, πια είναι η κατάσταση;

Ε.Π.: Είναι χειρότερη από πέρσι. Δεν το περιμέναμε να γίνει χειρότερη, η μοναδική που έλεγα ότι θα ήταν χειρότερη, ήμουν εγώ. Όλοι ήταν αισιόδοξοι. Εκ του αποτελέσματος όμως βλέπουμε ότι, χάσαμε και τον Απρίλιο και τον Μάιο και τον Ιούνιο και ο Ιούλιος δεν είναι σίγουρος. Οπότε, πού πάμε; Ενοικιαζόμενα που έχουν Ολλανδούς, δεν άνοιξαν. Τουλάχιστον 18 συγκροτήματα αξιοπρεπέστατα, δηλαδή, με πισίνες, με προσωπικό… Είναι πολύ σοβαρό το πρόβλημα να προσπαθήσουν να κρατήσουν τους ανθρώπους τους, να τους βάλουν στα προγράμματα. Δεν έχουν ανοίξει οι πλατφόρμες, δεν έχουν πάρει λεφτά… Είναι δραματική η κατάσταση. Ο εργαζόμενος σήμερα, υποφέρει. Είμαστε απελπισμένοι. Βέβαια, έχουν δοθεί κάποια «εργαλεία», δηλαδή, κάποιες βοήθειες με την έννοια της «γέφυρας», της επιστρεπτέας, της επιδότησης διαφόρων υποχρεώσεων τραπεζών, μείωση ενός ποσοστού προς τις ΔΕΚΟ για μειωμένα τέλη κ.λ.π., αλλά όμως δεν φτάνουν.

Ερ: Τι είναι αυτό που θα σώσει την κατάσταση, όσο αυτό μπορεί να γίνει;

Ε.Π.: Εάν έρχονταν τουρίστες και εάν υπήρχαν πραγματικές φοροαπαλλαγές για τα ενοικιαζόμενα δωμάτια, αληθινές φοροαπαλλαγές.

Ερ: Με τα σημερινά δεδομένα, μπορείτε να κάνετε μια πρόβλεψη;

Ε.Π.: Τι να πω; Περιμένουμε τον Ιούλιο και τον Αύγουστο αν… Βλέπετε τι γίνεται με την Αγγλία και την Ολλανδία. Από αυτούς εξαρτώμεθα. Και η Γερμανία που έρχεται, έρχεται στοχευμένα. Εκτός αυτού, δεν είναι γεμάτα τα αεροπλάνα της… Η δε Ryanair ακυρώνει πτήσεις. Ο κόσμος πραγματικά φοβάται να ταξιδέψει και δεν είναι μόνο αυτό. Λόγω τεστ, του κοστίζει το ταξίδι περισσότερο από τη διαμονή του και το εισιτήριο. Ειδικά στο εξωτερικό, τα τεστ είναι πανάκριβα. Οι διακοπές του εγγλέζου του κοστίζουν 4 τεστ και 10 ημέρες καραντίνα. Γιατί να έρθει; Πείτε μου ένα λόγο για να έρθει. Να ταλαιπωρήσει αυτόν, την οικογένειά του και να του κοστίσουν 1000 – 1500 ευρώ μόνο τα τεστ. Αυτός ο ανασταλτικός παράγοντας πιστεύω ότι έγινε επίτηδες, έγινε δυσκολότερος ο τρόπος για να φύγει ο εγγλέζος έξω, προκειμένου να τον κρατήσει μέσα για να βοηθήσει την οικονομία του.

Ερ: Είναι μια άποψη στρατηγικής, την οποία ενστερνίζονται πολλοί. Οπότε, χαμένη η «παρτίδα» και φέτος;

Ε.Π.: Χαμένη. Πιο χαμένη από πέρσι. Ας ευελπιστούμε ότι η κυβέρνηση θα στηρίξει τα μικρά ενοικιαζόμενα. Ας ευχηθούμε ότι πραγματικά θα τα στηρίξει. Εάν δεν έρθει ο τουρίστας στα μικρά ενοικιαζόμενα, δεν θα βγουν να φάνε στα εστιατόρια, δεν θα νοικιάσουν ποδήλατα, μηχανάκια, αυτοκίνητα, δεν θα περπατήσουν στους δρόμους της Κω, δεν θα πάνε στα μπαράκια. Ποιος θα πάει στα μπαράκια αν δεν πάνε οι Εγγλέζοι, οι Ολλανδοί και οι Ιταλοί; Και οι Ιταλοί φέτος είναι τόσο περιορισμένοι σε μέγεθος που δεν μπορείτε να φανταστείτε. Δεν έχει ξαναγίνει. Έχουν ανέβει τόσο πολύ τα αεροπορικά εισιτήρια που δεν μπορούν οι άνθρωποι να έρθουν. Ειλικρινά, δεν ξέρω πού πάμε. Βγαίνουν οι υπουργοί και λένε πράγματα με αυτά που θα ήθελαν να συμβούν. Ε λοιπόν, βγαίνω εγώ και λέω πράγματα που συμβαίνουν, που είναι αυτά που ζούμε, που βιώνουμε.

πηγη: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΤΑΘΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ