«Η πηγή είναι ένα περιουσιακό στοιχείο που ανήκει στον κωακό λαό» λέει χαρακτηριστικά, συμπληρώνοντας: «Το ΤΕΕ είναι υπέρ της ήπιας εκμετάλλευσης, όπως είναι και ο δήμος, με πολύ απλές παρεμβάσεις, σεβόμενοι απόλυτα το περιβάλλον και τις ιδιαιτερότητες της περιοχής για να μπορέσουμε να αναδείξουμε αυτόν τον πλούτο και να αποφέρει κάποια έσοδα, διότι τον επισκέπτονται 500.000 άνθρωποι κάθε χρόνο και δεν καρπούται η τοπική κοινωνία τίποτα». Επιπλέον, εκφράζει την άποψη πως, πρέπει ο φυσικός σχηματισμός να παραμείνει ως έχει, με ήπιες παρεμβάσεις και σ’ αυτό προχωράει ο δήμος. «Το πρωτεύον που έπρεπε να γίνει ήταν να σωθεί το κτίριο το οποίο κινδύνευε με κατάρρευση και ήδη είναι δρομολογημένο το έργο» σημειώνει. Παράλληλα, ο κ Χρυσουλάκης μας απαντά και για το θέμα του σχεδίου νόμου που αφορά στη δυνατότητα εκμετάλλευσης του αιγιαλού από στρατηγικούς επενδυτές. «Σαφώς και είμαστε αντίθετοι διότι αυτό καταργεί κάθε έννοια χωροταξικού σχεδιασμού… Ο αιγιαλός είναι ένα κοινωνικό αγαθό, ένας κοινόχρηστος χώρος. Δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται με οικονομικούς όρους και όχι με ανθρωπογενείς» δηλώνει ευθαρσώς.
«Αν πούμε ότι πάμε να πάρουμε μέτρα ασφαλείας ή να κλείσουμε τα «θερμά» γιατί δεν έχουμε πάρει τα μέτρα ασφαλείας, τότε θα πρέπει να κλείσουμε και το φαράγγι της Σαμαριάς και τα Μετέωρα και το Άγιο Όρος. Με αυτή τη λογική θα έπρεπε να τα κλείσουμε όλα. Είναι μια δύσκολη απόφαση»
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Ερ: Κύριε Χρυσουλάκη, όπως ήδη γνωρίζετε, ενώ το ΦΕΚ για τα «θερμά» της Κω είχε βγει το 1957 η μεταγραφή τους στο κτηματολόγιο έγινε τον Μάιο του 2021. Δηλαδή, μετά από 64 ολόκληρα χρόνια!!! Θέλω το σχόλιό σας, μιας και μέχρι τον περασμένο Μάιο, τα «θερμά» επί της ουσίας, δεν ανήκαν στο δήμο.
Γ.Χ.: Αυτό είναι κάτι το οποίο είχα επισημάνει διότι υπήρχε ο παλιός νόμος της Πετραλιά που έλεγε ότι, η αναγνώριση της πηγής σηματοδοτούσε αυτόματα και τη μεταβίβασή της στον ΕΟΤ. Αυτό άλλαξε με νεότερη νομοθεσία και η πηγή πάει στο υπουργείο Τουρισμού. Είχε υποβληθεί κάποιος φάκελος από τη δημοτική αρχή Καΐσερλη, ο οποίος παρέμενε ασυμπλήρωτος. Ο φάκελος συμπληρώθηκε και με το που έγινε η αναγνώριση, τέθηκε σε διαβούλευση το νομοσχέδιο που αφορά στον θερμαλιστικό τουρισμό. Για το ΤΕΕ είναι κόκκινη γραμμή αυτό. Έχουμε εκφράσει την αντίθεσή μας και δημόσια και στη δημόσια διαβούλευση έχουμε γράψει τα σχόλιά μας όπου είμαστε τελείως αντίθετοι στο να φύγει ένας πλουτοπαραγωγικός πόρος από τον δήμο.
Ερ: Υπάρχει τέτοια περίπτωση;
Γ.Χ.: Υπάρχει.
Ερ: Δηλαδή, πώς θα γίνει αυτό;
Γ.Χ.: Κατ’ αρχάς, εάν περάσει αυτό το νομοσχέδιο για τον θερμαλιστικό τουρισμό, θα πρέπει μέσα σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα να υποβάλλει ο δήμος πλάνο εκμετάλλευσης το οποίο έχει ως εξής: Μέσα σε τρεις μήνες από την ψήφιση του νομοσχεδίου, θα πρέπει ο δήμος να πει ότι προχωρά στην αξιοποίηση της πηγής, να κάνει σχέδιο βιωσιμότητας και να υποδείξει το εταιρικό σχήμα και τον τρόπο εκμετάλλευσης και αξιοποίησης. Μετά από όλα αυτά, μέσα στα επόμενα τρία χρόνια θα πρέπει να πάει στην ΙΠΕ (Ιαματικές Πηγές Ελλάδος Α.Ε.) του υπουργείου Τουρισμού που διαχειρίζεται τις θερμές πηγές, η οποία, εφόσον ψηφιστεί αυτό το νομοσχέδιο, θα συστήσει επιτροπή εμπειρογνωμόνων η οποία ενδεχομένως να μην δεχθεί τον τρόπο εκμετάλλευσης που υποδεικνύει ο δήμος.
Ερ: Άρα, τίποτα δεν εξασφαλίζει ότι η πηγή θα παραμείνει στο δήμο.
Γ.Χ.: Βασικά, το νομοσχέδιο για τον θερμαλιστικό τουρισμό έγινε για να πιέσει τους δήμους να εκπονήσουν σχέδιο για την εκμετάλλευση των θερμών τους πηγών. Αυτό δηλαδή, που κάνει η δημοτική αρχή Κω. Πιστεύω ότι πρόθεση της κυβέρνησης δεν είναι να πάρει τις ιαματικές πηγές από τους δήμους. Απλώς προσπαθεί να τους πιέσει να τις αξιοποιήσουν. Εμείς θα θέλαμε να μην πηγαίνει το πλάνο αξιοποίησης στην επιτροπή εμπειρογνωμόνων, απλώς να της κοινοποιείται ο τρόπος εκμετάλλευσης διότι, η πηγή είναι ένα περιουσιακό στοιχείο που ανήκει στον κωακό λαό. Δεν νοείται να φύγει και να πάει στο υπουργείο.
Ερ: Γνωρίζετε πότε θα ψηφιστεί ο νόμος;
Γ.Χ.: Όχι, δεν το ξέρουμε.
Ερ: Κύριε Χρυσουλάκη, η δική μας πηγή παρουσιάζει μια ιδιαιτερότητα. Μελέτη του ΙΓΜΕ πριν από αρκετά χρόνια, κάνει λόγο για υψηλή επικινδυνότητα της περιοχής. Συμπερασματικά, οι επιστήμονες του ΙΓΜΕ είχαν δηλώσει στον «Σ» ότι, η περιοχή παρουσιάζει υψηλή επικινδυνότητα εκδήλωσης ασταθειών (κατολισθήσεις, αποκολλήσεις βράχων, διαβρώσεις) δεδομένης και της υψηλής σεισμικότητάς της. Για τους παραπάνω λόγους η περιοχή θεωρείται γεωλογικά ακατάλληλη για δόμηση. Για να αξιοποιηθεί δε, είχαν πει πως, θα απαιτηθούν έργα μεγάλης κλίμακας και υψηλού κόστους καθώς τα προβλήματα είναι σύνθετα και αφορούν σε εκτεταμένες περιοχές. Και το ερώτημα που προκύπτει: ο δήμος μας θα καταφέρει να τα κάνει αυτά;
Γ.Χ.: Ο δήμος έχει συνάψει προγραμματική σύμβαση με ένα πανεπιστήμιο για τη στατική υποστήριξη γενικά της ευρύτερης περιοχής, αλλά το ερώτημα αυτό είναι πολύ λεπτό και κρίσιμο διότι, τέτοιοι φυσικοί σχηματισμοί επικίνδυνοι υπάρχουν παντού σε όλη την Ελλάδα και σ’ όλο τον πλανήτη. Δηλαδή, αν πούμε ότι πάμε να πάρουμε μέτρα ασφαλείας ή να κλείσουμε τα «θερμά» γιατί δεν έχουμε πάρει τα μέτρα ασφαλείας, τότε θα πρέπει να κλείσουμε και το φαράγγι της Σαμαριάς και τα Μετέωρα και το Άγιο Όρος. Με αυτή τη λογική θα έπρεπε να τα κλείσουμε όλα. Είναι μια δύσκολη απόφαση.
Ερ: Τη μελέτη του ΙΓΜΕ, η οποία αναφέρεται και στα μέτρα ασφαλείας, την έχει ο δήμος εδώ και χρόνια.
Γ.Χ.: Δεν έχω δει τα μέτρα ασφαλείας, αλλά ενδεχομένως να αλλοιώνουν και το φυσικό τοπίο, όταν για παράδειγμα πρέπει να μπουν πλέγματα με αλυσίδες ή γεωυφάσματα ή οτιδήποτε άλλο. Αυτός είναι ένας φυσικός σχηματισμός ο οποίος έχει μια ομορφιά και αυτός είναι ο απώτερος στόχος. Να τον αναδείξουμε και να παραμείνει ως έχει. Γι αυτό, λοιπόν, το ΤΕΕ είναι υπέρ της ήπιας εκμετάλλευσης, όπως είναι και ο δήμος, με πολύ απλές παρεμβάσεις, σεβόμενοι απόλυτα το περιβάλλον και τις ιδιαιτερότητες της περιοχής για να μπορέσουμε να αναδείξουμε αυτόν τον πλούτο και να αποφέρει κάποια έσοδα, διότι τον επισκέπτονται 500.000 άνθρωποι κάθε χρόνο και δεν καρπούται η τοπική κοινωνία τίποτα.
Ερ: Περιμένουμε δηλαδή, τη μελέτη του πανεπιστημίου για να δούμε τι θα γίνει;
Γ.Χ.: Έχει κάνει δύο προγραμματικές συμβάσεις ο δήμος. Η μια είναι για την δυναμική του γεωθερμικού πεδίου και μας διαβεβαιώνει ο δήμαρχος ότι δεν έχει ξαναγίνει αυτό και η δεύτερη αφορά για τη στατική υποστήριξη. Κατά τη μελέτη του ΙΓΜΕ, το κόστος των μέτρων κυμαίνεται από 20 έως 50 εκ. ευρώ. Είναι πολύ μεγάλο το ποσό για να το επωμιστεί ο δήμος, γι αυτό θα πρέπει να πάρει το ειδικό σήμα για την πηγή, ούτως ώστε με αυτό να μπορέσει να μπει σε ευρωπαϊκά προγράμματα, να διεκδικήσει πόρους για να πάρει αυτά τα μέτρα. Για να συνοψίσουμε. Σύμφωνα με το νόμο, όταν αυτός ψηφιστεί, μέσα σε τρεις μήνες πρέπει να πάρει απόφαση το δημοτικό συμβούλιο ότι πάει σε αξιοποίηση και μέσα σε τρία χρόνια να δοθεί η οικονομοτεχνική μελέτη και το σχέδιο για την εκμετάλλευση και στα επόμενα πέντε χρόνια να έχει υλοποιηθεί το έργο, ειδάλλως θα επιστρέψει η πηγή αυτοδικαίως στην ΙΠΕ Α.Ε.
Ερ: Εν κατακλείδι, εσείς ως ΤΕΕ ποιας μορφής έργου προτείνετε να γίνει στην περιοχή; Το ρωτάω αυτό διότι κατά καιρούς ακούγονται διάφορα, όπως λ.χ. για ιδιώτες που θέλουν να επενδύσουν χτίζοντας ξενοδοχείο, στερώντας στην ουσία την πηγή από τους κατοίκους του νησιού μας.
Γ.Χ.: Δεν νομίζω ότι θα επιτρέψουμε κάτι τέτοιο. Εμείς έχουμε εκφράσει τη θέση μας ότι, πρέπει ο φυσικός σχηματισμός να παραμείνει ως έχει, με ήπιες παρεμβάσεις και σ’ αυτό προχωράει ο δήμος. Το πρωτεύον που έπρεπε να γίνει ήταν να σωθεί το κτίριο το οποίο κινδύνευε με κατάρρευση και ήδη είναι δρομολογημένο το έργο.
Ερ: Ας αλλάξουμε θέμα κι ας πάμε σε ένα «προσφιλές», τον αιγιαλό. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, είναι πάλι στο στόχαστρο. Με βάση το σχέδιο νόμου του υπουργείου Ανάπτυξης, επιστημονικοί φορείς και περιβαλλοντικές οργανώσεις κάνουν λόγο για ανεξέλεγκτη εκμετάλλευση που επιτρέπει να κτιστεί οτιδήποτε, οπουδήποτε στον αιγιαλό … Ποια η δική σας θέση;
Γ.Χ.: Δεν το λέει ακριβώς έτσι το σχέδιο νόμου. Λέει ότι, μπορεί ο στρατηγικός επενδυτής να προτείνει τα έργα που θέλει και τις παρεκκλίσεις που θέλει να του τις χορηγήσει το υπουργείο. Σαφώς και είμαστε αντίθετοι διότι αυτό καταργεί κάθε έννοια χωροταξικού σχεδιασμού, δηλαδή, δεν μπορείς να κάνεις χωροταξικό σχεδιασμό όταν ο κάθε ιδιώτης «επενδυτής» κάνει ό,τι θέλει μέσα στην ιδιοκτησία του. Για ποιό χωροταξικό μπορούμε να μιλάμε και για ποιο τοπικό πολεοδομικό σχέδιο και για πιο γενικό πολεοδομικό σχέδιο… Στην ουσία, καταργείται ο χωροταξικός σχεδιασμός. Αυτό, σαν πρώτη παρατήρηση. Κατά δεύτερον, ο αιγιαλός είναι ένα κοινωνικό αγαθό, ένας κοινόχρηστος χώρος. Δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται με οικονομικούς όρους και όχι με ανθρωπογενείς.
ΠΗΓΗ: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΤΑΘΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
