Από αλλού ξεκίνησε κι αλλού η ζωή τον πήγε... Τελείωσε το ΤΕΙ Γεωπονίας, Εμπορίας και Φυτικού Ελέγχου στη Φλώρινα και μετά ξεκίνησε μεταπτυχιακό στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Οινολογία – Αμπελουργία. Όταν τελείωσε το πρώτο ΤΕΙ, έπρεπε να κάνει την πρακτική του σε κάποιο τυροκομείο. Ήρθε στην Κω, δεν βρήκε θέση σε τυροκομείο και επειδή το οινοποιείο Τριανταφυλλόπουλου ήθελε άτομα, ξεκίνησε εκεί την πρακτική του άσκηση.
Αυτό ήταν. Θητεύοντας δίπλα στον Δημήτρη Σταύρακα, Oμότιμο Kαθηγητή Aμπελουργίας στη Γεωπονική Σχολή Aριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, αγάπησε την καλλιέργεια του αμπελιού. Από εκεί και μετά, προδιαγεγραμμένος ο δρόμος που θα ακολουθούσε μιας και εκτός της αγάπης του για την αμπελουργία και την οινολογία, όντας ανήσυχο πνεύμα, ήθελε να δημιουργήσει τον δικό του αμπελώνα, τα δικά του κρασιά. Και το κατάφερε.
Ο λόγος για τον αμπελουργό – οινοποιό Σακελλάρη Σκευοφύλαξ.
Ο κ. Σκευοφύλαξ, σε συνέντευξή του στον Σ»», αναφέρεται στα πρώτα του βήματα το 2011, στις μετέπειτα προσπάθειές του (καλλιεργεί 40 στρέμματα, τα 30 από τα οποία βρίσκονται στον κάμπο της Κεφάλου) οι οποίες του απέφεραν πολλά ελληνικά και διεθνή βραβεία.
Μας μιλά για τις ποικιλίες κρασιών που καλλιεργούνται στην Κω, τη γαστρονομία και τη σύνδεσή της με τον τουρισμό, για τις φιλοδοξίες του «η μεγαλύτερη φιλοδοξία μας, το μεγαλύτερο σχέδιο μας δηλαδή, είναι να τελειώσουμε το καινούργιο κτίριο του οινοποιείου, που είναι στον κάμπο της Κεφάλου και να γίνει επισκέψιμο» όπως μας λέει χαρακτηριστικά, καθώς και για τις προσπάθειες των ντόπιων οινοποιών να αναγνωριστεί το νησί σαν μια αμπελουργική περιοχή, δίνοντας έμφαση στη μεγάλη βοήθεια που προσφέρει προς αυτή την κατεύθυνση, η Μαίρη Τριανταφυλλοπούλου.
Τέλος, μας εξηγεί τους λόγους για τους οποίους έφτιαξε ένα κρασί στη μνήμη του αγωνιστή Μανώλη Φουρτούνη.
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Ερ.: Κύριε Σκευοφύλαξ, ξεκινώντας αυτή τη συζήτηση, πείτε μας τι έχετε σπουδάσει;
Σ.Σ.: Έχω τελειώσει το ΤΕΙ Γεωπονίας, Εμπορίας και Φυτικού Ελέγχου στη Φλώρινα και μετά το 2017 ξεκίνησα μεταπτυχιακό στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Οινολογία – Αμπελουργία.
Ερ.: Αγαπούσατε από μικρός τη γη; Είστε από αγροτική οικογένεια;
Σ.Σ.: Όχι. Ο πατέρας μου είναι ψαράς και η μητέρα μου ασχολείται με τα οικιακά. Η επαφή μου με τη γη γινόταν μέσω του παππού μου ο οποίος καλλιεργούσε για δική μας χρήση. Δεν ήταν επαγγελματίας αγρότης, αλλά ασχολιόταν. Είχε δηλαδή κάποια έκταση που καλλιεργούσε για το σπίτι, όπως επίσης και κάποια ζώα.
Τώρα πώς ήρθε η ενασχόλησή μου με την αμπελουργία; Όταν τελείωσα το πρώτο ΤΕΙ, έπρεπε να κάνω την πρακτική μου άσκηση, οπότε ερχόμενος εδώ στο νησί, επειδή τα μαθήματά μας στη σχολή ήταν περισσότερο για το τυρί είχα σκοπό να πάω σε κάποιο τυροκομείο. Δεν βρήκα θέση τελικά σε τυροκομείο και τότε άκουσα ότι στο οινοποιείο Τριανταφυλλόπουλου ήθελαν άτομα για δουλειά και ξεκίνησα εκεί την πρακτική μου άσκηση. Εκεί ήρθα σε επαφή με τον κ. Σταύρακα, ο οποίος ήταν ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ και ήταν ο άνθρωπος που ουσιαστικά με έκανε να αγαπήσω την καλλιέργεια του αμπελιού, γιατί ήμουν πολύ κοντά του.
Ερ.: Δηλαδή αποκτήσατε εμπειρία σε όλες τις βαθμίδες της οινολογίας;
Σ.Σ.: Να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Η αμπελουργία και η οινολογία είναι δύο διαφορετικές επιστήμες, οι οποίες είναι αχανείς και τεράστιες και οι δύο. Σε μια μικρή επιχείρηση, όπως είναι τώρα η δική μου, αναγκαστικά ασχολούμαι και με τις δύο, αλλά αν το δούμε πιο σφαιρικά είναι δύο διαφορετικά πράγματα.
Έκανα την πρακτική μου στο οινοποιείο Τριανταφυλλόπουλου, δούλεψα κι εκεί από το 2007 έως το 2014, αλλά πάντα ήμουν ανήσυχος. Δηλαδή στο μυαλό μου από μικρή ηλικία πάντα είχα τη σκέψη ότι θα κάνω μια δική μου επιχείρηση. Σε μεγαλύτερη ηλικία που μου άρεσε πολύ η διατροφή και να ασχολούμαι πολύ με τη γυμναστική, είχα αποφασίσει ότι θα έκανα γυμναστήριο ή θα γινόμουν διατροφολόγος. Τέλος πάντων πάντα ήταν στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι θα έκανα μια δικιά μου επιχείρηση και δεν θα δούλευα κάπου σαν υπάλληλος. Οπότε παράλληλα με τη δουλειά μου στο οινοποιείο Τριανταφυλλόπουλου, το 2009 ξεκίνησα και φύτεψα τον πρώτο μου αμπελώνα και το 2011 παρήγαγα το πρώτο μου κρασί. Δούλευα παράλληλα στο οινοποιείο Τριανταφυλλόπουλου και στο δικό μου αλλά σιγά σιγά δεν μου έφτανε ο χρόνος και αναγκάστηκα να σταματήσω από το οινοποιείο Τριανταφυλλόπουλου και συνέχισα να ασχολούμαι μόνο με το δικό μου μέχρι σήμερα.
Ερ.: Οι καλλιέργειές σας είναι όλες στην Κέφαλο;
Σ.Σ.: Στην Κέφαλο καλλιεργώ 30 στρέμματα, κυρίως ελληνικές ποικιλίες, γιατί θεωρώ ότι εκεί είναι το μέλλον του ελληνικού κρασιού και ενοικιάζω και αγοράζω πολλά στρέμματα και στο Ζηπάρι από δικούς μου ανθρώπους οι οποίοι καλλιεργούν κυρίως ξενικές ποικιλίες.
Ερ.: Για να τα ξεχωρίσουμε αυτά. Ποια είναι η διαφορά των ελληνικών ποικιλιών με των ξένων;
Σ.Σ.: Όταν λέμε ξενικές ποικιλίες εννοούμε κυρίως Γαλλικές κατά 99%. Μόνο μία ισπανική έχουμε. Αυτές είναι γαλλικές ποικιλίες αμπέλου, οι οποίες έχουν κάποια χαρακτηριστικά και οι Γάλλοι τις πούλησαν σε όλο τον κόσμο. Είναι κάποια εξευγενισμένα αμπέλια που δίνουν ποιοτικά χαρακτηριστικά στο σταφύλι τους και μπορείς να φτιάξεις ένα ωραίο κρασί. Τέτοιες ποικιλίες είναι, από λευκές το Sauvignon blanc, το Chardonnay και από ερυθρές είναι το Cabernet Sauvignon, το Cabernet Franc, το Merlot, το Syrah, το Tempranillo που είναι ισπανική. Είναι λίγες από τις γαλλικές ποικιλίες που μας πούλησαν οι Γάλλοι και ξεκινήσαμε στη δεκαετία του ‘80 να τις καλλιεργεί όλη η Ελλάδα, παραμερίζοντας τότε τις ελληνικές και αναπτύσσοντας τις γαλλικές γιατί τότε το κοινό ζητούσε το ξενόφερτο. Αλλά τα τελευταία χρόνια έχει γίνει μια στροφή, γιατί καταλάβαμε ότι η κληρονομιά μας είναι αυτή που θα μας σώσει και σχεδόν οι περισσότεροι έλληνες αμπελουργοί και οινοποιοί στέφονται πλέον προς τις ελληνικές ποικιλίες. Μερικές χαρακτηριστικές που μας επιτρέπουν να φυτέψουμε και εδώ στο νησί είναι, το ασύρτικο, η μαλαγουζιά, η μαντηλιαριά, το φωκιανό. Η Ελλάδα, επειδή είναι ευλογημένος τόπος, είναι ένας τόπος στον οποίο το αμπέλι είναι ένα γηγενές φυτό, ζει εδώ χιλιάδες χρόνια, δεν είναι όπως στην Αυστραλία που το πήραμε εμείς και το πήγαμε γιατί δεν υπήρχε. Εδώ στην Ελλάδα υπάρχουν τουλάχιστον χίλιες ποικιλίες θα πω, οι οποίες είναι γηγενείς. Γεννήθηκαν από μόνες τους. Υπάρχουν στη φύση μας.
Ερ.: Στην Κω μπορούμε να ξεχωρίσουμε πόσες ποικιλίες έχουμε πάνω κάτω; Ή έχουμε το ίδιο με την υπόλοιπη Ελλάδα; Δεν παίζει ρόλο το μικροκλίμα κάθε περιοχής;
Σ.Σ.: Φυσικά και παίζει. Το μικροκλίμα επηρεάζει εκτός από το κρασί και την υγεία και την φυσιολογία του αμπελιού. Δηλαδή το πως μπορεί να αναπτυχθεί η κάθε ποικιλία στην κάθε περιοχή.
Κοιτάξτε τι γίνεται. Νομοθετικά το κράτος μάς συνιστά ή μάς επιβάλλει να φυτεύουμε σε κάθε περιοχή συγκεκριμένες ποικιλίες. Δεν επιτρέπεται να φυτέψουμε όλες τις ποικιλίες σε όλες τις περιοχές. Αυτό κατά τη γνώμη μου είναι σωστό, βέβαια χρήζει διόρθωσης γιατί είναι παλιός ο νόμος, αλλά το είχε κάνει το κράτος για να διασφαλίσει περισσότερο και τα οικονομικά συμφέροντα των αμπελουργών της κάθε περιοχής. Δηλαδή, ας πούμε, το μοσχοφίλερο που κυκλοφορεί στην αγορά, είναι μια ερυθρή ποικιλία σταφυλιού η οποία όμως κάνει λευκό κρασί, όσο περίεργο κι αν φαίνεται. Τι γίνεται λοιπόν. Αυτή είναι μια τοπική ποικιλία της Μαντινείας στη νότια Πελοπόννησο. Το κράτος δεν έχει ανοίξει την ποικιλία αυτή, δηλαδή δεν μας αφήνει να την φυτέψουμε εμείς εδώ στα Δωδεκάνησα κι αυτό το κάνει καλώς για να διασφαλίσει την προέλευση της ποικιλίας και το αμπελουργικό εισόδημα των αμπελουργών της περιοχής.
Εμείς μπορούμε να φυτεύουμε τις ποικιλίες που σας είπα. Το ασύρτικο για παράδειγμα είναι μια αιγαιοπελαγίτικη ποικιλία η οποία κατά τη γνώμη μου εάν δεν είναι η καλύτερη, είναι από τις καλύτερες λευκές του κόσμου. Μάλιστα έχει φυτευτεί στην Καλιφόρνια και πρόσφατα την πήραν και οι Αυστραλοί. Είναι γηγενής στη Σαντορίνη, είναι αιγαιοπελαγίτικη και δίνει εξαιρετικά αποτελέσματα στις ξεροθερμικές συνθήκες τις δικές μας.
Ερ.: Βλέπω ότι όσο περνούν τα χρόνια, αυξάνεται το ενδιαφέρον νέων ανθρώπων όπως εσείς και μπαίνουν σε αυτό το χώρο της αμπελουργίας και της οινοποιίας. Πώς το εξηγείτε αυτό;
Σ.Σ.: Κατά τη γνώμη μου είναι ευχάριστο. Το κακό είναι ότι με τη γη χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια, δεν έχεις το πιο εύκολο εισόδημα που θα μπορούσε να σου εξασφαλίσει ο τουρισμός. Βέβαια για να πω την αλήθεια, η γη έχει αρχίσει και συνδέεται με το τουριστικό κομμάτι, το αγροτουριστικό, το οποίο μας εξασφαλίζει ένα καλύτερο εισόδημα και ίσως είναι ο λόγος που ο κόσμος στρέφεται και πάλι στον αγροτικό τομέα, μέσω του αγροτουρισμού. Θεωρώ ότι καλώς το συνδέουμε και ίσως είναι κάτι το οποίο μπορεί να μας διαφοροποιήσει και να δέσει την ιστορία με το γαστρονομικό κομμάτι του νησιού και να έχουμε κάτι παραπάνω από τον ήλιο και τις παραλίες για να δείξουμε στους επισκέπτες μας.
Ερ.: Έτσι ακριβώς. Και μην ξεχνάμε πόσα χρόνια πριν που λειτουργούσε και το παλιό Οινοποιείο. Δεν είναι τίποτα τυχαίο.
Σ.Σ.: Έτσι ακριβώς. Το οποίο όμως δυστυχώς έκλεισε λόγω της τουριστικής ανάπτυξης, επειδή σταμάτησε ο κόσμος να καλλιεργεί και στράφηκε στον τουρισμό. Ανακάλυψε την πολύ εύκολη αύξηση του εισοδήματός του. Ίσως θα ‘πρεπε να αναπτυχθεί παράλληλα.
Ερ.: Δεν υπήρχε η σωστή καθοδήγηση πιστεύω, γιατί ο κόσμος από το μόχθο της γης ανακάλυψε την εύκολη απόκτηση του χρήματος. Γι’ αυτό στράφηκαν στον τουρισμό και έχει γίνει πλέον μονοκαλλιέργεια για το νησί. Οπότε είναι πολύ ευχάριστο και αισιόδοξο που υπάρχει αυτή η επιστροφή στον πρωτογενή τομέα.
Σ.Σ.: Ναι, υπάρχει μια καλύτερη κουλτούρα πλέον που καλλιεργείται.
Ερ.: Ας έρθουμε στα πρακτικά. Είναι αναγνωρισμένο το οινοποιείο σας;
Σ.Σ.: Βέβαια, έχουμε 12 χρόνια που είμαστε στην αγορά. Το πρώτο κρασί κυκλοφόρησε το 2012. Το 2018 στον οινικό διαγωνισμό της Θεσσαλονίκης βραβεύτηκε το λευκό «Καρυδιές», το οποίο είναι ένα μονοποικιλιακό ασύρτικο και από τότε κάθε χρόνο σε διεθνείς διαγωνισμούς βραβευόμαστε και νιώθουμε ότι είναι μια μορφή επιβράβευσης για τον κόπο μας. Αλλά είμαστε συνεχόμενα από το 2011 στην αγορά. Τα τελευταία χρόνια έχουμε μία ανάπτυξη λίγο μεγαλύτερη.
Είμαστε και σε κάβες, σούπερ μάρκετ, εστιατόρια, ξενοδοχεία κλπ.
Έχουμε μία παραγωγή των 20 με 30 χιλιάδων φιαλών κάθε χρόνο τα οποία τα διοχετεύουμε όλα στην τοπική αγορά. Δεν τα εξάγουμε γιατί δεν μας περισσεύει προς το παρόν ποσότητα ώστε να δούμε πως θα μπορούσαμε να προμηθεύσουμε τα κρασιά μας και αλλού εκτός Κω.
Ερ.: Συνολικά, φέτος ας πούμε, πόσα στρέμματα έχετε καλλιεργήσει.
Σ.Σ.: Συνολικά, με αυτά που αγοράσαμε φέτος, είναι 40 στρέμματα. Αλλά τι γίνεται. Φέτος η χρονιά καλλιεργητικά ήταν από τις πιο δύσκολες χρονιές που θυμάμαι και ενώ ήταν πολύ περισσότερα τα στρέμματα η παραγωγή μας είναι μειωμένη κατά 20% λόγω της ανυδρίας και των κακών κλιματολογικών συνθηκών που επικράτησαν την προηγούμενη περίοδο.
Ερ.: Αυτό μας είπε και ο πρόεδρος του αγροτικού συλλόγου της Κω, ο Ηλίας Παπαποστόλου, ότι λόγω της πολύ μεγάλης αύξησης της θερμοκρασίας τον Μάιο και της ανομβρίας τώρα το φθινόπωρο, θα έχουμε μειωμένες παραγωγές. Πόσοι εργάζεστε στο οινοποιείο σας;
Σ.Σ.: Στο οινοποιείο εργαζόμαστε οικογενειακά. Είμαι εγώ, η γυναίκα μου, ο πατέρας μου, η μητέρα μου και κάποιοι φίλοι ορισμένες φορές και ανά τακτά χρονικά διαστήματα όταν γίνονται κάποιες εργασίες, δηλαδή εμφιαλώσεις, κλαδέματα, ειδικά στον τρύγο, παίρνουμε και επιπλέον προσωπικό.
Ερ.: Τα σχέδια σας για το μέλλον ποια είναι;
Σ.Σ.: Η μεγαλύτερη φιλοδοξία μας, το μεγαλύτερο σχέδιο μας δηλαδή, είναι να τελειώσουμε το καινούργιο κτίριο του οινοποιείου, που είναι στον κάμπο της Κεφάλου και να γίνει επισκέψιμο. Αυτό θα προσπαθήσουμε σε ένα με δύο χρόνια να έχει γίνει και από εκεί και πέρα θέλουμε να πετύχουμε μία αύξηση της παραγωγής, γιατί τώρα λόγω του μικρού όγκου δεν μπορούμε να καλύψουμε πλήρως τις ανάγκες της ζήτησης που έχουμε. Νομίζω όμως ότι, ο μεγαλύτερος στόχος, που φαντάζομαι ότι δεν είναι μόνο δικός μου αλλά όλων των οινοποιιών του νησιού, επειδή η Κως αυτή τη στιγμή είναι μια πολύ αναπτυσσόμενη αμπελουργικά και οινικά περιοχή, αλλά παράλληλα είναι και άγνωστη στην υπόλοιπη Ελλάδα – γίνονται αξιόλογες προσπάθειες απ’όλους τους οινοποιούς με έναν φάκελο που καταθέτουμε, υπήρχε μια βάση παλιότερα και προσπαθούμε τώρα να την βελτιστοποιήσουμε - είναι να χαρακτηριστεί η περιοχή μας στην αντίληψη τω καταναλωτών, όχι μόνο της Κω, αλλά όλης της Ελλάδας, σαν μια αμπελουργική περιοχή η οποία παράγει κάτι, όπως είναι το Μοσχοφίλερο στη Μαντινεία ή το Αγιοργείτικο στη Νεμέα, το Ξινόμαυρο στη Νάουσα ή η Σαντορίνη που παράγει το Βισάντο ή το Ασύρτικό της. Κάπως να χαρακτηριστεί και η Κως σαν οινική περιοχή και να μην είναι άγνωστη. Να βάλουμε δηλαδή την υποδομή και να αναγνωριστεί η Κως σαν οινικός προορισμός.
Ερ.: Πόσα οινοποιεία είστε στην Κω;
Σ.Σ.: Αυτή τη στιγμή είμαστε 8 οινοποιεία.
Ερ.: Προς την κατεύθυνση αυτή που είπατε, για την αναγνώριση του νησιού ως οινικός προορισμός, συνεργάζεστε;
Σ.Σ.: Θεωρώ ότι το κάνουμε με μικρά δειλά βήματα. Θα μπορούσαμε να το κάναμε πιο συντονισμένα αλλά βλέπω ότι τον τελευταίο καιρό είμαστε προς αυτή την κατεύθυνση και αυτό είναι ευχάριστο. Φαίνεται να γίνεται μία συνεννόηση.
Ερ: Βοηθάει προς αυτή την κατεύθυνση η κα Τριανταφυλλοπούλου, με την ιδιότητά της ως
Γενική Γραμματέας Συνδέσμου Ελληνικού Οίνου και Πρόεδρος Οινοποιών Αιγαίου και βέβαια, επικεφαλής της ομάδας εργασίας του τομέα «Τουρισμός & Αγροδιατροφή»;
Σ.Σ.: Η κα Τριανταφυλλοπούλου πρωτοστατεί αυτή τη στιγμή στην προσπάθεια και αυτό είναι πολύ ευχάριστο για είναι ένας άνθρωπος ο οποίος ασχολείται και με τα κοινά και μπορεί να ανοίξει πόρτες. Είναι προς όφελος μας δηλαδή που έχουμε έναν άνθρωπο σαν την κα Μαίρη να ασχολείται με αυτό το κομμάτι.
Ερ.: Κύριε Σκευοφύλαξ, σαν ένας νέος άνθρωπος ποια θα ήταν η προτροπή σας προς τους άλλους νέους και νέες;
Σ.Σ.: Η προτροπή μου θα είναι να μην απογοητεύονται. Να κάνουν αυτό που αγαπάνε, με μόχθο και κάποια στιγμή θα ανταμειφθούν. Επίσης να εξειδικεύονται, να ενημερώνονται, να μορφώνονται και να ακολουθούν τις εξελίξεις. Θα τους προέτρεπα λοιπόν να έχουν επιμονή, υπομονή και πολύ δουλειά για να πετύχουν αυτό που αγαπάνε.
Ερ: Πείτε μου για τα βραβεία σας.
Σ.Σ.: Έχουμε πάρει αρκετά βραβεία όλα αυτά τα χρόνια. Το «Καρυδιές» ασύρτικο φέτος πήρε 4 μετάλλια σε 4 διαφορετικούς οινικούς διαγωνισμούς, δύο χρυσά στη Βόρεια Ιταλία και στα Σκόπια που έγινε ο Βαλκανικός διαγωνισμός και δύο ασημένια στο Παρίσι και στη Θεσσαλονίκη.
Ερ.: Και μιλάμε για χώρες, όπως η Γαλλία και η Ιταλία που είναι φημισμένες για τα κρασιά τους. Αυτό είναι μεγαλύτερη τιμή.
Σ.Σ.: Ναι. Να φανταστείτε ότι ο γαλλικός διαγωνισμός είναι ένας από τους τρεις μεγαλύτερους που γίνεται στον κόσμο. Υπήρχαν 10.000 δείγματα από οινοποιεία απ’ όλο τον κόσμο και καταφέραμε να διακριθούμε με ασημένιο μετάλλιο, το οποίο ήταν ένα από τα δέκα που πήρε η Ελλάδα.
Ερ.: Ένα τελευταίο ερώτημα. Πώς σας «γεννήθηκε» η ιδέα να αφιερώσετε ένα κρασί σας στον αείμνηστο Μανώλη Φουρτούνη;
Σ.Σ.: Καταρχάς είμαι πολύ περήφανος που κατάγεται ένας τέτοιος άνθρωπος από τον τόπο μου. Από μικρός διαβάζαμε και μας αφηνόντουσαν τα ποιήματά του και στο σχολείο αλλά και οικογενειακά, οπότε πάντα το είχα κι εγώ και παιδιά της ηλικίας μου σαν πρότυπο. Ήμασταν περήφανοι που ο τόπος μας είχε έναν τέτοιο αγωνιστή. Είχα και την τύχη να τον γνωρίσω κάποια στιγμή λίγα χρόνια πριν το θάνατό του. Νομίζω ότι ήρθε συνειρμικά. Κάποια στιγμή είχα φτιάξει ένα κόκκινο κρασί το οποίο το ονόμασα native, που σημαίνει ο γηγενής, ντόπιος δηλαδή και όλο το κόνσεπτ γι’ αυτό το κρασί ήταν ότι είναι ένα κόκκινο κρασί το οποίο όμως δεν έχει περάσει από δρύινο βαρέλι για να μην αλλάξω τα πρωτογενή του χαρακτηριστικά. Δηλαδή εγώ μέσα από αυτό το κρασί προσπάθησα να αναδείξω περισσότερο τα χαρακτηριστικά του τόπου μου, γιατί μέσα σ’ ένα κρασί κλείνεται ουσιαστικά ο τόπος που παράγεται. Δηλαδή, πρωτογενή αρώματα, όχι make up από βαρέλι που του δίνει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά ας πούμε μπαχαρικά και τέτοια πράγματα. Όλο το κόνσεπτ του κρασιού ήταν αυτό. Να αναδεικνύονται τα πρωτογενή χαρακτηριστικά της περιοχής. Και συνειρμικά μου ήρθε ένα ποίημα του Μανώλη στο μυαλό, το οποίο έχει ένα δίστιχο στο τέλος που λέει ότι “εμένα ο τόπος μου δε βγάζει ήρωες, βγάζει ζευγάδες και θαλασσινούς” και σε προηγούμενο δίστιχο αυτού του ποιήματος λέει ότι “ο τόπος μου μυρίζει θυμάρι και ρίγανη” και ήρθε στο μυαλό μου επειδή είχα τις καταβολές και το σύνδεσα ότι αυτό το κρασί μου θυμίζει το Μανώλη και το “έδεσα”.
Ερ.: Πότε το πρωτοβγάλατε;
Σ.Σ.: Πέρυσι. Είχε ήδη «φύγει» ο Μανώλης...
ΠΗΓΗ: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΤΑΘΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
