Ε όχι λοιπόν.
Δεν είμαστε όλοι. Ή για να στο πω ορθότερα, ναι μεν όλοι μας το συνθέτουμε, αλλά δεν έχουμε τις ίδιες ευθύνες.
Πώς μου ήρθε και στα λέω όλα αυτά;
Θα σου πω.
Άντεξα και παρακολούθησα για λίγο τη συνεδρίαση του δημοτικού μας συμβουλίου.
Κατ’ αρχάς, να (ξανα)ρωτήσω. Γιατί τόσα θέματα;
Γιατί δεν έχουν καταφέρει κοτζαμάν μεγάλοι άνθρωποι να συζητάνε από πριν κάποια από αυτά, έτσι ώστε είτε καταλήγουν σε συμφωνία είτε όχι, στη συνεδρίαση με περιεκτικό και κατανοητό για εμάς τους πολίτες λόγο να τοποθετούνται και να ψηφίζουν και να μην χρειάζεται να μακρηγορούν προκαλώντας κούραση με ότι αρνητικό αυτή συνεπάγεται;
Θα μου πεις, είναι ένας τρόπος να «επικοινωνούν» με εμάς. Δεν αντιλέγω, αλλά οι περισσότεροι πολιτικολογούν και κάποιοι άλλοι περιαυτολογούν.
Παραμένουν αμετανόητα ίδιοι. Δεν δείχνουν ούτε κατά διάνοια ότι αφουγκράζονται την κοινωνία.
Τι κάνουν, λοιπόν, τόσα χρόνια;
Διαχειρίζονται τη μιζέρια τους. Ναι, τη μιζέρια τους.
Βαρέθηκα να ακούω εκπροσώπους των δημοτικών μας αρχών να λένε, «δεν μας επιτρέπουν», ή «δεν μας ακούν» και διάφορες άλλες τέτοιες δικαιολογίες.
Οι δήμοι έχουν ένα ανώτατο όργανο, την Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδας. Έτσι δεν είναι; Ένα όργανο δυνατό που εάν θέλει, ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις που λέει ο λόγος.
Και ρωτώ η αφελής. Γιατί αυτό το όργανο δεν αντιστέκεται; Γιατί δεν αγωνίζεται; Γιατί επιτρέπει στις διάφορες κυβερνήσεις να αλωνίζουν και να κάνουν ό,τι θέλουν;
Όχι, δεν είναι ρητορικό το ερώτημα, αν και ξέρουμε και οι δυο την απάντηση.
Το θέτω ευθέως στους «υπηρέτες» του λαού…
Αν τους έχει απομείνει έστω κι ένα ψήγμα αξιοπρέπειας, οφείλουν να απαντήσουν.
Πολλές σκέψεις περνάνε από το μυαλό μου.
Ότι είναι χαμηλής νοημοσύνης, ότι φοβούνται μη χάσουν την καρέκλα, με αποτέλεσμα πολλοί να «γλύφουν» τους αποπάνω και άλλοι να κάνουν την πάπια για να μην τους πάρουν με «κακό» μάτι και την χάσουν…
Υπάρχει και μια σκέψη πολύ χειρότερη. Να πιστεύουν πως αυτοί είναι οι καλύτεροι… και πως, οι εκάστοτε προηγούμενοι ήταν ότι χειρότερο έχει συμβεί για τον τόπο…
Ότι και να «διαλέξεις» το συμπέρασμα, το δικό μου τουλάχιστον, είναι πως αποτελούν μέγα κίνδυνο για τον τόπο.
Τον τόπο που στην ευρύτερή του έννοια «ηγείται της 4ης βιομηχανικής επανάστασης» και στη στενότερη, αποτελεί έναν μικρό παράδεισο…
Άλλα κι άλλα δηλαδή ή όπως λέει και η παροιμία, «τι κάνεις Γιάννη; Κουκιά σπέρνω…».
Δεν θέλουν ή δεν έχουν την πνευματική ικανότητα να παραδεχτούν ότι, αυτή η πολιτική συμπεριφορά έχει κουράσει και εν τέλει, είναι και αδιέξοδη. Ακολουθώντας την έχει αποδειχθεί πως δεν καταφέρνουν απολύτως τίποτα.
Επαναλαμβάνομαι ε;;
Το αντιλαμβάνομαι αγαπημένε μου, αλλά βλέποντας τα χρόνια να περνούν και ο τόπος μας να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, φοβάμαι.
Ακούγοντας τους δε, να επαίρονται για τα κατορθώματά τους, τρομάζω!!!
Εδώ σταματάω.
Θα μου επιτρέψεις όμως να κλείσω τη σημερινή μας κουβεντούλα, με μια φράση του Λάκη Λαζόπουλου, όπως ακριβώς την είπε σε μια τελευταία του συνέντευξη:
«Το σύστημα παραμένει αμετανόητα ίδιο και δεν έχει επηρεαστεί σχεδόν από καμία κυβέρνηση. Υπάρχουν μόνο ανεπαίσθητες αλλαγές. Είναι σαν τα λάστιχα από τις κιλότες της μητέρας μου, συγχωρήστε μου τη λέξη κιλότα, αλλά έτσι την έλεγε η μάνα μου. Μπορεί να τεντώνει το λάστιχο, αλλά πάλι κιλότα παραμένει».
ΠΗΓΗ: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΤΑΘΜΟΣΣ ΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
