Τι λες ότι κρατάω από τα παραπάνω;

Χμμμ….

Ότι, «οι εκλογές αποτελούν το δημοκρατικότερο μέσο αντιπροσώπευσης…» και ότι, με αυτές «δηλώνεται η βούληση του εκλογικού σώματος σε δεδομένη στιγμή», κάτι δηλαδή σαν τις δημοσκοπήσεις. Μόνο που δημοσκοπήσεις έχουμε κάθε τρεις και λίγο, οπότε υπάρχουν περιθώρια αλλαγής γνώμης (λέμε τώρα…), ενώ εκλογές έχουμε κάθε τέσσερα χρόνια, εφεξής για τις αυτοδιοικητικές κάθε πέντε κι όποιος αντέξει…

Έχουμε δημοκρατία.

Όχι όμως τη δημοκρατία που ονειρευόμαστε ως «πολίτευμα όπου η εξουσία πηγάζει από τον λαό, ασκείται από τον λαό και υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού».

Αυτήν την έχουμε απολέσει προ πολλού.

Ναι, το πολίτευμα πηγάζει από εμάς το λαό, αλλά δεν ασκούμε εμείς εξουσία ούτε κι αυτοί που την ασκούν υπηρετούν τα συμφέροντά μας.

Συμφωνείς. Το ήξερα.

Για φαντάσου, λοιπόν, να είχαμε την ορίτζιναλ δημοκρατία, η οποία εμπεριέχει και την κοινωνική ισότητα και ισονομία!!!

Θα ζούσαμε κανονικά. Δηλαδή, δεν θα βογκάγαμε για το εάν μας φτάνουν τα όβολα για να περάσουμε το μήνα. Α, για να έχουμε όβολα θα πρέπει να έχουμε και δουλειά. Άρα, πρώτα η εργασία και μετά ο μισθός.

Συνεχίζω.

Θα είχαμε νοσοκομεία, γιατρούς, σχολεία, δασκάλους, ελεύθερο χρόνο για διασκέδαση, χώρους αναψυχής, θα κάναμε διακοπές, δεν θα αγωνιούσαμε για το ποιος θα μας φροντίζει στα γεράματα, θα, θα, θα….

Κι ύστερα ξύπνησα.

Εντάξει. Αυτή είναι η παλιοκατάσταση. Τι κάνουμε; Δεν το βάζουμε κάτω, δεν σκύβουμε το κεφάλι, αγωνιζόμαστε. Άλλωστε, αυτή είναι η φύση μας.

Φαντάσου να μέναμε με τα χέρια δεμένα; Ακόμα στις σπηλιές θα μέναμε…

Πίστεψέ με, και στα πιο δύσκολα ένα «παραθυράκι» για να σκάσει το χειλάκι μας πάντα θα υπάρχει. Προσωπικά, έχω αρκετά «παραθυράκια»…

Τώρα που μιλάμε, ξέρεις τι μου ’ρθε στο μυαλό; Το τραγούδι των αδελφών Κατσιμίχα και του Διονύση Τσακνή «Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον» που γράφτηκε το 1989.
Υπέροχο και με πολλά «μηνύματα».

Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον
Στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε
Αφού η ιστορία σας ανήκει
Σαρώστε το λοιπόν αν επιμένετε

Στ' αυτιά μου δεν χωράνε υποσχέσεις
Το έργο το 'χω δει μη με τρελαίνετε
Το πλοίο των ονείρων μου με πάει
Σε κόσμους που εσείς δεν τους αντέχετε

Μένω μονάχος στο παρόν μου
Να σώσω οτιδήποτε αν σώζεται
Κι ας έχω τις συνέπειες του νόμου
Συνένοχο στο φόνο δε θα μ' έχετε

Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον
Το κόλπο είναι στημένο και στα μέτρα σας
Ξεγράψτε με απ' τα κατάστιχά σας
Στον κόπο σας δεν μπαίνω και στα έργα σας

Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον
Στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε
Αφού η ιστορία σας ανήκει
Σαρώστε το λοιπόν τι περιμένετε

Μένω μονάχος στο παρόν μου
Να σώσω οτιδήποτε αν σώζεται
Κι ας έχω τις συνέπειες του νόμου
Συνένοχο στο φόνο δε θα μ' έχετε