Γράφαμε πέρυσι σαν σήμερα με αφορμή την τιμητική επέτειο του Πολυτεχνείου, της επανάστασης μιας γενιάς νέων που αντιτάχθηκε και ύψωσε ανάστημα απέναντι στη στυγνή δικτατορία του παρακράτους, των βασανιστών, των εξοριών: «Σαράντα οχτώ χρόνια μετά, συνθήματα και αγωνιστικό πλαίσιο επανέρχονται ως συστατικά ανάγκης και επαναπροσδιορισμού μέσα σε μια αδηφάγο καπιταλιστική οικονομία και αποδέκτες μια ευπρόσληπτη στις ορέξεις της, κοινωνία. Εθισμένη στα θέλω κι ευνουχισμένη στο μέτρο. Με απαιτήσεις χωρίς υποχρεώσεις, αναδεικνύοντας κυβερνήσεις που επενδύουν και επιβάλλουν την ατομική μας ευθύνη έναντι των αδυναμιών τους. Που επενδύουν στην αστυνομοκρατία σε ευαίσθητους χώρους όπως αυτός της Εκπαίδευσης όταν γνωρίζουν τους συνειρμούς που επιλογή αυτή επιφέρει. Που επενδύουν στην επιστροφή της παρακολούθησης προσώπων και προσωπικών δράσεων στο όνομα της διαφύλαξης της τάξης..! Σαράντα οχτώ χρόνους μετά,.. τι στο διάολο εκάμαμε σωστό;;;».
Σήμερα,… σαράντα εννέα χρόνια μετά, ο προβληματισμός όχι απλά παραμένει αλλά ενισχύεται ακόμα περισσότερο αφού αστυνομοκρατία στα Πανεπιστήμια, παρακολουθήσεις προσώπων και υποκλοπές στον κοινωνικό ιστό έρχονται ως εφιάλτης να αποκαλύψουν πολιτικούς και πολιτικές της αδιάλλαχτης δεξιάς και της αναβίωσης του παρακράτους με επανιδρυτή τον Κυριάκο Μητσοτάκη και σε ρόλο πρωταγωνιστών, υπουργούς (υπό την παρακολούθησή του) και αρίστους πειθήνια πιόνια. Το παρακράτος Μητσοτάκη οι λειτουργίες του οποίου αποκαλύπτονται, που μέρα με την ημέρα τον απογυμνώνουν -μέχρι την αναπόφευκτη αποπομπή του, με την παραμονή του στην εξουσία, προσβάλλει θεσμούς και Δημοκρατικά ιδεώδη.
Η τεσσαρακοστή ένατη επέτειος τιμής και μνήμης στο ‘’Πολυτεχνείο’’ έρχεται ως επίκαιρο γεγονός, ως αδήριτη ανάγκη συνέχισης των αγώνων κατά των αντιλαϊκών κυβερνήσεων, του παρακράτους και της φτωχοποίησης. Η πάλη για «Ψωμί- Παιδεία- Ελευθερία» έμεινε ανολοκλήρωτη στις δεκαετίες που πέρασαν. Ας αναλάβουμε όλοι τις δικές μας ευθύνες. Κι αυτές που μας αναλογούν κι εκείνες που μας τρομάζουν.
Οι Έλληνες ανησυχούν για τις εξελίξεις
Οι δελφίνοι καραδοκούν
Η παραμονή της ΝΔ στη διακυβέρνηση της χώρας δημιουργεί αίσθηση ανασφάλειας. Τα φτηνά ευφυολογήματα του κυβερνητικού εκπροσώπου περί αναπόδειχτων καταγγελιών δεν πείθουν πια ούτε στο χώρο του κόμματός του. Οι εσωτερικοί τριγμοί ξεκίνησαν. Οι εν δυνάμει αντικαταστάτες του Μητσοτάκη βρίσκουν -ανέλπιστα- πρόσφορο έδαφος. Ο Μητσοτάκης αισθάνεται τι έρχεται και απειλεί: ‘’ή με στηρίζετε ή πέφτουμε’’. Η Δικαιοσύνη στέκει με τη σειρά της απέναντι στις δικές της ευθύνες. Το πολιτικό προσκήνιο υποχρεώνεται να ορθωθεί μπροστά στο ανταγωνιστικό παρασκήνιο. Η Ελλάδα ζει ξανά το παρελθόν που θέλει να ξεχάσει κι η Δεξιά ζει τον εφιάλτη που την καταδιώκει, τις πολιτικές ‘’Μάρσαλ’’ του κάθε λογής καλαθιού ελεημοσύνης και των κουπονιών, κλείνοντας το γόνυ στην ‘’ελευθεριότητα’’ της αγοράς. Οι ουρές θα ανακαταλάβουν το μέρος μιας ζωής που νομίσαμε πως αφήσαμε πίσω μας.
Καλοκαίρι 2022,.. δεν τα πήγαμε κι άσχημα!
Επίλογος μιας ακόμα τουριστικής περιόδου! Αν αναζητήσουμε τη μέση κοινή εκτίμηση, προκύπτει το αισιόδοξο του πράγματος. Οι αριθμοί παρελαύνουν ως συνήθως. Αντίθετα, τα ποιοτικά χαρακτηριστικά, υπολείπονται κατά πολύ. Τα ποιοτικά χαρακτηριστικά είναι συνυφασμένα με τις εισπράξεις - έσοδα και έξοδα, τι μένει δηλ. για να ξεχειμωνιάσουν τα νοικοκυριά των εποχικών επιχειρήσεων. Ένας διαρκής προβληματισμός τα ποιοτικά χαρακτηριστικά αλλά και απροσπέλαστος αφού το πάνω χέρι σ’ αυτόν τον τομέα έχουν οι μεγάλοι τουριστικοί όμιλοι κολοσσοί. Στο ερώτημα λοιπόν τι προοιωνίζεται για την επόμενη χρονιά ή πώς μπορούμε εμείς να παρέμβουμε, η απάντηση είναι, δεν υπάρχει δυνατότητα, δεν υπάρχει δίοδος. Αυτοχειριαστήκαμε! Οι αγορές, λειτουργούν πλέον με βάση τις κατευθυντήριες γραμμές των Ομίλων κι ας μην τρέφουμε ψευδαισθήσεις από τις αναγκαίες κατά τ’ άλλα τουριστικές εκθέσεις. Το βέβαιο και ελπιδοφόρο είναι πως η Ελλάδα λόγω της γεωγραφίας της, του κλίματος και των φυσικών ομορφιών -στο σύνολο της επικράτειάς της, δεν μπορεί παρά να αποτελεί καθοριστικό παράγοντα επιλογής τους.
Ά.., μην το ξεχάσω, ας ξυπνήσει κανείς από το όνειρο που ζει τον υπουργό τουρισμού κ. Κικίλια αφού μετά από σαράντα χρόνια παγίωσης της χώρας στην παγκόσμια τουριστική ελίτ ‘’εφηύρε’’ την προέκταση της τουριστικής περιόδου…! πείτε του καμιά κουβέντα εσείς οι διπλανοί του,… δεν κάνει να λέμε πια ό, τι νάναι… δεν κάνει!.. τον ακούνε και άνθρωποι που ξέρουν.
Black Fridays…
Για όσους ακόμα δεν το έχουν κατανοήσει, δεν πρόκειται για πανηγυράκι αλλά για Κερκόπορτα, κι όλες οι Κερκόπορτες επέφεραν οδυνηρά αποτελέσματα. Έρχονται από τον Μεσαίωνα και οδηγούν σε καταστάσεις εργασιακού Μεσαίωνα. Σαν την ανοίξεις, θα σε περιμένει ξανά ένας.. Εφιάλτης!
