Ένα Μέσο το οποίο εάν ενισχυόταν εξ αρχής σωστά και κάθε φορά ανάλογα με τις ανάγκες του και δεν εκφοβίζονταν οι εργαζόμενοι, ναι, κατά την άποψή μας, ο εκφοβισμός άλλοτε είναι ωμός και άλλοτε υπόγειος…, θα ήταν σημείο αναφοράς για όλους.
Όποιος πραγματικά ενδιαφέρεται, μπορεί να ανατρέξει σε ρεπορτάζ, αποφάσεις της εκάστοτε διοίκησης και δηλώσεις, για να θυμηθεί ή να πληροφορηθεί το τι έχει προηγηθεί και να βγάλει τα συμπεράσματά του.
Έχει χυθεί πολύ μελάνι…
Κατά την άποψή μας, την οποία έχουμε εκφράσει πολλές φορές, το δημοτικό Μέσο είχε και έχει πολύ καλό δυναμικό.
Προβλήματα πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν. Όμως, είναι γεγονός (έχουμε ίδια άποψη…) πως οι εργαζόμενοι, πρώην και νυν, έχουν καταθέσει πληθώρα προτάσεων για την αναβάθμιση του Μέσου αλλά δυστυχώς δεν είχαν εισακουστεί και εξακολουθούν να μην εισακούονται.
Οι εργαζόμενοι στο δημοτικό Μέσο δεν είναι υπάλληλοι της εκάστοτε δημοτικής αρχής, αλλά ημών των δημοτών. Σε εμάς οφείλουν να απευθύνονται σε εμάς να δίνουν και εξηγήσεις και όχι στον κάθε δήμαρχο ή δημοτικό σύμβουλο ή παράγοντα…
Γνωρίζουμε ότι, αυτή η διάθεση και η ποιότητα των ανθρώπων του Μέσου υπήρχε και πιστεύουμε ότι εξακολουθεί να υπάρχει.
Δυστυχώς όμως, κάποιοι δεν τους επιτρέπουν να «αναπνεύσουν».
Ναι, έχουν και οι ίδιοι ευθύνες. Έχουν ευθύνες διότι – πέραν της εξόφθαλμης παρέμβασης του πρώην δημάρχου Γιώργου Κυρίτση όπου αντέδρασαν και μάλιστα συλλογικά –τρόπον τινά αυτολογοκρίνονται.
Οφείλω όμως – και όχι συναδελφική αδεία…- να πω ότι, γίνεται δουλειά. Αξιοπρεπής δουλειά.
Μπορούν να κάνουν κάτι καλύτερο; Σαφώς και μπορούν, όπως άλλωστε όλοι μας.
Τους το ευχόμαστε από καρδιάς, γιατί το αξίζουν και οι ίδιοι και το νησί.
Ας έρθουμε όμως, στα της διοίκησης του Μέσου.
Ουδέποτε υπήρξε διοικητικό συμβούλιο «ανοιχτόμυαλο» και – τολμάμε να πούμε – δημοκρατικό.
Δεν μηδενίζουμε τις μεμονωμένες προσπάθειες, οι οποίες υπήρξαν και το γνωρίζουμε, αλλά τη συνολική «εικόνα» όλων των διοικήσεων.
Οι περισσότεροι σκέφτονταν και σκέφτονται οικονομίστικα. Αλλά ακόμα κι έτσι, μαντάρα τα έχουν κάνει.
Όμως, ένα Μέσο θέλει ιδιαίτερη «διαχείριση». Η δημοσιογραφία είναι ένα ελεύθερο επάγγελμα ή τουλάχιστον έτσι πρέπει να είναι. Ο δημοσιογράφος οφείλει να λειτουργεί και να πορεύεται με βάση τις αξίες του, την αξιοπρέπειά του, με γνώμονά του τη δεοντολογία και το βασικότερο, να αφουγκράζεται τις ανάγκες του κόσμου και όχι τις πολιτικές επιδιώξεις ενός εκάστου.
Κλείνοντας, να επαναλάβουμε μια παλιά πρόταση, η οποία δεν είχε «τύχη»…
Εάν το Μέσο ήταν αυτοδιαχειριζόμενο, δεν θα χρειαζόταν σήμερα να κονταροχτυπιούνται οι δημοτικές μας παρατάξεις για το «καλό» του. Θα είχε βρει μόνο του το δρόμο του και κατά την άποψή μας, θα είχε επιτύχει. Διότι, κανένας άλλος εκτός από τους εργαζόμενους δημοσιογράφους και τεχνικούς δεν μπορεί να γνωρίζει τη «δουλειά».
Τα κάθε λογής φερόμενα ως «αφεντικά», μόνο ζημιά κάνουν. Και δυστυχώς, αυτό αποδεικνύεται επί σειρά ετών…
Κλείνοντας τη σημερινή μας στήλη, θέλουμε να πούμε και τούτο. Το δημοτικό μας συμβούλιο έχει καταντήσει «σειρά». Σήμερα το πρώτο επεισόδιο, αύριο το δεύτερο, μεθαύριο το τρίτο…
Με λίγα λόγια, οι άρχοντές μας εφηύραν το δημοτικό συμβούλιο «σήριαλ»!!!
Λίγο μέτρο στις απίστευτα μεγάλες τοποθετήσεις και κυρίως λίγη ευπρέπεια στο λεξιλόγιο κάποιων, μόνο καλό θα κάνει και στον τόπο και στους ίδιους.
Το δυσάρεστο είναι πως, ενώ ακούγονται πολιτικές θέσεις και απόψεις (υπάρχουν συνάνθρωποι στο δημοτικό συμβούλιο πολύ σοβαροί), πάνε στράφι μέσα στην οχλαγωγία και στην προσπάθεια επίλυσης προσωπικών διαφορών.
Αυτές, όπου υπάρχουν, ας τις λύνουν εκτός αιθούσης. Μέσα στην αίθουσα εκπροσωπούν εμάς και όχι τις εμμονές ή τις εμπάθειές τους ή το ποιος θα τη «βγει» στον άλλο ή θα πει την τελευταία λέξη. Οι παιδιάστικες συμπεριφορές από ενήλικες, είναι επικίνδυνες. Κουράζουν πολύ το ακροατήριό τους. Αυτό που τους αντέχει…
Ας το σκεφτούν.
