Η δυσαρέσκεια έχει πάρει μόνιμη θέση στην ελληνική κοινωνία, στα νοικοκυριά, στο επιχειρείν. Η ανασφάλεια ζητά χώρους να ξεφύγει από τους προστάτες της ασφάλειας σε πλατείες και γειτονιές. Ένα καθεστώς Δημοκρατικοφανούς προστασίας του πολίτη χτίζεται και υψώνεται επικίνδυνα ως σκιώδες Συνταγματικό διακύβευμα στα σωθικά μιας Δημοκρατίας τόσο ευάλωτης όσο και απροστάτευτης τελικά όπως αποδεικνύουν τα γεγονότα των οποίων γινόμαστε μάρτυρες τον τελευταίο καιρό. Η συνειδητή πολιτική -και αυτή- της κυβέρνησης συνοδευόμενη από τον υπέρτατο ζήλο των οργάνων που την υλοποιούν, κάθε άλλο παρά καθησυχάζουν, κάθε άλλο παρά αίσθημα ασφάλειας καλλιεργούν. Η ελληνική κοινωνία δεν βρίσκεται ‘’διασωληνωμένη’’ μόνο εξ αιτίας της πανδημίας αλλά και εξ αιτίας της εδραίωσης ενός αστυνομοκρατούμενου εναγκαλισμού που οδηγεί σε σκέψεις και δημιουργεί τρόμο για λογικές που ανήκουν σε άλλες εποχές στη σχέση κράτους – πολίτη. Οι εικόνες που παρακολουθήσαμε στους δρόμους της Αθήνας την προηγούμενη εβδομάδα, με αστυνομικούς να χτυπούν αλύπητα πολίτες από ανύπαρκτη αιτία, ήταν ένα πρώτο δείγμα για το πού πάμε, ή το τι έρχεται στο όνομα της εδραίωσης της ‘’ασφάλειας’’.
Οι ευθύνες είναι υπερβάλλουσες των καλών προθέσεων και δεν έχουν πλέον χώρο για οποιαδήποτε καλοπροαίρετη κριτική διάθεση. Τα λάθη επαναλαμβάνονται, οι θάνατοι αυξάνονται, τα Νοσοκομεία της χώρας αδυνατούν, οι αιτιολογίες τους είναι πια φρούδες όσο και οι ελπίδες που επιδιώκουν να μοιράσουν μέσα από αυτές. Οι ιδιωτικές κλινικές παραμένουν στο απυρόβλητο για την κυβέρνηση που συζητά ακόμα με τους κλινικάρχες για τα τριάκοντα (;) αργύρια. Επίταξη φωνάζουν και οι κοντινοί υποστηριχτές της κυβέρνησης αλλά εκείνοι πιστεύουν πως έχουν ακόμα περιθώριο να εξαντλήσουν τον διάλογο, με μοναδικό ζητούμενο το ‘’αντίδωρο’’. Ενδεικτικό της κατάστασης που επικρατεί, σχετικό δημοσίευμα:
«Κάτι σάπιο υπάρχει προφανώς στο Βασίλειο της Δανιμαρκίας» γράφει ο διευθυντής της εφημερίδας ΤΟ ΒΗΜΑ Αντώνης Καρακούσης εξαπολύοντας νέες βολές κατά της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Αυτή τη φορά η κριτική Καρακούση αφορά τη μη επίταξη των ιδιωτικών μονάδων υγείας, την ώρα που τα δημόσια νοσοκομεία είναι γεμάτα και οι ασθενείς διασωληνώνονται στους διαδρόμους.
Μαθήματα Ιστορίας θα τους κάνουν τουλάχιστον;
Μέσα στον Απρίλιο θα αναλάβει έργο και η Πανεπιστημιακή Αστυνομία. Η Αστυνόμευση μέσα στο χώρο που διαμορφώνεται και δρα θεσμικά το Φοιτητικό κίνημα. Δεν χρειάζεται να πούμε περισσότερα για το τι πρόκειται να δούμε. Ο ρόλος της Νεολαίας- οποιασδήποτε εθνικότητας, εμφορείται από ιδεολογικοπολιτικές αναζητήσεις, παράγει ζύμωση και δεν αφήνει περιθώρια χειραγώγησης, αυτό έχει αποδείξει η Ιστορία, η παγκόσμια Ιστορία και όχι η πολύ μακρινή Ελληνική (Πολυτεχνείο). Ελπίζουμε μόνο ότι στην περίοδο εκπαίδευσης των Αστυνομικών των Πανεπιστημίων, μεταξύ της χρήσης των γκλομπς, των χειροπεδών και των αερίων, να υπήρξε και το ανάλογο μάθημα για την περίοδο της εξέγερσης του ‘73 -κύριε Χρυσοχοϊδη με την ανοχή και συνενοχή Κεραμέως! Στη λειτουργία του κράτους όλοι Έλληνες θα είναι δίπλα σας, στη λειτουργία και μεθοδεύσεις παρακράτους, θα είστε απέναντι και μόνοι!
Τα Μέσα Μαζικής Επιβολής συνειδήσεων
Ανοίγουν εμπόριο – κλείνουν εμπόριο. Ανοίγουν Σχολεία – κλείνουν Σχολεία. Ανακοινώνουν μέτρα– τα μαζεύουν την επομένη. Ανακοινώνει ο Εμπορίου – διαψεύδει ο Οικονομίας. Κρύβεται η Μενδώνη – παίρνει πόδι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Κρύβεται ο Μητσοτάκης – αναλαμβάνουν οι δημο(σ)κόποι.
Δεν είναι τραγελαφικό αυτό που παρακολουθούμε μήνες τώρα;
Βγάζουν μια δημοσκόπηση για τα μέτρα στην Υγεία, όλοι δυσαρεστημένοι. Βγάζουν δημοσκόπηση για την Οικονομία, όλοι δυσαρεστημένοι. Βγάζουν για το ποια είναι καταλληλότερη κυβέρνηση να διαχειριστεί την κρίση, βγαίνει η Ν.Δ. Τι δεν καταλαβαίνεις ρε φίλε;;;
Πιθανή εξήγηση: “Αν το κοιτάξεις ψύχραιμα, αυτό που εφαρμόζει η κυβέρνηση του Κυριάκου, αφορά σε μια πολυσύνθετη πολιτική, της μη ακολουθούμενης προσαρμοστικότητας. Βασίζεται στις αρχές της δημιουργικής ψευδαίσθησης του ατόμου απέναντι στα διλλήματα που του δημιουργεί η επιθυμία μιας συμμετοχικής λειτουργίας του, την οποία του αφαιρεί η αδυναμία να θεωρείται ικανός να εκφράσει την άποψή του”.
(Μην ψάχνετε να καταλάβετε, είναι σαν το αποτέλεσμα των δημοσκοπήσεων).
