Από τη μια λοιπόν τουριστική "έκρηξη" για το 2022 (που όλοι ευχόμαστε ολόψυχα να συνεχιστεί και το 23) και από την άλλη τα επίσημα στοιχεία των μισθών στην Ελλάδα ("pou pass" με την ανεξέλεγκτη ακρίβεια) είναι τουλάχιστον για να τραβάς τα μαλλιά σου...
Δημοσιεύθηκαν αυτές τις μέρες και ως συνήθως (-λόγω Πισπιρίγκου-Μπισμπίκη-Καϊλή, κάποιων έκτακτων απωλειών, όπως του τέως κλπ -για τις "ξαφνικίτιδες" δεν πολύ μιλάνε, το πολύ πολύ κανένα επικοινωνιακό αυτό-φασκέλωμα, για τα μάτια) πέρασαν στα πολύ ψιλά:
Στην 28η θέση ανάμεσα σε 30 χώρες του ΟΟΣΑ κατατάσσεται μισθολογικά η Ελλάδα, σύμφωνα με έρευνα της βρετανικής ασφαλιστικής εταιρείας William Russel. Ο μέσος μισθός στην Ελλάδα ανέρχεται σε 25.944 δολάρια. Μόνο δύο χώρες, η Σλοβακία και το Μεξικό βρίσκονται χαμηλότερα. Στη δεύτερη θέση, όχι όμως για καλό βρίσκεται η Ελλάδα -ξανά πάνω από το Μεξικό- με 39,20 ώρες εργασία την εβδομάδα.
Οι πιο ξεκούραστοι υπάλληλοι είναι οι Δανοί και οι Νορβηγοί με 26,60 ώρες εργασίας. Χαμηλά βρίσκεται η Ελλάδα και στις συνολικές συνθήκες εργασίας συμπεριλαμβανομένων μισθού, ωρών εργασίας και την καταπάτηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, αφού καταλαμβάνει εκ νέου την 28η θέση, πάνω από ΗΠΑ και Μεξικό.
Στη λίστα θα προστεθεί το αίσθημα ότι οι κρατήσεις στους μισθούς δεν είναι αντίστοιχες των υπηρεσιών του δημοσίου. Για παράδειγμα, κυριαρχεί η αίσθηση ότι τα δημόσια σχολεία δεν είναι ασφαλή ή δεν επαρκούν για τη σωστή μόρφωση των παιδιών. Ανάλογα συναισθήματα δημιουργούνται και για τη δημόσια περίθαλψη.
Η λύση δεν είναι λιγότερη κρατική χρηματοδότηση, ή λιγότερο δημόσιο. Το αντίθετο. Να επενδύσει το κράτος περισσότερο στις υπηρεσίες, στη βελτίωση της καθημερινότητας των εργαζομένων, των επιχειρήσεων. Εν ολίγοις, τα λεφτά των (όποιων - τα γράφαμε στο προηγούμενο άλλο θέμα κι εκείνο με τα συνήθη "κορόιδα") φορολογουμένων, να πιάνουν τόπο.
Το είδατε εσείς να γίνεται αυτό για παράδειγμα στην υγεία΄κι ενώ περάσαμε υποτίθεται πανδημία που όλοι -ώ του θαύματος- κόπτονταν τόσο μα τόσο πολύ μην τυχόν και αρρωστήσουμε, κυνηγώντας μας μεταφορικά και κυριολεκτικά με τις σύριγγες ακόμα και στα σπίτια, ακόμα και εκτός ωραρίου εργασίας τους;
Τρανό παράδειγμα τα νοσοκομεία μας-κέντρο υγείας και το δεύτερο ΚΥ στο τρίγωνο (όπως και όλα τα νοσοκομεία - ΚΥ της χώρας, μια από τα ίδια είναι)... Πέρασαν υπουργοί-υπουργίνες, βουλευτές, παράγοντες... η σάρα και η μάρα, εγκαίνια, φωτογραφήσεις (αντιαισθητικές τελείως σαν τους αστροναύτες με τις αποκριάτικες μάσκες, άστο, πάμε παρακάτω), σέλφι και δεν συμμαζεύεται...
Η στελέχωση-κατάσταση στο νοσοκομείο όπως και σε όλα τα νοσοκομεία είναι τουλάχιστον (άλλοι το έχουν γράψει αλλιώς)... για κλάματα.
Τα ίδια και χειρότερα στην παιδεία. Και μετά αναρωτιόμαστε τι συμβαίνει με την τρομακτική και ραγδαία αυξανόμενη παιδική παραβατικότητα και εγκληματικότητα.
Εντοπίζεται ανησυχία για τις προοπτικές στην εργασία.
Η προστασία των εργαζομένων στην Ελλάδα από συλλογικές συμβάσεις εργασίας -σύμφωνα με τα ίδια επίσημα στοιχεία- είναι ιδιαίτερη περιορισμένη.
Σύμφωνα με σχετική οδηγία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η Ελλάδα πρέπει να αυξήσει το ποσοστό κάλυψης των συλλογικών συμβάσεων κατά 54,2 ποσοστιαίες μονάδες. Την τελευταία δεκαετία καλύπτονται μόλις 950.000 εργαζόμενοι, δηλαδή το 25% του συνόλου. Το α΄ εξάμηνο του 2022 η Ελλάδα καταλάμβανε την τρίτη θέση μεταξύ των κρατών-μελών της Ευρωζώνης όσον αφορά το ύψος του λόγου έμμεσοι/άμεσοι φόροι, πίσω από τη Λετονία και την Πορτογαλία.
Βέβαια, σε καθαρά προεκλογική χρονιά -περίοδο είμαστε και όπως σχολιάζει κάποιος φίλος πολύ γλαφυρά, "άντε και... "άσπργο πάτο".
Τα λεφτά μοιράζονται σε επιδόματα και pass με το τσουβάλι, ή μάλλον με το καλάθι... Ο τελικός λογαριασμός -φυσικά- μετά τις εκλογές με την όποια κυβέρνηση ή συγκυβέρνηση.
Έτσι τα "πάρτυ των απευθείας αναθέσεων" είναι πια "μόδα" παντού...
Αλλά σου λέει (όπως έλεγε κι ο Πάγκαλος) "δεν δίνουν μόνο σε ελίτ και φίλους (Χειμάρες, Πάτσηδες, Ευθυμίου και τα ρέστα)-όπως καταγγέλλει η αντιπολίτευση, αλλά μοιράζουν και στον κάθε... πικραμένο 200ευρα και 500ευρα".
Οπότε κάνουν λάθος όσοι νομίζουν ότι τα 65 (;) δισ. που μοίρασε η κυβέρνηση σε τριάμισι χρόνια, δεν θα παίξουν ρόλο στο εκλογικό αποτέλεσμα.
Θα παίξουν και μάλιστα πολύ μεγαλύτερο από την παρακολούθηση του Ανδρουλάκη, του στρατηγού Φλώρου και της ατέλειωτης λίστας των υπολοίπων θεσμικών και μη, από την ΕΥΠ...
(για δε τους παρακολουθούμενους κυβερνητικούς, δεν το συζητάμε, δείχνουν να το απολαμβάνουν σαν φετίχ, διαπιστώνοντας ότι το τρίτο μάτι τους βλέπει από την κλειδαρότρυπα... ίσως μεθυσμένοι από το "πάρτυ" και τη ζάλη της εξουσίας)
(σε ότι αφορά τις συνεχιζόμενες # ξαφνικίτιδες
τα #αυτοάνοσα τις #μυοκαρδίτιδες τους #καρκίνους κλπ που χτυπάνε κόκκινο... Με όλη την παραπάνω κατάσταση, μόνο ο Θεός μπορεί να βάλει το χέρι του...).
