Γιάννης Κιάρης

Δύο χαρακτηριστικές σκηνές της πρόσφατης επικαιρότητας, όχι και τόσο μακριά από μας:

-Συγκλονίζει ο πατέρας της εγκύου από τη Λέρο: Δεν υπήρχε ούτε ασθενοφόρο μετέφερα μόνος μου το παιδί μου. Κατά τύχη είχε έρθει ένα ελικόπτερο για άλλη διακομιδή μεταναστών από Λέρο προς τη Ρόδο και παρακαλέσαμε, να ’ναι καλά ο γιατρός του ΕΚΑΒ και ο γυναικολόγος μας με τον μαιευτήρα, οργανώσανε το νοσοκομείο της Καλύμνου και μας περίμενε και το άφησε το περιστατικό, την κόρη μου, στην Κάλυμνο και μετά συνέχισε για τη Ρόδο»,

-Με διαμαρτυρίες υποδέχτηκαν την αν. υπουργό Υγείας Μ. Γκάγκα στο νοσοκομείο Ηρακλείου (ΠΑΓΝΗ) όπου πήγε για να εγκαινιάσει δύο τμήματα που προέρχονται από...δωρεά (μα τι άλλο) του ιδρύματος Νιάρχος, το PET/CT και τη νέα ΜΕΘ.

«Όσο και να προσπαθούν να κάνουν τα στραβά μάτια στα τεράστια προβλήματα, δεν γίνεται να κρύψουν ότι ο μοναδικός αξονικός τομογράφος χαλάει συνεχώς και οι ασθενείς χρειάζεται να μεταφέρονται στο "Βενιζέλειο" για μια αξονική, ότι η αναμονή για τα τακτικά ραντεβού είναι τεράστια, ότι η λίστα αναμονής για χειρουργείο ξεπερνάει τα 6.000 άτομα μόνο για το ΠΑΓΝΗ», αναφέρουν οι εργαζόμενοι σε ανακοίνωση τους.

«Σαν να μην πέρασε μια μέρα από την τελευταία επίσκεψη της αν. Υπουργού Υγείας στο νοσοκομείο μας, όπου η κα Γκάγκα, για να αποφύγει να δώσει απαντήσεις στους εργαζομένους και το σωματείο, επέλεξε να μπει από άλλη είσοδο στο νοσοκομείο», καταλήγουν χαρακτηριστικά.

Βλέπετε, δεν είναι μόνο το δικό μας εδώ "Ώρα Μηδέν", από το κακό στο χειρότερο πάνε όλα τα νοσοκομεία της χώρας και αυτό μπορεί αν το δει κανείς μπαίνοντας για μια γρήγορη ανάγνωση σε τίτλους στις τοπικές ιστοσελίδες κάθε νομού ή Περιφέρειας ξεχωριστά.

Το ίδιο που συμβαίνει και με τις "ξαφνικίτιδες" καθημερινά τις οποίες προσπαθούν είτε να "θάψουν", είτε αφού οι θάνατοι πόσο μάλλον οι αιφνίδιοι δεν μπορούν να κρυφτούν, να τις περάσουν όσο γίνεται "στα μαλακά" και στα "δεν τρέχει και τίποτα" ("έλα μωρέ συνέβαιναν πάντοτε", "φταίει το κάπνισμα", αν δεν ήταν καπνιστής "φταίει η χοληστερίνη" κι ένα σωρό άλλες αστειότητες για να σκεπάσουν ενοχές, φόβους, ψευτοεγωισμούς, σου λέει είναι δυνατόν να 'έκανα "εγώ" λάθος...  και βέβαια ανάληψη ευθυνών...).

Ουδέποτε οι πολιτικοί και οι πολιτικές δυνάμεις ειδικά οι εκάστοτε κυβερνήσεις (και κατ' επέκταση οι ομοτράπεζοι ή οι συνεργοί τους), αισθάνονταν άνετα –κατά την επιεικέστερη διατύπωση– με την αποκάλυψη της αλήθειας, καθώς ο κίνδυνος της αδυναμίας ελέγχου των συνεπειών της ήταν πάντα υπαρκτός και πάντα σοβαρός.

Γι’ αυτό και πάντα έκρυβαν, γι’ αυτό και πάντα διέστρεφαν, γι’ αυτό και πάντα κατηγορούσαν (ή έβγαζαν "τρελούς") όσους πίστευαν ότι η αλήθεια είναι πιο αποδοτική από την όποια σκοπιμότητα.

Τα στημένα τηλεοπτικά ρεπορτάζ με κομματάρχες σε ρόλο πολιτών-επιβατών τρένων κλπ που προσπαθούν να ενισχύσουν την κυβερνητική προπαγάνδα ήταν ότι πιο κραυγαλέο αλλά και αποκαλυπτικό του πόσα κορόιδα τηλεορασόπληκτοι υπάρχουν (όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά Παγκόσμια) που τη δέχονται αμάσητη σε κάθε περίπτωση.

Τι οι λίστες με τα τεράστια ποσά που δόθηκαν στα ΜΜΕ αντί για τη δημόσια υγεία μέσα στην λεγόμενη πανδημία, τι οι χρυσοπληρωμένη "τηλεμαϊντανοί-ειδικοί" για να λανσάρουν την μονόπλευρη δική τους αλήθεια-αποκρύπτοντας και στοχοποιώντας την αντίθετη άποψη, όχι τυχαίων αλλά διεθνούς κύρους επιστημόνων (νομπελίστες κλπ) που τώρα δυστυχώς βλέπουμε να επιβεβαιώνονται καθημερινά και -όπως φαίνεται- ακόμα δεν τα έχουμε δει όλα...

Όλα αυτά που ζήσαμε και ζούμε τα τελευταία χρόνια είναι φοβερά αποκαλυπτικά του πόσο χειραγωγούμενο είναι το τηλεοπτικό κοινό ή "η κοινωνία της τηλεόρασης" και των βαθιά εξαρτημένων από τα κυρίαρχα ΜΜΕ πολιτών (το μόνο παρήγορο είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι μιας ηλικίας και πάνω ενώ η νεολαία δείχνει -ευτυχώς- να διαφοροποιείται σημαντικά).

Μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση φαντάζει όνειρο απατηλό, προεκλογικής ανοιξιάτικης νυκτός το ότι υπάρχει έστω και μια αμυδρή ελπίδα να αλλάξει κάτι προς το καλύτερο στον τομέα της υγείας τοπικά αλλά και πανελλαδικά (όσο κι αν τάζουν ξανά και ξανά νέα νοσοκομεία, στελέχωση, προκηρύξεις θέσεων... κλπ).

Και όπως πολύ ορθά έχει γραφτεί "η απόκρυψη έστω και μίας σταγόνας αλήθειας οδηγεί αναπότρεπτα σε έναν ωκεανό ψεμάτων, αντιφάσεων και παλινωδιών.

Καθώς ο βαθμός σεβασμού της αλήθειας –με άλλα λόγια, το πόση αλήθεια ανέχεται και το πόση αλήθεια χρησιμοποιεί– αποτελεί τη λυδία λίθο ενός δημοκρατικού καθεστώτος. Επειδή η αλήθεια εκδικείται εκείνους που την αποστρέφονται".

Και τέλος, επειδή το ψέμα, αργά ή γρήγορα, αποκαλύπτεται, μπορούμε να ελπίζουμε ότι μόνο τότε μπορεί κάτι να αλλάξει προς το καλύτερο...