«Πήγα να κάνω μια απλή επέμβαση κήλης, καθώς ετοιμάζουμε την περιοδεία της παράστασης «Μέρες Ραδιοφώνου» και ήθελα να έχω αναρρώσει και να είμαι καλά πριν αρχίσουμε τα ταξίδια. Όμως τα πράγματα δεν εξελίχτηκαν έτσι όπως τα περίμενα. Κάποια απροσεξία των γιατρών μ' έκανε να είμαι πέντε μέρες τώρα με κλειστά μάτια και να υποφέρω φρικτά, γιατί –απ' ό,τι μου είπαν οι γιατροί– μέσα στο χειρουργείο, όταν ήμουν σε ολική νάρκωση, έμεινα για κάποιες ώρες με ανοιχτά τα μάτια και έπαθα ζημιά. Έχει υποστεί ρήξη ο κερατοειδής, βλέπω μόνο σκιές και δεν γνωρίζω πως θα εξελιχθεί όλο αυτό. Θέλω να πιστεύω ότι θα επανέλθω.
Βγήκα από το χειρουργείο με δύο πληγωμένα μάτια. Έχω ξεχάσει την επέμβαση κήλης κι αυτό που με απασχολεί πια είναι η όρασή μου. Ήταν κάτι σοκαριστικό και για τους δικούς μου, γιατί ταλαιπωρήθηκα πάρα πολύ για σχεδόν δέκα ώρες, μέχρι να με δει ο οφθαλμίατρος. Ούρλιαζα από τους πόνους. Όταν με εξέτασε, κατάλαβε τι είχε γίνει. Ο θεράπων γιατρός μου στο νοσοκομείο μού στάθηκε, αλλά αυτό που με απασχολεί –αν και θα μπορούσα να κινηθώ νομικά– είναι η αποκατάστασή μου. Να επανέλθει η όραση χωρίς να μου μείνει κάποιο πρόβλημα. Παρ' όλα αυτά, φοβάμαι πολύ την εξέλιξη.
Είμαι με κλειστά μάτια όλες αυτές τις μέρες, βλέπω μόνο σκιές. Επιστήμονες από ειδικές κλινικές μού λένε ότι ίσως με τον καιρό η βλάβη αποκατασταθεί. Με παρακολουθούν καθημερινά, κάνω την αγωγή όπως πρέπει, αλλά αυτήν τη στιγμή είμαι στο απόλυτο σκοτάδι. Έχω πάντα δίπλα μου την αδελφή μου, την ανιψιά μου και τους φίλους μου, που όμως δεν μπορώ να τους δω, και επίσης δεν μπορώ να βγω στο φως. Ανοίγω το ραδιόφωνο για συντροφιά και κοιμάμαι πολύ, γιατί πρέπει να ξεκουράζονται τα μάτια μου».
