α. Η Άννα πήγε στην Αθήνα το 1947 μαζί με την αδελφή της Ευτυχία.
Το 1949 γνώρισε και παντρεύτηκε τον Χαράλαμπο Καραμπεσίνη και έζησαν μαζί 35 χρόνια έως το 1984 τότε που εκείνος έφυγε.
Στην Αθήνα στις αρχές του ΄50 η συνάντησή της με τον Σίμωνα Καρά ήταν καθοριστική για την μετέπειτα καλλιτεχνική πορεία της Άννας.
Το 1952 γυρίζει στην Κω με συνεχόμενα επαγγελματικά ταξίδια στην Αθήνα για τις ηχογραφήσεις των δίσκων.
Η Άννα με την συνοδεία της αδελφής της Ευτυχίας, ηχογράφησαν 23 δίσκους των 33 στροφών.
Η Άννα και η Ευτυχία εκτός των δίσκων πήραν μέρος σε πολλές τηλεοπτικές εκπομπές καθώς και σε προγράμματα της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΑΣ με τον Όμιλο: ΑΝΝΑΣ ΚΑΡΑΜΠΕΣΙΝΗ.
Αξιοσημείωτη ήταν η παρουσία της Άννας Καραμπεσίνη σε εκδηλώσεις για τους Έλληνες τις ομογένειας σε Αμερική, Καναδά και
Αυστραλία (απόσπασμα από την Wikipedia)
φωτο: η Αννα, ο Σίμων Καρράς, και η Δόμνα Σαμίου (με το κανονάκι)
β. Το σπίτι της Άννας στην κατοχή το ξέραμε σαν το σπίτι των ‘’σαρρηακιών’’. Κάθε Κυριακή και κάθε σκόλη (θρησκευτική αργία) όσοι ήμασταν τότε 15 με 25 χρονών μαζευόμασταν στην άυλη τους, κάτω από το κυπαρίσσι και την συκαμιά που υπάρχουν ακόμη, για να χορέψουμε και να τραγουδήσουμε! τραγούδαγαν όλη στην οικογένεια και ο πατέρας τους συνόδευε με το βιολί του! Δεν σταμάτησαν να τραγουδούν ακόμη και όταν άρχισαν τα κινητικά προβλήματα των κοριτσιών με την αρρώστια τους. Μέσα στον πόλεμο και την φτώχεια της εποχής το σπίτι αυτό το δικό μας σπίτι! Εκεί άρχισαν να φαίνονται οι καλοί χορευτές, οι καλές φωνές αλλά και τα πρώτα ζευγάρια (αφήγηση π. γιώργη μυλωνα)
φωτο: το σπίτι των σαρρηακιών στην Αντιμάχεια , αγοράστηκε από τον Δήμο Ηρακλειδών το 2009
γ. Η Άννα Σαρρή μας το επιβεβαιώνει. Ναι! Σήμερα φαίνονται απίστευτες αυτές οι αφηγήσεις. Δεν μπορείτε να φαντασθείτε πόσο διασκεδάζαμε και πόσο σπουδαία γλέντια έκαναν οι άνθρωποι τότε, παρά την μιζέρια της εποχής! μεταφέροντας μας με το τραγούδια της στην αυλή τους:
‘’xτύπα το δαχτυλίδι σου, αμάν, μελαχρινό μου
πάνω στο λιγγεράκι
να μαζευτούν τα λεύτερα, αμάν, καραπιπέρι
να βρεις και συ ταιράκι.
αχ, παναγιά μου δώσ' τους χρόνια
σαν της λεμονιάς τα κλώνια.’’
δ. ΄΄ γύρω στα 1920 ο Βασίλης Χατζηδημήτρης, ο Καντούνιας και ο πατέρας μου μεγάλος γλεντζές και μερακλής της εποχής, πήανε στους Χαιχουτες να γιορτάσουν τον αϊ Δημήτρη! Τους περίμενανε, όπως γινόντανε κάθε χρόνο για το πανηγύρι, μαζί με πολλούς άλλους οργανοπαίκτες που εμοιράζουνταν στα καφενεία και στο γλέντι της εκκλησίας. Ξεκινά το πανηγύρι που εκείνη την χρονιά εκράτηξε μέχρι και του Ασωμάτου! Η επιστροφή από την Ευαγγελίστρια στην Αντιμάχεια γίνεται περπατώντας! Ο Βασίλης και ο Καντούνιας έτσι κι αλλιώς εγύριζανε όλο το νησί, σε γάμους και πανηγύρια, με τα πόδια. Ο Αμερικάνος όμως, (ο οποίος πήγε και ήρθε 3 φορές από την Αμερική! πριν παντρευτεί και γίνει τελικά ο παπα-Συνέσιος), είχε πουλήσει το μουλάρι και είχενε ξοδέψει τα χρήματα στο δεκαήμερο γλέντι! Κράτησε όμως το σαμάρι, που δεν το παιρνε κανένας ή γιατί το θεωρούσε ντροπή και το κουβάλησε στην πλάτη γυρίζοντας στην Αντιμάχεια!΄ (Αφήγηση Αντώνη Συνέσιου).
ε. ΄΄γύρω στα 1920 γύρισε ο θειος ο Κωστής ο Χατζηδημητρης από την Ρωσία στην Καρδαμαινα. Είχε φέρει μαζί του ένα γραμμόφωνο και μερικούς δίσκους 78 στροφών. Κάλεσε τον ξάδελφο του, τον Βασίλη Χατζηδημητρη να τους ακούσει. Του άρεσαν 2 σκοποί. Κάθισε μέρες ακούγοντας και προσπαθώντας να τους παίξει με το βιολί του και με το δικό του τρόπο. Τα κατάφερε! Από τότε τα δυο αυτά μουσικά κομμάτια τα έπαιζε στους γάμους, όταν οδηγούσε τα ανδρόγυνα από το σπίτι στην εκκλησία. Αυτά τα 2 κομμάτια τα έπαιζε μετά κι γιος του ο Γιάννης. Μου άρεσαν και τα έμαθα και γω. Κανένας πια δεν τα γνωρίζει. Αλλά ούτε κι κόσμος!΄΄ (Αφήγηση Μανόλη Βαρκά, έφυγε πριν λίγες μέρες)
στ. Αννα ζεις! Δεν έφυγες!
Ζεις μέσα στα τραγούδια! τους χορούς! τις γιορτές! τα πανηγύρια αυτού του τόπου!
Ζεις μαζί μας στις καλές μας μέρες και είσαι δίπλα μας στις καλές τις ώρες!
(δεν προλάβαμε να κάνουμε τα εγκαίνια του σπιτιού της Άννας στην Αντιμάχεια με όλα ή μερικά από τα εκθέματα που θα μας έδινε! ή μήπως έγιναν και δεν το πήραμε είδηση;)
Ν. Μυλωνάς
