Απαντήσεις σε όσα ανέφερε σε συνέντευξή του στον «Σ» ο Ουρολόγος του νοσοκομείου μας Λάζαρος Κούλης, ο οποίος μετά από επτά χρόνια αποχωρεί αφού προσελήφθη στο νοσοκομείο Τρικάλων, δίνει ο υπεύθυνος τύπου του διοικητικού συμβουλίου του νοσοκομείου Κω Ηλίας Χρυσόπουλος. Με δεδομένο το πρόβλημα στέγασης γιατρών, δηλώνει ότι, πρόθεση της διοίκησης είναι η ενοικίαση καταλυμάτων σε ετήσια βάση, υπολογίζοντας ότι το κόστος θα είναι 25.000 – 30.000 ευρώ. Με αφορμή αυτό, αναφέρει πως, στο νέο νοσοκομείο υπάρχει πρόβλεψη για κατασκευή διαμερισμάτων – κατοικιών στέγασης ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού. «Το νέο νοσοκομείο, το οποίο πιστέψτε με, προχωράει αυτή τη στιγμή, θα είναι ένα «μητροπολιτικό νοσοκομείο» του Βορείου Συγκροτήματος Δωδεκανήσου. Άρα, λοιπόν, θα έχει ευκαιρίες για τους γιατρούς» λέει χαρακτηριστικά.

Στο ερώτημα, εάν πιστεύει στις υποσχέσεις των πολιτικών (για άμεσες προσλήψεις γιατρών  μόνο για τα νησιά, κ.λ.π.) απαντά: «Μα, δεν τους πιστεύουμε. Είναι κάποια πράγματα τα οποία πραγματικά δηλαδή, σε βγάζουν από τα ρούχα σου. Ξέρετε ότι, εγώ δεν χαρίζομαι σε κανέναν», ενώ εκτιμά ότι, για το νέο νοσοκομείο δεν μας «δουλεύουν».

Όσο για την Παθολόγο, η οποία αποχωρεί από το νοσοκομείο στις 6 Αυγούστου αρνούμενη να ανανεώσει τη σύμβασή της, ο κ. Χρυσόπουλος μας είπε πως, της άρεσε το νησί, αλλά «μακριά από αυτό το νοσοκομείο»…  Η ίδια «τρέλα» και με τα δύο ασθενοφόρα, ένα από τη Φράπορτ και ένα από ομογενείς της Αυστραλίας, τα οποία παραχωρούνται στο νοσοκομείο μας δωρεάν, αλλά δεν υπάρχει προσωπικό να τα λειτουργήσει!!!!

Ο κ. Χρυσόπουλος δηλώνει πως, πριν φύγει από τη θέση που βρίσκεται, θα έχει φροντίσει να εγκατασταθεί στο νοσοκομείο μηχανογραφικό σύστημα, το οποίο θα αποτυπώνει τη λειτουργία του ιδρύματος, το τι κάνει ο καθένας, τι ώρα ήρθε, τι ώρα έφυγε, τι έκανε…

Τέλος, στο ερώτημα εάν θα πολιτευτεί, όντας λαλίστατος και ιδιαίτερα προβεβλημένος από τα τοπικά ΜΜΕ και όχι αδίκως,  απαντά: «Θεωρώ ότι είμαι άνθρωπος έντιμος, οπότε, πολιτικός δεν θα γίνω».

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Ερ: Κύριε Χρυσόπουλε, κατ’ αρχάς, θα ήθελα τη θέση σας σε ζητήματα που έβαλε ο Ουρολόγος του νοσοκομείου μας Λάζαρος Κούλης σε συνέντευξή του στον «Σ». Πρώτα απ’ όλα ότι, ως διοίκηση δεν έχετε γνώση του έργου που προσφέρεται στο νοσοκομείο, δεύτερον ότι, δεν έχει προκηρυχθεί η θέση του Ουρολόγου και τρίτον ότι, δεν ισχύει αυτό που έχετε δηλώσει ότι δηλαδή, δεν πληροί τις προϋποθέσεις για μονιμοποίηση και ανάληψη μιας θέσης ανώτερης του Επικουρικού.  Μάλιστα, έχει προσληφθεί στο νοσοκομείο Τρικάλων στη θέση του Επιμελητή Α. Όλα αυτά, έρχονται σε πλήρη αντίθεση με όσα μας έχετε δηλώσει.

Η.Χ.: Δεν είναι καθόλου αντίθετα. Ισχύουν όλα αυτά που είπα. Το ότι, δεν έχει γνώση η διοίκηση του νοσοκομείου για το έργο που προσφέρει ο εκάστοτε γιατρός, θα σας πω πως, η διοίκηση είναι αποδέκτης όλων των ενεργειών που γίνονται στο νοσοκομείο, όπως λ.χ. χειρουργικές επεμβάσεις, προμήθεια μηχανημάτων, προσλήψεις επικουρικών γιατρών, νοσηλευτικού προσωπικού κ.λ.π. Σε πρόσφατη συνέντευξή μου είπα το εξής: Προκαλώ τον κ. Κούλη να μας πει πότε ήρθε στη διοίκηση και ζήτησε ένα μηχάνημα για επεμβάσεις ή εξετάσεις. Αρκέστηκε στα μηχανήματα που υπήρχαν. Ξέρετε, τις ανάγκες τις καθορίζουν οι ίδιοι οι γιατροί διότι, η διοίκηση δεν μπορεί να γνωρίζει τεχνικά και τεχνολογικά ποια είναι τα μηχανήματα τα οποία μας εξυπηρετούν. Για παράδειγμα, προ ολίγων ημερών οι γιατροί μας έδωσαν τα τεχνικά χαρακτηριστικά ενός υπερσύγχρονου υπερήχου τον οποίο θα προμηθευτούμε. Οφείλω όμως να πω ότι, ο κ. Κούλης έκανε προσπάθειες και ήταν αγαπητός και αξιέπαινος γιατί προσέφερε αυτά που μπορούσε. Και αυτό το λέει η κοινωνία και όχι μόνο εγώ. Ο κόσμος τρέφει πραγματικά ένα αίσθημα συμπάθειας και πολλές φορές ευγνωμοσύνης προς το πρόσωπό του.

Ερ: Κύριε Χρυσόπουλς, ο κ. Κούλης ανέφερε ότι, έχει παραγγείλει μηχάνημα από την προηγούμενη διοίκηση. Το γνωρίζατε;

Η.Χ.: Όχι, εμένα δεν μου προκύπτει. Θεωρώ ότι ο Νεκτάριος Γεωργαντής είναι σοβαρός άνθρωπος. Εάν του ζητούσε ένα μηχάνημα και μπορούσε να το φέρει, θα το έκανε. Από εκεί και πέρα, να σας πω ότι, ο νέος Ουρολόγος από τη δεύτερη ημέρα που ήρθε στο νοσοκομείο, μας έφερε μια λίστα με δέκα μηχανήματα.

Ερ: Εσείς, όπως μου είχατε πει, έχετε προχωρήσει στην παραγγελία κάποιων μηχανημάτων.

Η.Χ.: Βεβαίως, διότι, τηλεφωνικά με τον νέο Ουρολόγο τον κ. Οδυσσέα Δελημπαλτίδη, είχαμε καταλήξει σε κάποια μηχανήματα τα οποία θεωρούσε άκρως απαραίτητα, τα οποία ήδη έχουμε παραγγείλει. Παράλληλα, όπως σας είπα, όταν ήρθε μας έδωσε μια ακόμα λίστα μηχανημάτων. Θέλω να σας πω όμως κάτι για τον κ. Δελημπαλτίδη. Πριν ακόμα αναλάβει τα καθήκοντά του, προέβη σε επέμβαση και έσωσε έναν έφηβο από χειρότερα προβλήματα.

Ερ: Δεν αμφισβητεί κανείς τις ικανότητες κανενός γιατρού και την προσφορά του, μέχρι βεβαίως της αποδείξεως του αντιθέτου, οι οποίες είναι άσχετες με την συμπεριφορά του. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Απαντήστε μου και για θέμα της προκήρυξης της θέσης Ουρολόγου.

Η.Χ.: Είχαμε προκηρύξει τη θέση του Ουρολόγου, την οποία όμως, στην επικαιροποίηση των προκηρύξεων τη βγάλαμε.

Ερ: Γιατί τη βγάλατε;

Η.Χ.: Διότι πάρα πολύ απλά, ο κ. Δελημπαλτίδης είχε εκφράσει την επιθυμία να έρθει στο νοσοκομείο μας με μετάθεση. Εφόσον, λοιπόν, καλυπτόταν η θέση από μετάθεση, γιατί να μην πάρουμε τη θέση του Ουρολόγου και να ζητήσουμε π.χ. έναν Ακτινολόγο;

Ερ: Για να κλείσουμε με τα θέματα που έβαλε ο κ. Κούλης. Τι απαντάτε για το ζήτημα των προϋποθέσεων τις οποίες είχατε πει ότι, δεν πληρούσε ο γιατρός ενώ έχει ήδη προσληφθεί σε θέση του Επιμελητή Α;

Η.Χ.: Προσελήφθη ως Επικουρικός. Ως Επικουρικός σαφώς και πληροί τις προϋποθέσεις και γι αυτό τον είχαμε προσλάβει.

Ερ: Μα, προσελήφθη ως Επιμελητής Α στο νοσοκομείο Τρικάλων.

Η.Χ.: Αν δεν με απατά η μνήμη μου, προσελήφθη πάλι ως Επικουρικός. Να σας πω ότι, ο κ. Κούλης την αίτησή του στο νοσοκομείο Τρικάλων την έκανε το 2019, δηλαδή, πριν τρία χρόνια. Εάν, λοιπόν, δεν είχε τη διάθεση να φύγει από το νοσοκομείο μας, γιατί δεν έκανε εδώ την αίτηση; Επίσης, η θέση που θέλαμε όταν είχαμε κάνει την προκήρυξη, ήταν θέση Διευθυντού. Εξάλλου, στον κ. Κούλη δεν ζήτησε κανένας να φύγει. Το αντίθετο. Του είπαμε να μείνει. Απλούστατα, θα ήταν Επικουρικός και ο κ. Δελημπαλτίδης Διευθυντής. Αυτές είναι οι θέσεις τους, οι βαθμοί τους. Αυτό δεν μπορούσαμε εμείς να το αλλάξουμε.

Ερ: Είναι γεγονός πως, με όλα αυτά, έχω καταμπερδευτεί. Για το λόγο αυτό, κρατώ  τις δηλώσεις και τις δικές σας και του κ. Κούλη και ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του. Ας πάμε σε μια άλλη δήλωση. Η πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Κω και γιατρός του νοσοκομείου μας Μαρία Φρατζάκη, δήλωσε στη συνάδελφο της ΕΡΤ Νοτίου Αιγαίου Πίτσα Βερβέρογλου ότι, υπάρχει κίνδυνος να φύγει από το νοσοκομείο μας ο Καρδιολόγος, διότι, δεν βρίσκει σπίτι να μείνει!!! Άλλη μια πληγή αυτή, η οποία δεν αφορά μόνο στην Κω, αλλά σε όλη τη χώρα.

Η.Χ.: Όντως, το πρόβλημα της στέγης των γιατρών, είναι τεράστιο και πανελλαδικό. Σε εμάς εντείνεται το πρόβλημα λόγω της τουριστικής περιόδου. Όμως, πήραμε μια απόφαση, την οποία θα επικαιροποιήσουμε  στο επόμενο διοικητικό συμβούλιο, να ενοικιάσει το νοσοκομείο μας κάποια καταλύματα σε ετήσια βάση, για να μένουν γιατροί.

Ερ: Υποθέτω πως έχετε υπολογίσει και το κόστος.

Η.Χ.: Βεβαίως. Αυτή τη στιγμή έχουμε διαθέσιμα κάποια ποσά και θα τα έχουμε μέχρι τέλος του έτους, διότι έχουμε βρει τρόπους να αυξήσουμε τα έσοδα μας, όπως με τα POS και στο Πλατάνι και στο νοσοκομείο. ένα μέρος αυτών των χρημάτων θα το χρησιμοποιήσουμε για τη μίσθωση των καταλυμάτων.

Ερ: Πόσο είναι το ποσό που έχετε προϋπολογίσει;

Η.Χ.: Υπολογίζουμε περίπου γύρω στις 25.000 – 30.000 ευρώ το χρόνο. Αν συνυπολογίσουμε και το ποσό των 50.000 ευρώ που καλύπτει ο δήμος για γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό, νομίζω ότι είμαστε σε πολύ καλό σημείο. Το μεγαλύτερο πρόβλημά μας είναι η εξεύρεση των κατάλληλων κατοικιών.

Ερ: Όντως, σε μια τουριστική περιοχή όπως η δική μας, ούτε σπίτια για ενοικίαση βρίσκονται εύκολα, ούτε βέβαια και οι τιμές είναι προσιτές… Όμως, πείτε μου, για να υπηρετήσει ένας γιατρός στην περιφέρεια, θα πρέπει να συμβάλλουν οικονομικά νοσοκομεία, δήμοι και περιφέρειες; Το κράτος πού είναι; Εκτός αυτού, εάν υποθέσουμε ότι, αλλάξουν οι διοικήσεις των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης με τις εκλογές, ποιος εγγυάται ότι, οι νέες που θα προκύψουν να συμφωνούν σε αυτό το οικονομικό «τσοντάρισμα»; Έχω την αίσθηση ότι, πρόκειται για εμβαλωματικές και προσωρινές «λύσεις».

Η.Χ.: Οφείλω να σας πω το εξής. Ένας σοβαρός λόγος για τον οποίο επελέγη το ακίνητο των 32 στρεμμάτων έναντι του ακινήτου των 28 στρεμμάτων για την ανέγερση του νέου νοσοκομείου, είναι το ότι υπάρχει πρόβλεψη για κατασκευή διαμερισμάτων – κατοικιών στέγασης ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού.

Μέσα στο χώρο του νέου νοσοκομείου, στην πίσω πλευρά του, σας λέω ακριβώς το χώρο για να δείτε πόσο έχει προχωρήσει, θα ανεγερθούν αυτές οι κατοικίες και αυτό είναι μια μόνιμη λύση. Άρα, αυτό που κάνουμε αυτή τη στιγμή, είναι να δώσουμε μια προσωρινή λύση στο πρόβλημα, η οποία θα ανανεώνεται κάθε χρόνο.

Ερ: Κύριε Χρυσόπουλε, βιώνω ένα deja vu. Είναι σαν να ξαναζώ την ξενάγηση στο Κέντρο Υγείας στην Αντιμάχεια, να βλέπω τα έξι διαμερίσματα για τη φιλοξενία γιατρών, τα οποία όμως ουδέποτε κατοικήθηκαν διότι πολύ απλά (!!!) ουδέποτε έγιναν προσλήψεις. Να θυμίσω ότι, το εκπληκτικό αυτό κτίριο, μας παραδόθηκε (δεν εγκαινιάστηκε, διότι πολύ απλά, δεν είχε προσληφθεί προσωπικό, δεν είτε ούτε έχει οργανισμό…) το 2009, δηλαδή, πριν από 13 ολόκληρα χρόνια!!! Οπότε, τίποτα δεν μας εξασφαλίζει πως, όποτε γίνει το νέο νοσοκομείο θα είναι και στελεχωμένο… Εκτός όμως αυτού, μας απασχολεί το σήμερα. Και το σήμερα είναι «σκούρο».

Η.Χ.: Δεν διαφωνώ. Όμως, πιστεύω ότι, οι προϋποθέσεις τις οποίες θα βάλει το νέο νοσοκομείο, θα αμβλύνουν τους λόγους για τους οποίους δεν έρχονται σήμερα γιατροί. Το θεωρώ σίγουρο αυτό.  Θέλω να καταλάβουμε όλοι μας κάτι. Το νέο νοσοκομείο, το οποίο πιστέψτε με, προχωράει αυτή τη στιγμή, θα είναι ένα «μητροπολιτικό νοσοκομείο» του Βορείου Συγκροτήματος Δωδεκανήσου. Άρα, λοιπόν, θα έχει ευκαιρίες για τους γιατρούς.

Ερ: Τι να πω; Εύχομαι να ζήσω να δω το νέο νοσοκομείο, πλήρως στελεχωμένο και εξοπλισμένο όμως…

Η.Χ.: Κι εγώ το εύχομαι.

Ερ: Επανέρχομαι από το «όνειρο». Μέχρι τότε κύριε Χρυσόπουλε, τι γίνεται; Για μια ακόμα φορά, η ηγεσία του υπουργείου Υγείας μας κοροιδεύει. Μας είχαν πει ότι, θα προκηρυχθούν ΑΜΕΣΑ θέσεις γιατρών ειδικά για να νησιά. Μπήκαμε στον Αύγουστο, θα έρθει και ο Σεπτέμβρης και τότε θα προκηρυχθούν κανονικά οι θέσεις, όπως κι εσείς έχετε εκτιμήσει. Πείτε μου με το χέρι στην καρδιά, πώς είναι δυνατόν να πιστέψουμε όσα μας λένε;

Η.Χ.: Μα, δεν τους πιστεύουμε. Είναι κάποια πράγματα τα οποία πραγματικά δηλαδή, σε βγάζουν από τα ρούχα σου. Ξέρετε ότι, εγώ δεν χαρίζομαι σε κανέναν.

Ερ: Το ξέρω και γι’ αυτό άλλωστε σας καλώ συχνά πυκνά να συνομιλήσουμε.

Η.Χ.: Πραγματικά δεν τους πιστεύουμε. Τι να πιστέψω; Εγώ ήμουν αυτός που σας είπε ότι, βδομάδα με τη βδομάδα θα φτάσουμε στον Σεπτέμβρη που έτσι κι αλλιώς είναι προγραμματισμένες οι προκηρύξεις. Αλλά βέβαια, υπάρχουν άλλα πράγματα που δεν πιστεύαμε ότι θα γίνουν και έγιναν. Το λέω αυτό για να μην αδικήσω κανέναν. Θεωρώ λοιπόν ότι, δεν μας δουλεύουν όταν μας λένε για το νέο νοσοκομείο.

Ερ: Είπαμε, θα το δούμε στην πράξη αυτό. Ας πάμε σε μια άλλη πονεμένη ιστορία. Μας φεύγει και η νέα αποσπασθείσα Παθολόγος; Δεν θα ανανεώσει για άλλον ένα μήνα;

Η.Χ.: Η γιατρός, φυσιολογικά, πρέπει να αποχωρήσει στις 6 Αυγούστου. Είχαμε την ελπίδα ότι θα ανανέωνε, διότι, όπως μας είπε, είναι κατενθουσιασμένη από το νησί μας και από τον κόσμο.

Ερ: Μην τα λέτε σε μένα αυτά… Το νησί μας είναι ερωτεύσιμο. Το λέω εκ πείρας…

Η.Χ.: Ε, είναι. Γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε…

Ερ: Με τις συνθήκες όμως και δη τις δομές υγείας; Ιδού το τεράστιο πρόβλημα.

Η.Χ.: Η γιατρός, λοιπόν, εντυπωσιάστηκε με το νησί μας, δυστυχώς όμως, αυτή η «αρρώστια» του νοσοκομείου μας που λέγεται «ελάτε όλοι, αλλά δεν σας θέλω» ξαναχτύπησε. Η γιατρός είπε, μου αρέσει το νησί, θέλω να μείνω στο νησί, μακάρι να έμενα σε αυτό το νησί, αλλά μακριά από αυτό το νοσοκομείο. Αυτό λέει πολλά.

Ερ: Ομολογώ ότι, δεν θέλω να ακούσω άλλο πάνω σε αυτό το θέμα. Ειλικρινά σας το λέω. Με όλα αυτά που ακούμε, πιστεύω ότι, έχουμε ξεπεράσει τα όρια, πάμε σε επίπεδο παραφροσύνης.

Η.Χ.: Ακριβώς.

Ερ: Ας πάμε στην περίπτωση των ασθενοφόρων. Στο νησί μας έχουμε ένα και μισό… Παράλληλα, επί σειρά ετών, ακόμα και τότε που είχαμε δύο αξιόμαχα (!!), δεν είχαμε επαρκές προσωπικό. Οι ΕΚΑΒίτες, αυτοί οι άνθρωποι που έχουν ταχθεί να σώζουν ζωές, δεν το καταφέρνουν όλες τις φορές και όχι με δική τους υπαιτιότητα. Ένα ζήτημα, λοιπόν, είναι η ανεπαρκής στελέχωση. Ένα δεύτερο είναι ότι, μας χαρίζουν δυο ασθενοφόρα, το ένα η Φράπορτ και το άλλο ομογενείς από την Αυστραλία, αλλά εμείς αδυνατούμε να τα παραλάβουμε.

Η.Χ.: Ο Σύλλογος Κώων της Αδελαΐδας, πίστευε πως, το νοσοκομείο μας είναι υπεύθυνο για τη λειτουργία των ασθενοφόρων, διότι έτσι είναι σε όλο τον σύγχρονο κόσμο. Όταν τους είπαμε ότι, υπεύθυνο είναι το ΕΚΑΒ και όχι εμείς, μας ρώτησαν για το δήμο. Τους απαντήσαμε ότι, ούτε ο δήμος είναι υπεύθυνος. Πήρε ο διοικητής τηλέφωνο τον διοικητή του ΕΚΑΒ στη Ρόδο και η απάντηση ήταν η εξής: Πάρτε το ασθενοφόρο. Εμείς δεν μπορούμε να σας φέρουμε προσωπικό, αλλά χρειάζεται ένα ασθενοφόρο στη Χίο ή στη Μυτιλήνη, μου διαφεύγει αυτή τη στιγμή, αλλά δεν έχει σημασία!!! Μετά από αυτό, ζητήσαμε από τους ομογενείς μας να μας κάνουν κάτι άλλο δωρεά, διότι, όπως τους εξηγήσαμε,  δυστυχώς, δεν μπορούμε να δεχτούμε το ασθενοφόρο διότι, θα έρθει στην Κω αλλά θα φύγει…

Όσο για αυτό τη Φράπορτ, συμβαίνει κάτι αντίστοιχο. Κάνουμε μια προσπάθεια μήπως μπορέσουμε να το λειτουργήσουμε όπως είχε γίνει στον πρώην δήμο Ηρακλειδών, με δημοτικούς υπαλλήλους, αλλά αυτός ο τρόπος δεν είναι ο ενδεδειγμένος.

Ερ: Μου θυμίσατε αυτό που είχε πει πριν πολλά χρόνια ο αείμνηστος Βασίλης Ξυπολιτάς, όντας έπαρχος, όταν αντιμετωπίζαμε ακριβώς το ίδιο πρόβλημα. «Στην ανάγκη, θα το οδηγήσω (το ασθενοφόρο) εγώ». Τέτοια απελπισία!!! Με λίγα λόγια, αυτή η «αρρώστια», όπως αναφέρατε πριν, δεν αφορά στο νοσοκομείο ή αν θέλετε, μόνο σε αυτό. Αφορά στις ηγεσίες του υπουργείου Υγείας διαχρονικά. Άλλες περιόδους η «αρρώστια» είναι σε ύφεση και άλλες σε έξαρση… Πώς το ανεχόμαστε αυτό;

Η.Χ.: Είμαστε ένα κράτος το οποίο δυστυχώς λειτουργεί μέσα σε ένα κυκεώνα γραφειοκρατικό. Η πολυνομία και η γραφειοκρατία που υπάρχουν σε αυτό το κράτος, είναι παγκόσμιο φαινόμενο. Δεν υπάρχει πουθενά αλλού. Αυτή η πολυνομία τροφοδοτεί την γραφειοκρατία και το ανάποδο. Όλα αυτά τα χρόνια δημιουργούμε υπηρεσίες, παραυπηρεσίες, υπηρεσία της υπηρεσίας, θέση της θέσης, να βολέψουμε, να ταχτοποιήσουμε… Αυτό κάνουμε. Και όλα αυτά στηρίζονται πάνω σε μία λέξη. Ψηφοθηρία. Πρέπει να ξαναβγώ στις εκλογές… Αν όμως, εμείς οι πολίτες κάποια στιγμή πάρουμε την απόφαση όλο αυτό να το τιμωρήσουμε, τότε μόνο θα αλλάξει.

Ερ: Συμφωνώ απολύτως. Είναι ένα τεράστιο θέμα το δημόσιο και το πώς λειτουργεί.

Η.Χ.: Ναι, αλλά είναι τεράστιο και το θέμα της δική μας απραξίας.

Ερ: Και της αδιαφορίας μας. Σε αυτό το «πνεύμα», πείτε μου, ως διοίκηση έχετε απλώσει «χείρα» προς ιατρικό σύλλογο, νοσοκομειακούς γιατρούς και εργαζόμενους για να βρείτε λύσεις, μιας και όλοι υποστηρίζετε πως, τα αιτήματα και οι προσπάθειές σας για αξιοπρεπή φροντίδα υγείας στο νησί μας, δεν «καθοδηγούνται» με βάση κομματικά ή παραταξιακά κριτήρια;

Η.Χ.: Αυτό έχει γίνει πολλάκις. Καταλήγουμε σε κάποιες «συμφωνίες» οι οποίες μετά καταστρατηγούνται. Τρανά παραδείγματα, οι εφημερίες, η έκκληση του νοσοκομείου προς τον ιατρικό σύλλογο να μας βοηθήσει με κάποιες ειδικότητες που είχαμε έλλειψη… Πιστεύω ότι δεν υπάρχει διάθεση για βοήθεια. Το πιο εύκολο πράγμα είναι να κατηγορείς τους άλλους και το πιο δύσκολο είναι να αξιολογήσεις τον εαυτό σου.

Ερ: Σε λίγο, όπως το πάμε, θα αρχίσουμε την ψυχανάλυση. Δεν είναι κακό, το αντίθετο… Φέρατε ως παράδειγμα τις εφημερίες. Ακόμα υπάρχει πρόβλημα; Δηλαδή, γράφονται εφημερίες που δεν γίνονται κ.λ.π. κ.λ.π.; Πίστευα πως είχε επιλυθεί.

Η.Χ.: Δεν έχει αλλάξει κάτι.

Ερ: Κύριε Χρυσόπουλε, κάθε φορά, σε κάθε μας συνέντευξη, προσπαθώ να βγάλω ειδήσεις. Δεν έχω παράπονο. Βγαίνουν. Όμως, παρά το ότι το θέμα αφορά στην υγεία μας, αυτό το πολύτιμο «αγαθό», έχει κουράσει. Και πολύ φοβάμαι ότι αυτή η κατάσταση τείνει να γίνει μια «πραγματικότητα», όπως σε άλλες περιπτώσεις.

Η.Χ.: Προσωπικά, έχω κουραστεί πάρα πολύ. Νομίζω ότι είμαι μέσα σε ένα τέλμα, προσπαθώ να βγω αλλά δεν βρίσκω την έξοδο. Αλλά από την άλλη λέω, οφείλουμε στα παιδιά μας, στους συγγενείς μας και σε όλους, να είμαστε εκεί και να παλεύουμε.

Ερ: Ήσασταν ο πρώτος που είχατε πει, να κλείσουμε λιμάνια, αεροδρόμιο… Έγινε κι εκείνο το συλλαλητήριο… Από εκεί και μετά, τίποτα. Συμφωνείτε με την πρόταση  του Ηλία Καματερού να συγκαλέσει ο δήμος το συντονιστικό για την υγεία και να καθορίσει άμεσες ενέργειες;

Η.Χ.: Γιατί όχι; Πρέπει να ακούγονται όλες οι απόψεις. Αυτό επιβάλλει η δημοκρατία. Και το συντονιστικό να συγκληθεί αλλά όχι μόνο. Πιστεύω ότι, όλοι οι εμπλεκόμενοι στην υγεία πρέπει να ευαισθητοποιηθούν και να σηκωθούν από τους καναπέδες τους. 

Ερ: Όλοι όμως, διότι όπως είπε η πρόεδρος των εργαζόμενων Γαρυφαλλιά Καρανάσιου, όλοι μας όταν νοσήσουμε, πρώτα θα «περάσουμε» από το νοσοκομείο πριν πάμε κάπου αλλού.

Η.Χ.: Βεβαίως.

Ερ: Θα μπορούσαμε να έχουμε κάποια στιγμή στοιχεία της «κίνησης» κάθε τομέα του νοσοκομείου; Δηλαδή, σε ετήσια βάση, πόσοι ασθενείς νοσηλεύθηκαν, είδος ασθένειες, ώρες εφημεριών ανά ειδικότητα, κ.λ.π.;

Η.Χ.: Το πρώτο πράγμα που είχα πει με την κυρία Καρανίκα, όταν δέχτηκα τη θέση του μέλους του δ.σ., η οποία ήταν πολύ θετική και οφείλω να το αναγνωρίσω αυτό, ήταν η καταγραφή ενός μηχανογραφικού συστήματος το οποίο να αποτυπώνει το τι γίνεται στο νοσοκομείο και τι κάνει ο καθένας, τι ώρα ήρθε, τι ώρα έφυγε, τι έκανε... Με λίγα λόγια, αυτό το σύστημα που έχει κάθε ιδιωτική επιχείρηση. Δυστυχώς, δεν υπάρχουν τα κονδύλια για να κάνουμε κάτι τέτοιο. Πρέπει να προσφύγουμε πάλι σε δωρεές.

Ερ: Πόσο κοστίζει ένα τέτοιο σύστημα;

Η.Χ.: Αν θυμάμαι καλά, πρέπει να κοστίζει γύρω στις 30.000 ευρώ. Δεν το λες και φθηνό.

Ερ: Όσο δηλαδή, το ετήσιο κόστος για την ενοικίαση καταλυμάτων για τους γιατρούς. Επιτρέψτε μου να πω ότι, αξίζει το κόστος.

Η.Χ.: Δεν διαφωνώ. Να είστε σίγουρη για κάτι. Πριν να φύγω από εκεί, θα έχω φροντίσει αυτό το σύστημα να έχει εγκατασταθεί. Βέβαια, δεν αρέσει σε όλους.

Ερ: Λογικό από μια πλευρά, αλλά εάν κάποιος κάνει τη δουλειά του, δεν έχει λόγους να ενοχλείται. Κύριε Χρυσόπουλε, ένα τελευταίο ερώτημα, που φαντάζει εύλογο τούτη την προεκλογική εποχή… Με δεδομένο ότι, είστε λαλίστατος και ιδιαίτερα προβεβλημένος από τα τοπικά ΜΜΕ και όχι αδίκως (μεταξύ μας οι συνάδελφοι, σας αποκαλούμε συνεργάτη, με την ευρύτερη σημασία της λέξης υπό την έννοια ότι, ανταποκρίνεστε σε κάθε μας κάλεσμα) σας το θέτω πολύ σοβαρά. Θα είστε υποψήφιος είτε για το δήμο είτε για την κεντρική διοίκηση στις επερχόμενες εκλογές;

Η.Χ.: Θεωρώ ότι είμαι άνθρωπος έντιμος, οπότε, πολιτικός δεν θα γίνω.   

ΠΗΓΗ: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΤΑΘΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ