Πώς θα αποδυναμωθεί για να αντιμετωπιστεί ο Γιώργος Κυρίτσης και το έργο που έγινε στην Πόλη της Κω από το 2007 μέχρι το 2010;
Δεν μπορούμε να τον παλέψουμε πολιτικά, άρα να φτιάξουμε την εικόνα του κακού και να χτυπήσουμε τον χαρακτήρα του, λένε οι εμπνευστές του σχεδίου για να φύγει ο Κυρίτσης (σήμερα το ομολογούν κάποιοι από αυτούς σε στιγμές ειλικρίνειας).
Δεν ενδιαφέρονται για το νησί (ο δήμος έγινε πια ένας).
Ο Κυρίτσης να φύγει και ας πάει και το «παλιάμπελο», έτσι έβλεπαν το νησί. Σαν του παππού τους τα αμπελοχώραφα.
Έτσι μπήκαν μπροστά τα μηχανάκια και οι συκοφάντες πιάσανε δουλειά.
Δεν φτάνουν όμως αυτά, πρέπει να ρίξουμε όση λάσπη μπορούμε.
Βγήκαν λοιπόν με τις κορδέλες να μετρούν τα έργα των ποδηλατοδρόμων ΑΒΕΡΩΦ-ΚΑΝΑΡΗ.
Να μετρήσουν και να πουν ότι ο Κυρίτσης έφαγε λεφτά, μαθημένοι από άλλες εποχές που όλα ήταν ανεξέλεγκτα.
Δε μπορούν να «χωνέψουν» ότι ο Κυρίτσης ΔΕΝ ζει από την πολιτική (για να θυμηθούμε τον διαχωρισμό των πολιτικών κατά Max Weber).
Γιατί το συγκεκριμένο έργο;
Πρώτον: το έργο σηματοδοτούσε το πέρασμα της Κως σε μια νέα εποχή για τους κατοίκους της και τον τουρισμό.
Δεύτερον: η περιοχή του έργου (κέντρο της πόλης) είναι ιδανική να τους δουν πολλοί αφού καθημερινά εκατοντάδες πεζοί και οχήματα περνούν από εκεί.
Άρα, η φασαρία και η δημοσιότητα μεγάλη για τους «καλούς και ηθικούς» θεματοφύλακες του δημόσιου συμφέροντος.
Στη συνέχεια να και ο φάκελος «της απάτης και της απιστίας» του Κυρίτση με την απαραίτητη δημοσιότητα στην Εισαγγελία.
«Εδώ κ. Εισαγγελέα φαγώθηκαν χρήματα και πρέπει να το ερευνήσετε».
Ο φάκελος πήρε το δρόμο του και αρχίζει ο Γολγοθάς πολιτικών προσώπων και κυρίως των υπηρεσιακών παραγόντων, των μηχανικών δηλαδή του Δήμου που είχαν την επίβλεψη και την παραλαβή του έργου.
Ποιος Κυρίτσης; Όλοι στον «κουβά».
Μα, έλεγαν κάποιοι πιο ψύχραιμοι, θα μπλέξουν οι μηχανικοί.
«Ρε άστε τα τώρα αυτά. Τις εκλογές να πάρουμε και τις μας νοιάζει εμάς» σαν να τους ακούω να λένε.
Ο κ. Καϊσερλης, ΔΕ νοιάζεται ούτε για τους επί τόσα χρόνια συνεργάτες του μηχανικούς, μα ούτε και για τους πολιτικούς του φίλους που σαν μέλη του Δ.Σ. είχαν ψηφίσει την παραλαβή του έργου…
Θα πει κάποιος, «οι πολιτικοί φίλοι έρχονται και παρέρχονται, οι ανθρώπινες σχέσεις; (αν έχεις βέβαια τέτοιες και δεν χρησιμοποιείς τους ανθρώπους για τα συμφέροντα σου κατά περίσταση), που πάνε οι ανθρώπινες σχέσεις;» Συνεχίζει να αναρωτιέται ο κάθε αθώος πολίτης.
«Μα δεν είχε να κάνει με αυτούς η άθλια αυτή πράξη. Ο Κυρίτσης ήταν ο στόχος. Που νάξερε ο Καϊσερλης ότι θα έμπλεκαν οι μηχανικοί και οι φίλοι του σύμβουλοι. Άλλωστε τόσα χρόνια δεν ξέρεις πόοσο καλός άνθρωπος είναι!».
Δυστυχώς, όχι μόνο ήξερε αλλά και δεν τον ενδιέφερε τι θα γινόταν.
ΔΕΝ δικαιολογείται ένας «έμπειρος» Αυτοδιοικητικός να πει δεν τόξερα, πόσο μάλλον ένας επί 24 χρόνια Δήμαρχος, Βουλευτής και Υφυπουργός Εσωτερικών!!!
Ήξερε και παραήξερε ότι σε τέτοιες περιπτώσεις αυτοί που κινδυνεύουν είναι οι υπηρεσιακοί, οι μηχανικοί υπάλληλοι-συνεργάτες του τα προηγούμενα χρόνια.
ΔΕΝ τον ένοιαζε. Ο σκοπός του «αγίαζε» τα μέσα, που ήξερενα χρησιμοποιεί, όσα χρόνια ζει από την πολιτική.
ΔΕΝ είχε και δεν έχει καμιά δικαιολογία.
Γνώριζε ότι θα ταλαιπωρήσει, πολλά χρόνια, ανθρώπους που δούλεψαν και δουλεύουν σκληρά και ευσυνείδητα στο Δήμο.
Πέρασαν δώδεκα (12) ολόκληρα χρόνια ταλαιπωρίας για να έρθει η αθώωσή τους από τη Δικαιοσύνη.
Μέχρι την αθώωση οι ίδιοι και οι οικογένειες τους ξέρουν τι τράβηξαν και τι πλήρωσαν από το υστέρημά τους για τις πράξεις ενός «καλού» ανθρώπου όπως ο κ. Καϊσερλης.
«Αγνοείς ότι ο Καϊσερλης δεν είναι μηχανικός και δεν τα περίμενε αυτά, ο Νικηταράς Αυτοδιοικητικός και μηχανικός έπρεπε να τα ξέρει» μου λέει ένας φίλος του.
Βεβαίως και τα ήξερε. Μα είναι από την ίδια «πάστα» των «καλών ανθρώπων», που αγαπούν τους υπαλλήλους…
Είναι οι ίδιοι «καλοί άνθρωποι» που μπροστά στον προσωπικό τους σκοπό δεν έχουν καμιά αναστολή.
Και ο σκοπός ήταν ένας. «Να φύγει ο Κυρίτσης και ας γίνει ό,τι θέλει. Οι υπόλοιποι, τι να κάνουμε; Υπάρχουν και παράπλευρες απώλειες».
Να ρίξουμε τη λάσπη, να κατηγορηθεί ο Κυρίτσης, να δημιουργηθεί και η αμφιβολία για την ηθική του, ίσως και η πίστη σε κάποιους ότι ο Κυρίτσης «τα παίρνει».
Βλέπετε δεν αντέχεται, από τους συγκεκριμένους,η παρουσία του Κυρίτση και η καταξίωσή του στον επαγγελματικό του βίο ως μηχανικός, γιατί κατάφερε να πετύχει σαν ελεύθερος επαγγελματίας, με την αγάπη των συμπολιτών του, να ζει με την οικογένειά του με αξιοπρέπεια.
Όπως δεν αντέχεται και η πολιτική του παρουσία, γιατί έχει θέσεις και προτάσεις για την Κω του μέλλοντος που κατάφερε να τις κάνει πράξη, να αλλάξει την εικόνα της και να περάσει σε μια άλλη εποχή αφήνοντας πίσω της ότι δεν της άξιζε μέχρι τότε.
Δεν ήταν όμως πρώτη φορά που χρησιμοποιούσαν αυτές τις πρακτικές.
Σε κάθε εκλογική αναμέτρηση όλο και κάτι εφεύρισκαν για να βγάλουν την εμπάθεια τους και κάθε φορά η κοινωνία τους έδινε την απάντηση που έπρεπε και την ώρα που έπρεπε….
Ο κ. Νικηταράς δεν ήταν ο μόνος μηχανικός με τις μεζούρες και τα μπλοκάκια στο χέρι τότε που μετρούσαν το μέγεθος της εμπάθειας τους κατά του Κυρίτση. Από κοντά και άλλος μηχανικός, πολλές φορές υποψήφιος για μια θέση στο Δ.Σ. αλλά που δεν κατάφερε ποτέ να εκλεγεί. Πάντα όμως με σημαία «ο Κυρίτσης να μη βγει και γω πάω με όποιον νάναι». Τον γνωρίζουν όλοι πολύ καλά.
Χρειαζόταν όμως και βοηθός μηχανικών και έτσι ο πάντα πρόθυμος και «καλός» άνθρωπος κ. Πης ήταν παρών.
Για την ιστορία τώρα.
Το 2010 λίγο πριν τις εκλογές, στήθηκε και εκτελέστηκε το έργο της ντροπής για τους ίδιους. Με ιδιαίτερη προβολή κατατέθηκε και ο φάκελος των ευρημάτων του «σκανδάλου» που έφτιαξαν στο μυαλό τους.
Η ανακριτική δικογραφία με αριθμό Α.Β.Μ. Β2010/130 όπως ήταν φυσικό προχώρησε.
Κατηγορούμενοι, που για δέκα (10) χρόνια ανεβοκατέβαιναν τα σκαλιά του Δικαστικού Μεγάρου ο Γ. Κυρίτσης και όλοι οι Δ.Σ. που ψήφισαν την παραλαβή του έργου. Ανάμεσα τους και οι πολιτικοί φίλοι του κ. Καϊσερλη, Βαγγέλης Χατζημιχαήλ και Ειρήνη Σβύνου, όπως και ο Νίκος Μυλωνάς επικεφαλής παράταξης τότε.
Κατηγορούμενοι επίσης σχεδόν όλα τα στελέχη της Τ.Υ. του Δήμου και βέβαια η ανάδοχος εταιρία.
Μετά από δέκα (10) χρόνια με την απόφαση (205/2020) του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Κω, όπως ήταν φυσικό αφού δεν υπήρχε καμιά σκιά στο έργο, όλα τα πολιτικά πρόσωπα απαλλάσσονται πλην του κ. Γιώργου Σπύρου που ήταν Πρόεδρος της επιτροπής παραλαβής του έργου.
Τι και αν τα «μάσησαν» Καϊσερλης-Νικηταράς στις ανακρίσεις.
«Δεν ήξερα, ο ένας, τώρα που έγινα Δήμαρχος, έμαθα ότι όλα ήταν καλώς καμωμένα..».
Με λίγα λόγια, αφού έκανα τη «βρώμικη» δουλειά, έφυγε ο Κυρίτσης και κέρδισα το δήμο, ας κάνω την κωλοτούμπα τώρα.
Ο Γιώργος Σπύρου και οι μηχανικοί του Δήμου όμως συνεχίζουν να ταλαιπωρούνται.
Έπρεπε να φτάσει ο Σεπτέμβρης του ’22, άλλα δύο χρόνια δηλαδή, μέχρι να αθωωθούν πανηγυρικά όλοι.
Για τον κ. Νικηταρά δεν έφτανε η κωλοτούμπα, ο εξευτελισμός της κακίας του έπρεπε να γίνει με τη «βούλα».
Δήμαρχος πια, τι να πει στους μηχανικούς που, παρέα με τον κ. Καϊσερλη, έστειλε στα δικαστήρια. Έτσι τέσσερεις (4) μήνες μετά την απόφαση του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών, (στις 10/3/21) ζητά από το ΤΕΕ να ορίσει πραγματογνώμονα για το έργο που ήταν σίγουρος ότι κάποιοι «τα πήραν» το 2010.
Το ΤΕΕ ορίζει μηχανικό και η Οικονομική Επιτροπή του Δήμου στις 8/6/21 αποδέχεται τον ορισμό και το κόστος που ανέρχεται στις 44.131,26 ευρώ.
Το 2022 το ξέχασαν και δεν μπήκε στον Προϋπολογισμό του Δήμου για να το θυμηθούν δεκατρείς (13) μέρες πριν το δικαστήριο, στις 9/9/22, να το ξαναψηφίσουν και να δημιουργήσουν νέο κωδικό.
Στις 13/9/22, εννέα (9) μέρες πριν τη δίκη, έβγαλαν και την απόφαση ανάληψης της υποχρέωσης για να πληρώσουν οι Κώοι πολίτες την «κακία» των ανθρώπων που έστειλαν τους μηχανικούς στα δικαστήρια.
Τι και αν αντιδήμαρχος που είχε την υπεράσπιση της εταιρίας δήλωνε ότι δεν υπήρξε καμιά ζημιά του Δημοσίου.
Έγινε έτσι ο κ. Νικηταράς ο πρώτος, ίσως, Δήμαρχος στην Ελλάδα που με απόφασή του ζητά να μάθει αν έλεγε αλήθεια το 2010 όταν κατήγγειλε και κατασυκοφάντησε ανθρώπους.
Με λίγα λόγια, όχι απλά κωλοτούμπα αλλά και με τη «βούλα» αυτοεξευτελισμός.
Κλείνοντας.
Η εκτίμησή μου για τους συνεργάτες μου, συναδέλφους μηχανικούς, που άδικα ταλαιπωρήθηκαν ήταν και είναι μεγάλη. Η δικαίωσή τους ήταν δεδομένη γιατί δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να εκτελούν τα καθήκοντά τους ευσυνείδητα και με αγάπη για το νησί μας.
Το ερώτημα παραμένει: Έχουν το ανάστημα να ζητήσουν συγγνώμη οι συκοφάντες;
