Αυτός ο άνθρωπος που από οικογενειακή παράδοση ξεκίνησε από την συντηρητική παράταξη και παρέμεινε μέχρι τέλους εκεί, ήταν πιο λαϊκός, πιο προσιτός, πιο παρών στα προβλήματα των συμπατριωτών του, από τους εκπροσώπους των κεντροαριστερών παρατάξεων.
Η μεγαλύτερη προσφορά στην παράταξή του είναι το γεγονός ότι με την προσωπική του διαγωγή εξωράισε το πρόσωπο της δεξιάς στην περιοχή μας, πρόσωπο που σε άλλες περιοχές είναι σχετικά "απρόσιτο" και "σκληρό".
Η παράταξή του σαν κεντρικός φορέας, δεν τον τίμησε τώρα στο φευγιό του, όσο του άξιζε, υπηρετώντας δικές της σκοπιμότητες και εσωτερικές ισορροπίες. Δεν είδα στην Ε.Ρ.Τ. μία εικόνα ή μια αναφορά γι' αυτόν, δεν είδα έναν κυβερνητικό στην κηδεία του. Η Κως όμως και γενικά οι Δωδεκανήσιοι τον τίμησαν στην τελευταία δημόσια παρουσία του και θα τον θυμούνται για πάρα πολλά χρόνια.
Προσωπικά δε θα ξεχάσω ποτέ την δύναμη που είχε το μυαλό του, την ψυχή του, τη μνήμη, την αντοχή στην αϋπνία, την καρτερία στα βάσανα της υγείας που τον τυράννησαν τα τρία τελευταία χρόνια. Οι διηγήσεις του είχαν ειρμό και χιούμορ μέχρι και λίγο πριν το τέλος.
Ήμασταν φίλοι και γείτονες και οικογενειακοί φίλοι γύρω στα εξήντα χρόνια. Και σπουδάσαμε στην ίδια Σχολή, στο ίδιο Πανεπιστήμιο, σε λίγο διαφορετικά χρόνια, λόγω διαφοράς ηλικίας. Πολιτικά ήμασταν σε πολύ διαφορετικούς δρόμους. Ο Τέλης συνέδραμε όλους τους πατριώτες του, ανεξάρτητα πολιτικής τοποθέτησης, σε όλα τα προβλήματά τους και κυρίως στα θέματα υγείας και έκανε πολύ καλά. Όμως εγώ πίστευα και πιστεύω ότι αυτό που είναι πολύ καλό στο προσωπικό επίπεδο, έχει μικρή αξία στην ευρύτερη κοινωνία. Νομίζω ότι το να δημιουργούμε δομές για βελτίωση του επιπέδου υγείας, εκπαίδευσης, εργασίας, είναι πιο σημαντικό κοινωνικά από το να βοηθάμε ένα συμπατριώτη να βρει γιατρό ή δουλειά, χωρίς βέβαια να είναι ασήμαντο το τελευταίο. Αυτό που έγινε παραδείγματος χάριν με το ΑΣΕΠ για αντικειμενικοποίηση των διορισμών των δημοσίων υπαλλήλων δε μπορεί να συγκριθεί με το να βολέψουμε κάπου κάποιους συμπατριώτες μας. Αντίστοιχα και με το ΕΣΥ, στην ΥΓΕΙΑ.
Ο Τέλης ήξερε τις απόψεις μου, γιατί διαφωνούσαμε πολλές φορές, χωρίς να μαλώνουμε, και δεν μου ζήτησε ποτέ από αξιοπρέπεια και σεβασμό, πιστεύω, να τον ψηφίσω. Εγώ λοιπόν που δεν τον ψήφιζα σαν βουλευτή, αν και τον αγαπούσα σαν άνθρωπο, έρχομαι σήμερα να τονίσω ότι το να δοθεί σε ένα δρόμο της Κω το όνομά του είναι λίγο για το μέγεθος της προσωπικότητάς του. Άλλωστε όλοι οι δρόμοι έχουν όνομα στην Κω και η μετονομασία ίσως δημιουργεί διχασμούς και πίκρες και νομίζω ότι δε θα το ήθελε και ο ίδιος. Επειδή διετέλεσε και Υπουργός Ναυτιλίας προτείνω στους τοπικούς μας άρχοντες να προσθέσουν στο λιμάνι της Κω τον προσδιορισμό ΤΕΛΗΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ. Κάτι ανάλογο όπως λέμε "ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ" να λέμε " ΛΙΜΑΝΙ ΚΩ ΤΕΛΗΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ". Και προσοχή παρακαλώ στην λεπτομέρεια: Τέλης όχι Αριστοτέλης. Γιατί Αριστοτέλη τον ξέρουν στα χαρτιά, αλλά Τέλη τον αισθάνονται οι καρδιές των συμπατριωτών του!!!
