Συνεπώς, έχουν δημοσιοποιηθεί κάποια τραγικά αποτελέσματα διαχείρισης έκτακτων περιστατικών, παρά την αυτοθυσία των εργαζομένων στο ΕΚΑΒ. Η κατάσταση στο Νότιο Αιγαίο έχει επιδεινωθεί περαιτέρω, έχοντας μετά το καλοκαίρι απολέσει τα ελικόπτερα από τις πτητικές βάσεις των Νοσοκομείων Σύρου και Ρόδου (για να «εξισωθεί» η απαξίωση που έχει συντελεστεί στο Βόρειο Αιγαίο, εδώ και αρκετό καιρό!). Έχουμε επανειλημμένως καυτηριάσει την αδιαφορία της κεντρικής εξουσίας και την αδυναμία της Περιφερειακής Αρχής να διεκδικήσει την ενίσχυση των δύο βάσεων του ΕΚΑΒ σε Ρόδο και Σύρο με πτητικά μέσα και προσωπικό, αλλά και την επιχειρησιακή αναβάθμιση αυτών των βάσεων. Το αίτημα αυτό έχουν εκφράσει και βουλευτές Κυκλάδων και Δωδεκανήσου, ωστόσο η κεντρική διοίκηση του ΕΚΑΒ και η κυβέρνηση κωφεύουν. Και αυτό συμβαίνει την ίδια στιγμή, που στις δομές υγείας σε όλη την Ελλάδα και κυρίως στις νησιωτικές περιοχές, είτε δεν υπάρχουν βασικές ιατρικές ειδικότητες, όπως καρδιολόγου (π.χ. Νοσοκομείο Καλύμνου και Θήρας ), παθολόγου (π.χ. Νοσοκομείο Κω), παιδιάτρου (π.χ. Νίσυρος), γυναικολόγου (π.χ. Κ.Υ. Πάρου ) κτλ., είτε η υποστελέχωση είναι τέτοια, που δεν μπορεί να παρασχεθεί η απαιτούμενη υγειονομική φροντίδα. Ήταν ένας προαναγγελθείς θάνατος, λοιπόν, ενός συμπολίτη μας 63 ετών από τα Σπόα Καρπάθου, που υπέστη έμφραγμα την ημέρα των Χριστουγέννων και περίμενε μάταια για μια αεροκοδιακομιδή, αφού ο καρδιολόγος και οι γιατροί του Νοσοκομείου Καρπάθου αποφάσισαν την άμεση μεταφορά του. Προκειμένου να μεταφερθεί ο ασθενής προς Ρόδο ή Κρήτη έπρεπε αεροσκάφος του ΕΚΑΒ από την κεντρική Ελλάδα, να τον παραλάβει από το Αεροδρόμιο της Καρπάθου, στο οποίο, όμως δε μπορούσε να προσγειωθεί, γιατί τα φώτα ήταν κλειστά. Η καθυστέρηση που ακολούθησε μέχρι να ανάψουν τα φώτα του διαδρόμου ήταν μοιραία, αφού ο άτυχος άνδρας πριν φτάσει στο Νοσοκομείο της Ρόδου, κατέληξε. Πολλά τα ερωτηματικά που εγείρονται. Δε θα τεθεί εδώ το εύλογο (βέβαια) ερώτημα του: «γιατί δεν άναψαν έγκαιρα τα φώτα του διαδρόμου του αεροδρομίου της Καρπάθου;». Αυτό το ερώτημα που όμως ΠΟΛΥ ΕΝΤΟΝΑ θα τεθεί, για άλλη μια φορά, είναι: «ΓΙΑΤΙ το Νότιο Αιγαίο δεν έχει πια τα πτητικά μέσα που προσέδιδαν εύκολη πρόσβαση εντός νομών Δωδεκανήσου και Κυκλάδων από τα κεντρικά νησιά της Ρόδου και της Σύρου αντίστοιχα; Γιατί έχουν χαθεί οι πτητικές βάσεις των αντίστοιχων νοσοκομείων; Γιατί δε διατίθενται πια τα ελικόπτερα (Super Puma και Chinook) που μέχρι πρότινος μπορούσαν να εκτελούν διακομιδές από μικρότερα νησιά, που διαθέτουν ελικοδρόμια, αλλά όχι απαραίτητα τις υποδομές ενός αεροδρομίου ή ενός μεγάλου (και φωτισμένου!) διαδρόμου - που απαιτούνται για την πρόσβαση αεροπλάνου του ΕΚΑΒ; Ποια είναι τα κριτήρια των διοικούντων που υποτιμούν όσους έχουν την τύχη, ή μάλλον την ατυχία, να ζουν σε νησί, δημιουργώντας όλο και μεγαλύτερες ανισότητες στην υγεία και γενικότερα στη ζωή των κατοίκων των νησιών; Είναι γνωστό βέβαια ότι δαπανώνται τεράστια ποσά για τις περίπου 3.500 αεροδιακομιδές ετησίως. Πόσο αξίζει όμως η ζωή «όσων φυλάγουν Θερμοπύλες»; Και αν είναι θέμα κόστους, γιατί τότε οι θεσπισμένοι νόμοι για τη νησιωτικότητα δεν αξιοποιούνται, αλλά απαξιώνονται όλο και περισσότερο; Γιατί η μέριμνα για τη στελέχωση των νησιωτικών κέντρων υγείας και νοσοκομείων παραμένει μόνο προεκλογική εξαγγελία; Ποιοι τολμούν με θράσος να καθιστούν τους νησιώτες και τις νησιώτισσες πολίτες Β΄ κατηγορίας;
Από το Γραφείο τύπου
29/12/23
