Μια συνέντευξη «ποταμό» μπορούμε να την χαρακτηρίσουμε, παραχώρησε στον «Σ» η Ιωάννα Ρούφα, επικεφαλής της πρώην δημοτικής παράταξης «Όραμα και Δράση». Ο λόγος της, όπως ακριβώς μας έχει συνηθίσει όλα τα χρόνια της αυτοδιοικητικής της πορείας, τα οποία δεν είναι λίγα. Μεστός, άκρως πολιτικός, ενίοτε συμπυκνωμένος, με επιχειρήματα, με παραδείγματα και με συνέπεια στα πιστεύω της.
Εάν προσπαθούσαμε να κάνουμε τη γνωστή «περίληψη» εν είδει προλόγου, θα αδικούσαμε τη συνέντευξη, μιας και η Ιωάννα Ρούφα απαντά σε όλες τις ερωτήσεις – και δεν είναι λίγες…- μη διστάζοντας να εκφράσει τη δική της «αλήθεια», δίχως να φοβάται λογής – λογής «επιπτώσεις» πολιτικές, κοινωνικές κ.λ.π., κάτι το οποίο είναι μεν αυτονόητο, δυσεύρετο όμως στη σημερινή «πραγματικότητα» της πολιτικής ορθότητας, της ισορροπίας και της πολιτικής καριέρας…
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Ερ: Κυρία Ρούφα, πριν από περίπου ένα χρόνο αποφασίσατε ως παράταξη να μην συμμετάσχετε στις εκλογές. Σε συνέντευξη που μου είχατε δώσει αρχές Αυγούστου του 2023, λίγο μετά την εν λόγω απόφαση, σε σχετική ερώτηση είχατε απαντήσει: «Η αγάπη για τον τόπο δεν έχει φεγγάρια, δεν ταυτίζεται με καρέκλες και δεν τελειώνει. Για μένα θα τελειώσει μόνο αν πεθάνω. Θα είμαι παρούσα». Αυτό το «παρούσα», λοιπόν, εκμεταλλεύτηκα και σας ζήτησα να κάνουμε αυτή την κουβέντα, κάτι που αποδεχτήκατε και ευχαριστώ πολύ γι αυτό. Εύλογο, λοιπόν, θεωρώ το πρώτο ερώτημα που έχει να κάνει καθαρά με τα συναισθήματά σας. Όντας υπερδραστήρια πολιτικά όλα αυτά τα χρόνια, η μη ενεργός πολιτική έχει επιφέρει αλλαγές στη ζωή σας;
Ι.Ρ.: Η απόφασή μου να μην βρίσκομαι στα έδρανα του δημοτικού συμβουλίου ήταν απόλυτα συνειδητή και με δικαιώνει. Το δημοτικό συμβούλιο δεν είναι πλέον ο θεσμός που παράγει πολιτική. Δείτε την θεματολογία του, δείτε το επίπεδο του, δείτε πόσο προσβλητικό είναι να συμμετέχεις σε ένα όργανο στο οποίο τα ψέματα και τα παραμύθια βρίθουν. Αν αυτό που σου λείπει είναι η προβολή και ένας μισθός, ίσως η συμμετοχή σε αυτό να λέει κάτι. Εμένα όχι μόνο δεν με ενδιαφέρει πλέον, αντίθετα με απωθεί και πιστεύω όχι μόνον εμένα…
Πιστεύω ότι αν οι συνεδριάσεις δεν ήταν εκ του νόμου υποχρεωτικές δεν θα γίνονταν καθόλου.
Δεν υπάρχει θέμα στο οποίο δεν αναφέρθηκα. Με πάθος, με πίστη, με θέσεις. Σε αρκετές περιπτώσεις είχα προβλέψει με μαθηματική ακρίβεια την κατάληξή τους. Αυτός ο αγώνας δεν άγγιξε το εκλογικό σώμα του οποίου τα κριτήρια όχι μόνο δεν εμπιστεύομαι αλλά και αρνούμαι πλέον να τα υφίσταμαι. Η δήλωση μου αυτή δεν διαπνέεται από αλαζονεία κρύβει - όσο μπορεί- πόνο γιατί εγώ για τον τόπο μου ήθελα άλλα πράγματα…
Με ρωτάτε για τις αλλαγές στη ζωή μου. Στην αρχή πίστευα ότι θα είχα περισσότερο χρόνο αλλά τελικά όταν έχεις μάθεις να δουλεύεις και να παράγεις διαπιστώνεις πολύ γρήγορα ότι αυτό είναι μύθος και για μένα είναι μια γεμάτη και παραγωγική περίοδος.
Ερ: Αντιλαμβάνομαι όσα λέτε. Ας πάμε στην αυτοδιοίκηση ως όρο πλέον. «Ο όρος αυτοδιοίκηση έχει αυτοκαταργηθεί. Η δημοτική αρχή ήταν ο Δούρειος Ίππος για να αποψιλωθεί κάθε ίχνος αντίστασης της τοπικής αυτοδιοίκησης» μου είχατε δηλώσει πριν κάποιους μήνες. Θα ήθελα μερικά παραδείγματα που να τεκμηριώνουν αυτή τη θέση σας.
Ι.Ρ.: Ανέκαθεν οι κυβερνώντες ήθελαν τους δικούς τους εντεταλμένους και απόλυτα διαχειρίσιμους δημάρχους και περιφερειάρχες για ευνόητους λόγους. Να σας θυμίσω το στοίχημα των τελευταίων αυτοδιοιηκητικών εκλογών για τον μπλε χάρτη; Δείτε την στάση της ΚΕΔΕ. Δείτε τους κατά καιρούς προέδρους της που καταλήγουν στα υπουργικά έδρανα.
Πάμε τώρα στα δικά μας.
Ο θεσμός του δημοτικού συμβουλίου με αφορμή την πανδημία ευτελίστηκε. Εργαλειοποίησαν τις συνθήκες για να φιμώσουν την άλλη άποψη, για να κρύψουν την πολιτική τους ένδεια, για να καθιερώσουν συνοπτικές διαδικασίες με τις δια περιφοράς συνεδριάσεις στις οποίες ψήφιζαν με γραπτό μήνυμα με ένα Ναι ή ένα Όχι. Θυμάστε ότι ακυρώθηκε ολόκληρη συνεδρίαση γιατί δεν είχαν απαρτία;
Θυμάστε πόσες απ0φάσεις ελήφθησαν και δεν γράφτηκαν ποτέ; Θυμάστε πόσες φορές ζήτησα αποφάσεις και δεν τις έλαβα ποτέ;
Τα κοινοτικά συμβούλια υποβαθμίστηκαν και απαξιώθηκαν. Αν σας πω ότι δεν γνωρίζω την σημερινή σύνθεση των κοινοτικών συμβουλίων θα με πιστέψετε;
Η επιτροπή διαβούλευσης όσες φορές συνεδρίασε, κυρίως για τις επικοινωνιακές ανάγκες τους, δεν είχε απαρτία.
Θυμάστε πόσα πράγματα ανακοινώθηκαν και δεν υλοποιήθηκαν ποτέ;
Δεν θα βρείτε ούτε μια σταγόνα αντίκρισμα στην παροχολογία, στην φανφαρολογία, στην είδηση της στιγμής φρέσκιας ή κατεψυγμένης ή και κλεμμένης.
Η ανεκτέλεστη αντιγραφή των τεχνικών προγραμμάτων και των προϋπολογισμών στους οποίους ντρέπονται οι αριθμοί και κυρίως τα μηδενικά συνέβαλαν στην απώλεια του ετήσιου χαρακτήρα τους και στην στασιμότητα μιας ολόκληρης χαμένης τετραετίας. Το απέδειξα στην τοποθέτησή μου κατά τη ψήφιση του τελευταίου τεχνικού προγράμματος με απόλυτους αριθμούς.
Δεν υπήρχε πνεύμα συνεργασίας και σύνθεσης και όποτε αυτό εμφανιζόταν είχε χρηστικό, χειριστικό, ωφελιμιστικό, ιδιοτελές, ευκαιριακό κίνητρο και χαρακτήρα.
Θυμάστε την στάση μας στο θέμα της δημόσιας υγείας και την δέσμευση Νικηταρά απέναντι στην παράταξή μας να έρθει το θέμα του Κέντρου Υγείας της Αντιμάχειας στο δημοτικό συμβούλιο;
Ξέρετε, τα βάζω με τον εαυτό μου που έκανα το λάθος και τον πίστεψα. Εγώ έκανα το λάθος, ο Νικηταράς είναι αυτός που είναι. Στην πολιτική έχει σημασία ποιος λέει κάτι και πόσο αξιόπιστος είναι.
Αλλά βρε Άννα μου, πώς αυτή η κοινωνία καταπίνει τέτοια ψέματα όπως αυτό του νέου νοσοκομείου μπορείς να μου πεις;
Το κέντρο υγείας της Αντιμάχειας ανήκει στο δήμο της Κω σύμφωνα με την απόφαση του τέως δήμου Ηρακλειδών. Μάλιστα, ποτέ δεν μεταγράφηκε στο υπουργείο Υγείας ούτε για την περίοδο της παραχώρησης. Μιλάμε για αρμοδιότητες ενώ απεμπολούμε κεκτημένα γιατί είμαστε άθλιοι διαχειριστές της απραξίας και της ανικανότητάς μας.
Να σου θυμίσω τις αποφάσεις που ελήφθησαν; Τραγέλαφος… Πάει και ακόμα πάει το κλειστό της δημοτικής ενότητας Δικαίου. Τι απέγινε η χρηματοδότηση του περίπου ενός εκατομμυρίου ευρώ;
Δυο χρόνια μας έλεγαν ότι η ΚΩΑΝ εκπονούσε μελέτες και ξαφνικά μετά από δύο χρόνια τις ξανάφεραν στο δημοτικό συμβούλιο.
4 χρόνια δεν κατάφεραν να τροποποιήσουν τον ΟΕΥ του δήμου. Τι απέγινε άραγε εκείνη η απευθείας ανάθεση; Μιλάμε για χάος και αποδιοργάνωση σε όλες τις υπηρεσίες.
Να σου θυμίσω τα Θερμά;; Εκπονούσαν και καλά μια μελέτη χωρίς να λάβουν την απόφαση που ο ίδιος ο νόμος επέβαλε για τους δήμους που αξίωναν την αξιοποίησή τους….
Τι να πρωτοθυμηθώ. Τον ναυτικό όμιλο; Πιστεύει κανείς ότι ήταν τυχαίο που δεν γράφτηκε η απόφαση του 2020; Καθόλου τυχαίο δεν ήταν. Και περιμένετε να δείτε που θα καταλήξει το πράγμα…
Εδώ υπέγραψαν Νικηταράς – αείμνηστος Παυλίδης προγραμματική σύμβαση για το ΔΙΙΚ και όταν τους ζήτησα την προγραμματική σύμβαση τέτοια δεν υπήρχε. Και βέβαια, τίποτα δεν έγινε από αυτά που οι φωτογραφίες δήλωναν στο όνομα της Ιπποκρατικής Κω!
Είμαι σίγουρη ότι πολύ λίγοι δημότες καταλαβαίνουν τις αναφορές μου παρόλο που για κάθε θέμα έχουν εκδοθεί δεκάδες δελτία τύπου. Προφανώς δεν ενδιαφέρουν τα θέματα αυτά και δεν συνδέονται με την αγάπη τους για τον τόπο, άρα, όσοι μιλάμε για αυτά είμαστε τουλάχιστον τοξικοί και κακοί.
Έχεις διάθεση να γράψεις περισσότερα;
Ερ: Βεβαίως. Αυτός είναι ο ρόλος μου και η υποχρέωσή μου.
Ι.Ρ.: Παραμάγαζο της ΚΩΑΝ. Παραμένω απόλυτα βέβαιη ότι συστάθηκε παράνομα. Μόρφωμα απόλυτα συνυφασμένο με τον τελευταίο νόμο για τις αναθέσεις υπέρ των εργολάβων. Παίρνει τα χρήματα από το δήμο τα πάει σε μια ΑΕ. Αυτό δεν είναι αποψίλωση των αρμοδιοτήτων του δήμου; Τα πάει λοιπόν σε μια ΑΕ φάντασμα από την οποία παραιτήθηκαν όλοι. Γιατί άραγε…. Κάποια στιγμή αυτό το πράγμα θα τεθεί σε έλεγχο αλλά ούτε και τότε οι δημότες θα ενδιαφερθούν για το πού και με ποιες διαδικασίες χρησιμοποιήθηκαν τα χρήματα του δήμου την ώρα που τα παιδιά μας κάνουν μάθημα σε προκάτ.
Κάθε μέρα συναντώ και κάποιον που μου λέει, πόσο δίκιο είχες βρε Ιωάννα για αυτό το παραμάγαζο. Ναι, όλοι πλέον το αποκαλούν παραμάγαζο. Ένα παραμάγαζο στο οποίο πρόεδρος είναι ο κύριος Νικηταράς. Θα ήθελα πραγματικά να ακούσω την άποψη των δημάρχων Νισύρου και Αστυπάλαιας που συμμετέχουν στην ΑΕ…
Τυχαίο που μεταφέρουν υπαλλήλους του δήμου για να παρατείνουν την λειτουργία του παραμάγαζου; Ποιος σοβαρός επιστήμονας θα καταδεχτεί να συνδέσει την επαγγελματική του πορεία με την ΚΩΑΝ του κυρίου Νικηταρά;
Στις δημοκρατίες ή μήπως δημοκρατορίες (;) τα όχι νομιμοποιούν αποφάσεις όπως για παράδειγμα τη ψήφιση των ανταποδοτικών τελών. Ούτε και για αυτό ενδιαφέρονται οι πολίτες. Μιλήσαμε για την εν εξελίξει ιδιωτικοποίηση - δούρειο ίππο -της υπηρεσίας καθαριότητας. Ξεκίνησαν με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ και προχωράνε με απευθείας αναθέσεις εκατομμυρίων. Είναι δε τόσο μεγάλη η αφαίμαξη του δημότη που το απόθεμα από την ληστρική φορολογία παραμένει τεράστιο.
Όταν μίλησα για deal με τους εργολάβους μου στείλανε εξώδικο για να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη. Δεν δίστασαν να με μηνύσουν και καλά για συκοφαντική δυσφήμιση. Θεωρώ τιμή μου το ότι υπερασπίστηκα την άποψή μου και το δημόσιο συμφέρον και αυτό θα κάνω πάντα. Τους έθιξα λέει την τιμή τους. Πόσο την κοστολογούν άραγε; Μήπως όσο και τον μισθό τους;
Ερ: Μιλήσατε για το δημοτικό συμβούλιο, όμως, θέλω να μου πείτε, πώς σχολιάζετε τις μέχρι σήμερα συνεδριάσεις του; Έχει αλλάξει κάτι;
Ι.Ρ.: Δεν έχω παρακολουθήσει ούτε ένα δημοτικό συμβούλιο. Εν τούτοις, μου μεταφέρουν δίκην κουτσομπολιού τα ευτράπελα. Πρόσφατα μου είπαν ότι κυρία δημοτική σύμβουλος διάβαζε, δίκην τοποθέτησης, κείμενο που είχε γραφτεί και διανεμηθεί για να το διαβάσει άρρεν δημοτικός σύμβουλος και πέραν του ότι το συλλάβιζε χρησιμοποιούσε αρσενικό γένος όπως το κείμενο πρόσταζε…
Κυρίως παρακολουθώ την εθνική πολιτική σκηνή σε επίπεδο βουλής- και όχι μόνο- αλλά και τις γεωπολιτικές εξελίξεις. Είναι τρομακτικό πώς ένα κράτος – πείραμα εξελίσσεται σε κράτος δολοφόνο με φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς στη δολοφονία χιλιάδων θυμάτων. Και κάθε μέρα μπαίνω στη βάσανο της αυτοπρόκλησης. Τι κάνουμε για όσα τεκταίνονται στη Γάζα, στο Λίβανο και στην ευρύτερη περιοχή… Πρόκειται για το φαλιμέντο του κόσμου, της ανθρωπότητας και εμείς περιοριστήκαμε στην ιδιότητα του τηλεθεατή.
Ι.Ρ.: Δεν διαφωνώ. Παρακολουθούμε πολέμους, σφαγιασμούς κ.λ.π., λες και βλέπουμε μια κάποια ταινία… Ας μείνουμε όμως στα δικά μας, Αυτή την πρώτη χρονιά της 5ετίας, είχαμε δυο παραιτήσεις από τις παρατάξεις της μειοψηφίας και ανεξαρτητοποιήσεις, των, Μηνά Κιάρη και Παναγιώτη Αβρίθη. Ποια η πολιτική σας εκτίμηση;
Ι.Ρ.: Τόσο ο Μηνάς όσο και ο Παναγιώτης υπήρξαν σημαντικά πρόσωπα για τις παρατάξεις από τις οποίες αποχώρησαν. Ο πρώτος επέλεξε με ήπιο, καθώς δεν εξέδωσε πολιτική δήλωση, αλλά ξεκάθαρο τρόπο και στο σωστό timing την αποχώρησή του. Θα έλεγα πολύ τίμια γιατί το να μένεις και να διαφοροποιείσαι με δοσομετρητή, να ροκανίζεις την παράταξή σου και την επόμενη μέρα που αυτή σε χρειάζεται να «την κάνεις» είναι ανέντιμο. Όπως ανέντιμο είναι να επαπειλείται η αποχώρησή σου μέχρι να πάρεις μια ακόμα θεσούλα και έναν ακόμα μισθό.
Σε ότι αφορά τον κύριο Αβρίθη δεν μπορώ να πιστέψω ότι άργησε τόσο πολύ να καταλάβει αυτά που λέει ή και υπονοεί ότι κατάλαβε μόλις στην αρχή της δεύτερης θητεία του. Θα ήθελα να προσθέσω, με αφορμή την ερώτησή σου, ότι και τους δύο τους εκτιμώ παρά τις πολιτικές διαφορές μας.
Ερ: Δεν είναι δυνατόν να μην σας ρωτήσω και για τις παρεμβάσεις πρώην συνεργάτη σας, του Κώστα Καΐσερλη και βέβαια, την μέχρι σήμερα πορεία του Ομίλου.
Ι.Ρ.: Κρίνω θετική και ίσως αναγκαία τη δημιουργία του Ομίλου δεδομένης της καθίζησης στην οποία έχει περιέλθει η τοπική και όχι μόνο πολιτική σκηνή. Διακρίνω όμως μια αφ’ υψηλού διάθεση κλειστού κύκλου. Ίσως να μην έχουν ακόμα ανακαλύψει τις τεχνικές μιας ευρύτερης συμμετοχής ή ίσως τα εργαλεία που χρησιμοποιούν να μην πείθουν. Θετική η τελευταία εκδήλωση στην οποία ήθελα, αλλά δεν μπόρεσα, να παρευρεθώ.
Ο Κώστας Καΐσερλης συχνά με μπερδεύει. Έχω εγκαταλείψει την προσπάθεια να τον ερμηνεύσω. Δεν είναι σταθερές οι απόψεις του ακόμα και σε μείζονα θέματα. Όταν η άποψη σου έχει ειδικό βάρος όπως αυτή του Καΐσερλη οφείλεις να είσαι συνεπής σε αυτήν. Διαβάστε τα τελευταία άρθρα του κυρίου Καΐσερλη, συμφωνούν απόλυτα με τις δικές μου θέσεις για την ενδοτικότητα του δήμου αλλά εκείνη την περίοδο έπρεπε να υπερασπιστεί την επιλογή του και εγώ τους χαλούσα τη σούπα. Επέλεξε λοιπόν να με καθυβρίζει με αστείες αιτιάσεις και να με αναγάγει σε αντίπαλο. Και αυτό ξέρετε είναι σοβαρό έλλειμμα πολιτικής αντίληψης αλλά και πολιτικής ηθικής. Να βάλεις, δηλαδή, χωρίς πολιτικά επιχειρήματα εναντίον κάποιου που σε υπερασπίστηκε με ανιδιοτέλεια την ώρα που εσύ ο ίδιος απεμπολείς τις ευθύνες σου απέναντι σε μια ολόκληρη παράταξη. Δεν του απάντησα ποτέ από σεβασμό στην ιστορία του και δεν το μετανιώνω.
Ερ: Ας έρθουμε στα ιδιαιτέρως σοβαρά προβλήματα του νησιού μας. Πρώτο και κύριο, το νερό. Στοιχεία από την ΔΕΥΑΚ για την κατάσταση του υδροφόρα ορίζοντα – και όχι μόνο - δεν έχουμε. Όμως, έχουμε όλοι μας αντιληφθεί πως το νερό δεν επαρκεί, πως υπάρχει πρόβλημα το οποίο θα επηρεάσει και τις καλλιέργειες.
Ι.Ρ.: Άννα μου το νησί έχει πρόβλημα εδώ και δύο δεκαετίες. Πρόβλημα που μεγαλώνει και θα μεγαλώνει και λόγω της κλιματικής κρίσης. Πόσα χρόνια το τρίγωνο έχει πρόβλημα με την ποιότητα και την ποσότητα του νερού; Πόσα χρόνια κόπτονται ότι το λύνουν; Πόσα χρόνια το νερό της Λίμνης πάει στη θάλασσα; Το πρόβλημα του νερού δεν έχει διοικητικά σύνορα επεκτείνεται σταδιακά σε όλο το νησί. Κυνική η αδιαφορία…
Τον Μάρτιο του 2023 στο δημοτικό συμβούλιο μίλησα ευθέως για στημένο και ξεπουλημένο παιχνίδι. Όταν από τον πολίτη αφαιρούνται δημόσια αγαθά και αναφαίρετα δικαιώματα όπως η υγεία και το νερό, έχει ήδη απολέσει την ιδιότητα του πολίτη και καθίσταται ένας διαχειρίσιμος ψηφοφόρος.
Εκείνο το βράδυ ψηφίστηκε στη Βουλή ένα νομοσχέδιο μαμούθ, που ειρήσθω εν παρόδω, κατατέθηκε εν μέσω της τραγωδίας των Τεμπών χωρίς καμιά διαβούλευση και χωρίς καμιά προβολή από τα συστημικά ΜΜΕ.
Η αντίδρασή μας σε επίπεδο δημοτικού συμβουλίου ήρθε μετά από πίεση των παρατάξεων της μειοψηφίας και ήταν σουρεαλιστικά υποκριτική. Επρόκειτο περί καθυστερημένης κατάπληξης ή και συνειδητής συμμετοχής σε ότι κατ’ επίφαση και για λαϊκή κατανάλωση αρνούμαστε.
Για άλλη μια φορά αποπροσανατολίσαμε και παραμυθιάσουμε τεχνηέντως τους πολίτες. Κροκοδείλια τα δάκρυα.
Σκοπός, τάχα μου, του συγκεκριμένου νόμου είναι η ορθολογική ρύθμιση της παροχής υπηρεσιών ύδατος και επεξεργασίας αστικών αποβλήτων, ιδίως ως προς την οργάνωση, τις παρεχόμενες υπηρεσίες, το κόστος και την τιμολόγησή τους, μέσα από την ανάθεση σχετικών αρμοδιοτήτων εποπτείας και ελέγχου, στη Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων (Ρ.Α.Α.Ε.Υ.), όπως μετονομάζεται πλέον η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (Ρ.Α.Ε.).
Απευθυνόμενη στο σώμα τους είπα τα εξής: Το κυρίαρχο στοιχείο του νομοσχεδίου –όσον αφορά το νερό τουλάχιστον– είναι η προετοιμασία του εδάφους για την πλήρη εφαρμογή της Οδηγίας 2000/60 της ΕΕ, που προβλέπει την “απελευθέρωσή” του κατά τα πρότυπα της ενέργειας, των σιδηροδρόμων κ.λπ. Δηλαδή, θα δρομολογηθούν απρόσκοπτα οι επενδύσεις των επιχειρηματικών κύκλων και η Ανεξάρτητη αρχή θα ρυθμίζει όλο το φάσμα της διαχείρισης ανάμεσα στους αυριανούς επενδυτές που μπορεί να είναι ήδη έτοιμοι για δράση.
Αυτό δηλαδή που κάνει με τον κλάδο της ενέργειας. Δείτε το παράδειγμα της ΔΕΗ. Τον κατακερματισμό, τις συνέπειες, την ιδιωτικοποίηση, το κόστος που υφίσταται ο καταναλωτής. Αλλά δείτε και τα κέρδη των εταιρειών. Οι ΔΕΥΑ και οι δήμοι παρά τις αδυναμίες τους που κυρίως οφείλονται στο ίδιο το κράτος. Βλέπε αδυναμία προσλήψεων, είναι το μόνο ανάχωμα στα σχέδια που δρομολογούνται.
Τα ίδια τους είχα πει και για τη δημιουργία των ΦΟΔΣΑ ΑΕ
Τίποτα δεν κατάλαβαν ή έκαναν ότι δεν κατάλαβαν, για αυτό μιλάω για αυτοκατάργηση και για δούρειο ίππο..
Πώς μια δημοτική αρχή που με τη συμμετοχή της στον δούρειο ίππο της ιδιωτικοποίησης της διαχείρισης των αποβλήτων θα μπορούσε να υπερασπιστεί το δημόσιο αγαθό που είναι το νερό αλλά και την δημόσια υγεία που είναι το υπέρτατο; Ψέλλισαν, λοιπόν, διάφορα δίκην νανουρίσματος.
Τους αντέτεινα το σύνταγμα, τους ενημέρωσα για αποφάσεις του ΣΤΕ με πιο πρόσφατη την 1885/2022 που κατοχυρώνει το νερό ως δημόσιο αγαθό, Πρόκειται για μια απόφαση που προστατεύει από την άμεση και έμμεση ιδιωτικοποίηση. Έχει να κάνει με την ποσότητα με την ποιότητα του νερού, του αγροτικού νερού, με τις υπηρεσίες αποχέτευσης, το κόστος του νερού, τη ιδιοκτησία, τον έλεγχο.
Κλείνοντας ην τοποθέτησή μου, κατέθεσα την πρόταση της παράταξής μου σχεδόν παρακαλώντας τους. «Ναι στην απόσυρση του νομοσχεδίου την ώρα που αυτό έχει ήδη ψηφιστεί όχι για την τιμή των όπλων αλλά για να αποτελέσει αυτή η απόφαση μας την βάση της προσφυγής μας στο συμβούλιο της επικρατείας για την οριστική ακύρωσή του». Αυτή την απόφαση δεν την έγραψαν ΠΟΤΕ.
Αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να υπερασπιστούν αυτόν τον τόπο, έμειναν και μένουν στην παράσταση, στις εντυπώσεις. Αυτός είναι ο δικός τους αγώνας. Έχουμε σκεφτεί τι θα παραδώσουμε στα παιδιά μας, σε τι κατάσταση θα περιέλθει το νησί χωρίς νερό; Οι μονάδες αφαλάτωσης στα παραλιακά ξενοδοχεία έπρεπε να είναι υποχρεωτικές ακόμα κι αν χρειαστεί να τις χρηματοδοτήσει το κράτος που συνήθως τους ισχυρούς ενισχύει. Οι ΔΕΥΑ έπρεπε να μετατραπούν σε περιβαλλοντικούς οργανισμούς τα εξηγήσαμε όλα στο πρόγραμμα μας το 2019.
Το πρόβλημα του νερού είναι ζωτικής σημασίας για το νησί, για την οικονομία για την ίδια την ύπαρξή του. Για τον πρωτογενή τομέα η παράταξή μας έχει καταθέσει πρόταση – πλαίσιο στήριξης – οργάνωσης της τοπικής παραγωγής . Περί άλλων τυρβάζουν. Τι νόημα έχει να τα ξαναπώ;
Πάντα οι αδικαιολόγητες καθυστερήσεις έχουν ως σκοπό την υπονόμευση και την αδυναμία επίτευξης των στόχων για να φανεί η αναγκαιότητα της ιδιωτικοποίησης. Να προκύψει ως ώριμο φρούτο ο ευεργέτης ιδιώτης που θα αξιοποιήσει τα θερμά, τα 70 στρέμματα του ΝΟΚ, όπως έγινε με τα αεροδρόμια, με τα λιμάνια, με τις εθνικές οδούς, με τα νοσοκομεία, με τον αέρα που αναπνέουμε.
Ερ: Κυρία ρούφα, είστε ποταμός και ομολογώ ότι το χαίρομαι. Ένα άλλο σοβαρό θέμα, είναι το περιβαλλοντικό «έγκλημα» με τον ΧΥΤΑ, τον οποίο από συνήθεια αποκαλούμε έτσι. Σκουπιδότοπος έχει καταντήσει. Γιατί κυρία Ρούφα; Ποιες οι δικές σας ευθύνες; Σε επίπεδο πιέσεων εννοώ.
Ι.Ρ.: Το περιβαλλοντικό ισοζύγιο των τελευταίων ετών είναι τραγικό. Από το ΧΥΤΑ μέχρι τον αμίαντο στο οινοποιείο μέχρι τα ανενεργή λατομεία… Πρόκειται πραγματικά περί εγκλήματος. Δεκάδες οι παρεμβάσεις μας στο δημοτικό συμβούλιο, δεκάδες τα δελτία τύπου. Πραγματικά τα έχουμε πει όλα και όσα έχουν να κάνουν με την πλήρη κάλυψη των εργολάβων από την παραλαβή του ΧΥΤΑ έως την κατάρρευση του το 2016. Από την εκχώρησή του, που από μόνη της αποτελεί ομολογία ανικανότητας ορθής λειτουργίας του, έως και την πρόβλεψη της απόλυτης ιδιωτικοποίησης της υπηρεσίας μιας κατ’ επίφαση ανταποδοτικού χαρακτήρα υπηρεσίας.
Ερ: Εύλογο το επόμενο ερώτημα. Αφενός η κόντρα περιφερειάρχη δημάρχου για τη μεταφορά των απορριμμάτων της Καλύμνου στην Κω και τα επιχειρήματά τους, αφετέρου αυτό καθ’ αυτό το ζήτημα. Ποια η άποψή σας;
Ι.Ρ.: Επίτρεψε μου μια διαπίστωση: όποιος επικαλείται-λεκτικά-την εντιμότητα ή την καθαρότητά του ή θα πρέπει να μπορεί εμπράκτως να την αποδείξει ή την επικαλείται για να καλύψει την απουσία της σε πρακτικό και καθημερινό επίπεδο και ως στάση ζωής. Επίτρεψε μιαν ακόμα: Η πολιτική ανεντιμότητα, ωχριά μπροστά στην πολιτική δειλία!
Για τη σημειολογία θα σου ξαναπώ μια ιστορία για να εντρυφήσεις στην τεχνική του αριβίστα: Το 2020 ο κύριος Νικηταράς αυτοπροτείνεται ως εκπρόσωπος του δήμου στον τότε υπό ίδρυση Περιφερειακό Διαβαθμιδικό φορέα διαχείρισης στερεών αποβλήτων Νοτίου Αιγαίου. Αυτό ήταν το πρώτο θέμα της δια περιφοράς συνεδρίασης που ματαιώθηκε για άλλη μια φορά λόγω έλλειψης απαρτίας! (μας κάλεσε να ψηφίσουμε τον ορισμό του μέσω email).
Στις 28 Απριλίου μπαίνει το ζήτημα από την μείζονα μειοψηφία. Το αγνοεί επιδεικτικά!
Στις 29 Απριλίου σύμφωνα με τον τότε δήμαρχο της Ρόδου και πρόεδρο της ΠΕΔ κύριο Καμπουράκη, ο κύριος Νικηταράς φαίνεται να έχει συμφωνήσει στο ακέραιο για την «άμεση ίδρυση του ειδικού Περιφερειακού Διαβαθμιδικού φορέα διαχείρισης στερεών αποβλήτων Νοτίου Αιγαίου».
Στις 30 Απριλίου μας αποκρύπτει το έγγραφο -που κοινοποιήθηκε σε όλους τους δημάρχους της περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου- που απεστάλη από τους υπουργούς Χατζηδάκη Κωστή και Θεοδωρικάκο Τάκη την ώρα που κατατέθηκε στη βουλή το σχετικό νομοσχέδιο με την εν λόγω ίδρυση.
Για να καλύψει τις υποχρεώσεις του απέναντι στους Συριζαίους και να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, στέλνει μιαν από τις συνηθισμένες του επιστολές στον υπουργό αφού πρώτα βεβαιώθηκε ότι η συμμετοχή των δήμων είναι υποχρεωτική!
Αναγκάζεται να βάλει το θέμα στο δημοτικό συμβούλιο μετά από το αίτημα 12 δημοτικών συμβούλων, αλλά το καθυστερεί τόσο όσο για να ψηφιστεί ο νόμος!
Ο νόμος είναι πλέον γεγονός!
Σε ένα δημοτικό συμβούλιο που είχαμε μείνει τρεις και ο κούκος επικαλέστηκα τα παρακάτω: «Το σχέδιο καθορισμού της τιμολογιακής πολιτικής του άρθρου 237, καθώς και το σχέδιο του τεχνικού προγράμματος του ΦΟΔΣΑ, αποστέλλονται μέχρι το τέλος του 6ου μήνα κάθε ημερολογιακού έτους από τον Πρόεδρο του Δ.Σ. του ΦΟΔΣΑ στα δημοτικά συμβούλια των δήμων μελών του ΦΟΔΣΑ προς παροχή γνώμης μέσα σε έναν (1) μήνα από την αποστολή τους. Μετά την παρέλευση της ανωτέρω προθεσμίας, εγκρίνονται από τα αρμόδια διοικητικά όργανα του ΦΟΔΣΑ».
Με το άρθρο 38 του Ν. 4819/2021, η κυβέρνηση της ΝΔ επέλεξε να επαναφέρει, από 01/01/2022, το τέλος ταφής, επιλέγοντας μάλιστα να το εφαρμόσει στο σύνολο των αστικών απορριμμάτων που οδηγούνται προς Χώρους Υγειονομικής Ταφής.
Κοντολογίς, τον ενημέρωσα όπως και όλο το δημοτικό συμβούλιο, ότι οφείλει να φέρει στο σώμα για γνωμοδότηση όπως ο νόμος ορίζει την τιμολογιακή πολιτική και το τεχνικό πρόγραμμα που ο ίδιος ψήφισε στον ΦΟΔΣΑ. Δεν έλαβα απάντηση. Όταν ρώτησα, πώς είναι δυνατόν να ψηφίζει ο δήμαρχος και να χρεώνεται ο δήμος μας με εκατομμύρια ευρώ από την στιγμή που ο ΧΥΤΑ δεν είχε παραχωρηθεί στον ΦΟΔΣΑ, εποίησε τη νήσσα κατά τη προσφιλή του τακτική.
Ο κύριος Νικηταράς ερήμην του δημοτικού συμβουλίου επί σειρά ετών ψήφιζε τα πάντα όλα ως μέλος του Δ/Σ/ του ΦΟΔΣΑ.. Και δεν εννοώ μόνο τη μεταφορά των απορριμμάτων της Καλύμνου στο ΧΑΔΑ και όχι ΧΥΤΑ της Κω, όπως καταμαρτυρούν καθυστερημένα και οι πέτρες.
Ψήφισε και το τέλος ταφής – νέο χαράτσι και κάθε χρόνο ψήφιζε την τιμολογιακή πολιτική του ΦΟΔΣΑ, το τεχνικό πρόγραμμα και την ετήσια συνδρομή του δήμου, επαναλαμβάνω, ερήμην του δημοτικού συμβουλίου και του λαού της Κω.
Σας λέω λοιπόν, ότι όσα ψήφισε ως μέλος του ΦΟΔΣΑ, ήταν μόνο επιζήμια για το νησί και αυτό αποδεικνύεται από τις αποφάσεις. Για τα άλλα νησιά τα τεχνικά προγράμματα είχαν κωδικούς με μικρά ή μεγάλα ποσά, για έργα και παρεμβάσεις για την Κω υπήρχε μόνο μια μελέτη ύψους 50.000 ευρώ η οποία δεν υλοποιήθηκε ποτέ.
Μόνος του τα ψήφιζε, μόνος του τα έκανε μαντάρα. Τώρα μας πήρε ο πόνος, τώρα είναι κακός ο ΦΟΔΣΑ και ο πρόεδρος του που μέχρι πρότινος ήταν φίλος και του τραβούσαμε προσοχές.
Ποιο είναι λοιπόν το διακύβευμα. Σε ποιον ΧΑΔΑ και όχι ΧΥΤΑ θα πάνε τα σκουπίδια της Καλύμνου ή το ότι τα σκουπίδια της τουριστικής Κω από το 2016 εναποθέτονται σε ένα ΧΑΔΑ; Να σας το πώς αλλιώς. Τα απορρίμματα της Καλύμνου είτε μείνουν στην Κάλυμνο είτε μεταφερθούν στην Κω σε ένα ΧΑΔΑ θα πάνε. Πλήρης ο αποπροσανατολισμός από το πραγματικό πρόβλημα.
Παλικαριές τύπου θα προστατέψω το λαό της Κω είναι για γέλια και κλάματα. Τόσα χρόνια ποιος προστατεύει τον λαό και τη δημόσια υγεία από την εγκληματική λειτουργία του ΧΥΤΑ που μολύνει μέρα νύχτα τον αέρα που αναπνέουμε, τον υδροφόρο ορίζοντα και κανείς πολίτης δεν αντιδρά; Προφανώς γιατί τον προστατεύει ο κύριος Νικηταράς. Ήθελα να ‘ξερα, ποιος θα μας προστατέψει από τους προστάτες…
Αγαπητή Άννα, ο κύριος Νικηταράς υπέγραψε την παραχώρηση του ΧΥΤΑ της Κω στο ΦΟΔΣΑ πριν από λίγες. Αν πραγματικά ήθελε να προστατέψει το νησί και να αποτρέψει την περαιτέρω επιβάρυνση του υπό κατάρρευση ΧΥΤΑ, γιατί τον παραχώρησε την 1η Σεπτεμβρίου; Ποια δικαιοδοσία έχει από την 1η Σεπτεμβρίου ο δήμος της Κω στο ΧΥΤΑ πλέον; Καμία απολύτως.
Αυτά είναι τα απότοκα ανθρώπων που είναι πολύ λίγοι και μικροί να αντισταθούν. Είναι δε και επικίνδυνοι καθώς για να αναρριχηθούν πολιτικά τα κάνουν πλακάκια, προσκυνούν, λένε ψέματα, δίνουν παραστάσεις επιπέδου Επιδαύρου για να καταλήξουν Πόντιοι Πιλάτοι. Δεν έφερα «εγώ» τα σκουπίδια της Καλύμνου, τα έφερε ο Χατζημάρκος γιατί εγώ ο δήμαρχος της Κω δεν είχα τα κότσια να του πω όχι και ήμαρτον αλλά ψήφισα ΝΑΙ.
Κανένα ευρώ από το ταμείο του δήμου δεν πρέπει να πάει στο ΦΟΔΣΑ πριν από την 1η Σεπτεμβρίου του 2024. Μια συγγνώμη και διορθωτικές κινήσεις οφείλονται από όλους τους εμπλεκόμενους και κυρίως αναθεώρηση του σχεδίου μεταφοράς απορριμμάτων από το ένα νησί στο άλλο. Το ότι ο κύριος Νικηταράς ψήφισε αυτά που ψήφισε δεν αποτελεί άλλοθι για τον ΦΟΔΣΑ. Απευθύνω έκκληση στους εκλεγμένους περιφερειακούς συμβούλους να λειτουργήσουν πολιτικά και όχι ετσιθελιστικά, να παρέχουν θετικές υπηρεσίες στον τόπο μας και όχι τυφλή στήριξη στον κύριο Χατζημάρκο. Ο οποίος έχει την ικανότητα να βρει μια πιο δόκιμη λύση και για τα δύο νησιά. Πολιτική βούληση χρειάζεται. Καταλαβαίνω ότι οι πρακτικές του κύριου Νικηταρά τους αιφνιδίασαν, αλλά οφείλουν αφενός να τις θεωρήσουν δεδομένες, αφετέρου να τις αγνοήσουν για το καλό του νησιού.
Ερ: Πυλί. Ο τόπος σας. Με τη δημιουργία του Κέντρου προσφύγων και μεταναστών, τι κέρδισε και τι έχασε η κοινότητα; Τι διαφορετικό θα μπορούσε να γίνει γι αυτούς τους ανθρώπους;
Ι.Ρ.: Το Πυλί υποβαθμίστηκε σε όλα τα επίπεδα. Οι ζωές μας, η ασφάλεια μας, οι περιουσίες μας. Η παρουσία και επί σειρά ετών λειτουργία μιας κοινότητας πολλαπλάσιας σε αριθμό ψυχών με τα χαρακτηριστικά που έχει αυτός ο πληθυσμός μέσα σε ένα χωριό που δεν διαθέτει βασικές υποδομές, από μόνη της είναι μια φθίνουσα κατάσταση που τη βιώνουμε μοιρολατρικά. Το Πυλί άξιζε και αξίζει μεγαλύτερης προσοχής σε επίπεδο υποδομών παρεμβάσεων και αναπλάσεων. Εντούτοις, είναι το μόνο χωριό που δεν διαθέτει σχολείο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Ένα νυχτερινό είχαμε και αυτό με συνοπτικές διαδικασίες μας το πήρανε στο πλαίσιο μιας κοντόφθαλμης αντίληψης. Ούτε λόγος για νέο σχολείο. Τα παιδιά μας δεν έχουν παιδική χαρά. Το πολιτικό κέντρο που χτίστηκε επί Χατζηγιακουμή ρημάζει στην υγρασία και όταν βρέχει μαζεύουν τα νερά με κουβάδες… Είχαμε μια και μοναδική ευκαιρία επί υπουργίας κυρίου Μυταράκη. Τότε και ενόψει της ανέγερσης του νέου ΚΥΤ και των πιέσεων που ασκήσαμε, ο κύριος Μυταράκης είπε στον κύριο Νικηταρά, υποδείξτε μου άλλο χώρο για να απομακρύνουμε την δομή αυτή από το Πυλί. Δείτε το βίντεο. Τότε ο κύριος Νικηταράς είχε όλη την μειοψηφία μαζί του. Είχα μιλήσει με τον Κυρίτση ο οποίος αντελήφθη το μη χείρον βέλτιστο. Δείτε σας παρακαλώ το βίντεο. Αντί να ζητήσει πίστωση χρόνου, να συγκαλέσει την επόμενη μέρα διαπαραταξιακό, να καταλήξουμε σε μια πρόταση εκτός οικιστικής και τουριστικής περιοχής, έκλεισε την συνεδρίαση αγνοώντας την πρόταση -δέσμευση του υπουργού λέγοντας πόσο εποικοδομητική ήταν η συζήτηση που έγινε! Αυτό ήταν που προκάλεσε την παραίτηση των κοινοτικών συμβούλων του Πυλίου που πίστεψαν ότι είχαμε φτάσει κοντά στη λύση.
Κάθε φορά που συναντιόμαστε με τον Θοδωρή, τον τότε πρόεδρο Πυλίου, διαπιστώνουμε ότι δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε την αδιαφορία εκείνης της μέρας.
Θα ήταν όμως πολύ επιδερμικό αλλά και ασυνεπές (κυρίως απέναντι σε όσους με κατηγορούν για τα αλληλέγγυα συναισθήματα μου απέναντι στους πρόσφυγες) να περιοριστώ στα παραπάνω. Για μένα καμιά ανθρώπινη ζωή δεν είναι λαθραία. Οι γενεσιουργές αιτίες της μετανάστευσης εκρήγνυνται. Στρατιές ανθρώπων εγκαταλείπουν τα σπίτια τους που βομβαρδίζονται, τα εγκαταλείπουν για να σωθούν. Το πρόβλημα της μετανάστευσης σε συνδυασμό με το μεγάλο κύκλωμα διακινητών δεν μπορεί να το διαχειριστεί καμιά τοπική αρχή. Μπορεί όμως με τη στάση της και τις μπουλντόζες της να μην τρέφει το αυγό του φιδιού και να κάνει τον τσάμπα μάγκα. Επίσης, να προσθέσω ότι οι πατριώτες μου οι Πυλιώτες έχουν επιδείξει και αυτοσυγκράτηση και υπομονή και αλληλεγγύη, παλεύουν όμως μόνοι.
Ερ: Φέρουσα ικανότητα. Ένας όρος που ακούμε εδώ και χρόνια, αλλά μόνο ακούμε… Τελευταία προστέθηκε και ο όρος υπερτουρισμός. Ποια η άποψή σας;
Ι. Ρ. Ναι, είναι όροι που ένας καθωσπρέπει πολιτικάντης είναι υποχρεωμένος να χρησιμοποιεί στο δημόσιο λόγο του για να αμβλύνει τις ευθύνες του. Ένας τόπος και δη ένα νησί δεν έχει απεριόριστους πόρους και ανεξάντλητες αντοχές.
Το φυσικό, μιλήσαμε προηγουμένως για το νερό αλλά και τα απόβλητα, το κοινωνικό αλλά και το πολιτιστικό περιβάλλον είναι αναπόσπαστα κομμάτια της ταυτότητας ενός τόπου. Όταν οι πόροι εξαντλούνται, όταν οι κοινωνίες, ο τρόπος ζωής - οι αξίες τους αλλοιώνονται και η πολιτιστική ταυτότητα ενός τόπου γίνεται I love Kos επέρχεται η άλωση. Στην άλωση αυτή συναίνεσε το μοντέλο all iclucive που θα αρμέγει τη γελάδα μέχρι την τελική αφαίμαξή της μοιράζοντας ψίχουλα στην τοπική κοινωνία. Μια ισχυρή τοπική αυτοδιοίκηση θα μπορούσε να σχεδιάσει ένα μοντέλο ανάπτυξης προσαρμοσμένο με την φέρουσα ικανότητα του νησιού. Αυτός είναι ένας βασικός όρος βιώσιμης και υγιούς ανάπτυξης.
Δυστυχώς η απουσία χωροταξικού σχεδιασμού ευνόησε την αναρχία, εξυπηρέτησε τα σχέδια του μαζικού τουρισμού και κυρίως οδήγησε τον παραγόμενο πλούτο στα χέρια των ολίγων. Έχω μιλήσει πολλές φορές για την ανάγκη μιας πολυεπίπεδης βάσης στην οικονομία του νησιού για τη δυναμική του πρωτογενή τομέα αν μας αφήσουν νερό για να μπορούμε να καλλιεργήσουμε τις εκτάσεις μας πριν και αυτές γίνουν ξενοδοχεία…
Άλλες πιασάρικες λέξεις είναι ο υπερκορεσμός αλλά και η αειφόρα ανάπτυξη. Αν τις συνδυάσει κανείς με τα τελευταία τραγικά ποσοτικά και ποιοτικά ευρήματα ερευνών και μελετών, αλλά κυρίως με τον υποτιθέμενο μεγάλο διάλογο που έχει ανοίξει στο όνομα της βιωσιμότητας, της προστασίας του περιβάλλοντος, επιτρέψτε μου την απαισιόδοξη πρόγνωση πως έρχονται ακόμα χειρότερα. Γιατί τα κριτήρια που κάνουν κουμάντο και ασκούν πολιτικές είναι τα ιδιωτικοοικονομικά. Και αν ένας τόπος τους τελειώσει, θα πάρουν το καπελάκι τους ή μήπως το κουβαδάκι τους και θα πάνε σε άλλη… παραλία αφήνοντας πίσω κουφάρια ως μνημεία για τις επόμενες γενιές. Ακούγεται σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας, όμως δεν είναι.
Τώρα η κυβέρνηση προωθεί το «Νέο Ειδικό Χωροταξικό Πλαίσιο για τον Τουρισμό». Η δική μου αίσθηση είναι ότι όχι μόνο δεν είναι προς τη θετική κατεύθυνση αλλά θεωρώ ότι υπονομεύει τη βιώσιμη ανάπτυξη.
Όλα όσα για επικοινωνιακούς λόγους επικαλούνται αντίκεινται στην κοινή λογική.
Κυρίως γιατί, και γι αυτό είναι εύλογο και άκρως επίκαιρο το ερώτημά σου για τη φέρουσα ικανότητα, αλλά και δικαιολογημένη η απαισιόδοξη πρόβλεψή μου ότι έπονται χειρότερα, αγνοείται πλήρως η φέρουσα ικανότητα ως βάση, ως προϋπόθεση για την όποια μορφή ανάπτυξης. Με άλλα λόγια, πάει και το περιβάλλον, καμιά πρόβλεψη για τους πόρους… Πάμε και όπου βγει και όσο αντέξουμε…
Να προσθέσω κάτι σ’ αυτό το σημείο. Και μόνο ότι ο στοιχειώδης χωροταξικός σχεδιασμός είναι, όπως προβλέπει το νομοσχέδιο, τουριστικός, δηλώνει ξεκάθαρη πολιτική επιλογή την ώρα που π.χ. στην Κω δεν υπάρχει υφιστάμενο χωροταξικό σχέδιο, χρήσεις γης, κτλ.κτλ. Εμμέσως πλην σαφώς στηρίζει την μονοκαλλιέργεια του τουρισμού με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Αυτό το μοντέλο είναι θνησιγενές από κάθε άποψη. Καταστρέφει τις φυσικές ομορφιές, κατασπαταλά τους πόρους, συρρικνώνει τον πρωτογενή τομέα. Και όταν ένας τόπος δεν παράγει και ταυτόχρονα εξαρτάται απόλυτα από τα εισερχόμενο τουριστικό εισόδημα. είναι οικονομικά επιρρεπής και εξαρτημένος. Και θα προκύψουν χιλιάδες νομάδες εργαζόμενοι ή και άνεργοι.
Τι θα προβλέπει άραγε αυτό το χωροταξικό για τις Αλυκές, τον ορεινό όγκο, τις παραλίες, τη δημόσια γη;
Η αίσθηση μου, επειδή το παρακολουθώ, είναι μια αλόγιστη κυνική λεηλασία στο βωμό της τουριστικής ανάπτυξης και του μπετόν με άρμα την ιδιωτικοποίηση όλων των αγαθών, των υποδομών και της φτωχοποίησης ενός ανύπαρκτου πολιτικά λαού.
Ερ: Τελικά, πώς μπορεί ένας τουριστικός προορισμός να είναι μεν ελκυστικός για τους επισκέπτες του, αλλά ταυτόχρονα βιώσιμος για τους μόνιμους κατοίκους του;
Ι.Ρ.: Χρειάζεται μια ολιστική προσέγγιση σε εθνικό επίπεδο, διαφορετικά, τον πλήρη έλεγχο θα έχουν τα τουριστικά και κυρίως τα ξένα τουριστικά ολιγοπώλια. Οι τουριστικοί προορισμοί ζουν και το χειμώνα και επίσης πρέπει να ζουν και το καλοκαίρι με ποιοτικό τρόπο. Αυτός ο τρόπος συνάδει με όσα ήδη αναφέραμε. Υπάρχουν δύο τινά: το κέρδος και αξία του τόπου. Ο κάτοικος που αγαπά τον τόπο του υπερασπίζεται την αξία του τόπου του και σημαίνει πολλά και σημαντικά πράγματα για αυτόν. Θα στο πω όπως το αντιλαμβάνομαι. Όταν ένας κάτοικος της Κω, γέννημα θρέμμα, λειτουργεί μόνο με την ιδιότητα του επιχειρηματία στον τουρισμό, έχει απολέσει την ιδιότητα του κατοίκου και την αξίωση μιας καλύτερης ζωής για τον ίδιο. Κατά την γνώμη μου, αυτός ο τόπος που δεν έχει κατοίκους αλλά μόνο επιχειρηματίες, δεν μπορεί να είναι ελκυστικός ούτε για τους μόνιμους κατοίκους του αλλά ούτε για τους τουρίστες. Βέβαια υπάρχει και μια άλλη προσέγγιση. Αυτή του φθηνού ελκυστικού προορισμού. Είναι και αυτή μια επιλογή.
Ερ: Κυρία Ρούφα, με τη βεβαιότητα ότι θα τα ξαναπούμε, σας ζητώ να κάνετε τον επίλογο της κουβέντας μας.
Ι.Ρ.: Σήμερα μιλώ και ζητώ συγγνώμη για τον άναρχο λόγο μου, μόνο γιατί απέναντι μου έχω την Άννα Αυγούλη που παλεύει χρόνια με συνέπεια και έχω την αίσθηση ότι μπορεί να καταλάβει. Επίλογος; Δεν υπάρχει επίλογος και σου απαντώ στο πρώτο σου ερώτημα. Η αγάπη για τον τόπο δεν έχει φεγγάρια. Είναι εκεί, ξαγρυπνά, ξαποσταίνει ίσως για να αποφορτιστεί και να μπορέσει να γίνει έργο και αποτέλεσμα, αλλά δυναμώνει και αναζητά πάντα έναν ανιδιοτελή τρόπο για να εκφραστεί.
Επιλέγω όμως έναν επίλογο στη σημερινή μας κουβέντα και ζητώ την επιείκεια των συνδημοτών μου: Η προηγούμενη δημοτική περίοδος, τα τελευταία 4 χρόνια, δεν ήταν μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδος όπως εντέχνως ο κύριος Νικηταράς τους έπεισε με τα θα, τα οσονούπω, την παροχολογία, την ακατάσχετη ψηφοθηρία και το απόλυτο τίποτα.
Λάθος κατάλαβαν.
ΠΗΓΗ: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΤΑΘΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
