Για να είμαι ειλικρινής, ήμουν στην Ρόδο όταν το πληροφορήθηκα και συγχύστηκα πολύ, μάλιστα συγκρίνοντας την Ρόδο με την κατάντια του νησιού μου κοντά στα υπόλοιπα που ζούμε ή ενδεχομένως θα ζήσουμε. Αναφέρομαι στα δυσοίωνα μηνύματα για την φετινή τουριστική περίοδο για τις μειώσεις των πτήσεων της RYANAIR, τις απολύσεις αντί των προσλήψεων, τα συνεχιζόμενα προβλήματα στην υγεία του «νησιού του Ιπποκράτη». Ξέρετε ότι απειλείται να κλείσει το Κ.Υ. της Αντιμάχειας, που ένας δικός μας γιατρός είχε το θράσος να το λειτουργήσει μόνος του και να περιθάλψει «σχεδόν» ίδιο αριθμό ασθενών με το Νομαρχιακό Νοσοκομείο μας. Στην έκκληση του γιατρού Τάσου Μεταξά ή μάλλον κατοίκων της Αντιμάχειας (οι κάτοικοι των άλλων χωριών του τριγώνου δεν κατάλαβαν ίσως ακόμη την σημασία του για τους εαυτούς τους), ανταποκρίθηκαν μεν άμεσα σχεδόν οι φορείς ευθύνης στο νησί, αλλά μοιράστηκαν αμέσως σε δυο στρατόπεδα. Όπως γίνεται σχεδόν μόνιμα τα τελευταία χρόνια στα περισσότερα μεγάλα προβλήματα του κοινού μας τόπου (μεταναστευτικό, τουρισμός, υγεία, παιδεία, πρόνοια κ.λ.π.).
Συγνώμη Σεβασμιότατε που ζήλεψα λίγο την Ρόδο που προοδεύει, που στηρίζεται καλύτερα από Κυβέρνηση – βουλευτές – περιφέρεια, αλλά και από τους ίδιους τους Ροδίτες -τισες που στηρίζουν απόλυτα και τον Κύριλλο τους.
Επιστρέφοντας στην Κω είδα κάποια κείμενα στήριξής σας και όταν σας πήρα τηλέφωνο στην Νίσυρο για τις ευχές στην γιορτή σας, σας ενημέρωσα ότι θα έγραφα και ‘γω δύο λέξεις.
Δεν έβρισκα όμως τα λόγια γιατί δεν έβρισκα το λόγο, γιατί δηλαδή να έχει ανάγκη ο Μητροπολίτης μας από την γραπτή (στα λόγια δηλαδή) στήριξή μας. Τα έργα του μέχρι τώρα, τα λόγια του σ` όλες τις στιγμές καλές ή κακές των συμπολιτών του, τα πηγαία δάκρυά του, αυτή η ίδια η δημοσιοποίηση που έκανε ο ίδιος καθώς και οι απαντήσεις που έδωσε στις συνεντεύξεις του, η ίδια η φυσική παρουσία του (είναι πολύ νέος και έχει να προσφέρει ακόμα πολλά) είναι τα πειστήριά του. Ήξερα πολύ καλά ότι τις πράξεις μας χρειάζεται ο μητροπολίτης μας περισσότερο από τα λόγια, τώρα ιδιαίτερα πιο πολύ από τότε που ήρθε στην Κω σαν ποιμενάρχης μας τον Απρίλιο του 2009.
Σκέφτηκα σεβασμιότατε ότι, όσοι και να γράψουν για εσάς στα ΜΜΕ, οι περισσότεροι δεν θα μπορέσουν να γράψουν για διάφορους λόγους, ούτε φυσικά μπορεί να γίνει κάποιας μορφής δημοψήφισμα για να φανεί η πάνδημη στήριξή σας. Αφήστε που τις περισσότερες φορές, συνήθως όσοι και όταν γράφουμε τους εαυτούς μας μάλλον συνήθως στηρίζουμε! –είτε με τα κοινά ασχολούμαστε είτε με την δημοσιογραφία, είτε ιδιωτικά καθαρά .
Καλά κάνατε όμως και δημοσιοποιήσατε την λίβελλο του εκβιασμού σας. Είναι καλό τέτοιες μέρες που γίναμε κοινωνοί αυτής της ανηθικότητας μέρες περισυλλογής και περίσκεψης –κατανόησης όχι μόνο του θεϊκού μαρτυρίου, αλλά και των μαρτυρίων χιλιάδων ανθρώπων όπου γης. Τώρα βρίσκονται και υποφέρουν δίπλα μας, ανάμεσά μας, ζουν το δικό τους Γολγοθά «χωρίς» την Ελπίδα της Ανάστασης, χιλιάδες άνθρωποι, παιδάκια, μανάδες, ηλικιωμένοι, ανεξάρτητα από θρησκεία, χρώμα ή ιδεολογία.
Ναι υπάρχει πείνα και στην Κω της «ευδαιμονίας» και η δυστυχία είναι ότι εδώ που φτάσαμε οι περισσότεροι συμπατριώτες μας αδυνατούν να βοηθήσουν ακόμη και τους ίδιους τους εαυτούς τους, όχι πλέον και τον διπλανό που ίσως να έχει και μεγαλύτερη ανάγκη.
Kάποιοι έστω και λίγοι βέβαια αντέχουν ακόμα και αυτοί οι λιγοστοί βοηθούν τον Δεσπότη μας που εδώ και πολύ καιρό, πολύ πριν εκραγεί το μεταναστευτικό πρόβλημα φροντίζει με το καθημερινό συσσίτιο τους πεινασμένους αλλά και το Γηροκομείο και πολλούς ανήμπορους, χωρίς να σταματά και το υπόλοιπο έργο της Ιεράς Μητροπόλεως στην πόλη αλλά και τα χωριά. Και κάποιοι άλλοι, πολύ λίγοι θέλω να πιστεύω, είναι στον κόσμο τους, στον ίδιο χαβά της συγκέντρωσης κι άλλου πλούτου κι άλλης περιουσίας, κινητών και ακινήτων, με το να τα θέλουν όλα δικά τους, μονά-ζυγά με ατέλειωτη λαιμαργία για χρήμα ή εξουσία και δόξα.
Μακριά φυσικά από εμένα η θρησκοληψία, ακόμη και η ιδεοληψία, την απλή λογική επικαλούμαι συνέχεια, προσπαθώντας να κατανοήσω τον άλλο, ακόμα και τον «αντίπαλό μου», γιατί και η δική μου μετριότητα δέχθηκε επίθεση από λιβελλογράφους –ανώνυμους κουκουλοφόρους, μάλιστα κάποιοι έφτασαν τότε ανώνυμα μέχρι και τον Εισαγγελέα Εφετών. Όταν εκπροσωπείς άλλους λίγους ή πολλούς ανθρώπους συνήθως μετράς πολύ τα λόγια σου, δεν έχεις την «ελευθερία» του ανωνυμογράφου που χυδαιολογεί, πού βρίζει, που απειλεί !
Ειδικά ο Σεβασμιότατος, που είναι εντελώς απροστάτευτος σε κάθε λογής «λιθοβολισμό», γιατί δεν θέλει να χρησιμοποιήσει «μπράβους» ή ντετέκτιβ, ακόμη και την Ελληνική Αστυνομία υποθέτω, όπως οι βουλευτές ή οι δήμαρχοι ή και άλλοι πολίτες φυσικά.
Ντροπή για την μικρή μας τοπική κοινωνία κι αυτή η κατάπτωση. Ελπίζω βέβαια μετά και την δημοσιοποίησή της, αυτός ή αυτοί που το τόλμησαν να σταματήσουν εδώ έστω και από φόβο γιατί στο μικρό μας τόπο τίποτα δεν μπορεί να μείνει κρυφό υπό τον ήλιο. Και έχουν στερέψει τόσο πολύ τα οικονομικά της απόλυτης πλειοψηφίας των συμπολιτών μας που είναι ελάχιστοι πλέον αυτοί που μπορούν να συνεισφέρουν και ενδεχομένως να φοβούνται «συγγενείς» ή «φίλους» γι` αυτό που κάνουν, δηλαδή αυτοί που εμπιστεύονται μόνο την Εκκλησία για να βοηθηθούν οι ανήμποροι.
Όσο για το κράτος μας ακόμα και σ` αυτή την μακρόχρονη κρίση που περνάμε δεν λέει να βάλει μυαλό. Φυσικά είναι η ίδια η κοινωνία που καθρεπτίζεται σ` αυτό και δυστυχώς η πλειοψηφία των κομματικών σχηματισμών περί άλλων τυρβάζει ακόμα. Ή θα αποφασίσουμε σαν Έλληνες, εδώ που φτάσαμε, ότι το «Μέτρο» πρέπει να χαρακτηρίζει τη ζωή μας, ότι το δίκαιο να καθορίζει τις πράξεις μας, να είμαστε απαιτητικοί με τους εαυτούς μας αλλά και με τις υποχρεώσεις των άλλων και σαν Χριστιανοί η αγάπη και η αλληλεγγύη να πρυτανεύει στην καρδιά μας, να μην θέλει ο ένας να φάει τον άλλο. Να κάνουμε δηλαδή ένα νέο ξεκίνημα με ίδιους κανόνες για όλους, να φτιαχτεί επιτέλους το σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος μας. Η μεταπολίτευση τέλειωσε και μαζί της πρέπει να τελειώσει ο ωχαδερφισμός και η ρεμούλα φυσικά. Η ισοπέδωση των πάντων ίσως βολεύει πολλούς, είναι όμως μία από τις αιτίες που συνεχίζουμε τον κατήφορο. Ήρθε η ώρα να μιλήσουν τα παραδείγματα ζωής, όχι τα λόγια που στοχεύουν μόνο στην «επικοινωνία», να βγουν στο προσκήνιο όσοι έχουν να πουν αλλά και να δείξουν το ουσιαστικό, να πείσουν, για να ανέβει το ηθικοπνευματικό επίπεδο τού κόσμου, που δυστυχώς έχει κατέβει πολύ με τα πολλά κακά πρότυπα μέχρι τώρα.
Θα έλθει και η οικονομική ανάκαμψη, αφού γίνουμε κράτος σοβαρό με σοβαρές και υπεύθυνες ηγεσίες παντού και όχι φυσικά μόνο με τις γνώριμες τελευταία φοροκαταιγίδες, που και την ύφεση μεγαλώνουν αλλά και την ανεργία στους νέους ειδικά αυξάνουν.
Εύχομαι η φετινή Ανάσταση του Θεανθρώπου να γίνει η απαρχή της ανάκαμψης της Απλής Λογικής στα μυαλά των Ελλήνων (φυσικά και όχι μόνο), ειδικότερα των «πολιτικών» μας εκπροσώπων και ιδιαίτερα εδώ στο νησάκι μας που πολλοί το θεωρούν ακόμα «ευλογημένο».
