1. Τα τουριστικά επιχειρηματικά συμφέροντα επιβάλλουν μια ακόμη αλλαγή της νομοθεσίας για την δόμηση παρά στην θάλασσα επί το δυσμενέστερο για το περιβάλλον και την ποιότητα των παραθαλάσσιων υπηρεσιών, κινούμενα σε αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που εφαρμόζουν οι ευρωπαϊκές τουριστικές χώρες. Η Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία αύξησαν τις αποστάσεις δόμησης από την θάλασσα ενώ κάνουν σοβαρές επενδύσεις διάνοιξης θέασης και της ελεύθερης πρόσβασης στις ακτές. Εδώ με ευθύνη των αριστερών και οικολογικών παρακαταθηκών κυβερνητικό σχήμα του κ. Τσίπρα τα πράγματα οδεύουν στην αντίθετη κατεύθυνση. Στο σχήμα μας φαίνεται η ιστορία της ‘’παρά θιν αλός’’ δόμησης στην Ελλάδα. Από τα 100 μέτρα απόστασης από την θάλασσα της εποχής των Πλυτά-Τρίτση φτάνουμε σήμερα στα 30 μέτρα!
2. Το 2001 επέβαλαν στην τότε κυβέρνηση την μείωση των αποστάσεων δόμησης από την θάλασσα και την θέσπιση ενός ελαστικότερου πλαισίου εμπορικής εκμετάλλευσης της αδόμητης ζώνης αιγιαλού και παραλίας.  Οι πιέσεις είναι συνεχείς από τότε για την νομιμοποίηση αυθαίρετων κατασκευών εντός της αδόμητης παραθαλάσσιας ζώνης των 50 μέτρων από το μέγιστο χειμέριο κύμα και την εμπορική εκμετάλλευση της ζώνης αλλά και της θάλασσας.
3. 3.     Σε σχέδιο νόμου του 2004 ο ‘’συνήγορος του πολίτη’’ γράφει προς τον τότε υπουργό:  ‘’ Στις παραχωρήσεις αιγιαλού, είτε για εκτέλεση έργων, είτε για επαγγελματική εκμετάλλευση ή για εξυπηρέτηση λουομένων, καταργείται κάθε περιοριστική πρόβλεψη, η οποία λάμβανε υπόψη τη φέρουσα ικανότητα των παράκτιων οικοσυστημάτων, διασφάλιζε τον κοινόχρηστο χαρακτήρα του αιγιαλού και το δικαίωμα ίσης μεταχείρισης και απόλαυσης του χώρου (καταργείται η πρόβλεψη ελάχιστου μήκους/ελάχιστης επιφάνειας παραχώρησης απλής χρήσης αιγιαλού ή και παραλίας, καταργείται η πρόβλεψη δημιουργίας ελεύθερων χώρων μεταξύ διαδοχικών παραχωρήσεων, προς απόλαυση των λουομένων), ενώ καταστρατηγείται και η αρχή της ίσης μεταχείρισης των πολιτών, σχετικά με την απόλαυση των κοινόχρηστων χώρων/αγαθών. Επεκτείνεται η δυνατότητα παραχωρήσεων αιγιαλού ή και παραλίας, πέραν αυτών που αφορούν στην κατασκευή έργων και σε παραχωρήσεις για ευκαιριακούς και επιχειρηματικούς σκοπούς, ακόμη και αν επιφέρουν σοβαρές μορφολογικές αλλοιώσεις (επιχωματώσεις θαλάσσιου χώρου – κατασκευή τεχνητών νησίδων), δίχως να ορίζονται περιβαλλοντικά κριτήρια ή να λαμβάνεται μέριμνα για την περιβαλλοντική προστασία του χώρου, τόσο κατά τη λειτουργία της επιχειρηματικής δραστηριότητας, όσο και μετά την περαίωσή της. Συγχρόνως, παρέχεται, για πρώτη φορά, δυνατότητα νομιμοποίησης παρανόμως υφιστάμενων έργων, εκ των υστέρων, υπό τον μανδύα της ενσωμάτωσής τους σε νέα έργα. Με τη διαδικασία αυτή υπάρχει σοβαρή πιθανότητα, μετά τη διακοπή ή την περαίωση της επιχειρηματικής δραστηριότητας, τα έργα να παραμείνουν σε αχρηστία και υφιστάμενα διάβρωση, τελικώς, να επιβαρύνουν τον παράκτιο ή θαλάσσιο χώρο’’.
4. Σήμερα, με κυβέρνηση κάποιων αριστερών και οικολογικών καταβολών είναι ανεπίτρεπτο να κάνει αυτά που οι προηγούμενοι δεν έκαναν! Και όμως το κάνει και συνδιαλέγεται και ικανοποιεί τις πιο αρπακτικές απαιτήσεις του τουριστικού επιχειρηματικού τομέα.

Στο σχέδιο νόμου με το άρθρο 1 αλλάζει τον ορισμό της ‘’αιγιαλού και παραλίας’’

Στο Άρθρο 5 θεσμοθετεί ότι ‘’Η ζώνη παραλίας δεν μπορεί να υπερβαίνει σε πλάτος τα πενήντα (50) μέτρα’’. Δηλαδή μπορεί να είναι και μικρότερη!!! και έτσι φθάνουμε στα 30 μέτρα. 

Στο Άρθρο 11: θεσμοθετεί την παραχώρηση τμημάτων αιγιαλού και κοινόχρηστης παραλίας σε πρόσωπα που εκμεταλλεύονται όμορες ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, κατασκηνώσεις (κάμπιγκ) και καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, απευθείας, για όσο χρόνο διαρκεί η επιχείρηση!!! Δηλαδή στην ουσία πάγια παραχώρηση-ενοικίαση!!!

Στο Άρθρο 13.5. φροντίζει να ‘’Επιτρέπεται η επιχωμάτωση θαλάσσιου χώρου, για την εξυπηρέτηση επιχειρήσεων που ασκούν σε όμορη με τον αιγιαλό έκταση επιχειρηματική δραστηριότητα τουριστικών μονάδων η οποία έχει ενταχθεί στο θεσμικό πλαίσιο των Στρατηγικών Επενδύσεων ή για την οποία έχει εγκριθεί ΕΣΧΑΔΑ ή ΕΣΧΑΣΕ (δηλαδή στις πολύ μεγάλες επιχειρήσεις). Για κάθε κλίνη που διαθέτει η όμορη τουριστική μονάδα μπορούν να επιχωματωθούν μέχρι πέντε (5) τετραγωνικά μέτρα θαλάσσιου χώρου! Δηλαδή μια μονάδα 3000 κλινών μπορεί να μπαζώσει 5Χ3.000=15 στρέμματα!!! Πολύ αριστερό και πιο πολύ οικολογικό!

Στο Άρθρο 15 έχουμε την Νομιμοποίηση των αυθαίρετων κατασκευών!

1. Το νομοσχέδιο μπαίνει στον χωρο των λιμενικων εγκαταστασεων και της διαχειρησης των λιμενικων ταμειων και των ιδιωτικών λιμανιων. Νομιμοποιεί παράνομα λιμενικά έργα με απόφαση του διορισμένου από την κυβέρνηση  Γενικού Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης (βγάζοντας τον Δήμο εκτός) από τον οποίο εξαρτώνται όλα τα μικρά και μεγάλα επισκευαστικά έργα στα λιμάνια  ελέγχοντας πλήρως τα λιμενικά ταμεία ενώ απελευθερώνει την διαχείριση των  ιδιωτικών λιμανιών!
2. Στο Άρθρο 24 Μεταβατικές και τελικές διατάξεις αναφέρεται στο ειδικό καθεστώς της πρόσθετης 12-μετρης ζώνης προστασίας της θάλασσας που ισχύει στα Δωδεκάνησα λέγοντας 1. Οι διατάξεις του παρόντος νόμου έχουν εφαρμογή και στα νησιά του Νομού Δωδεκανήσου, εφ’ όσον δεν ορίζεται διαφορετικά στις διατάξεις του Κ.Δ. 132/1929 περί Κτηματολογικού Κανονισμού Δωδεκανήσου, που διατηρήθηκαν σε ισχύ με το άρθρο 8 του Ν. 510/1947 (Α 298).

Γιατί αλλάζουν την πρόβλεψη του ισχύοντος νόμου ‘’περί παράλληλης εφαρμογής του κυβερνητικού διατάγματος 132/1929 του κτηματολογικού κανονισμού Δωδεκανήσου’’ με την ύποπτη διατύπωση ‘’εφ όσον δεν ορίζεται διαφορετικά’’; Αυτή η διατύπωση μαζί με την πρόβλεψη ότι το εύρος του αιγιαλού ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να υπερβαίνει τα 50 μέτρα οδηγεί στην κατάργηση της 12-μετρη λωρίδα προστασίας ακτών στα Δωδεκάνησα. (οφείλουμε να αναγνωρίσουμε την καθοριστική συμβολή του κ. Α. Παυλίδη στην κατάργηση του νόμου Λάσκα 1989 και την επαναφορά του μέτρου το 2001).

ΕΡΩΤΗΣΗ στους Βουλευτές Δωδεκανήσου του ΣΥΡΙΖΑ: Θα καταργήσετε τη 12-μετρη λωρίδα που οι κατακτητές Ιταλοί άφησαν στα νησιά μας, όπως έκανε και ένας προηγούμενος υπουργός της Αριστεράς το 1989; Η διατύπωση είναι τουλάχιστον ασαφής και δρομολογεί την κατάργηση μιας ευνοϊκής για τον τόπο μας πρόβλεψης που θα έπρεπε να έχει επιβληθεί σε όλη την Ελλάδα.

σημείωση: στο σχήμα φαίνεται η συνεχής προσέγγιση των κτισμάτων των ξενοδοχειακών επιχειρήσεων από τα 100 μέτρα της δεκαετίας του ’80 στα 40 μέτρα το 2019, από την θέση Α στη θέση Ε. Αυτό δεν είναι ανάπτυξη. Αυτό είναι αυτοκαταστροφικός ωφελιμισμός και περιβαλλοντικός τυχοδιωκτισμός. Ο ΣΥΡΙΖΑ απλά επιβεβαιώνει τον ιδιοκτήτη FIAT της Tζιάνι Ανιέλλι: ‘’ έχουμε και μια αριστερά που μας κάνει ότι δεν μπορεί να μας κάνει η δεξιά’’.

(επισυνάπτεται το απαράδεκτο σχέδιο νόμου)