Μεταφορά και σχόλιο της Πίτσας Βερβέρογλου
«Η Ιταλία δεν είναι δικιά μου μόνο όταν με βολεύει, αλλά και όταν κοντεύει να
καταρρεύσει. Πόσες φορές έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια: ‘Να πάτε στη χώρα
σας’, ‘H Ιταλία στους Ιταλούς’, ‘Δεν υπάρχουν Ιταλοί μαύροι’, ‘Κουβαλάτε
αρρώστιες’.
Σας ορκίζομαι ότι ήθελα να τα αφήσω όλα, να χάσω τα πάντα και να φύγω (...) Αλλά
τότε είπα στον εαυτό μου: γιατί να ακούσω το παραλήρημα ενός ηλίθιου; Και τελικά
αντιπροσωπεύει όλους τους Ιταλούς; Και αρχίζω να σκέφτομαι όλους εκείνους τους
όμορφους ανθρώπους που αγωνίστηκαν μαζί μας αυτά τα χρόνια, που μου έδειξαν
στοργή, σεβασμό, αγάπη, κι έπεισα τον εαυτό μου να μην ακούω τις φωνές των
ηλιθίων πια.
Σήμερα η κατάσταση είναι ανησυχητική (...) ότι και να γίνει, φοράω τη μάσκα μου,
βάζω τα γάντια μου και από Δευτέρα έως Παρασκευή δουλεύω, επειδή η εταιρεία μας
είναι στον τομέα των τροφίμων και του φαρμακευτικών. Κάθε πρωί, πρώτα
ανίχνευση θερμοκρασίας, μάσκα σχεδόν όλη τη μέρα, κανόνες συμπεριφοράς που
αλλάζουν κάθε δύο δευτερόλεπτα, αλλά δεν σκέφτηκα ποτέ να τα παρατήσω.
Δεν θα παραιτηθώ γιατί η Ιταλία δεν είναι και δική μου μόνο όταν με βολεύει, μόνο
όταν μπορώ να πάω στη δουλειά χωρίς ανησυχίες, να πηγαίνω για ψώνια, να ψωνίζω,
να χαλαρώνω χωρίς να ανησυχώ. Η Ιταλία είναι επίσης δική μου, ακόμη και όταν
κινδυνεύει να καταρρεύσει. Αυτή η χώρα είναι και δική μας, επειδή εδώ πολλοί έχουν
βρει δουλειά, έχουν κάνει οικογένεια, έχουν δικούς τους ανθρώπους, και σε πολλούς
δόθηκε μια ευκαιρία να ξεκινήσουν από την αρχή.
Η Ιταλία είναι το σπίτι μας και αν το σπίτι μας έχε πάρει φωτιά, όλοι μαζί θα
προσπαθήσουμε να τη σβήσουμε. Αν η Ιταλία είναι βάρκα που κινδυνεύει να
βυθιστεί, ή θα σωθούμε όλοι μαζί ή θα πάμε στον πάτο όλοι μαζί. Αυτό για μένα είναι
η έννοια της κοινότητας (...)».
Τον λένε Idrissa, ζει στην Ιταλία 14 χρόνια και εργάζεται σε μια εταιρεία
φαρμακευτικών σκευασμάτων και τροφίμων στο Μιλάνο. Ο Idrissa είναι ένας από
αυτούς που αναγκάζονται να δουλεύουν για να στέκεται η χώρα στα πόδια της,
διακινδυνεύοντας την υγεία του και του 9χρονου γιου του κάθε μέρα.
@lorenzotosa
Σημ: Η ιστορία έχει δημοσιευτεί και στην la Repubblica
