Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν δίστασε στο μέσον μίας πρωτόγνωρης κρίσης για την ελληνική
κοινωνία και οικονομία, αλλά και ολόκληρο τον πλανήτη, να επιδοθεί στην προσφιλή του
τακτική. Στον λαϊκισμό και τον κοινωνικό αυτοματισμό.
Με δύο τοποθετήσεις βγαλμένες από τα 4,5 χρόνια που κυβέρνησε τη χώρα με τον Πάνο
Καμμένο, απέδειξε ότι βρίσκεται κολλημένος στο παρελθόν και στις πρακτικές που
εφάρμοζε όλο αυτό το διάστημα. Πρακτικές που αποδοκίμασε ο ελληνικός λαός με την
ψήφο του και έστειλε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, με τη μεγαλειώδη συμπεριφορά
του, τους τελευταίους δύο μήνες. Οι Ελληνίδες και οι Έλληνες έδωσαν ένα μάθημα σε
ολόκληρο τον πλανήτη και συνεχίζουν να το κάνουν, με προσήλωση και μεγάλες θυσίε.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν δίστασε να εξισώσει το ενωτικό πνεύμα που έπρεπε να
επιδείξει ο πολιτικός κόσμος σε αυτήν την πρωτοφανή κρίση, με την συναίνεση που ήθελε
στο πρώτο εξάμηνο της καταστροφικής του διακυβέρνησης. Στη λογική του Αλέξη Τσίπρα, ο
πολιτικός κόσμος έπρεπε να συναινέσει στα καουμποϊλίκια του πρώτου εξαμήνου και δεν
το έκανε, αλλά ο ίδιος έχει μεγάλη καρδιά και έβαλε πλάτη για την αποφυγή μίας μεγάλης
υγειονομικής κρίσης.
Αρνήθηκε να δώσει τα εύσημά του για τη διεθνή αναγνώριση προς το ελληνικό κρατος και
επανέλαβε για ακόμα μία φορά το οικονομικό του πρόγραμμα που έχει έντονο άρωμα από
«πρόγραμμα Θεσσαλονίκης».
Παραλίγο να κάνει και κάτι ακόμα αλλά δεν το τόλμησε. Έδειξε όμως ότι ασπάζεται τη
σχετική επιχειρηματολογία. Ανακυκλόνοντας τη σπέκουλα για τη χρήση της προστατευτικής
μάσκας και την αλλαγή των επιστημονικών δεδομένων, έκανε το κατάλληλο νεύμα σε
όσους άρχισαν να βάζουν στο στόχαστρο τον καθηγητή Σωτήρη Τσιόδρα, καθώς είναι
εκείνος που έκανε τις σχετικές ανακοινώσεις. Δεν τόλμησε να επιτεθεί στον καθηγητή που
ακούν ευλαβικά καθημερινά οι Έλληνες πολίτες, όχι γιατί δεν μπορούσε ή δεν ήθελε, αλλά
γιατί δεν τον συνέφερε πολιτικα.
Τον συμφέρει όμως πολιτικά να αφήνει προσωπικές επιθέσεις σε πολιτικούς του
αντιπάλους και μεταχείριση εκφράσεων όπως «απολυταρχικός», για δημοκρατικές
λειτουργίες του ελληνικού κοινοβουλίου.
Ο Αλέξης Τσίπρας κατά τη διάρκεια της δευτερολογίας του στη Βουλή, προέβη –άθελά του-
τουλάχιστον σε μία παραδοχή. Ασκώντας κριτική στον Κυριάκο Μητσοτάκη, ανέφερε ότι
δεν «είναι παράδειγμα ηγέτη». Παραδέχθηκε ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός είναι ηγέτης.
Μπορεί να καθυστέρησε, αλλά τουλάχιστον το κατάλαβε και αυτό είναι ένα πρώτο
απαραίτητο βήμα.
