Οι συνθήκες εργασίας και
διαβίωσης των ανθρώπων εκεί είναι γνωστό εδώ και χρόνια πως είναι άθλιες.
Ξεζουμίζονται κυριολεκτικά πεταμένοι σαν τα ζώα, αλυσοδεμένοι πολλές φορές,
ζώντας σε αυτοσχέδιες καλύβες από νάιλον για να βγάζουν με τον κόπο τους
υπέρτατη υπεραξία οι μεγαλοτσιφλικάδες της Ηλίας.
Το 2013 έγινε ένοπλη επίθεση από επιστάτες εναντίον 35 εργατών γης γιατί
τόλμησαν να ζητήσουν τα δεδουλευμένα τους και κάποιοι από αυτούς
τραυματίστηκαν. Ένα χρόνο μετά, το Μεικτό ορκωτό δικαστήριο Πατρών αθωώνει
τον μεγαλοπαραγωγό και τους τρείς επιστάτες του μετά από τις ντροπιαστικές
απολογίες τους ότι δεν είδαν, δεν άκουσαν, δεν ξέρουν και τέλος πάντων στον αέρα
πυροβόλησαν για εκφοβισμό. Χρειάστηκε να περάσουν 4 χρόνια για να κρίνει το
Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου τους εργάτες εκείνης της
επίθεσης σαν θύματα εμπορίας ανθρώπων. Το Ελληνικό κράτος αντί να τους
αποζημιώσει κάνει έφεση στην απόφαση αυτή, κλείνοντας το μάτι στους μοντέρνους
«κοτζαμπάσηδες» του τόπου.
Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια, φυσικά, αντίστοιχα τραμπούκικα επεισόδια
επαναλήφθηκαν και κάποια έγιναν γνωστά, χωρίς μέχρι τώρα να έχει αλλάξει καμία
συνθήκη για τους εργαζόμενους, χωρίς να έχει υπάρξει καμία συνέπεια για τους
πληρωμένους τραμπούκους πιστολέρο και τα αφεντικά τους.
Από την άγρια δύση, την εποχή των κοτζαμπάσηδων στην ελληνική επαρχία, το ’30
στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη που αν απεργούσες μπορούσες να εκτελεστείς,
μέχρι τη Μανωλάδα είναι σαν να μην έχει περάσει μια μέρα. Παρόλο που το εργατικό
κίνημα έχει κάνει τόσο μεγάλες νίκες όλον τον 20 ο αιώνα σήμερα κάποιες φθίνουν
και κάποιες τις έχουμε ήδη χάσει παρόλο που κάποιοι ποτέ δεν σταμάτησαν να τις
υπερασπίζονται (π.χ. Κυριακάτικη αργία). Και τις χάνουμε όλο και περισσότερο
όταν γυρνάμε το βλέμμα αλλού, μακριά από τις συνθήκες σύγχρονης δουλείας και
την ένοπλη καταστολή των διεκδικήσεων των εργατών. Η αποδοχή του ρόλου των
μεταναστών/στριων, προσφύγων/ισσών να παίξουν τους σύγχρονους δούλους στο
εργασιακό περιβάλλον χωρίς κανένα δικαίωμα, αποτελεί το ντροπιαστικό
παρασκήνιο της δικής μας κανονικότητας.
Ντροπή για το αίμα των εργατών του παρελθόντος. Μίσος για όποιον συμμετέχει,
σιωπά και συναινεί στην εκμετάλλευση του ανθρώπινου μόχθου.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΜΑΝΩΛΑΔΑΣ
Η ΓΗ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΙΓΟΥΣ».
