- Ο COVID-19 έχει αναδείξει τις θεσμικές αδυναμίες της ΕΕ
- Το Κοινοβούλιο προτρέπει το Συμβούλιο να «λάβει σύντομα θέση σχετικά με τη μορφή και την οργάνωση της Διάσκεψης» ώστε να ακουστούν οι φωνές των πολιτών
|
Ερ: Κυρία Ασημακοπούλου, πείτε μου, ποιες είναι οι θεσμικές αδυναμίες της ΕΕ;
Το ρωτάω αυτό διότι, στο σχετικό ψήφισμα, αναφέρεται αφενός ότι, είναι πλέον καιρός για επαναξιολόγηση της Ένωσης και ακόμα πως «τα μέλη του ΕΚ δηλώνουν ότι «ο αριθμός των σημαντικών κρίσεων που έχει υποστεί η Ένωση καταδεικνύει ότι απαιτείται θεσμική και πολιτική μεταρρύθμιση σε πολλούς τομείς διακυβέρνησης».
Απ: Η πανδημία μας έχει βοηθήσει όλους να εστιάσουμε στο πόσο σημαντικά είναι κάποια θεσμικά θέματα που συζητάμε εδώ και χρόνια να τα εξελίξουμε πιο γρήγορα. Νομίζω ότι από την πανδημία καταλάβαμε ότι ενωμένοι είμαστε πιο δυνατοί και ότι υπάρχει μεγάλο κόστος από την έλλειψη συντονισμένης δράσης σε διάφορους τομείς. Η υγεία είναι ένα τρανταχτό παράδειγμα. Είναι μια αρμοδιότητα βέβαια που την έχουν τα κράτη – μέλη, μόνο συντονίζει η Ευρώπη, αλλά σκεφτείτε να ήμασταν πιο προετοιμασμένοι στην αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης, πόσο πιο εύκολα και γρήγορα θα ήταν τα πράγματα σε όλες τις χώρες. Αν είχαμε από κοινού φροντίσει να έχουμε ιατροφαρμακευτικό εξοπλισμό, εάν από την αρχή είχαμε φροντίσει για τα σύνορα να μπορούν να μετακινούνται ελεύθερα εργαζόμενοι που δουλεύουν σε διαφορετικές χώρες ή επίσης και αγαθά στις πράσινες λωρίδες. Η ιδέα λοιπόν είναι, να εξετάσουμε την περαιτέρω ενοποίησή μας και ποιες είναι οι θεσμικές μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν για να προχωρήσουμε σ’ αυτή την κατεύθυνση. Κι αυτό πάντα με γνώμονα να φροντίσουμε για την ειρήνη και την ευημερία όλων των ευρωπαίων πολιτών με βάση τις αρχές της αλληλεγγύης.
Ερ: Για το θέμα της υγείας απαιτούνται χρήματα κι εσείς γνωρίζετε ότι εδώ στην Ελλάδα έχουμε ελλείψεις και μάλιστα μεγάλες και σοβαρές.
Απ: Η Ελλάδα τα πήγε πάρα πολύ καλά και αυτό είναι πλέον διεθνώς αναγνωρισμένο και παρά το γεγονός ότι το Σύστημα Υγείας είχε οπωσδήποτε αποδυναμωθεί από την δεκαετή κρίση, έγιναν πολύ σημαντικά βήματα από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Κονεύουμε σχεδόν το μέσο όρο των κλινών των ΜΕΘ, αυξήθηκε κατά πολύ το προσωπικό υγείας, αλλά η Ε.Ε. έχει διαθέσει πλέον, πέρα από το ταμείο αλληλεγγύης το καινούργιο που ζητάμε, πάρα πολλά χρήματα για την μεταρρύθμιση στον τομέα της υγείας και στην ενίσχυση των δομών υγείας κι αυτό ήταν απαίτηση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και μεγάλη επιτυχία και του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος που εξασφάλισε αυτά τα 3 δις που είναι ειδικά για την ενδυνάμωση και τη θωράκιση των δομών υγείας στα κράτη – μέλη, από τα οποία θα ωφεληθεί βεβαίως και η δική μας χώρα.
Ερ: Να σας πω, επειδή ζω σε νησιώτικη περιοχή, προσλήψεις ιατρικού προσωπικού – και όχι μόνο – δεν έχουν γίνει ακόμα. Οι δομές μας είχαν πρόβλημα, δεν είναι τωρινό, το οποίο δυστυχώς παραμένει.
Απ: Κατανοητότατο αυτό. Κατανοητό αυτό που λέτε. Εγώ δεν σας είπα κι ούτε θα σας έλεγα ότι τα προβλήματα θα λυθούν από τη μια μέρα στην άλλη. Αλλά έχουμε όμως, πρώτον, μια αυξημένη επαγρύπνηση και δεύτερον και πρωτίστως, μια μεγαλύτερη δυνατότητα οικονομική για να προχωρήσουμε αυτού του τύπου τις προσλήψεις πολύ πιο γρήγορα και σε περιοχές όπως είναι το όμορφο νησί σας.
Στέλιος Κούλογλου: «Το όραμα των εμπνευστών της ΕΕ για μια πιο δίκαιη κοινωνικά και δημοκρατική ΕΕ μπήκε σε δεύτερη μοίρα»
Ερ: Κύριε Κούλογλου, πείτε μου, ποιες είναι οι θεσμικές αδυναμίες της ΕΕ;
Το ρωτάω αυτό διότι, στο σχετικό ψήφισμα, αναφέρεται αφενός ότι, είναι πλέον καιρός για επαναξιολόγηση της Ένωσης και ακόμα πως «τα μέλη του ΕΚ δηλώνουν ότι «ο αριθμός των σημαντικών κρίσεων που έχει υποστεί η Ένωση καταδεικνύει ότι απαιτείται θεσμική και πολιτική μεταρρύθμιση σε πολλούς τομείς διακυβέρνησης».
Απ: Οι ρίζες του προβλήματος βρίσκονται στις ίδιες τις συνθήκες του Μάαστριχτ, του Άμστερνταμ, και της Λισσαβόνας. Το όραμα των εμπνευστών της ΕΕ για μια πιο δίκαιη κοινωνικά και δημοκρατική ΕΕ μπήκε σε δεύτερη μοίρα, σε όφελος των νεοφιλελεύθερων πολιτικών λιτότητας, περιορισμού του κράτους πρόνοιας και απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων. Αν και μοναδικό εκλεγμένο όργανο σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, το Ευρωκοινοβούλιο δεν έχει τις απαραίτητες εξουσίες και τα κράτη μέλη διατηρούν το δικαίωμα του βέτο. Η πανίσχυρη γραφειοκρατία στις Βρυξέλλες μεγαλώνει το πρόβλημα.
Ερ: Ποια ή ποιες είναι οι προτάσεις σας; Ποιοι είναι οι τομείς διακυβέρνησης που κατά την άποψή σας πρέπει να αλλάξουν;
Απ: Σας παραθέτω 5 βασικούς άξονες.
- Συνολική ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, του κράτους πρόνοιας, η καταπολέμηση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού.
- Λήψη θετικών δημοκρατικών μέτρων υπέρ των πολιτών με πρώτη την ενίσχυση των αποφασιστικών λειτουργιών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, οι ελεγκτικές και εκτελεστικές εξουσίες του οποίου θα πρέπει να ενισχυθούν. Ο δημοκρατικός έλεγχος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
- Δεσμευτικές αποφάσεις στην κατεύθυνση της βιώσιμης ανάπτυξης και της κυκλικής οικονομίας, καθώς και η αξιοποίηση φυσικών πόρων χωρίς χρήση καταστροφικών μεθόδων.
- Πάταξη της διαφθοράς, φορολόγηση των πολυεθνικών που φοροαποφεύγουν, φορολογική ελάφρυνση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων στο πλαίσιο μιας νέας φορολογικής πολιτικής και προστασία των μαρτύρων δημοσίου συμφέροντος.
- Ολοκληρωμένη Ευρωπαϊκή πολιτική για τους πρόσφυγες και μετανάστες που θα προβλέπει δίκαιο καταμερισμό των βαρών ανάμεσα στα κράτη-μέλη.
Νίκος Ανδρουλάκης: «Ένα από τα σημαντικά ζητήματα είναι η εκδημοκρατικοποίηση του Ευρωπαϊκού οράματος»
Ερ: Κύριε Ανδρουλάκη, πείτε μου, ποιες είναι οι θεσμικές αδυναμίες της ΕΕ;
Το ρωτάω αυτό διότι, στο σχετικό ψήφισμα, αναφέρεται αφενός ότι, είναι πλέον καιρός για επαναξιολόγηση της Ένωσης και ακόμα πως «τα μέλη του ΕΚ δηλώνουν ότι «ο αριθμός των σημαντικών κρίσεων που έχει υποστεί η Ένωση καταδεικνύει ότι απαιτείται θεσμική και πολιτική μεταρρύθμιση σε πολλούς τομείς διακυβέρνησης».
Απ: Τα τελευταία δέκα χρόνια έχουμε ζήσει διάφορες κρίσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Οικονομική κρίση, προσφυγική κρίση, brexit, κορωνοϊός. Κάθε φορά οι πολίτες ζητάνε από την Ένωση να τις αντιμετωπίσει και δυστυχώς τις πιο πολλές φορές η Ένωση είτε δεν είναι έτοιμη, είτε δεν έχει τα απαραίτητα θεσμικά εργαλεία για να τις αντιμετωπίσει. Βλέπουμε το διακρατικό μοντέλο, όπως αυτό εκφράζεται από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, όπου τα συμφέροντα των κρατών κυριαρχούν, να υπερισχύει του Ενωσιακού, το οποίο θέτει ως προτεραιότητα το κοινό ευρωπαϊκό συμφέρον. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το Eurogroup, το οποίο δεν είναι τίποτα παραπάνω από μία άτυπη συνάντηση των υπουργών οικονομικών της Ευρωζώνης. Ενώ δεν έχει κανένα θεσμικό ρόλο, τα τελευταία χρόνια ήταν το όργανο που αποφάσιζε για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης. Σε πολλούς σημαντικούς τομείς, όπως είναι η αντιμετώπιση της φοροαποφυγής, το Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο που σχετίζεται άμεσα με το Ταμείο Ανάκαμψης, οι κυρώσεις για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή του διεθνούς δικαίου και η εξωτερική πολιτική της Ένωσης, η όποια απόφαση λαμβάνεται με ομοφωνία. Αυτό σημαίνει ότι ένα κράτος από τα 27 μπορεί να μπλοκάρει αποφάσεις, οι οποίες όμως είναι απαραίτητες για την διατήρηση της Ένωσης. Καθώς λοιπόν βρισκόμαστε σε μία νέα εποχή, η «Διάσκεψη για το μέλλον της Ευρώπης», στην οποία θα συμμετέχουν εκπρόσωποι από τις εθνικές Κυβερνήσεις και Κοινοβούλια, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, την κοινωνία των πολιτών, τους κοινωνικούς φορείς, εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης αλλά και απλοί πολίτες θα πρέπει να εξετάσει τι θα πρέπει να αλλάξει στη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν είναι ανάγκη να προταθούν αλλαγές στις Συνθήκες, αλλά είναι μία καλή ευκαιρία να εξετάσουμε το θεσμικό πλαίσιο που μας διέπει και να δούμε τι θέλουμε να αλλάξει και προς ποια κατεύθυνση.
Ερ: Ποια ή ποιες είναι οι προτάσεις σας; Ποιοι είναι οι τομείς διακυβέρνησης που κατά την άποψή σας πρέπει να αλλάξουν;
Απ: Στόχος του Κοινοβουλίου είναι μία ανοιχτή διαδικασία, η οποία δεν θα περιορίζεται σε μία συζήτηση μεταξύ πολιτικών, αλλά ένας διάλογος μεταξύ των ευρωπαίων πολιτών. Αν και δεν ξεκινάμε με στόχο την αναθεώρηση των Συνθηκών, είναι ένα ενδεχόμενο το οποίο δεν πρέπει να αποκλείσουμε. Για μένα ένα από τα σημαντικά ζητήματα είναι η εκδημοκρατικοποίηση του Ευρωπαϊκού οράματος. Πρέπει να θεσμοποιήσουμε τη διαδικασία του Επικεφαλής υποψηφίου, δηλαδή ο Πρόεδρος της Επιτροπής να κατεβαίνει ως υποψήφιος στις Ευρωπαϊκές εκλογές, επικεφαλής ενός Ευρωπαϊκού κόμματος. Δυστυχώς είδαμε ότι μετά τις τελευταίες εκλογές, αυτό που είχαμε πετύχει με την εκλογή Juncker δεν έγινε σεβαστό και τελικά επιλέχθηκε η κα Von der Leyen, η οποία μέχρι τότε ήταν η Γερμανίδα Υπουργός Άμυνας και παντελώς άγνωστη στους ευρωπαίους πολίτες. Άλλες αλλαγές που πρέπει να δούμε είναι, όπως είπα και προηγουμένως, η απομάκρυνση από τον κανόνα της ομοφωνίας σε τομείς όπως η φορολογία, ο πολυετής προϋπολογισμός. Πρέπει να ενισχύσουμε την κοινή Εξωτερική και Αμυντική πολιτική. Δεν μπορεί η Ελλάδα μόνη της να πρέπει να υπερασπίζεται τα σύνορά μας, που αποτελούν και Ευρωπαϊκά σύνορα. Έχουμε από τις υψηλότερες αμυντικές δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ. Χρειαζόμαστε μία πολιτική που δεν θα περιορίζεται μόνο σε κάποιες χώρες να παράγουν και σε κάποιες χώρες να αγοράζουν αμυντικό εξοπλισμό και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με τη δημιουργία μίας πραγματικά κοινής πολιτικής Άμυνας και Ασφάλειας. Συμπερασματικά, πρέπει να διαμορφώσουμε ένα θεσμικό πλαίσιο το οποίο θα επιτρέπει στην Ένωση να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις όλο και αυξανόμενες προκλήσεις, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό.
Κώστας Παπαδάκης: «Οι στημένες φιέστες της ΕΕ για το μέλλον της είναι ξένες και μακριά από τις αγωνίες των λαών»
Ερ: Κύριε Παπαδάκη, πείτε μου, ποιες είναι οι θεσμικές αδυναμίες της ΕΕ;
Το ρωτάω αυτό διότι, στο σχετικό ψήφισμα, αναφέρεται αφενός ότι, είναι πλέον καιρός για επαναξιολόγηση της Ένωσης και ακόμα πως «τα μέλη του ΕΚ δηλώνουν ότι «ο αριθμός των σημαντικών κρίσεων που έχει υποστεί η Ένωση καταδεικνύει ότι απαιτείται θεσμική και πολιτική μεταρρύθμιση σε πολλούς τομείς διακυβέρνησης».
Απ: Δεν πρόκειται για ορισμένες «αδυναμίες» ή «αρρυθμίες» της ΕΕ. Μέσα από αυτή την αποπροσανατολιστική και βολική για την ΕΕ συζήτηση, η ίδια επιχειρεί να αποκρύψει ότι αποτελεί μια διακρατική ένωση του κεφαλαίου, των μεγάλων συμφερόντων ανεπίστρεπτα κι αμετάκλητα αντίπαλη στα συμφέροντα των λαών. Η ΕΕ δεν μπορεί να γίνει φιλολαϊκή. O λόγος ύπαρξής της κι η αποστολή της είναι να τα παίρνει από τους εργαζόμενους, τους αυταπασχολούμενους, με φόρους, και ποσοστά επί του ακαθάριστου εγχώριο εισοδήματος κάθε χώρας και να τα δίνει στους μεγάλους ομίλους. Αυτά τα χρήματα είναι που η ίδια αποκαλεί προκλητικά “ίδιους πόρους» και δίνονται στα μονοπώλια ως προίκα, σε αυτούς δηλαδή που μέχρι σήμερα θησαύριζαν και τώρα εμφανίζονται προκλητικά ως... άπορες κορασίδες. Αυτά τα χρήματα καλούνται τώρα από την κυβέρνηση της ΝΔ, την ΕΕ όπως και πριν επί ΣΥΡΙΖΑ οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι να τα ξαναπληρώσουν με αντεργατικά μέτρα και σκληρή φορολογία που προβλέπουν τα «μνημόνια διαρκείας» της ΕΕ, τα οποία ουδέποτε σταμάτησαν.
Μπορεί να βγει συμπέρασμα άλλωστε από όσα ζήσαμε μέχρι σήμερα για το ποιος τελικά θα ωφεληθεί από το λεγόμενο Ταμείο Ανάκαμψης. Πχ, υπάρχει η πείρα ότι το ΕΣΠΑ 2014-2020 ταυτίστηκε με την απογείωση των αντεργατικών μέτρων και μηχανισμών σε βάρος του λαού παρά τα ρεκόρ απορροφητικότητας του. Ας κάνουμε και «ταμείο» για τα 120 δις κερδοφορίας από τον τουρισμό μόλις την περασμένη πενταετία, τα οποία πχ πέρασαν και δεν ακούμπησαν τις υποδομές των νησιών όπως κι η Κως, που έζησε αυτές τις τραγικές ελλείψεις από πρώτο χέρι με το σεισμό. Γιατί οι νησιώτες δεν βλέπουν γιατρό ούτε με το κιάλι, που όπως και στην υπόλοιπη χώρα πλημμυρίζουν το χειμώνα και καίγονται το καλοκαίρι. Αυτά τα δις πέρασαν και δεν ακούμπησαν τους μισθούς πείνας των εργαζόμενων στον τουριστικό κλάδο που τώρα όντας οι περισσότεροι απολυμένοι, με μισή δουλειά ή με αναστολές σύμβασης που καλούνται να ζήσουν με 9 ευρώ την ημέρα όσο ακριβώς γίνονται «ταληράκια» τα ολιγόμηνα επιδόματά τους (όσοι τα παίρνουν), την ίδια ώρα που οι τουριστικοί όμιλοι πριμοδοτούνται προκλητικά, κι οι αυταπασχολούμενοι στον τουρισμό και τον επισιτισμό ζουν μεταξύ αβεβαιότητας και λουκέτου.
Ερ: Ποια ή ποιες είναι οι προτάσεις σας; Ποιοι είναι οι τομείς διακυβέρνησης που κατά την άποψή σας πρέπει να αλλάξουν;
Απ: Οι στημένες φιέστες της ΕΕ για το μέλλον της είναι ξένες και μακριά από τις αγωνίες των λαών καμπάνιες. Πολύ περισσότερο επιχειρούν να ενσωματώσουν την αυξανόμενη δυσαρέσκεια που καταγράφεται με ποσοστά στις έρευνες της ίδιας της Eurostat που δείχνουν ότι ως και το 70 % του ελληνικού λαού δηλώνει ότι δεν έχει εμπιστοσύνη στην ΕΕ. Αυτό άλλωστε συνδέεται και με τη στάση τόσο της ΕΕ όσο και του ΝΑΤΟ στα ελληνοτουρκικά που κάνουν πλάτες στην επιθετικότητα της Τουρκίας προκειμένου να την αποκόψουν από την επιρροή της Ρωσίας. Αυτή η στάση διαμορφώνει έδαφος για επικίνδυνα παζάρια και διευθετήσεις χωρίς αρχές για τον καθορισμό των θαλάσσιων ζωνών που θα οδηγούν στη συνδιαχείριση του Αιγαίου, η οποία αποτελεί πάγο στόχο των ΗΠΑ και της ΕΕ. Μπαίνει έτσι σε μεγάλες περιπέτειες ο λαός μας, οι λαοί της περιοχής, ενώ οι μόνοι ωφελημένοι θα είναι οι όμιλοι της ενέργειας που λυμαίνονται τον πλούτο της ενέργειας και που για τους ανταγωνισμούς τους, ενώ η ελληνική αστική τάξη επιδιώκει να επωφεληθεί για λογαριασμό της, με το λαό να πληρώνει τα σπασμένα. Από αυτήν την άποψη οι νησιώτες ιδιαίτερα βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα. Για αυτό το μήνυμα πρέπει να είναι άμεση απεμπλοκή από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια, καμία αλλαγή συνόρων και διεθνών συμβάσεων που τα καθορίζουν, όπως η Διεθνής Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας.
Απέναντι σε όλα αυτά το ΚΚΕ επιμένει με κάλεσμα αγώνα για να μείνει δυνατός ο λαός και για να μην ξαναπληρώσει την κρίση των καπιταλιστών. Με το ισχυρό μήνυμα παρεμβαίνουμε για την προστασία των εργαζομένων, στο εργατικό κίνημα, την Βουλή και την ευρωβουλή με στόχους: Κανένας εργαζόμενος χωρίς εισόδημα. Να πληρώσουν το κράτος και η εργοδοσία. Κανένας άνεργος χωρίς επίδομα ανεργίας. Κανένας νέος να μην αποδεχτεί την ανασφάλεια, την ανεργία. Προστασία και άμεσα μέτρα ανακούφισης των απασχολούμενων από χρέη, δάνεια, τράπεζες, πλειστηριασμούς. Δυναμώνουμε την οργάνωση και τον αγώνα μέσα από τα εργατικά σωματεία, τις επιτροπές αγώνα, για τις σύγχρονες ανάγκες που σήμερα καταπνίγονται. Παρά την πρόοδο της επιστήμης, της τεχνολογίας, των ψηφιακών εφαρμογών, το «ρολόι» των εργατικών λαϊκών δικαιωμάτων γυρνά προς τα πίσω. Γιατί μοναδική κι ουσιαστική διέξοδος για το λαό μπορεί να υπάρξει με προϋπόθεση να φύγει από την παραγωγή το κριτήριο του κέρδους των ομίλων, με την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου με το λαό να κάνει κουμάντο στον πλούτο που παράγει, κοινωνικοποιώντας τα μέσα παραγωγής, αξιοποιώντας με κεντρικό σχεδιασμό όλο το έμπειρο εργατικό δυναμικό, την εξέλιξη της τεχνολογίας υπηρετώντας τις λαϊκές ανάγκες, με αποδέσμευση από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.
ΠΗΓΗ: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΤΑΘΜΟΣ
