. Πολλές  φορές  σας  επαινέσαμε  για  το  περιεχόμενο  των  κειμένων  σας  για  πράγματα  που  κατέχετε,  για  τον  ζωντανό  τρόπο  της  αφήγησης   και  για  το  γλαφυρό  ύφος  σας  με  την  χαρακτηριστική  τοπολαλιά  μας.  Ιδιαίτερα  εγώ  νιώθω  την  αγάπη  και  τα  αισθήματά  σας  προς  το  πρόσωπό  μου  για  ‘κείνο  το  λογύδριό  μου  τη  βραδιά  που  σας  τίμησε  ο  Σύλλογος  των  εν  Αθήναις  Κώων,  γιατί  σας  την  «πρέπισα  πολύ»,  όπως  μου  έχετε  πει  κατ’  επανάληψιν. Αλλά  και  πολλές  φορές  όμως  σας  ελέγξαμε  γραπτώς  για  ιστορικά  θέματα  για  τα  οποία  εκ  των  πραγμάτων  δεν  μπορείτε  να  έχετε  σωστή  και  έγκυρη  γνώμη. Ειδικά  τώρα  τελευταία  με  ορισμένα  κείμενά  σας  ιστορικού  και  εθνο-φυλετικού  περιεχομένου,  συγχωρήστε  με,  αλλά,  παρά  την  εκτίμηση  και  τον  σεβασμό  που  σας  έχω,  τολμώ  να  πω  ότι  ξεπεράσατε  την  «κόκκινη  γραμμή»  κατά  το  κοινώς  λεγόμενο. Τα  γραφόμενά  σας  δεν  δείχνουν  αληθινό  πατριώτη  και  δη  σε  καιρούς  χαλεπούς.  Αρκετοί  σοβαροί  συμπατριώτες  μας  σας  απάντησαν  με  θεολογικές  και  ιστορικές  παρατηρήσεις,  με  τεκμηριωμένες  απόψεις  ή  σας  έλεγξαν  δριμύτερα.  Εγώ  δεν  θα  κρίνω    τα  κείμενά  σας. Αλλά  θα  ρωτήσω  ευθαρσώς  και  με  παρρησία :  Αλήθεια,  κ.  Σβουρένο,  τα  γράφετε  όντως  εσείς  αυτά  τα  κείμενα  ή  απλώς  τα  υπογράφετε;».