Κανένας προγραμματισμός, καμιά ιεράρχηση και κοστολόγηση και φυσικά ουδεμία ουσιαστική δέσμευση για τα μικρά και τα μεγάλα προβλήματα που έχουν σχέση με τις πλούσιες αρχαιότητες στο νησί μας. Αντί αυτών, κυριάρχησε ο πολιτικός αφορισμός στην προηγούμενη κυβέρνηση που δεν έκανε τίποτα το διάστημα 2017-2019. Ακόμη πιο απογοητευτική ήταν η αντίδραση του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ, που αντί να πει μια αλήθεια, αντέτεινε το «εσείς δεν κάνετε τίποτα»! Έτσι οι μικροπολιτικοί καβγάδες καλύπτουν το μεγάλο κενό στην πολιτική της εποχής μας που είναι:
1. Η λόγω οικονομικής αδυναμίας του χρεοκοπημένου μας κράτους και των μνημονιακών του δεσμεύσεων απουσία έργου (επισκευών για να μην μιλήσουμε για την ανυπαρξία εκσυγχρονιστικού και αναπτυξιακού έργου). Προσέξτε: την περίοδο 2017-19 το με μεγαλύτερες ζημιές σεισμόπληκτο κάστρο στο γειτονικό Πετρούμι αναστυλώθηκε, αποκαταστάθηκε, ανακαινίστηκε και ανοίχτηκε στο κοινό φέτος.
2. Οι ενδογενείς αδυναμίες της αρχαιολογικής υπηρεσίας που από την πράξη αποδεικνύεται ότι με την υπάρχουσα δομή και τον τρόπο λειτουργίας της δεν μπορεί να υπηρετήσει και να εκπληρώσει τις θεσμικές, επιστημονικές, νομικές και κοινωνικές της υποχρεώσεις στην Κω. Παράδειγμα: εδώ υπάρχει μια αρχαιολόγος που δεν έχει καμιά αυτονομία και αυτοτέλεια δράσης! Όλα γίνονται από και υπό την αυστηρή επίβλεψη της μοναδικής αρχαιολόγου αλλά εξαρτώνται από την Ρόδο! Για την διεκπεραίωση γραφειοκρατικής διαδικασίας και της πιο απλής περίπτωσης. απαιτεί 4-5 μήνες!
3. Η απουσία τακτικής και στρατηγικής εκ μέρους του Δήμου Κω να διεκδικήσει αλλαγές και τροποποιήσεις στην μέχρι τώρα διαχειριστική πρακτική της Αρχαιολογικής υπηρεσίας.
Αντί, λοιπόν, να μπουν πρώτα τα σοβαρά θέματα που καθορίζουν το πλαίσιο της απουσίας έργου του υπουργείου πολιτισμού στην Κω και στην συνέχεια σε αυτό το πλαίσιο να ενταθούν τα επί μέρους αιτήματα για αναστηλωτικές εργασίες των μνημείων του νησιού από τον σεισμό του 2017 ώστε να υπάρξουν συγκεκριμένες δέσμευσες, ακολουθήθηκε η πεπατημένη: «Εσύ φταις! Όχι εσείς!».
Περπατούμε σχεδόν κάθε μέρα από την πράγματι ωραία οδό Ιπποκράτους, την παλιά Χάνδακα που αντιστοιχεί στο περιμετρικό προστατευτικό χαντάκι άλλων εποχών της καστροπολιτείας της προσεισμικής Κω που οι Ιταλοί έχουν αποτυπώσει και μας έχουν αφήσει στους κτηματολογικούς χάρτες. Είναι από τους ομορφότερους δρόμους της πόλης μας καθώς το ευρύ ελεύθερο πλάτος της περιβάλλεται με τα σημαντικά οικοδομικά δημιουργήματα. Είναι απογοητευτικό που 3+ χρόνια τώρα έχει κλείσει το πεζοδρόμιο και ο ποδηλατοδρόμος λόγω της κατάρρευσης σε τρία σημεία των περιμετρικών τοίχων που οι Ιταλοί σκοπίμως διατήρησαν, γιατί να μας παραπέμπουν οπτικά στην χαμένη από τον σεισμό του 1933 εξωτερική εμφάνιση της προσεισμικής Κω.
Οι τοίχοι που έχουν μείνει απαιτούν έτσι και αλλιώς την ανακατασκευή τους. Θα έπρεπε ο Δήμος να βάλει χρονοδιάγραμμα ανοχής της κατάληψης του πεζοδρομίου και του ποδηλατοδρόμου! Να πει ΟΧΙ στην κακώς συνεχιζόμενη διακοπή ουσιαστικά της λειτουργίας της πόλης του δρόμου από μια παρέμβαση μικρού κόστους με την απομάκρυνση των υπολειμμάτων των τοιχοποιιών, κάτι που δεν αλλάζει δεδομένα στην Αρχαιολογική υπηρεσία. Η όλη αντιστήριξη των τμημάτων που έχουν μείνει είναι υπερβολική και θα μπορούσε να γίνει με πιο λιτές υποστηρίξεις που δεν θα επέβαλλαν το κλείσιμο της κυκλοφορίας. Το ίδιο ισχύει και για την πόρτα του Φόρου στην πλατεία Χαζούλη.
Θα σχολιάσει κάποιος ότι το παίζουμε «έξυπνοι» κλπ. Κοιτάξτε: Μετά την επίσκεψη της υπουργού καταλαβαίνουμε ότι η πόλη μας θα είναι εξίσου τραυματισμένη και πληγωμένη το 2021 και το ‘22 και το ‘23 και βλέπουμε, αφού οι εντολές της υπουργού να ξεκινήσουν οι μελέτες μας παραπέμπει σε βάθος 5-ετίας. Ο Δήμος μας έχει καθήκον να επεξεργαστεί ένα τοπικό σχέδιο αντιμετώπισης των προβλημάτων που υπάρχουν λόγω των αδυναμιών της αρχαιολογικής υπηρεσίας, του Υπουργείου πολιτισμού και της κρατικής μηχανής και να περάσει σε διεκδικητικό επίπεδο αντί να κλαίει μαζί με υπουργό και υπηρεσιακούς παράγοντες για τα χάλια μας.
