Κύριο χαρακτηριστικό της νησιωτικότητας είναι η απομόνωση λόγω του ότι τα νησιά περιβρέχονται από θάλασσα. Καθημερινός και δύσκολος είναι ο αγώνας να γίνει κατανοητή η ανάγκη ιδιαίτερης νησιωτικής πολιτικής σε κάθε νομοθέτημα και σχεδιασμό κυβερνητικό ή οποιουδήποτε φορέα. Από ότι φαίνεται όμως πολλές φορές «εις μάτην». Ποια η νησιωτική πολιτική στην αντιμετώπιση της πανδημίας; Καμία. Οριζόντια μέτρα που μάλιστα μεγαλώνουν τα προβλήματα που προκύπτουν για τους νησιώτες, αντί να τα αντιμετωπίζουν. Όχι μόνο δεν ενισχύονται οι μονάδες υγείας, αλλά αποδυναμώνονται. Αντί για προσλήψεις μόνιμου ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, γίνονται αποσπάσεις από περιφερειακές μονάδες υγείας σε μεγαλύτερες για να καλύψουν τα κενά.

Αντί να ενισχύεται η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, αποδυναμώνεται. Για τεστ να μη συζητάμε ιδιαίτερα στα μικρά νησιά Οι μετακινήσεις με αεροπλάνα και πλοία γίνονται χωρίς καν θερμομέτρηση. Και γενικές οριζόντιες απαγορεύσεις σε μικρά και μεγάλα νησιά. Σε απομακρυσμένα ή κεφαλονήσια. Χωρίς καμία κατηγοριοποίηση. Να κλείσει το καφενείο στην Ψέριμο με 25 κατοίκους και 3 γεροντάκια πελάτες. Χωρίς να υπάρχει αστυνομία ούτε ιατρείο ούτε δημόσια υπηρεσία. Απαγορεύεται η κυκλοφορία στους Αρκιούς με 40 κατοίκους και χωρίς δρόμους. Με μόνο κοινόχρηστο χώρο το λιμάνι. Απαγορεύονται οι συναθροίσεις στο Μαράθι με 5 κατοίκους. Αλλά και σε μεγαλύτερα νησιά των 500 ή των 1000 κατοίκων και ακόμα μεγαλύτερα. Που δεν έχουν συγκοινωνίες, που δεν έχουν υπηρεσίες ή τράπεζες, που είναι μόνιμα σε lockdown. Μόνιμα εγκλεισμένοι. Και έχουν μόνο το ψάρεμα ή το καφενείο. Απαγορεύονται και αυτά. Εγκλεισμό λοιπόν στους έγκλειστους. Ενώ πολύ απλά μπορούν τα νησιά ιδιαίτερα τα μικρά να ελεγθούν τόσο ως προς την κατάστασή τους με γρήγορα τεστ όσο και για την διάδοση του ιού, όπως αντιμετωπίζονται οι «κλειστές» μονάδες, τηρώντας κατά τα άλλα όλα τα πρωτόκολλα υγιεινής.

 

Αλήθεια οι «νησιωτικές περιφέρειες» για ποια νησιωτικότητα

ενδιαφέρονται; 

 

Ηλίας Καματερός

Αρχιτέκτονας

τέως βουλευτής Δωδεκανήσου