ότι δεν μπορεί να δανειοδοτηθεί και να κτίσει σπίτι σε οικόπεδο που κληρονόμησε με γονική παροχή στην Λάμπη επειδή στο Κτηματολόγιο εκκρεμεί η μεταγραφή του, μαζί σίγουρα με πολλές άλλες εκατοντάδες πράξεις για μεταγραφή (αλήθεια το Κτηματολόγιο μπορεί να μας πληροφορήσει σε αριθμό, πόσες εκκρεμείς πράξεις για μεταγραφή έχουν συσσωρευθεί και τι σκοπεύει να κάμει για την μεταγραφή τους;) θεώρησα υποχρέωση μου να γράψω αυτό το σχόλιο.
Ήταν για το νησί μας μια ευλογία του Θεού η κληρονομιά του Κτηματολογίου από τους Ιταλούς (κατακτητές κατά τα άλλα) οι οποίοι μέσα σε δύσκολες τεχνικές συνθήκες για την εποχή του 1935 και μάλιστα σε χρόνο ρεκόρ λιγότερο από τρία χρόνια, συνέταξαν το Κτηματολόγιο της Κω (και μέρος της νήσου Λέρου, το Λακκί), όπως είχα την ευκαιρία να πληροφορηθώ το 1960 σαν φοιτητής στην Ιταλία από την επίσκεψη μου στο Στρατιωτικό Γεωγραφικό Ινστιτούτο της Ιταλίας στην Φλωρεντία αλλά και σαν Δημοτικός σύμβουλος στη συνέχεια το 1995, σε ειδική αποστολή γι’ αυτό στην Φλωρεντία.
Πως να μην κάμεις σύγκριση με την σύνταξη του δικού μας Εθνικού Κτηματολογίου, που εκκρεμεί εδώ και τριάντα χρόνια, με τα σημερινά τεχνικά μέσα, με τα εκατομμύρια των ΕΥΡΩ σε χρηματοδότηση, και να μην ντρέπεσαι γι΄ αυτό όταν ξέρω πολύ καλά ότι η Τουρκία και η Αλβανία έχουν τέλειο Εθνικό Κτηματολόγιο;
Οι έχοντες επαγγελματική σχέση με το κτηματολόγιο μας, Μηχανικοί, δικηγόροι, συμβολαιογράφοι, πολιτικοί, ιδιώτες, θαυμάζουν όλοι αυτό το έργο των Ιταλών, γνωρίζουν πόσο σαν εργαλείο έπαιξε και παίζει στην ανάπτυξη του νησιού μας, και πώς η μέχρι σήμερα λειτουργία του, παρά την αδιαφορία του αρμόδιου φορέα του, οφείλεται στην καλή θέληση του προσωπικού του, και στην οργάνωση του από την τέως διευθύντρια του τη Σούλα Παπαχρήστου. Είναι δυστυχώς διαχρονικό το πρόβλημα αυτό, οφείλεται καθαρά στην κακή λειτουργία του Δημοσίου (και όχι στον κορονοϊό).
Η πρώτη επέκταση του ρυμοτομικού σχεδίου της πόλης μας το 1967, σε συνέχεια του υπάρχοντος μέχρι τότε Ιταλικού, κυρίως στο βορειοδυτικό και νοτιοανατολικό τμήμα της πόλης, που έγινε από το τότε υπουργείο οικισμού το μετέπειτα Υπουργείο Χωροταξίας και Περιβάλλοντος, κατά την εφαρμογή του τόσο στο έδαφος αλλά και στην μεταγραφή του στο Κτηματολόγιο, δεν δημιούργησε προβλήματα χάρη στην προσπάθεια όλων των εμπλεκομένων, μηχανικών, συμβολαιογράφων, δικηγόρων και υπαλλήλων του Κτηματολογίου.
Τα προβλήματα άρχισαν να υφίστανται από την δεύτερη επέκταση του σχεδίου πόλεως, περιμετρικά του υπάρχοντος μέχρι τότε, το οποίο συντάχθηκε αμέσως μετά την ισχύ του νόμου 1337/1983, του νόμου Τρίτση όπως είναι γνωστός, που υποχρεωτικά εφαρμόστηκε για πρώτη φορά η υποχρέωση των ιδιοκτητών γης που εντάχθηκαν στο σχέδιο πόλης σε εισφορά σε γη και σε χρήμα λόγω της υπεραξίας της περιουσίας τους.
Ο Καΐσερλης τότε, σαν δήμαρχος, το Δημοτικό Συμβούλιο και οι Τεχνικές Υπηρεσίες του Δήμου, αντιληφθήκαν τις δυσκολίες της εφαρμογής του τόσο στο έδαφος όσο και στο κτηματολόγιο, και έγινε τεράστια προσπάθεια προς το Υπουργείο Δικαιοσύνης, με συσκέψεις και κόντρα συσκέψεις, για την αναγκαιότητα στελέχωσης του Κτηματολογίου από εξειδικευμένο τεχνικό προσωπικό (με Μηχανικούς, υπομηχανικούς, σχεδιαστές, νομικούς) αλλά ήταν σαν να κτυπάς του κωφού την πόρτα. Έγινε προσπάθεια και εισηγήσεις για την παραχώρηση του κτηματολογίου στον Δήμο και ένταξη του στις Τεχνικές Υπηρεσίες του Δήμου, αλλά αποκλείστηκε παντελώς από το Υπουργείο Δικαιοσύνης, και μάλιστα με ειρωνικά σχόλια από πολλούς, ότι δήθεν ο Καΐσερλης ήθελε να υποκαταστήσει το Δημόσιο.
Βλέποντας λοιπόν ο Καΐσερλης, ότι τίποτα δεν μπορούσε να πετύχει από τα παραπάνω, και διαβλέποντας την ανάγκη εφαρμογής του, πάλεψε και πέτυχε με απόφαση του υπουργείου την άμεση και ολική μεταγραφή της πράξης εφαρμογής του σχεδίου πόλης, μπροστά στις πιέσεις των ιδιοκτητών, και τις ανάγκες της πόλης για ανάπτυξη και αύξηση της οικοδομικής δραστηριότητας, πράγμα που με βρήκε τότε εντελώς αντίθετο, γιατί διέβλεπα το αδιέξοδο που θα δημιουργείτο τόσο για τον Δήμο όσο και για το κτηματολόγιο και τους ιδιώτες, και αυτό με έφερε τότε σε ρήξη και με τον Καΐσερλη και την κυρία Παπαχρήστου.
Αποδείχτηκε δυστυχώς ότι δεν είχα άδικο. Διότι πέσαμε με τα μούτρα όπως λέμε όλοι οι Μηχανικοί στους τεμαχισμούς των ιδιοκτησιών σε οικόπεδα, με την σύμφωνη γνώμη του Δήμου και του Κτηματολογίου, στην έκδοση οικοδομικών αδειών, στην σύσταση οριζοντίων και καθέτων ιδιοκτησιών, οι συμβολαιογράφοι σε σύνταξη πράξεων αγοράς και πωλήσεων και στην σύνταξη γονικών παροχών – όπως ο φίλος μου τραπεζίτης που γράφω στην αρχή – οι δικηγόροι να παρίστανται στις πράξεις των συμβολαίων και να τα οικονομούν από ένα χαράτσι εντελώς άδικο (ευτυχώς η Ε.Ε. υποχρέωσε στην κατάργησή του όπως και τα τέλη του Ταμείου νομικών, και μιλάμε για πολλά λεφτά τότε και όλες αυτές οι παραπάνω πράξεις, να στοιβάζονται στο κτηματολόγιο το οποίο φυσικά χωρίς την απαραίτητη υποδομή δεν μπορούσε να προβεί στη μεταγραφή τους και επαναλαμβάνω να μας πει το κτηματολόγιο πόσες πράξεις εκκρεμούν για μεταγραφή μέχρι και σήμερα) και έτσι όλοι εμείς οι επαγγελματίες καλά τρώγουμε καλά πίνουμε, και το κτηματολόγιο με δυο-τρεις φιλότιμους υπαλλήλους αλλά με κανένα τεχνικό, να δίνει μόνο τις απαραίτητες πληροφορίες σε όσες μπορεί φυσικά, στους ενδιαφερόμενους πολίτες και επαγγελματίες.
Εδώ δε και μερικά χρόνια, το κτηματολόγιο εντάχθηκε στο Εθνικό Κτηματολόγιο - μεγάλο επίτευγμα κατά τους τοπικούς μας πολιτικούς εκπροσώπους - για να έχει σίγουρα την τύχη που έχει η υπόλοιπη Ελλάδα.
Αυτή λοιπόν είναι η κατάσταση που ισχύει και διαρκεί πάνω από τριάντα χρόνια στο κτηματολόγιο μας. Μας αρέσει ή όχι, αυτή είναι, και θέτω ευθέως το ερώτημα. Πόσο θα διαρκέσει;
Απαντώ, άλλα τόσα ίσως και επ’ αόριστο, γιατί το εθνικό μας κτηματολόγιο καρκινοβατεί, οι πολιτικοί μας παράγοντες ούτε παίρνουν θέση ούτε πιέζουν, οι δε εμπλεκόμενοι άμεσα με το κτηματολόγιο παράγοντες μας (Μηχανικοί, δικηγόροι, συμβολαιογράφοι, Δήμος) καλά κάνουν όλοι τη δουλειά τους…
Προτείνω λοιπόν για να βγούμε ίσως από αυτό το αδιέξοδο, να γίνει μία κινητοποίηση από όλους τους εμπλεκόμενους με το Κτηματολόγιο -Δημοτική Αρχή, Δικηγορικός Σύλλογος, Μόνιμη Επιτροπή ΤΕΕ Κω και μηχανικοί, σύλλογος συμβολαιογράφων - στην κατάληψη του Κτηματολογίου, καμία δικαιοπραξία από τους παραπάνω επαγγελματίες, με διάρκεια τόση, όση χρειαστεί ώσπου οι υπεύθυνοι που χειρίζονται τις τύχες του Κτηματολογίου δώσουν λύση σε αυτή του τριαντακονταετή και πλέον εκκρεμότητα, λύση και όχι υπόσχεση για λύση. Λύση εδώ και τώρα. Έχουμε τα κότσια και τη θέληση;
Την πρωτοβουλία, ας την επωμιστεί ένας από τους παραπάνω παράγοντες με τη σύμφωνη γνώμη των άλλων. Ας κάμουν μία σύσκεψη, και να τα βρουν μεταξύ τους τι είδους κινητοποίηση πρέπει να κάμουν, αν η πρότασή μου δεν τους ικανοποιεί, εκτός και αν τους είναι ευχάριστη η σημερινή κατάντια του Κτηματολογίου μας.
Άρθρο του Δημήτρη Μυλωνά
Συνταξιούχου Πολιτικού Μηχανικού
