“Καλώ  τους εργαζόμενους, τους συναδέλφους μου, που διστάζουν να κάνουν το βήμα, να έρθουν στο σωματείο να παλέψουμε μαζί  για  τη ζωή που μας αξίζει”

“Η κυβέρνηση δεν έχει αφήσει μέρα που να μην περάσει νόμο που χειροτερεύει την ζωή μας, σε όλους τους τομείς”

“Έπαιξαν την υγεία μας στο τζόγο για να συνεχίσει το μεγάλο τουριστικό κεφάλαιο να κερδίζει σε οποιεσδήποτε συνθήκες, χωρίς να υπολογίζουν τίποτα μπροστά στα κέρδη τους”

“Δεν θα αφήσουμε αναπάντητο και χωρίς αντίδραση την υπογραφή και τη σφραγίδα που μπήκε από την Ομοσπονδία στη νέα σύμβαση εργασίας”

Την κατάσταση την οποία βιώνουν οι εργαζόμενοι στον τουρισμό, η οποία χειροτερεύει χρόνο με το χρόνο, περιγράφει σε συνέντευξή της στον “Σ” η πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Βόρειας Δωδ/σου και πρόεδρος του Σωματείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων & Σερβιτόρων Κω, Ιωάννα Λάμπρου. Μας μιλά για τις πάγιες διεκδικήσεις των εργαζόμενων, οι οποίοι με την πανδημία “έμειναν ξεκρέμαστοι”. “Οι  εργαζόμενοι στον τουρισμό βρίσκονται στα όρια της εξαθλίωσης” λέει χαρακτηριστικά, τονίζοντας πως “λεφτά υπάρχουν αλλά πάνε αλλού. Πάνε στις τσέπες και τους τραπεζικούς λογαριασμούς των μεγαλοξενοδόχων, των μεγάλων τουριστικών πρακτόρων”.

Η κα Λάμπρου αναφέρεται “στην κόλαση” που πέρασαν οι εργαζόμενοι την περσινή τουριστική περίοδο, χαρακτηρίζοντας τα υγειονομικά μέτρα “λάστιχο”. “Έπαιξαν 

την υγεία μας στο τζόγο για να συνεχίσει το μεγάλο τουριστικό κεφάλαιο να κερδίζει σε οποιεσδήποτε συνθήκες, χωρίς να υπολογίζουν τίποτα μπροστά στα κέρδη τους, δηλώνει.  Όσο για την απασχόληση, από τους περίπου 12.000 εργαζόμενους, εκτιμά ότι εργάστηκαν οι μισοί.

“Θετικό μέσα σε αυτήν την κατάσταση ότι σε σχέση με πέρυσι έχουμε διπλασιασμό των αιτήσεων επαναπρόσληψης” αναφέρει, καλώντας για ακόμα μια φορά τους εργαζόμενους να συμπορευτούν με το σωματείο. “Καλώ  τους εργαζόμενους, τους συναδέλφους μου, που διστάζουν να κάνουν το βήμα, να έρθουν στο σωματείο να παλέψουμε μαζί  για  τη ζωή που μας αξίζει:

«Αν μείνουνε τα πράγματα όπως είναι, είμαστε χαμένοι» Μπέρτολ Μπρεχτ.

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Ερ: Κυρία Λάμπρου την προηγούμενη εβδομάδα, το Σωματείο σας σε συνεργασία με το Εργατικό Κέντρο, επέδωσε υπόμνημα στον τοπικό ΟΑΕΔ. Το πρώτο μου ερώτημα, με δεδομένο ότι, δεν ζητάτε για πρώτη φορά τα αυτονόητα, είναι, τι διαφοροποιεί τη συγκεκριμένη κινητοποίησή σας σε σχέση με τις προηγούμενες.

Ι.Λ.: Η κινητοποίηση στον ΟΑΕΔ  είναι σε συνέχεια των διεκδικήσεων των σωματείων όλη αυτή την περίοδο, με αιτήματα που έχουν να κάνουν με την εξασφάλιση του εισοδήματος των εργαζομένων και των ανέργων, μαζί με την προστασία της υγείας τους. Με την πανδημία οι εργαζόμενοι έμειναν εκτεθειμένοι, ξεκρέμαστοι από την κυβέρνηση η οποία  στην εργοδοσία έδωσε τα πάντα, ενώ στους εργαζόμενους -ανέργους  ψίχουλα και αυτά όχι για όλους.

Η διαφορά στη συγκεκριμένη κινητοποίηση, είναι ότι η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο , επίσης η συγκεκριμένη και όχι μόνο, γίνεται σε συνθήκες πανδημίας.

Τα σωματεία παίρνοντας όλα τα μέτρα προστασίας, ακούγοντας τους επιστήμονες  (αποστάσεις, μάσκες κτλ.), φροντίζοντας αυτά που διεκδικούν να τα κάνουν και πράξη, δεν αφήνουν την πάλη και τους αγώνες που αφορούν την επιβίωση μας στο απώτερο μέλλον.

Δεν θα λογαριαστούμε μετά. Τώρα οι εργαζόμενοι στον τουρισμό βρίσκονται στα όρια της εξαθλίωσης, τώρα θα παλέψουμε για το δίκιο μας, αύριο θα είναι αργά.

Δεν θα αφήσουμε την μάσκα να γίνει φίμωτρο, κάνοντας  πράξη το σύνθημα,  κάτω από την μάσκα έχουμε φωνή  και θα ακουστεί.

Ερ: Σε όλα τα μέχρι σήμερα υπομνήματά σας προς τον ΟΑΕΔ, έχετε λάβει απαντήσεις;

Ι.Λ.: Οι απαντήσεις των τελευταίων χρόνων από τον ΟΑΕΔ και όχι μόνο, στα δίκαια αιτήματά μας, κινούνται στην λογική των δύσκολων οικονομικών συνθηκών, στο δεν υπάρχουν λεφτά κτλ.κτλ.

Σε ελεύθερη μετάφραση μας απαντούν: Εργαζόμενοι- άνεργοι στο τουρισμό ζήστε με πενταροδεκάρες, σφίξτε κι άλλο το ζωνάρι, δεν υπάρχουν λεφτόδεντρα, για επιδόματα ανεργίας, για αυξήσεις στους μισθούς, για συντάξεις, για νοσοκομεία, για σχολεία. Εμείς όμως ξέρουμε ότι λεφτά υπάρχουν αλλά πάνε αλλού. Πάνε στις τσέπες και τους τραπεζικούς λογαριασμούς των μεγαλοξενοδόχων, των μεγάλων τουριστικών πρακτόρων. Όχι μόνο φέτος αλλά και τα προηγούμενα χρόνια. Ξέρουμε, σύμφωνα με δήλωση του Υπουργού Οικονομικών, ότι, τα προγράμματα στήριξης για τους ξενοδόχους ισχύουν μέχρι τον Απρίλη. Εκεί λεφτόδεντρα υπάρχουν;;

Επίσης, δις ευρώ θα πάρουν τον δρόμο της πράσινης ανάπτυξης, των νέων τεχνολογιών, για να εξασφαλίσουν οι λίγοι ότι θα συνεχίσουν να τρώνε και μέσα από αυτή την «ανάπτυξη», όπως έτρωγαν και από τις προηγούμενες κάθε φορά, «ανάπτυξη για όλους, ανάπτυξη έτσι, ανάπτυξη αλλιώς...».

Αυτές τις απαντήσεις λοιπόν που παίρνουμε, από την  πολιτική που ακολουθείται, εμείς τις γυρνάμε πίσω ως απαράδεκτες. Το Σωματείο μαζί με τους εργαζόμενους χρειάζεται να οργανώσουμε καλύτερα την πάλη μας, να μην αποδεχτούμε την χαμοζωή και να διεκδικήσουμε τις ανάγκες μας.

Ερ: Στο προηγούμενο φύλλο της εφημερίδας μας, δημοσιεύσαμε την ετήσια έρευνα του Ινστιτούτου Τουριστικών Ερευνών και Προβλέψεων για τις επιπτώσεις της πανδημίας στα ξενοδοχεία. Στην έρευνα, μεταξύ άλλων αναφερόταν πως, στα ξενοδοχεία απασχολήθηκαν 78.523 εργαζόμενοι και 28.736 ήταν σε αναστολή εργασίας, κοντά στο νούμερο του 2019 (111.945), λόγω των κυβερνητικών μέτρων.

Πώς το σχολιάζετε;

Ι.Λ.: Κυρία Αυγούλη και μόνο από αυτά τα στοιχεία, τα δικά τους στοιχεία, επιβεβαιώνεται περίτρανα ότι, οι καταγγελίες του σωματείου για την περσινή σαιζόν, που αφορούσαν τις συνθήκες δουλειάς των εργαζομένων εν μέσω πανδημίας και την κόλαση που περάσαμε στα ξενοδοχεία, είναι πέρα για πέρα μη αμφισβητήσιμη..

Και εξηγούμαι. Όταν  η επιστημονική κοινότητα έλεγε για μέτρα προστασίας και την τήρησή τους, τι έκανε η μεγάλη ξενοδοχεία στην περιοχή μας και πανελλαδικά με συνοδοιπόρο την κυβέρνηση και άλλους προσκυνητές των κερδών; Έκανε τα μέτρα λάστιχο.

Κολλούσες όταν ήσουν έξω και έκανες το περπάτημα ή το κολύμπι σου,  αλλά όχι στα ΜΜΜ. Κολλούσες κυρίως σε διαδηλώσεις με αποστάσεις, μάσκες και όλα τα απαιτούμενα, αλλά μέσα στα αεροπλάνα για τις διακοπές των φίλων τουριστών δεν κολλούσες. Κολλούσες αν συμμετείχες σε κινητοποιήσεις διεκδικώντας τη ζωή σου.. αλλά όχι στους χώρους δουλειάς που συνωστίζονται εκατοντάδες εργαζόμενοι, με ανύπαρκτα μέσα ατομικής προστασίας και σχεδόν κανέναν έλεγχο από τα αρμόδια όργανα, ΣΕΠΕ κτλ., που να θυμίσω ότι με κυβερνητική εντολή στο πρώτο κύμα είχαν κατεβάσει ρολά.

Ο αριθμός των εργαζομένων, λοιπόν, μειώθηκε και στο νησί της Κω στις περισσότερες επιχειρήσεις του κλάδου, ενώ θα έπρεπε να ήταν οι διπλάσιοι για να μπορούν να παρθούν όλα τα μέτρα προστασίας που ήταν απαραίτητα.

Τι έγινε όμως; Τα 12ωρα, 15ωρα πήγαιναν σύννεφο, τα ρεπό είδος προς εξαφάνιση, η εξάντληση χτύπησε κόκκινο και το φυλλοκάρδι μας να τρέμει όταν γυρνούσαμε σπίτι τι θα μεταφέρουμε στην οικογένειά μας, αφού στο αίτημα για επαναλαμβανόμενα τεστ ανίχνευσης Covid στους χώρους δουλειάς τα αυτάκια των υπευθύνων ήταν κλειστά. Κυρία Αυγούλη, φοβόταν η μάνα να φιλήσει το μωρό της, το παιδί τους γονείς του και το εγγόνι δεν αγκάλιαζε τον παππού και την γιαγιά του.

Στην αγανάκτηση των εργαζομένων για την κατάσταση,  ακούγαμε από τα διευθυντικά στελέχη κατ’ εντολή της εργοδοσίας, τι να κάνουμε; Τα πράγματα είναι δύσκολα και πάλι καλά που ανοίξαμε, εμείς ανοίξαμε για τους εργαζόμενους, είμαστε όλοι μια οικογένεια και άλλα τέτοια. Μόνο που στην οικογένεια τρώνε όλοι κι όχι μόνο ένας.

Όλοι μαζί, λοιπόν, κυβέρνηση, μεγάλη εργοδοσία και με βάση τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν, έπαιξαν την υγεία μας στο τζόγο για να συνεχίσει το μεγάλο τουριστικό κεφάλαιο να κερδίζει σε οποιεσδήποτε συνθήκες, χωρίς να υπολογίζουν τίποτα μπροστά στα κέρδη τους.

Ερ: Υπάρχουν στοιχεία από τη δική σας πλευρά για το πόσοι είναι συνολικά οι εργαζόμενοι στην Κω και κατ’ επέκταση στο Βόρειο Συγκρότημα και πόσοι από αυτούς απασχολήθηκαν τελικά;

Ι.Λ.: Οι εργαζόμενοι προσεγγίζουν τους 12.000. Δεν έχουμε ακριβή στοιχεία για το πόσοι απασχολήθηκαν την περασμένη περίοδο, αλλά υπάρχει  εκτίμηση είναι ότι με βάση το άνοιγμα των μισών ξενοδοχείων στην περιοχή μας, απασχολήθηκαν περίπου οι μισοί. Οι υπόλοιποι, με την αναστολή, με τα πενιχρά επιδόματα ανεργίας με ημερομηνία λήξης και αυτά όχι για όλους.

Ερ: Να συνεχίσω στο ίδιο ερώτημα. Αντίστοιχη έρευνα έχει διενεργήσει η Ομοσπονδία σας, έτσι ώστε να συγκρίνουμε τα στοιχεία;

Ι.Λ.: Δεν έχω τέτοια ενημέρωση.

Ερ: Πόσοι εργαζόμενοι έχουν κάνει αίτηση επαναπρόσληψης; Υπάρχει αύξηση φέτος ή κινούμαστε στα ίδια νούμερα με πέρσι;

Ι.Λ.: Μέσα σε αυτές τις συνθήκες οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να παραδώσουν το δικαίωμα στην δουλειά. Η αίτηση επαναπρόσληψης είναι κατοχυρωμένο δικαίωμα και οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να το αφήσουν. Δεν μας επιτρέπεται  σε αυτές τις συνθήκες να ακολουθούμε τον δρόμο της ατομικής λύσης. Αυτό το αφήγημα έχει πλέον αποκαλυφθεί, σαν την κακιά μητριά, που μεταμορφωνόταν σε γιαγιά για να δηλητηριάσει την κοκκινοσκουφίτσα. Την ξέρουμε τώρα την παγίδα, οι εργαζόμενοι πρέπει  να ακολουθήσουν το δρόμο της οργάνωσης, της συλλογικής δράσης μέσα από το σωματείο τους αν θέλουν να αλλάξουν τα πράγματα. Δρόμος δύσκολος, ανηφορικός, με πισωγυρίσματα αλλά και ελπιδοφόρος και νικηφόρος ιστορικά αποδεδειγμένος. Θετικό μέσα σε αυτήν την κατάσταση ότι σε σχέση με πέρυσι έχουμε διπλασιασμό των αιτήσεων. Θετικό ότι έρχονται στο σωματείο και ενθαρρυντικό για τους ίδιους και για εμάς ότι κατανοείται ότι κανείς δεν μπορεί μόνος του να αντιπαλέψει το καταιγισμό αντεργατικών και αντιλαϊκών μέτρων της κυβέρνησης. Μιας κυβέρνησης που σου λέει δε θα μιλάς, δε θα παλεύεις, δε θα διαδηλώνεις, με το παραμύθι της διασποράς του κορονοϊού ως δικαιολογία, για να περάσει το δόγμα νόμος και τάξη με καταστολή και αυταρχισμό απέναντι σε αυτούς που αγωνίζονται.

Από την άλλη, η κυβέρνηση δεν έχει αφήσει μέρα που να μην περάσει νόμο που χειροτερεύει την ζωή μας, σε όλους τους τομείς.

Όλοι οι εργαζόμενοι βράζουμε στο ίδιο καζάνι. Όμως είναι καιρός το καπάκι να πετάξει και αυτό θα γίνει πράξη με τη συμμετοχή.

Ερ: Ας έρθουμε σε ένα διαχρονικό και επίσης μέγα θέμα, τη συλλογική σύμβαση εργασίας. Ποια είναι η δική σας πρόταση; Επιπλέον, πείτε μου, ποια είναι η θέση της  Ομοσπονδίας σας;

Ι.Λ.: Μας πρόλαβαν οι εξελίξεις στο ερώτημά σας. Την Τρίτη 26 Γενάρη, υπογράφτηκε η νέα σύμβαση που φορτώνει για άλλη μια φορά τα σπασμένα στις πλάτες των εργαζομένων. Η ηγεσία της ομοσπονδίας ΠΑΣΚΕ ΔΑΚΕ αποδέχεται την λογική ότι όλοι μαζί πρέπει να ξεπεράσουμε κι αυτήν την κρίση. Όπως και τα προηγούμενα χρόνια, δεν κάνει το παραμικρό να αντιπαλέψει την οικονομική μας εξαθλίωση, ίσα ίσα βάζει και αυτή το χεράκι της να αποδεχτούμε χωρίς αντιδράσεις τις παραγγελίες των μεγάλων εργοδοτών για κατάργηση δικαιωμάτων. Γιατί περί αυτού πρόκειται..

Θα σας πω μόνο αυτό, αφού θα επανέλθουμε σύντομα με ανακοίνωση του σωματείου μας για το θέμα. Να το βάλουν καλά στο μυαλό τους όλοι αυτοί που μας αφαιρούν κατακτήσεις και δικαιώματα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δε θα αφήσουμε αναπάντητο και χωρίς αντίδραση την υπογραφή και τη σφραγίδα που μπήκε από την  Ομοσπονδία στη νέα σύμβαση. Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα με εκφραστή το ΠΑΜΕ, θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να μην περάσουν τα νέα χτυπήματα. Δεν θα τους κάνει τη χάρη. Θα μας βρουν μπροστά τους. Καλούμε τους εργαζόμενους να έρθουν στο σωματείο και να εμποδίσουμε τα νέα αντεργατικά μέτρα απ’ όπου κι αν προέρχονται.

Ερ: Κυρία Λάμπρου, ποια είναι τα βασικότερα αιτήματά σας σήμερα;

Ι.Λ.: Με επικεφαλίδες τα μέτωπα που παλεύουμε είναι:

* Μέτρα προστασίας για την υγεία όλων των εργαζομένων και των οικογενειών τους με παράλληλη θωράκιση του συστήματος Υγείας

* Εξασφάλιση του εισοδήματός μας.

* 600 επίδομα ανεργίας σε όλους χωρίς όρους και προϋποθέσεις.

* Κατάργηση όλων των αντεργατικών Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου που ανατρέπουν τις κατακτήσεις ετών.

* Συλλογικές συμβάσεις εργασίας υποχρεωτικές για όλους.

Ερ:  Υπάρχει περιθώριο συνεργασίας με την τοπική ηγεσία των ξενοδόχων και με την αντιδημαρχία τουρισμού του δήμου;

Ι.Λ.: Στο διάλογο είμαστε ανοικτοί. Το κάναμε και θα το ξανακάνουμε. Με όλους μιλάμε,  χωρίς όμως να αφήνουμε απέξω τον λόγο που εκλεχτήκαμε στο σωματείο και δεν είναι άλλος από τα να υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας και να βάλουμε αιτήματα και διεκδικήσεις που να απαντούν στις σύγχρονες ανάγκες μας. Σημασία έχει η βάση που ξεκινάς τις συζητήσεις. Παρεμβαίνουμε διαρκώς για να ικανοποιηθούν τα αιτήματά μας, πιέζουμε  προς όλες τις κατευθύνσεις για κάθε τι που δυσκολεύει και αφορά τις ζωές μας.

Ερ: Αφού σας ευχηθώ καλό κουράγιο για την εκ νέου ανάληψη των καθηκόντων σας στην προεδρία του Εργατικού Κέντρου και του Σωματείου σας, σας ζητώ να κάνετε τον επίλογο της κουβέντας μας.

Ι.Λ.: Ευχαριστώ για τις ευχές σας, τις χρειαζόμαστε. Η συλλογική δράση έχει αυτό το θετικό, να δίνει κουράγιο και ώθηση  Αντλείς δύναμη  από τους συναδέλφους με  τις ίδιες αγωνίες και όνειρα που  μοιραζόμαστε, τις μικρές και μεγάλες μάχες για να αντιπαλέψουμε τις δυσκολίες. Σε αυτόν τον όμορφο δρόμο της ζωής, καλώ  τους εργαζόμενους, τους συναδέλφους μου, που διστάζουν να κάνουν το βήμα, να έρθουν στο σωματείο να παλέψουμε μαζί  για  τη ζωή που μας αξίζει:

«Αν μείνουνε τα πράγματα όπως είναι, είμαστε χαμένοι» Μπέρτολ Μπρεχτ.

ΠΗΓΗ: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΤΑΘΜΟΣ