Η ΤΟΠΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ: Οι 6 Δημοτικές Κοινότητες του Δήμου Κω έχουν ιστορία 10 ετών. Η αίσθηση που δημιούργησαν στις τοπικές κοινωνίες είναι ότι είναι υποβαθμισμένα πολιτικά όργανα εξαρτώμενα πλήρως από το κέντρο του Δημου, που είναι ο Δήμαρχος πρωταρχικά και οι αντιδήμαρχοι και οι πρόεδροι οργανισμών και επιχειρήσεων δευτερευόντως. Τίποτα δεν μπορεί να γίνει στις κοινότητες χωρίς την πρωτοβουλία των από πάνω. Οι πρόεδροι και τα τοπικά συμβούλια έχουν ρόλο έκφρασης γνώμης και μόνον! Οι ‘’Καλλικράτης-Κλεισθένης’’ δίνουν το δικαίωμα οικονομικής αποκέντρωσης και αυτονομίας δράσεων στις κοινότητες μετά από απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου. Οι διατελέσαντες Δήμαρχοι προτίμησαν το μονοπώλιο της διαχείρισης. Ο κ. Κυρίτσης έδωσε το δικαίωμα στους προέδρους των κοινοτήτων να υπογράφουν κάποια ανώδυνα έγγραφα. Οι κκ Καΐσερλης και Νικηταράς δεν νοιαστήκαν για αποκέντρωση, αν και στα λόγια ήταν υπέρ… ‘’της άμεσης δημοκρατίας’’! Ο νόμος Σκουρλέτη-ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε μέσω του εκλογικού συστήματος μόνον να ενισχύσει την πολιτική παρουσία των κοινοτήτων. Το τελικό αποτέλεσμα ‘’Καλλικράτης-Κλεισθένης’’ είναι η υποβάθμιση του ρόλου και της λειτουργίας των δημευτικών κοινοτήτων, γεγονός που καταγράφεται από τα ψηφοδέλτια των εκλογών τους! Είναι - ήταν λίγο ‘’…παιδική χαρά’’ αποτελούμενα από νέα άτομα χωρίς πείρα και πολιτική συγκρότηση με του ‘’ιστάμενους’’ των κοινοτήτων να απέχουν. Οι όντως μεγάλες και φιλότιμες προσπάθειες των εκάστοτε πρόεδρων δεν μπόρεσαν να βελτιώσουν την λειτουργία και εικόνα των τοπικών κοινοτήτων αφού ούτε ως προθάλαμος ανανέωσης των δημοτικών συμβουλίων έδρασαν! Το ποιο σημαντικό πρόβλημα-αποτέλεσμα της υποβαθμισμένης παρουσίας τους είναι η απομάκρυνση των δημοτών από το τοπικό συμβούλιο και από την τοπική πολιτική! Υπαρχει η αίσθηση στα χωριά μας της εγκατάλειψης από το κέντρο, της αδιαφορίας, του καπελώματος και της πολιτικής αποικιοποίησης τους. Οι διατελέσαντες Δήμαρχοι αντί να δουν το πρόβλημα και να μεθοδεύσουν την αποκέντρωση, προωθώντας την αυτενέργεια μέσα από την οικονομική και διοικητική αυτοτέλεια των κοινοτήτων, ακολούθησαν την λογική του πολιτικού παράγοντα που ελέγχει τις τοπικές κοινωνίες μέσω του έλεγχου και της υποβάθμισης της πολιτικής τους έκφρασης που είναι το τοπικά συμβούλια.

ΤΩΡΑ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ; Στις 4 Μαρτίου 2021 τέθηκε σε δημόσια ηλεκτρονική διαβούλευση η νομοθετική πρωτοβουλία του υπέρ-δεξιού υπουργού Εσωτερικών, το σχέδιο νόμου «Εκλογή Δημοτικών και Περιφερειακών Αρχών» που μεταξύ άλλων συντηρητικών επιλογών :

 Καταργεί το σύστημα της απλής αναλογικής στις εκλογικές των ΟΤΑ.

 Επιμηκύνει τις δημοτικές και περιφερειακές περιόδους από τα 4 στα 5 έτη

 Μειώνει δραστικά τον αριθμός των εδρών των Κοινοτικών Συμβουλίων

 Η εκλογή των μελών του Κοινοτικού Συμβουλίου θα γίνεται κατά δημοτικούς συνδυασμούς καταργώντας την ξεχωριστή κάλπη (αυτό είναι κι αν είναι δημοκρατική υποβάθμιση των τοπικών κοινωνιών!)

 Στις Δημοτικές Κοινότητες με πληθυσμό μεγαλύτερο ή ίσο των τριακοσίων ενός (301) κατοίκων, ο συνδυασμός του επιτυχόντος δημάρχου λαμβάνει τα τρία πέμπτα (3/5) του συνόλου των εδρών των συμβούλων (όπως προ το 2019, μας λένε δηλαδή ότι η μη παραγωγή δημοτικού έργου στην Κέφαλο είναι αποτέλεσμα του ότι εκεί ο πρόεδρος και η πλειοψηφία του συμβούλιου είναι του Κυρίτση!) Οι προτεινόμενες νομοθετικές αλλαγές, συνιστούν υποβάθμιση της τοπικής δημοκρατίας και αφαιρούν την δυνατότητα των πολιτών να σκέφτονται, να σχεδιάζουν, και εν τέλει να δρουν με βάση το τοπικό αισθητήριο και την τοπική τους συνείδηση!

ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ; Έναντι των προτεινόμενων νομοθετικών αλλαγών, οι τοπικές κοινωνίες αντιδρούν. Ήδη 1.200 Κοινότητες έχουν συγκροτήσει ‘’Πανελλαδικό Δίκτυο Υποστήριξης Κοινοτήτων’’ και δηλώνουν ότι αποκρούουν τις Βοριδικές αλλαγές και αξιώνουν πρόσθετες αρμοδιότητες-πόρους και ένα σαφές και θεσμικό πλαίσιο για την δημοκρατική λειτουργία μίας πολύ-επίπεδης τοπικής διακυβέρνησης σύμφωνα με το Πρόσθετο Πρωτόκολλο του Ευρωπαϊκού Χάρτη Τοπικής Αυτονομίας που πρέπει να ενσωματωθεί στο Σύνταγμα και την Ελληνική νομοθεσία. Έναντι της κυβερνητικής πολιτικής, που έχει επιλέξει να καταργήσει ή να αποδυναμώσει συμμετοχικούς θεσμούς, ένα νέο ακηδεμόνευτο κίνημα γεννιέται, στο οποίο οι τοπικές μας κοινότητες του νησιού μας καλά θα κάνουν να ενσωματωθούν και να διεκδικήσουν, Αλλιώς και οι ίδιοι είναι μέρος του προβλήματος του καπελώματος και της υποβάθμισης των κοινωνιών τους.

 

Ν. Μυλωνάς