ΟΜΙΛΙΑ ΑΠΕΡΓΙΑΣ 16 ΙΟΥΝΗ 2021

 

Χαιρετίζουμε όσους θαρραλέα βγήκαν στο δρόμο του αγώνα απεργώντας και σήμερα στις 16 του Ιούνη! Κλιμακώνοντας τον αγώνα. Δείχνοντας με αποφασιστικότητα πως δεν είμαστε διατεθειμένοι να ζήσουμε ως σύγχρονοι σκλάβοι! Στέλνουμε ξεκάθαρα μήνυμα στην κυβέρνηση και στους επιχειρηματικούς ομίλους. Να αποσυρθεί τώρα το τερατούργημα! Ήμαστε μπροστά σε ένα εργασιακό μεσαίωνα που θα διαμορφώσει τις ανατροπές του αιώνα! Το αποκρουστικό του πρόσωπο δεν κρύβεται, δεν μακιγιάρεται! Όσα ψέματα κι αν πει η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της! Που με αγωνιώδη τρόπο μας τα παρουσιάζουν όλες αυτές τις ημέρες! Δεν πείθουν! Τα επιχειρήματα τους είναι προκλητικά, είναι απαράδεκτα, είναι γελοία. Κι επειδή τα ψέματα τους δεν περνάνε στην συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων έρχεται ο κοινωνικός αυτοματισμός.. Η προσπάθεια της κυβέρνησης να βρωμίσει τους λαϊκούς αγώνες με προβοκάτσιες, έφθασε στο σημείο χθες με την υπουργό παιδείας Κεραμέως να καταθέτει αγωγή κατά της απεργίας, δήθεν για να προστατέψει τους μαθητές των πανελληνίων εξετάσεων, όταν η ίδια η κυβέρνηση είναι αυτή που εδώ και ένα χρόνο ταλαιπωρεί τους μαθητές με την τηλεκπαίδευση, τις μάσκες - αερόστατα, τάξεις κλουβιά, τμήματα με 27 μαθητές, κενά σε καθηγητές, τα τάμπλετ που δεν έφθασαν ποτέ. Προσπαθούν να στρέψουν το βλέμμα αλλού, να μας βάλουν τον έναν απέναντι στον άλλο, παίζουν με το άγχος των γονιών, των μαθητών που αυτή την περίοδο βρίσκονται σε εξετάσεις. Βάζουν τον μαθητή απέναντι από τον δάσκαλό του, τον γονιό απέναντι από τον καθηγητή και η κυβέρνηση παίζει το παιχνίδι της ανενόχλητη χτυπώντας τα δικαιώματα όλων. Η προσπάθεια συκοφάντησης έπεσε στο κενό. Οι καθηγητές απάντησαν, ξέρουν και να περιφρουρούν τον αγώνα τους και να προστατεύουν τα παιδιά τους. Άλλωστε για αυτά αγωνίζονται, για να μπορούν να ζήσουν αύριο μια ζωή με δικαιώματα και όχι μια ζωή για τα κέρδη των αφεντικών.

 

Συνάδελφοι,

Και τι δεν έχουμε ακούσει αυτές τις μέρες;; Για το καλά που θα φέρει το νομοσχέδιο. Οι ευρωπαϊκές πρακτικές και μάλιστα οι βέλτιστες έρχονται στην χώρα μας ως πρόοδο, εκσυγχρονισμό και με φιλεργατικό πρόσημο. Η διευθέτηση του χρόνου εργασίας με ατομική συμφωνία απογειώθηκε από την κυβέρνηση, ακούσαμε για το μάζεμα της ελιάς, τους φοιτητές που θέλουν μέρες έξτρα για τις διακοπές τους, την μάνα που θα βλέπει το παιδί της εκ περιτροπής. Έφτασαν σε σημείο να επιχειρηματολογούν πως ο άρρωστος θα επιλέγει 10ωρη εργασία, θα μαζεύει τα ρεπό του για να μπορεί να ξεκουράζεται. Αλήθεια τώρα;; Και οι αναρρωτικές;; Γιατί υπάρχουν;; Μήπως ετοιμάζονται να τις καταργήσουν κι αυτές;;; Έχουν χάσει τα αυγά με τα πασχάλια! Βλέπουν ότι δεν πείθουν και για το λόγο αυτό η κυβέρνηση επιστρατεύει επιχειρήματα απελπισίας και επιχειρεί να επικεντρώσει τη συζήτηση σε δήθεν θετικά στοιχεία του νομοσχεδίου για να κρύψει το συνολικό αντιδραστικό χαρακτήρα του. Δεν πρόκειται για θετικά άρθρα, υποκρύπτουν νέες αντεργατικές ρυθμίσεις. Για να τα δούμε συνάδελφοι, Ψηφιακή κάρτα: Ο στόχος της ψηφιακής κάρτας, δεν είναι η αντιμετώπιση της μαύρης εργασίας, όπως διατείνεται η κυβέρνηση, αλλά η καταγραφή του ενεργού και ανενεργού χρόνου εργασίας, ώστε να προσαρμόζεται ανάλογα και ο μισθός του εργαζόμενου και να μην περιλαμβάνεται σε αυτόν η ώρα του διαλείμματος κ.ά. ΒΕΠ. Για το δικαίωμα στην αποσύνδεση στην τηλεργασία: η κυβέρνηση το εμφανίζει ως «δικαίωμα» ενώ είναι απολύτως αυτονόητο ο εργαζόμενος να κλείνει τον υπολογιστή του όταν τελειώσει το ωράριό του. Η κυβέρνηση με το να βαφτίζει «δικαίωμα» το αυτονόητο ουσιαστικά απαλλάσσει τον εργοδότη από οποιαδήποτε συνέπεια όταν παραβιάζει το ωράριο και του δίνει τη δυνατότητα να ρίχνει την ευθύνη στον εργαζόμενο που δεν άσκησε το «δικαίωμά του». ΒΕΠ. Για την άδεια πατρότητας, η κυβέρνηση πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες την άδεια των 14 ημερών προς τον πατέρα, όταν του αυξάνει το ωράριο εργασίας σε 10 ώρες, ελαστικοποιεί την ελαστική μορφή απασχόλησης και καταργεί την κυριακάτικη αργία. ΒΕΠ. Τα εργασιακά είναι το ένα πόδι του νομοσχεδίου το άλλο είναι το χτύπημα στην συνδικαλιστική δράση. Ο στόχος τους είναι ξεκάθαρος! Θέλουν τον εργαζόμενο απομονωμένο, χωρίς σύμβαση, χωρίς ωράριο, χωρίς δικαιώματα, χωρίς σωματείο, να κάθεται στο τραπέζι με το αφεντικό και να συζητούν ανενόχλητοι πως θα τον ξεζουμίζει περισσότερο. Ο καθένας μόνος του, μακριά από τους αγώνες, να μην μιλάει, να μην αντιδράει, να μην παλεύει. Έχουμε σήμερα την εμπειρία να δούμε ότι όλο αυτόν τον καιρό δεν βοήθησε και δεν έλυσαν τα προβλήματά μας η απομόνωση, η μη συμμετοχή, η λογική του τίποτα δεν γίνεται, ότι οι απεργίες έχουν φάει τα ψωμιά τους. Όλα αυτά που καλλιεργήθηκαν από κυβέρνηση, αστικά κόμματα, συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Η συμμετοχή στο σωματείο είναι αυτό που θα φέρει την δυνατότητα στους εργαζόμενους να αντιδράσουν, με πλαίσιο που να απαντάει στο σήμερα και στις σύγχρονες ανάγκες μας. Για αυτό και όλη αυτή η λυσσαλέα επίθεση στα συνδικάτα. Γιατί συνάδελφοι όταν οι εργαζόμενοι βρεθούν και συζητούν βγαίνουν και συμπεράσματα, παίρνονται συλλογικές αποφάσεις, δρούν όλοι μαζί. Κι αυτό φοβούνται τα αφεντικά.

Αυτήν την προοπτική φοβούνται κυβέρνηση και μεγάλη εργοδοσία.. και πρέπει να αναρωτηθούμε ότι αν δεν είναι αυτό που φοβούνται τότε, Γιατί συνάδελφοι η κυβέρνηση με τις εντολές της μεγάλης εργοδοσίας περνάει νόμο που καταργεί στην ουσία την συνδικαλιστική δράση; Γιατί αφού δεν γίνεται τίποτα συκοφαντούν και βγάζουν φλύκταινες όταν ακούνε για σωματεία και αγώνες; Γιατί με την προκήρυξη μιας απεργίας την επόμενη κιόλας στιγμή τρέχουν τα μεγάλα αφεντικά και καταθέτουν ασφαλιστικά μέτρα για να κηρυχτεί παράνομη; Γιατί στους χώρους δουλειάς όταν ακούνε σωματείο οι διευθυντές και οι εργοδότες αρχίζουν τους εκβιασμούς και τις συμβουλές προς τους εργαζόμενους στου στυλ μην συμμετέχετε, μην ανακατεύστε σε αυτά;; Η απάντηση είναι μία φοβούνται, τρέμουν την συλλογική οργάνωση και δράση, θέλουν τον εργαζόμενο απομονωμένο, φοβισμένο να αποδέχεται τον μεσαίωνα χωρίς αντίδραση.

Συναδέλφισσες, σοι Οι αντεργατικές ρυθμίσεις του νομοσχεδίου είναι προαπαιτούμενα για την ανάπτυξη με κριτήριο τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων. Η μείωση του εργατικού κόστους, η παραπέρα ευελιξία στην εργασία είναι βασική απαίτησή τους. Όλα αυτά αναφέρονται με «το νι και με το σίγμα» στο Σχέδιο Πισσαρίδη, στο Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης. Γι’ αυτό όσοι κάνουν κριτική στο νομοσχέδιο λέγοντας πως συμφωνούν με τους στόχους της καπιταλιστικής ανάπτυξης όμως λένε πως το πρόβλημα είναι πως το νομοσχέδιο δεν εξασφαλίζει ανάπτυξη κι ευημερία για τους εργαζόμενους λένε συνειδητά ψέματα, αποκρύπτοντας την αλήθεια.

Αυτό κάνουν κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ αλλά και πλειοψηφίες όπως στην ΓΣΕΕ ενώ γνωρίζουν πως δεν γίνεται και η εκμετάλλευση των εργαζομένων να μεγαλώνει και η ζωή τους να βελτιώνεται. Κάνουν λοιπόν πως δεν ξέρουν, σκορπώντας συγχύσεις και επιδιώκουν να σύρουν τους εργαζόμενους πίσω από τους στόχους των επιχειρηματικών ομίλων! Τώρα πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Να μην επιτρέψουμε στην Κυβέρνηση να μας πάει 100 χρόνια πίσω. Την στιγμή που βιομήχανοι, μεγαλέμποροι και τραπεζίτες αυξάνουν τα κέρδη τους μέρα με την μέρα, θέλουν εμείς να βυθιστούμε σε ακόμη μεγαλύτερη φτώχεια. Να δουλεύουμε περισσότερο και να πληρωνόμαστε λιγότερο! Υψώνουμε την φωνή μας, το ανάστημά μας δείχνοντας πως δεν ήμαστε διατεθειμένοι να χαρίσουμε την ζωή μας, το μέλλον των παιδιών μας στους εκμεταλλευτές μας. Έχουμε υποχρέωση αυτό που μας κληροδότησαν οι γονείς μας, το 8ωρο και τα δικαιώματα, να το παραδώσουμε εμείς στα παιδιά μας. Εκπροσωπούμε το δίκιο των πολλών, της εργατικής τάξης. Εμείς παράγουμε τα κέρδη τους, εμείς είμαστε αυτοί που οικοδομούμε το μέλλον, εμείς είμαστε που τραβάμε την κοινωνία μπροστά. Δε θα αφήσουμε να γυρίσουν πίσω το ρολόι της Ιστορίας! Οι εργαζόμενοι έχουν νοιώσει στο πετσί τους πάρα πολλά όλα τα προηγούμενα χρόνια. Την μείωση των μισθών, του εισοδήματος, των δικαιωμάτων. Είναι επικίνδυνη αυταπάτη εάν νομίσει κάποιος πως και πάλι μπορεί να προσαρμόσει την ζωή του στο εργασιακό μεσαίωνα με μια νέα μείωση των απαιτήσεων . Σήμερα απέναντι σε ένα τέτοιο χτύπημα δεν υπάρχει περιθώριο για κανέναν να δείξει την παραμικρή ανοχή. Κανένας συμβιβασμός με την βαρβαρότητα που φέρνουν! Το σκύψιμο του κεφαλιού, η μείωση των απαιτήσεων και η σιωπηρή παράδοση των δικαιωμάτων δεν οδήγησε πουθενά. Κανένας συμβιβασμός δεν γλίτωσε κανέναν εργαζόμενο από τα χειρότερα . Όποιος είπε φτάνει που δουλεύω, η κατάληξη είναι να ζω

μονάχα για να δουλεύω. Δεν μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια και να εκβιάσουμε την φαντασία μας για να αποδεχθούμε ως εκσυγχρονισμό, ως κάτι το μοντέρνο τα όσα φέρνει το αντεργατικό έκτρωμα της κυβέρνησης. Καμιά πλευρά της ζωής του εργαζόμενου δεν μένει ανεπηρέαστη, δεν γλιτώνει από την διάλυση όλων των κατακτήσεων που ξεχωρίζουν τουςεργάτες από τους δούλους. Κανένας εργαζόμενος στο ιδιωτικό ή στο δημόσιο τομέα δεν ξεφεύγει από αυτή τη λαίλαπα! Να απαιτήσουμε ξανά και ξανά : Να αποσυρθεί άμεσα το αντεργατικό έκτρωμα της κυβέρνησης. Να καταργηθεί όλη η αντεργατική νομοθεσία και διατάξεις της διευθέτησης του χρόνου εργασίας και των ελαστικών εργασιακών σχέσεων. Η μάχη σήμερα είναι η καλύτερη προετοιμασία για αύριο. Τίποτα δεν είναι τελειωμένο. Κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος! Όλα εξαρτώνται από τη μαζική αποφασισμένη δράση των εργαζομένων που ξέρουν τι θέλουν. Δυνατός εργάτης είναι ο οργανωμένος εργάτης. Ο ανοργάνωτος ξεμοναχιασμένος εργαζόμενος είναι το εύκολο θύμα της εκμετάλλευσης. Αυτό το βλέπουμε ζωντανά μπροστά μας. Σε κλάδους και χώρους δουλειάς που δεν υπάρχουν ταξικά συνδικάτα βασιλεύει η αυθαιρεσία του αφεντικού. Ο δρόμος υπεράσπισης της ζωής μας είναι η οργάνωση, στα συνδικάτα και τους φοιτητικούς συλλόγους για τη νεολαία, για τους νέους της μαθητείας και της κατάρτισης. Και πρέπει μέσα στη μάχη για να μην περάσει το νομοσχέδιο να βάλουμε τις βάσεις αυτό το μεγάλο πρόβλημα να διορθωθεί. Όλοι στο πόδι! Όλοι στην μάχη! Σήμερα και αύριο στους χώρους δουλειάς! Να μην περάσει το αντεργατικό έκτρωμα της κυβέρνησης! Το νομοσχέδιο να μείνει στα χαρτιά. Είναι στο χέρι μας!