«Νομίζω ότι εκτός από την όποια βοήθεια έχει προσφέρει το Ιατρείο Πόνου αυτά τα 25 χρόνια, το πιο σημαντικό είναι ότι συνέβαλε στην κατανόηση πως ο χρόνιος πόνος δεν είναι απλώς ένα δυσάρεστο σύμπτωμα αλλά μια αυτοτελής νόσος, που σήμερα αντιμετωπίζεται σε μεγάλο βαθμό, με τα δικά της ιατρικά πρωτόκολλα και την εκπαίδευση του ασθενή στην διαχείριση του ώστε να ζει μαζί του»
«Η λειτουργία του μοναδικού Νοσοκομείου του νησιού σε βασικά τμήματα είναι μονήρης: 1 παθολόγος, 1 παιδίατρος, 1 ακτινολόγος,1 νεφρολόγος. Όταν οι αριθμοί μιλούν, δεν χρειάζονται σχόλια. Το κράτος οφείλει αυτήν την εικόνα να την αλλάξει, όχι με φτιασιδώματα αλλά με χειρουργικές τομές μόνιμης αποκατάστασης μιας χρόνιας « δυσμορφίας»
Με αφορμή την Ημέρα Ανοιχτών Ιατρείων Πόνου και Παρηγορικής Φροντίδας, την οποία «γιορτάζουμε» την ερχόμενη Τρίτη 9 Νοέμβρη, ο «Σ» απευθύνθηκε στην ιατρό Αναισθησιολόγο Έλλη Καρανίκα* ως υπεύθυνης του Ιατρείου Πόνου του νοσοκομείου μας (είναι το πρώτο Ιατρείο Πόνου σε όλη την νησιωτική Ελλάδα το οποίο άρχισε την λειτουργία του άτυπα το 1995, όταν επέστρεψε η κα Καρανίκα από την αντίστοιχη εκπαίδευσή της στην Αγγλία). Η κα Καρανίκα μας μιλά για την παρηγορική φροντίδα και για το τι προσφέρει στον ασθενή. Με δεδομένο, δυστυχώς, πως τόσο η Παρηγορική Φροντίδα όσο και τα Ιατρεία Πόνου στην χώρα μας δεν έχουν ενσωματωθεί στο σύστημα υγείας, παρά το ότι είναι διαχρονικό το αίτημα, η γιατρός δηλώνει πως, έχει προτείνει στις κατά καιρούς Διοικήσεις την ένταξη του Ιατρείου Πόνου σε μελλοντική αλλαγή του Οργανισμού, ώστε να μπορεί να συνεχιστεί θεσμικά η λειτουργία του και μετά την αποχώρησή της.
«Νομίζω ότι εκτός από την όποια βοήθεια έχει προσφέρει το Ιατρείο Πόνου αυτά τα 25 χρόνια, νοσηλευόμενους και εξωτερικούς ασθενείς, το πιο σημαντικό είναι κατά την γνώμη μου ότι συνέβαλε στην κατανόηση πως ο χρόνιος πόνος δεν είναι απλώς ένα δυσάρεστο σύμπτωμα αλλά μια αυτοτελής νόσος, που σήμερα αντιμετωπίζεται σε μεγάλο βαθμό, με τα δικά της ιατρικά πρωτόκολλα και την εκπαίδευση του ασθενή στην διαχείριση του ώστε να ζει μαζί του» μας λέει χαρακτηριστικά.
Παράλληλα, μας μιλά για την αποδοχή της πρότασή της να αναλάβει προσωρινά τη διαχείριση εκτέλεσης της χημειοθεραπείας των καρκινοπαθών ασθενών και την ανταπόκριση των ίδιων ασθενών οι οποίοι θα ήταν αναγκασμένοι να μετακινηθούν εκτός νησιού με όποια ταλαιπωρία συνεπάγεται αυτό. Δηλώνει ότι η κάλυψη της Παθολογικής κλινικής με μόνιμο προσωπικό, ιδιαίτερα μετά την παραίτηση του Διευθυντή της κ. Μαυροειδή, είναι άμεση και επιτακτική ανάγκη, τονίζοντας όμως πως «μακάρι να αποκτήσει σύντομα το Νοσοκομείο εξειδικευμένο Ογκολόγο, γιατί δυστυχώς ο καρκίνος καλπάζει και η εξειδίκευση της επιστημονικής γνώσης στην συνολική διαχείρισή του, υπερβαίνει τις δυνατότητες ενός γενικού Παθολόγου».
Σχετικά με τα σχόλια που γράφονται ή ακούγονται για τη λειτουργία του Νοσοκομείου, εκτιμά πως, δεν βοηθά στην βελτίωση των υπηρεσιών του η συνεχής πολεμική εναντίον του.
«Η χειρότερη επίδραση είναι όταν ανακατεύεται η μικροπολιτική στην ανάδειξη προτεραιοτήτων στο χώρο μας» δηλώνει χαρακτηριστικά.
Όσο για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται το Νοσοκομείο, αφού χαρακτηρίζει βαρέως πάσχοντα «ασθενή» το ΕΣΥ, καταλήγει λέγοντας: «Όταν οι αριθμοί μιλούν, δεν χρειάζονται σχόλια. Το κράτος οφείλει αυτήν την εικόνα να την αλλάξει, όχι με φτιασιδώματα αλλά με χειρουργικές τομές μόνιμης αποκατάστασης μιας χρόνιας “δυσμορφίας”».
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Ερ: Κυρία Καρανίκα, η ερχόμενη Τρίτη, 9 Νοεμβρίου 2021, είναι Hμέρα Ανοιχτών Ιατρείων Πόνου & Παρηγορικής Φροντίδας. Πείτε μου, τι σημαίνει αυτό
Ε.Κ.: Η Ημέρα των Ανοιχτών Ιατρείων Πόνου στην χώρα μας, γιορτάζεται για 5η συνεχή χρονιά προκειμένου να υπογραμμιστεί το μήνυμα της Παγκόσμιας Ημέρας Ξενώνων και Παρηγορικής Φροντίδας για την αναγκαιότητα λειτουργίας τους και συμμετοχή τους στην δημόσια υγεία. Το Ιατρείο Πόνου του Νοσοκομείου μας μετέχει στην εκδήλωση για ενημέρωση και ευαισθητοποίηση της τοπικής κοινωνίας
Ερ: Tι είναι ακριβώς η «παρηγορική φροντίδα»;
Ε.Κ.: Παρηγορική Φροντίδα είναι η ενεργητική ολιστική φροντίδα ατόμων όλων των ηλικιών που υποφέρουν από σοβαρή ασθένεια και ειδικά εκείνων που βρίσκονται στο τελικό στάδιο όταν η θεραπεία είναι αναποτελεσματική και ανώφελη. Δεν στοχεύει στην επίσπευση ή στην αναβολή του θανάτου αλλά στην ποιότητα ζωής, την αντιμετώπιση οδυνηρών συμπτωμάτων της βασικής νόσου, κυρίως του πόνου, βοηθώντας τους ασθενείς να ζήσουν κατά το δυνατόν με πληρότητα μέχρι το θάνατό τους, με αναγνώριση και σεβασμό των πολιτισμικών αξιών και των πεποιθήσεων του. Μπορεί να παρέχεται από επαγγελματίες υγείας που έχουν τουλάχιστον εξάμηνη εξειδικευμένη εκπαίδευση και πιστοποίηση από αναγνωρισμένα κέντρα του εξωτερικού και της χώρας.
Ερ: Τι πρέπει η Πολιτεία να κάνει για την παροχή υπηρεσιών Παρηγορικής Φροντίδας;
Ε.Κ.: Για την ενσωμάτωση της Παρηγορικής Φροντίδας στο σύστημα υγείας, η Πολιτεία οφείλει να την συμπεριλάβει στον κρατικό προϋπολογισμό για την υγεία ώστε να διασφαλιστεί η πρόσβαση σε βασικά φάρμακα και τεχνολογίες ανακούφισης του πόνου, ενσωματώνοντάς την στο ασφαλιστικό σύστημα και καθιστώντας την μέρος όλων των υπηρεσιών υγείας προς τις ευάλωτες ομάδες, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών και των ηλικιωμένων. Η Παρηγορική Φροντίδα για να είναι επιτελεί αποτελεσματικά τους στόχους της, οφείλει να αποτελέσει δομικό στοιχείο της συνεχιζόμενης ιατρικής μετεκπαίδευσης. Το ίδιο ισχύει για τους ελάχιστους Ξενώνες Φιλοξενίας Ασθενών τελικού σταδίου, που ιδρύθηκαν (Αθήνα-Θεσ/νίκη) και λειτουργούν από χορηγίες.
Ερ: Σε προηγούμενη συνέντευξη, πριν μερικά χρόνια, μου είχατε πει ότι, τόσο η Παρηγορική Φροντίδα όσο και τα Ιατρεία Πόνου στην χώρα μας δεν έχουν ενσωματωθεί στο σύστημα υγείας. Ακόμα ισχύει αυτό; Και εάν ναι, τι σημαίνει για τον πάσχοντα;
Ε.Κ.: Παρότι η ένταξη στο ΕΣΥ των Ιατρείων Πόνου και των Ξενώνων Φιλοξενίας είναι ένα διαχρονικό αίτημα των αρμόδιων Επιστημονικών Εταιρειών προς την Πολιτεία, όχι μόνο δεν έχουν ενσωματωθεί αλλά ούτε στις αλλαγές των Οργανισμών των Νοσοκομείων δεν έχουν ενταχθεί. Επειδή η λειτουργία τους είναι εθελοντική, βασικά από Αναισθησιολόγους, αν για οποιοδήποτε λόγο οι Υπεύθυνοι λειτουργίας των παραιτηθούν, συνταξιοδοτηθούν ή σταματήσουν την συγκεκριμένη προσφορά, σταματά και η σταθερή λειτουργία τους. Δεν προβλέπεται προκήρυξη οργανικών θέσεων Προσωπικού βάσει των θεσπισμένων προϋποθέσεων. Αυτό σημαίνει ότι ο ασθενής, που δεν μπορεί να ανακουφιστεί από τα συνηθισμένα παυσίπονα που δίνει ο θεράποντας γιατρός του, θα περιφέρεται από γιατρό σε γιατρό, διαφόρων ειδικοτήτων για να ανακουφιστεί ή σε ιδιωτικά Ιατρεία Πόνου των μεγάλων πόλεων, με οικονομική επιβάρυνση και ψυχική ταλαιπωρία, δική του και της οικογενείας του. Όσο αφορά το Ιατρείο Πόνου του νοσοκομείου μας έχω προτείνει στις κατά καιρούς Διοικήσεις την ένταξή του σε μελλοντική αλλαγή του Οργανισμού, ώστε να μπορεί να συνεχιστεί θεσμικά η λειτουργία του και μετά την αποχώρησή μου.
Ερ: Αληθεύει ότι, η αντιμετώπιση του χρόνιου πόνου, εκτός απ΄ το ότι ανακουφίζει τον ασθενή, επηρεάζει θετικά και την ίδια την νόσο;
Ε.Κ.: Ναι, έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι η αντιμετώπιση του πόνου αναστέλλει την εξέλιξη πολύπλοκων βιοχημικών, ανοσολογικών, νευρο-ορμονικών διεργασιών στον οργανισμό με προφανή θετική επίπτωση στην εξέλιξη της νόσου. Ιδιαίτερα στον καρκίνο, ένα προσφιλές θέμα στην επιστημονική βιβλιογραφία τα τελευταία χρόνια αφορά την έρευνα για το αν η θεραπεία του καρκίνου συμβάλει στην θεραπεία του καρκινικού πόνου ή αν η θεραπεία του καρκινικού πόνου συμβάλει στην θεραπεία του καρκίνου!
Ερ: Πείτε μας για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων των ασθενών και ειδικά για το δικαίωμά τους να «βιώνουν» τη νόσο με αξιοπρέπεια;
Ε.Κ.: Η Χάρτα Δικαιωμάτων των Ασθενών, συντάχθηκε το 2002 κατόπιν πρωτοβουλίας του Δικτύου Ενεργών Πολιτών (Active Citizenship Network- ACN) μαζί με άλλες 12 Ευρωπαϊκές Οργανώσεις. Αποτελεί ένα κείμενο στο οποίο διακηρύσσονται δεκατέσσερα (14) δικαιώματα, που στοχεύουν στο να εγγυηθούν "ένα υψηλό επίπεδο προστασίας της ανθρώπινης υγείας" (άρθρο 35 της Χάρτας Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης) και να εξασφαλίσουν την υψηλή ποιότητα υπηρεσιών που παρέχονται από τους εθνικούς φορείς υγείας στην Ευρώπη. Αποτελούν τη βάση των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου τα οποία θα πρέπει να αναγνωρίζονται και να είναι σεβαστά σε κάθε χώρα. Συνιστούν μέρος του Ευρωπαϊκού Δικαίου και αφορούν όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως φύλου, φυλής, θρησκείας ή πεποιθήσεων, γενετήσιου προσανατολισμού, κοινωνικής προέλευσης κλπ. Ειδικά το Δικαίωμα στην Αντιμετώπιση του Πόνου έχει αναγνωριστεί και από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας ως το βασικότερο ανθρώπινο δικαίωμα, που παρέχει όχι μόνο ανακούφιση του πάσχοντα ασθενή αλλά και την αξιοπρέπειά του ως Πρόσωπο.
Ερ: Ποια η μέχρι σήμερα πορεία του Ιατρείου Πόνου του νοσοκομείου μας
Ε.Κ.: Το Ιατρείο Πόνου του Νοσοκομείου μας είναι το πρώτο Ιατρείο Πόνου σε όλη την νησιωτική Ελλάδα που άρχισε την λειτουργία του άτυπα το 1995, όταν επέστρεψα από την αντίστοιχη εκπαίδευση στην Αγγλία. Από το 2005 λειτουργεί με τις τυπικές, βασικές προϋποθέσεις που έχουν ορίσει τα αρμόδια Επιστημονικά Όργανα: Η Ελληνική Εταιρεία Αλγολογίας και η Ελληνική Εταιρεία Θεραπείας Πόνου και Παρηγορικής Φροντίδας Ασθενών και Συγγενών, των οποίων είμαι ιδρυτικό μέλος. Λειτουργεί σε εθελοντική βάση από την γράφουσα, και με διαθεσιμότητα καθημερινής τηλεφωνικής επικοινωνίας. Χρήσιμη είναι πάντα η συμβουλευτική συνδρομή συναδέλφων άλλων ειδικοτήτων, όταν χρειάζεται. Πολλές φορές έχει χρειαστεί η κατ΄ οίκον παρακολούθηση κάποιων ασθενών που έχουν δυσκολία μετακίνησης. Η συναισθηματική δε σύνδεση που επέρχεται με ορισμένους χρόνιους ασθενείς και τους οικείους τους, σε μια μακρά πορεία της νόσου, είναι ένα απερίγραπτο συναίσθημα πληρότητας, που υπερβαίνει την ικανοποίηση του εκπληρωμένου καθήκοντος. Νομίζω ότι εκτός από την όποια βοήθεια έχει προσφέρει το Ιατρείο Πόνου αυτά τα 25 χρόνια, νοσηλευόμενους και εξωτερικούς ασθενείς, το πιο σημαντικό είναι κατά την γνώμη μου ότι συνέβαλε στην κατανόηση πως ο χρόνιος πόνος δεν είναι απλώς ένα δυσάρεστο σύμπτωμα αλλά μια αυτοτελής νόσος, που σήμερα αντιμετωπίζεται σε μεγάλο βαθμό, με τα δικά της ιατρικά πρωτόκολλα και την εκπαίδευση του ασθενή στην διαχείριση του ώστε να ζει μαζί του.
Ερ: Το επόμενο ερώτημα συνδέεται άμεσα με όλα τα παραπάνω και με την δική σας ιδιότητα ως υπεύθυνης του Ιατρείου Πόνου. Πρότασή σας προς την διοίκηση του νοσοκομείου μας, την οποία αποδέχθηκε, ήταν λόγω της πολύχρονης εμπειρία σας και με δεδομένη την ανεπαρκή στελέχωση της Παθολογικής κλινικής, να αναλάβετε τη διαχείριση εκτέλεσης της χημειοθεραπείας των καρκινοπαθών ασθενών που αδυνατούν να μεταβούν σε εξειδικευμένο κέντρο εκτός Κω.
Ε.Κ.: Έχει ήδη έχει δημοσιοποιηθεί η πρόταση μου προς την Διοίκηση του Νοσοκομείου , από τα μέσα Σεπτέμβρη, ότι προτίθεμαι να αναλάβω προσωρινά την διαχείριση εκτέλεσης της χημειοθεραπείας των καρκινοπαθών ασθενών που αδυνατούν να μεταβούν σε εξειδικευμένο κέντρο εκτός Κω, προκειμένου να δοθεί ο απαραίτητος χρόνος στην Υπηρεσία για τις ενέργειες της για μόνιμη λύση. «Τοις ένδον ρήμασι πειθόμενοι...», όπως έλεγε ο ποιητής. Είναι απαραίτητη η καλή συνεργασία και η σταθερή επικοινωνία με τον θεράποντα γιατρό-ογκολόγο του ασθενή, ο οποίος έχει την ευθύνη του χημειοθεραπευτικού σχήματος που συστήνει καθώς και της αξιολόγησης του θεραπευτικού αποτελέσματος. Αναγνωρίζω τι σημαίνει η συγκεκριμένη ανάληψη ευθύνης και δεν φιλοδοξώ να υποκαταστήσω έναν... Ογκολόγο! Όμως η αναγκαιότητα της χημειοθεραπείας στους καρκινοπαθείς είναι επιτακτική και επιβάλλει λύση άμεσα εφαρμόσιμη, παρότι όχι βέλτιστη. Ενημέρωσα έγκαιρα την Ελληνική Αντικαρκινική Εταιρεία, την Ένωση Ογκολόγων Παθολόγων και ζήτησα την θέση της Νομικής Υπηρεσίας της 2ης ΔΥΠΕ. Δεν υπήρξε κάποια ένσταση ή αρνητική απάντηση.
Ερ: Ποια η ανταπόκριση των ασθενών σε αυτή την πρότασή σας;
Ε.Κ.: Η ανταπόκριση των ασθενών, είναι φυσικό να είναι θετική, αφού μπορεί να αποφευχθεί η μετακίνησή τους εκτός νησιού, που συνεπάγεται ταλαιπωρία των ίδιων και των δικών τους , πέρα από τα έξοδα, τον φόβο κορονοϊού κλπ. Ήδη σε αυτό το σύντομο διάστημα έχουν αρχίσει την θεραπεία τους αρκετοί ασθενείς .Δυστυχώς η νόσος είναι τόσο συχνή ώστε καθημερινά εμφανίζονται ασθενείς για να ενημερωθούν αν μπορούν να κάνουν την θεραπεία τους στο νοσοκομείο μας. Για όσους ασθενείς προτιμούν και μπορούν να μετακινηθούν εκτός Κω, για δικούς τους λόγους, συνεχίζεται κανονικά, όπως γινόταν μέχρι τώρα, η έγκριση των οδοιπορικών εξόδων για ασθενή και συνοδό. Κατά την εκτίμησή μου, η καλή επικοινωνία με τον θεράποντα Ογκολόγο, η φροντίδα από το έμπειρο νοσηλευτικό Προσωπικό της παθολογικής κλινικής, η υποστηρικτική βοήθεια της Παθολόγου, της Αιματολόγου και όσων Συναδέλφων χρειαστεί, κυρίως όμως η ενσυναίσθηση όλων των εργαζομένων του Νοσοκομείου, εγγυώνται την ασφαλή παροχή βοήθειας στους ασθενείς μας.
Ερ: Ισχύει το χρονικό περιθώριο του ενός μήνα που δώσατε ή θα το παρατείνετε μέχρι να έρθει τελικά ο Παθολόγος;
Ε.Κ.: Ο μήνας πέρασε ήδη προ πολλού αλλά Παθολόγος δεν ήρθε ακόμη, ούτε μόνιμος , ούτε επικουρικός , ούτε ιδιώτης με μπλοκάκι, ούτε με απόσπαση ούτε με μετακίνηση. Θα ήταν λάθος, να εκληφθεί από την Υπηρεσία ως λύση επ΄ αόριστον, η μακρόχρονη κατ΄ ανάγκη παράταση από την πλευρά μου. Όσο κι αν εξυπηρετεί η λύση αυτή (ή, ανάλογη) σε μια δύσκολη περίοδο, όπως η τωρινή, δεν παρέχει στους καρκινοπαθείς όσα δικαιούνται ως ευάλωτη ομάδα ασθενών και Πολίτες παραμεθορίου, σε ένα σύγχρονο κράτος πρόνοιας. Η κάλυψη της Παθολογικής κλινικής ,ιδιαίτερα μετά την παραίτηση του Διευθυντή της κ. Μαυροειδή, με μόνιμο Προσωπικό είναι άμεση και επιτακτική ανάγκη. Μακάρι να αποκτήσει σύντομα το Νοσοκομείο εξειδικευμένο Ογκολόγο, γιατί δυστυχώς ο καρκίνος καλπάζει και η εξειδίκευση της επιστημονικής γνώσης στην συνολική διαχείρισή του, υπερβαίνει τις δυνατότητες ενός γενικού Παθολόγου.
Ερ: Δεν μπορώ να μην σας ζητήσω την εκτίμηση σας για τα σχόλια που αφορούν κατά καιρούς το νοσοκομείο.
Ε.Κ.: Έχουν ειπωθεί και γραφτεί τόσα για το νοσοκομείο το τελευταίο διάστημα από τόσους θεσμικούς και μη παράγοντες, φορείς, κόμματα, πολιτικούς, πολίτες, ΜΜΕ, μέσα κοινωνικής δικτύωσης κλπ ώστε ένα ακόμη σύντομο σχόλιο δεν θα πρόσθετε κάτι στην ενημέρωση του κοινού και δεν θα άλλαζε την εδραιωμένη κακή εικόνα που ανατροφοδοτείται στην τοπική κοινωνία, πότε δικαίως πότε αδίκως. Αρκετές φορές έχω αρθρογραφήσει για το θέμα του Νοσοκομείου είτε ως πολίτης είτε ως θεσμικό όργανο. Νομίζω ότι δεν βοηθά στην βελτίωση των υπηρεσιών του η συνεχής πολεμική εναντίον του, ένδοθεν και έξωθεν, ιδιαίτερα όταν εμφανώς δεν είναι καλοπροαίρετη ούτε ο δημόσιος διάλογος στηρίζεται σε ακριβή πληροφόρηση. Αντίθετα, μεγαλώνει την ανασφάλεια του κόσμου. Δυο μόνο ενδεικτικά παραδείγματα σχετικά με : 1)τον τρόπο εφημερίας των γιατρών- που είναι casus belli για τον χώρο μας και καυτή πατάτα για τους ιθύνοντες και 2)την ευκαιριακή χρήση τηλεϊατρικής διάγνωσης από μεγάλο δημόσιο νοσοκομείο-μέθοδος επιλογής και σε προηγμένα υγειονομικά συστήματα- όταν εφαρμόστηκε στην άδεια του μοναδικού ακτινολόγου μας και έγινε αντικείμενο ειρωνείας και σαρκασμού (παρότι και σε ιδιωτικά κέντρα το ίδιο γίνεται, ως γνωστόν). Η χειρότερη επίδραση είναι όταν ανακατεύεται η μικροπολιτική στην ανάδειξη προτεραιοτήτων στο χώρο μας. Νομίζω ότι σε κάποια ζητήματα συχνά προαποφασίζουμε τι θέλουμε να επιλέξουμε ως αλήθεια (μας)!
Ερ :Κυρία Καρανίκα, κλείνοντας τη συνέντευξή μας, ένα σχόλιο για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται το νοσοκομείο μας.
Ε.Κ.: Παρά τις ελλείψεις, την υποστελέχωση, το ανεπαρκές Προσωπικό , τα προβλήματα συμπεριφοράς και αντιδεοντολογικών ενεργειών από επαγγελματίες υγείας , γίνονται και καλά πράγματα στο νοσοκομείο, από την κορυφή μέχρι την βάση, που δεν προβάλλονται γιατί είναι αυτονόητα ως οφειλή μιας δημόσιας δομής υγείας)-κι αυτό οφείλεται σε όλους τους εργαζόμενους αναλογικά .Η κοινωνία όμως δικαιολογημένα κρίνει βάσει των επιθυμιών, των αναγκών και των προσδοκιών της ,κάθε φορά που αναγκάζεται να προσφύγει στο δημόσιο σύστημα υγείας. Το ΕΣΥ είναι κι αυτό χρόνιος, βαρέως πάσχων «ασθενής». Προφανώς , η ιεράρχηση προτεραιοτήτων, η επαρκής κάλυψη αναγκών και η εύρυθμη λειτουργία κάθε νοσοκομείου, φέρει την σφραγίδα των εκάστοτε διοικούντων που είναι αποδέκτες της δυσφορίας του κόσμου για την όποια δυσλειτουργία ή ανεπάρκειά του. Σήμερα, ενώ οι ανάγκες σε υπηρεσίες υγείας συνεχώς αυξάνονται (τουρισμός, αύξηση μόνιμου πληθυσμού, πανδημία, εμβολιασμοί, μετανάστες κ.λπ), ενώ μεγαλόπνοα σχέδια ανακοινώνονται συνεχώς για τον τομέα υγείας από πολιτικούς κύκλους, ενώ η οργάνωση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας είναι μια καραμέλα που γλυκαίνει όσο κρατά το ευχολόγιο, η λειτουργία του μοναδικού Νοσοκομείου του νησιού σε βασικά τμήματα είναι μονήρης: 1 παθολόγος, 1 παιδίατρος, 1 ακτινολόγος,1 νεφρολόγος. Όταν οι αριθμοί μιλούν, δεν χρειάζονται σχόλια. Το κράτος οφείλει αυτήν την εικόνα να την αλλάξει, όχι με φτιασιδώματα αλλά με χειρουργικές τομές μόνιμης αποκατάστασης μιας χρόνιας « δυσμορφίας».
*Δρ Έλλη Καρανίκα, Συντονίστρια Διευθύντρια ΕΣΥ
Αναισθησιολογικού τμημ-Ιατρείου Πόνου ΓΝΚΥΚΩ
Διευθύντρια Ιατρικής Υπηρεσίας
Εκλεγμένο Μέλος του Δ.Σ., ως Εκπρόσωπος Γιατρών
ΠΗΓΗ: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΤΑΘΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
