Πολλές ακόμα παραμένουν οι ελλείψεις στο νησί μας για την ουσιαστική υποστήριξη παιδιών ΑΜΕΑ, παρά το γεγονός πως, την τελευταία 5ετία έχουν γίνει σοβαρές προσπάθειες. Υπάρχουν περιπτώσεις, οι οποίες μπορεί να είναι λίγες στην Κω, όμως, είναι ενδεικτικές του πώς αντιμετωπίζει η πολιτεία τους ανθρώπους – και στην προκειμένη περίπτωση παιδιά – με βαριά νοητική υστέρηση. Αναγκάζει τους γονείς, πέρα από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν φροντίζοντας ένα παιδί ΑΜΕΑ να ξοδεύουν χρήματα για πληρωμή ψυχολόγων, παιδοψυχιάτρων, μετακινήσεων και διαμονής σε ξενοδοχεία, προκειμένου να λάβουν το προνοιακό επίδομα.
Με λίγα λόγια, ενώ έχουν τις δυσκολίες που έχουν αυτά τα παιδιά και ό,τι συνεπάγεται αυτό για την οικογένειά τους, δεν υπάρχουν υποστηριχτικές δομές να τους στηρίξουν σοβαρά.
Για το θέμα αυτό – και όχι μόνο – συζητήσαμε με τον προϊστάμενο του ΚΕ.Δ.Α.Σ.Υ. (Κέντρο Διεπιστημονικής Αξιολόγησης, Συμβουλευτικής & Υποστήριξης) Κω Βησσαρίωνα Ζωΐδη.
«Το θέμα δεν είναι ακριβώς έτσι» μας απαντά ο κ. Ζωΐδης, εξηγώντας κατ’ αρχάς πως, όταν λέμε νοητική υστέρηση εννοούμε ότι, πρέπει να μετρήσουμε τη νοημοσύνη ενός παιδιού. Αυτό μπορεί να το κάνει οποιοσδήποτε Ψυχολόγος έχει ειδικευτεί και μπορεί να χορηγεί ψυχομετρικά εργαλεία. «Στην Κω υπάρχουν ειδικευμένοι Ψυχολόγοι τόσο στο ΚΕΔΑΣΥ όσο και ιδιώτες που χορηγούν ψυχομετρικά εργαλεία. Αυτό σημαίνει πως δεν είναι απαραίτητη η μετάβαση ενός παιδιού εκτός νησιού για να μετρηθεί η νοημοσύνη του από Παιδοψυχίατρο, μιας ειδικότητας δηλαδή, που δεν έχουμε στην Κω» σημειώνει ο κ. Ζωΐδης, προσθέτοντας πως, στο ΚΕΔΑΣΥ είχαν τέσσερα αιτήματα για να χορηγήσουν δείκτη νοημοσύνης για το ΚΕΠΑ (Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας), το οποίο, για να χορηγήσει επιδόματα αναπηρίας, ζητά αριθμητικό δείκτη νοημοσύνης.
Προχωρώντας παρακάτω, μας ενημερώνει πως, η νοητική υστέρηση έχει διαβαθμίσεις. Κατά τη βιβλιογραφία, όποιος είναι κάτω από 80 (δείκτης νοημοσύνης), θεωρείται πως είναι σε οριακό επίπεδο, ενώ όποιος είναι κάτω από 70, θεωρείται ότι έχει νοητική υστέρηση. «Το ΚΕΠΑ δεν δίνει επίδομα για ένα παιδί που έχει δείκτη 69, δηλαδή, που βρίσκεται σε ένα επίπεδο ήπιας νοητικής υστέρησης. Θέλει ο δείκτης να είναι κάτω από 40 για να χορηγήσει επίδομα. Εμείς έχουμε δει παιδιά που έχουν νοητική υστέρηση αλλά δεν είναι κάτω από 40 ο δείκτης τους» μας είπε ο κ. Ζωΐδης, σχολιάζοντας πως, «τα κριτήρια του ΚΕΠΑ είναι πολύ αυστηρά. Για παράδειγμα, τα παιδιά με νοητική υστέρηση 50, είναι δύσκολο να βγουν στην αγορά εργασίας», ωστόσο, εκτιμά πως, εάν υπήρχαν προγράμματα για να απορροφηθούν αυτά τα παιδιά, θα μπορούσαν να εργαστούν λ.χ. σε κάποιο σουπερ μάρκετ να βάζουν ψώνια σε σακούλες, θα μπορούσαν να καθαρίζουν τις παραλίες, κ.ά. «Υπάρχουν, δηλαδή, δουλειές χρήσιμες και πολύ ωραίες που θα μπορούσαν να τις κάνουν αυτά τα παιδιά και θα ζούσαν τη ζωής τους με μια αξιοπρέπεια, αλλά δεν υπάρχουν τέτοια προγράμματα» αναφέρει.
Υπάρχουν όμως και οι περιπτώσεις όχι νοητικής υστέρησης αλλά ιατρικής διαταραχής, όπως π.χ. για να διαπιστωθεί αυτισμός, διάσπαση ελλειμματικής προσοχής & υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ), όλα τα σύνδρομα - και είναι δεκάδες – ή για οτιδήποτε αισθητηριακό (κώφωση, τύφλωση, κ.ά.) απαιτείται ιατρική γνωμάτευση ή από Αναπτυξιολόγο ή από Παιδοψυχίατρο, ειδικότητες που δεν τις έχουμε στο νησί. «Γι αυτές τις περιπτώσεις γίνεται κι από εμάς παραπομπή σε κρατικό φορέα και όταν λέμε κρατικό φορέα, εννοούμε ότι πρέπει ο γονιός να κλείσει ραντεβού σε νοσοκομείο στην Αθήνα, τα οποία ραντεβού προσδιορίζονται για μετά από δύο και τρία χρόνια (!!!). Οπότε, αναγνωρίζοντας αυτή τη δυσκολία, δεχόμαστε και τη γνωμάτευση ιδιωτών και οι πιο κοντινοί ιδιώτες Παιδοψυχίατροι είναι δύο στη Ρόδο. Δυστυχώς, θέλουμε χαρτί από γιατρό που να λέει ότι είναι αυτισμός ή κάτι άλλο από αυτά που σας είπα».
Στο ερώτημα, εάν έχουμε τέτοιες περιπτώσεις στην Κω και εάν αυξάνονται με τα χρόνια, ο κ. Ζωΐδης απάντησε: «Έχουμε πάρα πολλές περιπτώσεις και αυξάνονται γιατί τώρα τα βρίσκουμε όλα. Σκεφτείτε ότι, μέχρι πριν λίγα χρόνια δεν είχαμε ούτε Ειδικό Σχολείο και τα παιδιά έμεναν στα σπίτια. Τώρα, από τεσσάρων ετών ενσωματώνονται όλα τα παιδιά στα σχολεία, και καλώς γίνεται αυτό, αλλά πρέπει να ενισχυθούν αυτές οι δομές. Δηλαδή, ένα παιδί με πολύ σοβαρά θέματα όπως για παράδειγμα, δεν έχει αναπτύξει το λόγο, τη μάθηση, έχει σοβαρές κινητικές δυσκολίες, πρέπει να πάει σχολείο. Ποιος όμως θα διαγνώσει τις δυσκολίες εδώ στη νησί μας; Και έχουμε τέτοιες περιπτώσεις…».
Ζητήσαμε από τον κ. Ζωΐδη να σχολιάσει εάν οι υφιστάμενες δομές της Κω είναι πλήρεις κι εάν αρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες μας. «Η απάντησή μου είναι ξεκάθαρη. Όχι, δεν είναι πλήρεις και δεν αρκούν. Αν με ρωτήσετε εάν είμαστε σε καλύτερη κατάσταση από ότι ήμασταν πριν μερικά χρόνια, μπορώ να πω, είμαστε σε αρκετά καλύτερη κατάσταση. Την τελευταία 5ετία ιδρύθηκαν στην Κω τόσο Ειδικό Νηπιαγωγείο όσο και ΕΕΕΕΚ (Ειδικό Εργαστήριο Επαγγελματικής Εκπαίδευσης Κατάρτισης) και στελεχώθηκε πάρα πολύ καλά το Ειδικό Δημοτικό. Δηλαδή, τώρα πια έχουμε ειδικές δομές αγωγής, δηλαδή, Σ.Μ.Ε.Α.E. (Σχολικές Μονάδες Ειδικής Αγωγής Εκπαίδευσης – Ειδικά Σχολεία). Αυτό είναι μια κατάκτηση».
Ένα μεγάλο θέμα, είναι η ίδρυση Ενιαίου Ειδικού Επαγγελματικού Γυμνασίου – Λυκείου (ΕΝ.Ε.Ε.ΓΥ.Λ).
«Κάνουμε πολύ σοβαρή προσπάθεια να ιδρύσουμε και Ενιαίο Ειδικό Επαγγελματικό Γυμνάσιο – Λύκειο (ΕΝ.Ε.Ε.ΓΥ.Λ). Κατ’ αρχάς, έπρεπε να βρούμε παιδιά. Στο ΚΕΔΑΣΥ τα τελευταία χρόνια με πολύ προσπάθεια έχουμε μαζέψει 26 γνωματεύσεις, είναι πολύ μεγάλο αυτό το νούμερο (ο νόμος απαιτεί 14 παιδιά για να ιδρυθεί ένα σχολείο), όπου προτείνουμε ως κατάλληλο σχολικό πλαίσιο το ΕΝ.Ε.Ε.ΓΥ.Λ. παρότι δεν υπάρχει στο νησί μας και αυτά τα παιδιά βρίσκονται μέσα στα γυμνάσια. Αυτά τα παιδιά σέρνονται τώρα μέσα σε αυτά τα σχολεία. Ταλαιπωρούνται πρώτα τα ίδια και μετά οι καθηγητές και οι συμμαθητές τους. Υποβάλαμε αυτή την πρόταση στη Β’ Βάθμια Εκπαίδευση Δωδεκανήσου η οποία την ενέκρινε, την έστειλε στο δημοτικό συμβούλιο διότι απαιτείται η έγκρισή του, όπως και έγινε με ομόφωνη απόφασή του φέτος και τώρα βρισκόμαστε στο υπουργείο το οποίο πρέπει να κάνει ΦΕΚ ίδρυσης και το επόμενο σημαντικό βήμα είναι να δώσει λύση στη στέγασή του ο δήμος. Με δεδομένο ότι έχουμε θέμα και με το ΕΕΕΕΚ, ο δήμος πρέπει να το δει σοβαρά για να βρει μια συνολική καλή λύση γιατί δικαιούνται κι αυτά τα παιδιά να έχουν ένα σχολείο. Άρα, θέλουμε ένα νέο σχολείο, μεγάλο και κανονικό που να πληροί τις προδιαγραφές για να στεγάσει και το υπάρχον ΕΕΕΕΚ, αλλά και το υπό ίδρυση Ενιαίο Ειδικό Επαγγελματικό Γυμνάσιο – Λύκειο. Πρέπει να γίνει αυτή η πρόβλεψη από το δήμο, γιατί θα είναι το επόμενο που θα αντιμετωπίσουμε διότι, για να γίνει ένα σχολείο θέλει, ίδρυση – κτίριο – εκπαιδευτικούς».
Τέλος, στο ερώτημά μας είναι υπάρχει δομή για τη στήριξη των οικογενειών οι οποίες έχουν παιδί ΑΜΕΑ, ο κ. Ζωΐδης, απάντησε: «Αυτό που υπάρχει από κρατικές δομές είναι, το Κέντρο Κοινότητας του δήμου, η πρόνοια δηλαδή, ένας ψυχολόγος στο νοσοκομείο και το ΚΔΑΠ-ΜΕΑ. Το μεγαλύτερο έλλειμμα στο νησί μας είναι ότι, δεν υπάρχει ένα Κέντρο Ψυχικής Υγείας. Δεν θα μπορούσε στο Κέντρο Υγείας στην Αντιμάχεια να στεγαστεί ένα τέτοιο Κέντρο για να έχουν αυτές οι οικογένειες ένα αποκούμπι; Έχουμε ένα κτίριο εκεί και παλεύει μόνος του χρόνια τώρα ο γιατρός Τάσος Μεταξάς με εθελοντές».
ΠΗΓΗ: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΤΑΘΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
