Η προσφυγή στα ΜΜΕ κάθε φορά που αναδεικνύονται οι συσσωρευμένες αστοχίες της διοίκησης και η θρασύτατη εξαπόλυση αναπόδεικτων μέχρι σήμερα κατηγοριών, δηλώνει αν όχι προφανή ανεπάρκεια, τουλάχιστον αδυναμία διαχείρισης των ευθυνών και δυνατοτήτων που η τοποθέτηση σε διοικητική θέση προϋποθέτει. Είναι εμφανής από το ύφος και περιεχόμενο των δηλώσεων, η αγωνιώδης προσπάθεια να καταδειχθούν οι εργαζόμενοι σε αποκλειστικούς υπεύθυνους της σημερινής κατάστασης του νοσοκομείου. Συμφωνούμε ότι η διατήρηση της δημόσιας και δωρεάν υγείας για τους κατοίκους και επισκέπτες του νησιού αποτελεί αυτονόητα πρώτιστη προτεραιότητα, ωστόσο μετά λύπης αντιλαμβανόμαστε ότι πολλές επιλογές των τελευταίων ετών δεν υπηρετούν αυτό το σκοπό. Οι εργαζόμενοι του νοσοκομείου μας, οι ιδιώτες ιατροί αλλά και οι απλοί πολίτες, εδώ και χρόνια δίνουν καθημερινή και άνιση μάχη με τις ελλείψεις και την υποχρηματοδότηση των δομών υγείας, τόσο σε επίπεδο έμψυχου δυναμικού όσο και σε επίπεδο δομών και υλικών. Είναι επιβεβλημένο προκειμένου να προασπίσουμε το δημόσιο αγαθό της υγείας, το οποίο εμείς οι υγειονομικοί στο σύνολό μας υπηρετούμε με όσες εφεδρείες μας έχουν απομείνει, να ζητήσουμε θεσμικά την προστασία της πολιτείας και των συνδικαλιστικών μας οργάνων. Καλούμε τους λαλίστατους κατά τα άλλα διοικούντες να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να παλέψουν μαζί μας για το μέλλον της υγείας στο νησί και όχι να αναλώνονται σε κινήσεις εντυπωσιασμού που δεν προσφέρουν όσα είναι απαραίτητα για την ενίσχυση του έργου μας!
Για το ΔΣ ΙΣΚΩ η Πρόεδρος Μαρία Φρατζάκη
Για το ΔΣ ΣΝΙ ΚΩ η Πρόεδρος Κατερίνα Γαβαλά
Για το ΔΣ ΣΕ ΓΝ ΚΥ ΚΩ η Πρόεδρος Γαρυφαλλιά Καρανάσιου
Παρέμβαση της Έλλης Καρανίκα
Αγαπητή Άννα,
Στο προηγούμενο φύλλο σου, δημοσιεύτηκε συνέντευξη με “κατάθεση ψυχής” του Εκπροσώπου Τύπου -Μέλους του ΔΣ ΓΝΚΥΚΩ, σχετικά με τα προβλήματα του Νοσοκομείου και τις αιτίες τους. Η δήλωση ότι “ για την παθογένεια του νοσοκομείου, ευθύνεται μία κάστα εργαζόμενων του”, κατά την γνώμη μου, υπερβαίνει τον Ρουβίκωνα! Συνυπογραφώ στην ερώτηση σου :“Γιατί δεν λέμε επιτέλους ονόματα; Γιατί δεν πάμε στον εισαγγελέα;” (: αλήθεια, γιατί την υποβάλεις σε πρώτο αντί τρίτο πληθυντικό πρόσωπο-ίδια είναι η δυνατότητα του μέσου πολίτη με όποιον είναι σε θέση ευθύνης και λήψης απόφασης;). Η επίθεση ως άμυνα κι ο άνισος επιμερισμός ευθυνών για τα πολύπλευρα προβλήματα του Νοσοκομείου δεν αποδεικνύεται πάντα αποτελεσματική τακτική στην ανάλυση ενός τόσο σοβαρού θέματος, όπως ο χώρος της υγείας. Γύρω από κάποια υπαρκτά γεγονότα που αναφέρονται στην συνέντευξη (ελλιπής στελέχωση, διαμαρτυρίες για ανεπαρκείς υπηρεσίες υγείας, ανταγωνιστική τακτική από εξωνοσοκομειακές δομές, μικροκομματική πολεμική, αδράνεια πολιτικών, προσωπικές αντιπαραθέσεις, κακές υπηρεσιακές συμπεριφορές κ.α.) υφαίνεται ένα ημιδιαφανές πέπλο που φωτίζει επιλεκτικά κάποια πραγματα, αποκρύπτοντας όμως ολόκληρη την εικόνα. Αφού “είναι γνωστές οι αιτίες” πίσω από τις ενέργειες των κακόβουλων στοιχείων, όπως με βεβαιότητα τονίζεται στην συνέντευξη, θα συμφωνήσουμε ότι είναι απαραίτητο να κατονομαστούν πρόσωπα και πράγματα. Διαφορετικά “ο όγκος, το καρκίνωμα“ (για να χρησιμοποιήσω όρους της συνέντευξης) δεν θεραπεύεται, κάνει μεταστάσεις. Και τοτε η ελευθερια ουτε τολμη εχει ουτε αρετη. Γίνεται ελευθεροστομία που μπερδεύει την τόλμη με την πρόκληση, κάνοντας την αρετή να κοκκινίζει.
Κλείνοντας την συνέντευξη, έγραφες ότι περιμένεις την αντίδραση του ιατρικού κόσμου - συνήθως με ανταλλαγή δελτίων τύπου, σε προβλεπόμενο ύφος και γνώριμα κατηγορητήρια, όπως έγινε και στο παρελθόν. Κατά την εκτίμηση μου, η δημόσια αντιπαράθεση γιατρών-διοίκησης, με στείρα αλληλοαπόδοση ευθυνών για το “ποιος” κι όχι το “τι “φταίει, προσφέρει μεν φευγαλέες εντυπώσεις και πυροδοτεί έντονες συζητήσεις αλλά δεν προσφέρει μόνιμη, βιώσιμη λύση. Η καθημερινή απόδοση ευθυνών κατά παντός (...Έτερου Άλλου) Υπεύθυνου, για ό,τι προβληματικό προκύπτει στον χώρο μας, μεγαλώνει ανώφελα την ανασφάλεια και την απόγνωση του κόσμου, ιδιαίτερα στις τρέχουσες κοινωνικοπολιτικές συγκυρίες που στερείται την δυνατότητα άλλων επιλογών πλην αυτής, του δημόσιου νοσοκομείου. Τουλάχιστον, μέχρι οι καθ΄ ύλην Υπεύθυνοι να ενεργήσουν αποτελεσματικά, ας κάνει καθένας μας ό,τι καλύτερο μπορεί.
Έχω ήδη στείλει στην Διοίκηση , εκτενή κριτικό σχολιασμό σε κάθε τι που αναφέρθηκε στην συνέντευξη , αντιπαραθέτοντας το κάτω μέρος του...παγόβουνου. Ως Διευθύντρια Ιατρικής Υπηρεσίας με πολυετή υπηρέτηση σε αυτόν τον χώρο, ζητώ να μάθω ποιοι Συνάδελφοι και καθημερινοί Συνεργάτες μου επί σειρά ετών, είναι “αυτοί που υποσκάπτουν και θέλουν να κρατάνε το νοσοκομείο στα χάλια που βρίσκεται”, κατά τα λόγια του, ακυρώνοντας συνεπώς την προσπάθεια του λοιπού Προσωπικού που αγωνίζεται να κρατήσει το Νοσοκομείο! (Τα κίνητρα της πολεμικής κατά του Νοσοκομείου από εξωνοσοκομειακούς παράγοντες, διαφόρων συμφερόντων, ας απασχολήσουν άλλους).
Εύχομαι στην προαναγγελθείσα συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, με θέμα τις υπηρεσίες υγείας στο Νησί, να συζητηθεί το “ τι πρέπει και τι μπορεί να γίνει”, αντί να αναλωθεί στο “ποιος φταίει” (...πιο πολύ!).
«Το θέμα είναι τώρα τι λες», που έγραφε ο Μανόλης Αναγνωστάκης .
