- ‘’Ήμουν παρών στην ανούσια συνάντηση που έγινε στην αίθουσα του Επιμελητήριου, την οποία εγκατέλειψα πολύ νωρίς.  Κραυγές, διακοπές, χάος! Φτάσαμε στον Φλεβάρη και δεν έχει βρεθεί ακόμη λύση, ώστε τα μην επαναληφθούν ακυρώσεις προγραμμάτων και μειώσεις προκρατήσεων. Είναι η ώρα που με λυμένο το πρόβλημα της προσωρινής διαμονής των δύστυχων αυτών ανθρώπων θα έπρεπε να προβούμε σε συντονισμένες ενέργειες διαφήμισης του νησιού για τη  αντιστροφή της κακής μας εικόνας. Αντ' αυτού εμείς ακόμη ερίζουμε και διαφωνούμε. Τι να πει κανείς; Είμαι απογοητευμένος...’’

Η συνάντηση φάνηκε ότι γίνονταν με το ‘’πιστόλι στον κρόταφο’’ για να βρεθεί διέξοδος στο και 5!  Με δεδομένες τις διαφορετικές πολιτικές δημόσιες τοποθετήσεις των εμπλεκόμενων και την ανάγκη συμβιβασμού, απαιτούνταν εκατέρωθεν υποχωρήσεις που δεν γίνονται υπό την παρουσία του κόσμου. Προ-συνάντηση με τον κόσμο μπορούσε να γίνει πρίν ή μετά στο Πυλι ή στο Ζηπαρι και να παρουσιαστεί-επεξηγηθεί η πρόταση της Κυβέρνησης με δεδομένες τις τοπικές αντιδράσεις.

Συζητήσαμε το θέμα με πολίτες που δείχνουν μια αξιοθαύμαστη αγωνιστικότητα αποτροπής δημιουργίας του κέντρου προσωρινής διαμονής στο Λινοποτι. Τα επιχειρήματα μας: ‘’Το κεντρο θα το διαχειρίζεται ο FRONTEX, θα είναι χρηματοδοτούμενο από την Ε.Ε., θα είναι η βάση για την διαλογή και το ταξίδι τους στη Αθήνα ή την επιστροφή στην Τουρκία, θα είναι κλειστού τύπου, θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας κλπ.’’ Απορρίπτονται άμεσα γιατί δεν έχουν καμία εμπιστοσύνη σε κανέναν! Στο ακροτελεύτιο επιχείρημα μας: ‘’καλά! Εδώ μας παίρνουν ‘’μπιρ παρά’’ το αεροδρόμιο που σημαίνει ότι όλοι φτωχαίνουμε, ότι όλοι θα επιβαρυνθούμε άμεσα με την αύξηση κάθε χρήσης των υπηρεσιών του και δεν κουνιέται φύλλο και εσείς τα βάζετε με τους μετανάστες και την προσωρινή διαμονή τους που θα υποβαθμίσει το κτήμα σας; Το μεταναστευτικό είναι και θέμα ανθρωπισμού! Χάσαμε λοιπόν τον ανθρωπισμό μας και κοιτάζουμε μόνο το σπιτάκι μας;’’

Η απάντηση: ‘’εμείς και να θέλουμε δεν μπορούμε να σώσουμε το αεροδρόμιο! Εμείς το κτήμα μας μπορούμε και αυτό θέλουμε να σώσουμε!’’.

Αυτή είναι η αλήθεια μας, ο φόβος και ο κίνδυνος μας. Σε αυτή την δύσκολη περίοδο (χρεοκοπία, φτώχεια, ανεργία, πόλεμος, απειλές και πιέσεις φίλων)  που θ άπρεπε να σηκώνουμε σημαίες κατανόησης, αλληλοβοήθειας, υψηλών ιδανικών και μεγάλων συλλογικών στόχων, εμείς οδηγηθήκαμε στο ‘’ο σώζων εαυτόν σωθήτω’’! (χρησμός που έδωσε το Μαντείο των Δελφών το 480 π.Χ. απαντώντας σε σχετικό αίτημα των Αθηναίων τι να κάνουν έναντι της μεγάλης περσικής εκστρατείας).

Το πρόβλημα μας είναι πολιτικό! Αντί κινήσεων ασυνεννοησίας, οι εμπλεκόμενοι παράγοντες Κυβέρνησης, Βουλής, Περιφέρειας, Δήμου πρέπει άμεσα να ‘’κλειστούν’’ στην αίθουσα της διαβούλευσης και να βγουν μετά τον καπνό του ‘’ Habemus Papam’’ τουτέστιν του ‘’βρήκαμεν λύση’’!

Ν. Μυλωνάς