Κρίσιμο θέμα, λυδία λίθος για τις δυνάμεις του κινήματος της αλλαγής, της αριστεράς και της οικολογίας για την οικονομική ανάπτυξη και τις κοινωνικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις της. Παράδειγμα: όταν το 1989 θεσμοθετήθηκε για την Κω η χρηματοδότηση ξενοδοχείων ΜΟΝΟ πάνω από 300 κλίνες, τότε ξεκίνησαν οι μεγάλες μονάδες και οικοδομήθηκε το υπάρχων μοντέλο της εντατικής τουριστικής ανάπτυξης μέσω του γιγαντισμού των τοπικών τουριστικών μονάδων. Η δημιουργία τεράστιων για το μέγεθος του νησιού εγκαταστάσεων λειτούργησαν και λειτουργούν ως ‘’ανταγωνιστικά’’ ολιγοπώλια στην διεθνή αλλά και τοπική αγορά! Αυτά αποδέχθηκαν και επέβαλαν το καταστροφικό για το σύνολο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων σύστημα του all inclusive! Ο νόμος λοιπόν και οι προβλέψεις του, για την κοινωνία και για μια κυβέρνηση που θα ήθελε να είναι νεωτεριστική θα έπρεπε να οικοδομεί λογικές αλλαγής. Σήμερα αντί αυτών έχουμε μια από τα ίδια. Μόνο ως εκδούλευση ακούμε τα περί ‘’χρηματοδότησης των ανύπαρκτων δομών της κοινωνικής οικονομίας’’! Αλλά και στο θέμα του δημοκρατικού διαλόγου, για ένα τόσο σημαντικό ζήτημα, έχουμε μια επανάληψη. Η συζήτηση γίνεται και τώρα σκοπίμως ερήμην της τοπικής κοινωνίας, και εν αγνοία τοπικών ιδιαιτεροτήτων και αναγκαιοτήτων.

1. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν θέλει την λαϊκή συμμετοχική διαδικασία γιατί μόνο έτσι αποφεύγει συγκρίσεις των ιστορικά διαμορφωμένων οικολογικών και αριστερών πολιτικών θέσεων για τον τουρισμό με την νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική που ακολουθει σήμερα που δεν είναι άλλη από των προκατόχων της, δηλαδή οι κατευθύνσεις των επικυρίαρχων της χώρας μας, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ευρωπαϊκής Τράπεζας και του ΔΝΤ. Στον νόμο περιγράφονται ο τρόπος εξυπηρέτησης των επιχειρηματικών δράσεων στα πλαίσια των δεσμεύσεων τους και όχι μιας ανασυγκρότησης για νέου τύπου εθνική οικονομία.

2. Η τοπική επιχειρηματική τάξη δεν είχε και δεν έχει και τώρα (στην εποχή της κρίσης που απειλεί να συνθλίψει τους ασθενέστερους), άποψη για τον ρόλο του αναπτυξιακού νόμου και του μοντέλου ανάπτυξης. Αδιαφορεί για το ότι αυτός καθορίζει την εξέλιξη του τοπικού μοντέλου διανομής κερδών -πλούτου. Χωρισμένοι σε μεγάλους και μικρούς, ζουν σε συνθήκες απατηλής ενδοταξικής ειρηνικής συνύπαρξης, στην οποία όμως τον πάνω λόγο έχει ο ισχυρός! Οι μικροί σήμερα πια συνειδητοποιούν ότι δεν έχουν πολιτική έκφραση! Έχουν μάθει να βλέπουν την προϊούσα οικονομική τους κατάπτωση και να ακολουθούν ακρίτως την τοπική πολιτική ηγεσία (βουλευτές+ δήμαρχο), με μόνη επιδίωξη και επιθυμία την ατομική διάσωση. Οι ισχυροί καλύπτονται από την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση (πλην ΚΚΕ) αφού στο σχέδιο νόμου που διαβάσαμε καθρεφτίζονται οι δικές τους επιλογές.

3. Οι τάξεις των μικρομεσαίων παραγωγών, οι αγρότες και οι εργάτες δεν αξιολόγησαν και δεν αξιολογούν την σημασία του ζητήματος και δεν συμμετέχουν. Μεμονωμένες φωνές που προσπάθησαν να εκφράσουν κάποια διαφορετική τοπική αναπτυξιακή λογική ενός νέου καταμερισμού χρημάτων και παραγωγικών διαδικασιών έχουν σιωπήσει (ή τις ανάγκασαν στην σιωπή όπως για παράδειγμα η Συμπαράταξη Ελπίδας).

Για την τιμή των όπλων και των ιδεών μας καταθέτουμε λίγες σκέψεις στο σχέδιο νόμου που μας αφορά:

1. Ο νόμος δεν αποκλείει επενδύσεις και πρέπει να εκφράζει σαφείς πολιτικές επιδιώξεις. Είναι απαράδεκτο να συνεχίζεται η κρατική ενίσχυση για την δημιουργία τουριστικών μονάδων του τύπου που ήδη υπάρχουν άφθονες στο νησί μας! Μπορούν και πρέπει να ενισχυθούν νέες τουριστικές παραγωγικές δραστηριότητες με ριζοσπαστικά προϊόντα όπως για παράδειγμα εγκαταστάσεις ιατρικού τουρισμού, ιαματικού, ιστορικού, αγροτουριστικού κλπ. ή ενίσχυση υπαρχόντων μονάδων στον βαθμό που ενσωματώνουν καίριους τεχνολογικούς και περιβαλλοντικούς εκσυγχρονισμούς.

2. Για τον τουρισμό ακόμη μια παρατήρηση, στο τέλος της παραγράφου 4 του άρθρου 7 η δυνατότητα εξαίρεσης τουριστικών περιοχών λόγω κορεσμού από το καθεστώς ενίσχυσης με μεταγενέστερη υπουργική απόφαση! Είναι πιο ασφαλές και δίκαιο να υπάρξει εξαρχής σχετικός κατάλογος κορεσμένων τουριστικών περιοχών στο σώμα του ίδιου του νόμου και απλά να καταλείπεται στους συναρμόδιους υπουργούς η δυνατότητα μεταγενέστερα να αποφασίζουν αν θα εντάξουν σε καθεστώς ενίσχυσης ένα προτεινόμενο επενδυτικό σχέδιο σε εκ προοιμίου χαρακτηρισμένη κορεσμένη. Αυτό είναι θέμα των βουλευτών της Δωδεκανήσου και όχι η σιωπή των μισών και οι ανέξοδες δηλώσεις των υπολοίπων.

3. Ο νόμος πρέπει να ενισχύσει την παραγωγική ανασυγκρότηση. Αυτός ο στόχος δεν εξυπηρετείται όταν για παράδειγμα στο νομοσχέδιο όμως στα επενδυτικά σχέδια στον τομέα της γεωργίας (αρ. 7, παρ. 6,β,ββ) να συμπεριλαμβάνονται έργα του τομέα Ζωικής Παραγωγής σχετικά με την ίδρυση, εκσυγχρονισμό ή και επέκταση κτηνοτροφικών μονάδων με ή χωρίς μετεγκατάσταση των υφιστάμενων εγκαταστάσεων! {όπως είχε προβλεφθεί 6904/14.02.2014 ΚΥΑ (ΦΕΚ 465/Β/25.02.2014)}

Ν. Μυλωνάς