Οι μεταφερόμενες αρμοδιότητες και οι πόροι που δεν ήρθαν ποτέ…
Οι μεταφερόμενες αρμοδιότητες που βάραιναν την κρατική μηχανή – Πόντιο Πιλάτο...
Οι αρμοδιότητες α και β βαθμού τοπικής αυτοδιοίκησης, η αλληλοεπικάλυψη, η σπατάλη δυνάμεων, χρόνου και ενέργειας. Η έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού σε επίπεδο κράτους, περιφέρειας και συνέργειαςτου δήμου ως καταλυτικός διαμορφωτής…
Λέξεις όπως Αποκέντρωση,Αποσυγκέντρωση,Αρμοδιότητες, Πόροι, Χρηματοδοτικά εργαλεία, Ανάπτυξη, Κοινωνική Συνοχή κατάντησαν ευφυολογήματα και ρητορικήχωρίς περιεχόμενο.
Μέσα σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον δημιουργούνται νέες ανάγκες και σύγχρονες μορφές προβλημάτων, την έκταση και την ένταση των οποίων οι υφιστάμενες οργανωτικές δομές των ΟΤΑ αδυνατούν όχι μόνο να λύσουν αλλά και να χαρτογραφήσουν.
Η δε αποσπασματική και χωρίς θεσμικό πλαίσιο διαχείρισή τους,επενδεδυμένη με προσωπικές στρατηγικές που εδράζονται σε ιδιοτελείς σκοπούς, δύναται να οδηγήσει σε δυσάρεστες για την τοπική κοινωνία και οικονομία εξελίξεις και να διαλύσει το σύμπαν.
Εν τούτοις, η φτώχεια και οι νέες μορφές της, η ανεργία, ο κοινωνικός αποκλεισμός, το μεταναστευτικό, τα χρέη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και νοικοκυριών, η ενεργειακή ένδεια, η συρρίκνωση της παραγωγής και της πραγματικής οικονομίας, η πολιτισμική και πολιτιστική κρίση, χρήζουν πολιτικών αποφάσεων και εφαρμογών. Η απλή και αποσπασματική διαχείρισή τους, χωρίς σχεδιασμό, χωρίς την απαίτηση μετρήσιμων αποτελεσμάτων,επί σειρά ετών οδήγησε σε εθνικό και τοπικό επίπεδο στην απόλυτη χρεωκοπία.
Η χώρα μας τελεί υπό την κατοχή μνημονιακών επιταγών και δεν έχει πλέον και τόση σημασία αν ζούμε επειδή δανειζόμαστε ή επειδή δανειζόμαστε μας επιτρέπουν να ζούμε…
Η σχέση εξάρτησης και ο βαθμός της αυτοδιάθεσης συμπυκνώνεται στη λέξη «Δόση», η δε ικανότητα των εκάστοτε κυβερνήσεων στη λέξη… «Αξιολόγηση». Δηλαδή, στο πόσο καλά και σε ποιο βαθμό αξιοποιήθηκε η καταβληθείσα δόση για να μας χορηγηθεί η επόμενη…
Μέσα σε έναν τέτοιο οικονομικό και κοινωνικό εφιάλτη, με τη διαφθορά να επωάζει, μια ασύλληπτη καταιγίδα αρνητικών κοινωνικών καταστάσεων δίκην ανθυποπροϊόντων της δόσης ή και της καθυστέρησής της, ακρωτηριάζει την ελληνική κοινωνία αφαιρώντας της την ικανότητα να αντιδράσει, να παράγει ακόμα και να σκεφτεί. (ψυχικά νοσήματα, ναρκωτικά, αλκοολισμός αλλά και νέες μορφές εξάρτησης…).
Σε τέτοιες συνθήκες αδυσώπητης οικονομικής και ανθρωπιστικής κρίσης - τις οποίες ούτε ο Όργουελ θα μπορούσε να περιγράψει – η τοπική αυτοδιοίκηση αποτελεί το τελευταίο ανάχωμα και αποκούμπι.
Η κρίση αλλά και η αυτοκριτική μπορούν να αποτελέσουν αφετηρία για επαναπροσδιορισμό εννοιών, συνηθειών, μέσων, εργαλείων, στόχων, ανάπτυξης. Χωρίς μαξιμαλισμούς, χωρίς υποσχέσεις άνευ αντικρίσματος αλλά με μεθοδικότητα και σχέδιο επί των πραγματικών και υπαρκτών δεδομένων (πόροι, ανθρώπινο δυναμικό, αρμοδιότητες κλπ).
Η διεργασία της αναθεώρησης, η παραδοχή του λάθους, είναι και επίμοχθη και βασανιστική. Καθώς το νέο καταγγέλλεται ως λαθεμένο, επικίνδυνο, αιρετικό, ξεβολεύει από στρεβλές αντιλήψεις και πρακτικές που έχουν καθεστωποιηθεί και αποτελούν συλλογική συνείδηση.
Στον αντίποδα μιας μοιρολατρικής, ηττοπαθούς και άνευ όρων παράδοσης που πιστώνει χρόνο στη διαχείριση στη μιζέρια και στη χρεωκοπία, οφείλουμε να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Οφείλουμε να υιοθετήσουμε ένα άλλο μοντέλο σκέψης μακριά από εσωγενείς και εξωγενείς εξαρτήσεις καθώς η εξάρτηση διαμορφώνει συγκεκριμένο τρόπο πολιτικής έκφρασης και προπάντων λειτουργίας. Οδηγεί στην ομηρία, στην υποδούλωση, στην τετριμενοποίηση στην αναπηρία της πολιτικής ζωής. Σε έναν φαύλο κύκλο.
Η κοινωνική δυσαρέσκεια δεν θεραπεύεται με ασπιρίνες, επικοινωνιακές φιέστες, ψηφοθηρικές φανφάρες, λαϊκισμούς, υποσχέσεις για αλλαγές, μισές αλήθειες και μπόλικα παραμύθια… Ο ΔΗΜΟΣ πρέπει να είναι η δύναμη που θα μπορεί να σχεδιάσει, να αξιοποιήσει ακόμα και να ανακαλύψει πόρους, να προγραμματίσει, να υλοποιήσει ανάπτυξη με κοινωνική ανταποδοτικότητα, να διευρύνει τους ορίζοντες και τις εναλλακτικές, όχι ως ευκαιρία αλλά ως συνειδητή στόχευση και κατεύθυνση που θα τεκμηριώνεται με απτά και μετρίσιμα αποτελέσματα.
Τα παραπάνω προϋποθέτουν πολιτική Φιλοσοφία,(αλλοίμονο αν αναλωθεί η πολιτική!), Αρχές, Διορατικότητα, Ικανότητα, Πίστη στον τόπο και στους ανθρώπους του, Αξιοπιστία και Όραμα. (πέτρες, κτίστες και όνειρα, όπως λέει χαρακτηριστικά ο συγγραφέας Ν. Θέμελης).
Αποτελεί πλέον κοινοτυπία να ειπωθεί ή και να γραφτεί ότι το πολιτικό σκηνικό της Κω υπολείπεται της δυναμικής του τόπου και των αξιώσεων του Κωακού λαού που οφείλει να πάψει να λειτουργεί ως ψηφοφόρος μια φορά στα πέντε χρόνια αλλά ως κυρίαρχος πολίτης σε καθημερινή βάση.
Υπάρχει αναγκαιότητα ενημέρωσης, συμμετοχικών διαδικασιών, διαλόγου, διαφάνειας, ελέγχου, κριτικής στάσης και οικοδόμησης μιας άλλης, πιο καθαρής, ειλικρινούς και αξιόπιστης σχέσης δήμου - δημότη.
Τα ψέματα τελείωσαν και ο χρόνος δουλεύει εναντίον μας. Η κοινωνία της Κω πρέπει και μπορεί να κάνει το Άλμα πριν από τη Φθορά… Πρέπει και μπορεί να πάρει τα πράγματα και την τύχη του τόπου στα χέρια της.
Ρούφα Ιωάννα
Επικεφαλής της Δημοτικής Παράταξης
ΟΡΑΜΑ Κίνημα Πολιτών Νήσου Κω
