Με την αρχή της νέας χρονιάς καταθέσαμε στην γραμματεία του Δήμου τα κείμενα που ακολουθούν αυτό το σημείωμα και έχουν σχέση με το μεγάλο θέμα τη διεκδίκηση της περιοχής της νέας ΑΒΙΚΩ και την κατάληξη μιας σχεδόν 30-χρονης δημοτικής διεκδίκησης.
Με λίγα λόγια, στο κείμενο και στα συνοδευτικά έγγραφα* ενημερώσαμε την νέα δημοτική αρχή από
3-1-2010 με το ιστορικό του οικοπέδου και του βιομηχανικού συγκροτήματος της νέας ΑΒΙΚΩ από το σημείο της διακοπής της παραγωγικής του λειτουργίας μέχρι σήμερα.
Το τι χάθηκε και το θα δημιουργηθεί εκεί πέρα είναι γνωστό. Χάθηκε μια ιστορική παρακαταθήκη.
Θα δημιουργηθεί μια ακόμη κλειστή περιοχή τουριστικής εκμετάλλευσης απευθυνόμενη στον μαζικό τουρισμό κάτι το οποίο δεν είναι πια αναγκαίο για το νησί. Δεν θα σταθούμε σε αυτά.
Θέσαμε με την έναρξη της νέας χρονιάς στην δημοτική αρχή το θέμα του τοπικού συμφέροντος και της τοπικής πολιτικής για την εξυπηρέτησή του!
Υπάρχουν ανοικτά θέματα και σήμερα με την ανοικοδόμηση του συγκεκριμένου ακινήτου.
Ο Δήμος μας οφείλει να τα διεκδικήσει ακόμη με στόχο την βελτίωση των όρων οικιστικής εκμετάλλευσής του. Έχει το πάνω χέρι ακόμη και τώρα βάσει των δεσμεύσεων του συμβολαίου ανταλλαγής και της ισχύουσας πολεοδομικής νομοθεσίας.
Ο Δήμος μας πρέπει να ολοκληρώσει τις υποχρεώσεις του απέναντι στην κοινωνία.
Γι αυτό πρέπει να διαπραγματευτεί τους όρους του συμβολαίου και να ολοκληρώσει τον πολεοδομικό σχεδιασμό της Νέας Αλικαρνασσού ΠΡΙΝ προχωρήσει στην έκδοση οικοδομικής αδείας!
Όσοι ενδιαφέρονται ας διαβάσουν τα συνοδευτικά έγγραφα.
Από την περιληπτική εξιστόρηση της υπόθεσης βγαίνει ένα θλιβερό πολιτικό συμπέρασμα:
---Το 1995 η τοπική κοινωνία δια της Δημοτικής του αρχής σκόπευε ‘’να αγοράσει μέσω ΕΤΕΡΠΣ ή άλλων ίδιων πόρων’’ την νέα ΑΒΙΚΩ, (δες απ. 6033/4-6-1997 Δ. Κω), ‘’να χρησιμοποιηθεί για τους πολίτες της Κω σε κοινωφελείς δραστηριότητες’’ (απ 1812/3-3-1995 Δ.Κω), ‘’να αναπτύξει κέντρο πολιτισμού και θαλασσιάς δραστηριότητας ‘’ και ‘’ζώνη αναψυχής και διασκέδασης μέσα στον πολεοδομικό ιστό της πόλης ’’ για να καταλήξουμε στις προτάσεις της επιτροπής φορέων και συλλόγων ν. Κω και της Συμπαράταξης Ελπίδας της περιόδου 2002-2012.
Που φτάσαμε σήμερα; Στην απώλεια του χώρου και του μνημείου σύγχρονης βιομηχανικής μας κληρονομιάς. Ακόμη και αυτά που πήραμε σαν ‘’κακή αντιπαροχή: ‘’γκρεμίζονται! πεθαίνουν! (παλαιά ΑΒΙΚΩ, ΟΙΝΟΠΟΙΕΙΟ). Σκοτώνονται και αλληλοκατηγορούνται για ‘’μειοδοσία’’ στο δημοτικό συμβούλιο, σε ένα νεκρό πεδίο!
Να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να διεκδικήσουμε αυτά που μπορούμε να σώσουμε!
Δεν προβάλλουμε επιφανειακό αφορισμό (…οι γραφικοί πάλι δημιουργούν προβλήματα) ούτε μια επικοινωνιακού τύπου προσέγγιση (…θα κάνουμε επαφές αλλά τίποτα δεν αλλάζει)!
Είναι στο χέρι της δημοτικής αρχής να ανατρέψει την αίσθηση του ‘’ξεπουλήματος’’ εφαρμόζοντας μια νέα πρακτική αντιμετώπισης των ανοικτών θεμάτων της δημοτικής και συλλογικής περιουσίας.
Σημείωση: Ρωτήσαμε δημοτικούς συμβούλους αν τους κοινοποιήθηκε η παρέμβαση μας της πρώτης εργάσιμης μέρας του 2020. Μας είπαν όχι! Η νέα δημοτική αρχή φαίνεται αρέσκεται στον συντηρητισμό του: ’’μην θίγεις τα κακώς κείμενα! Θάβε!’’ Δυστυχώς!
*Νίκος Μυλωνάς για τον Δήμαρχο Κω κ. Θ. Νικηταρά (3/1/2020)
κοιν: δημοτικούς συμβούλους Δήμου Κω
ΘΕΜΑ: για μια ύστατη διεκδίκηση λίγων μέτρων γης της νέα ΑΒΙΚΩ και την αλλαγή πολιτικής υπηρέτησης του δημοτικού συμφέροντος
κ. Δήμαρχε!
Στο δημοτικό συμβούλιο της 19-12-2019, προ ημερησίας διάταξης ειπώθηκαν πολλά σε σχέση με το οικόπεδο της νέας ΑΒΙΚΩ (ΚΜ 2630 γαιών Κω Εξοχής) από σας και τις παρατάξεις το συμπέρασμα μας είναι ότι υπάρχει μια γενικευμένη αίσθηση απώλειας ‘’κοινού αγαθού’’ λόγω χειρισμών που χαρακτηρίστηκαν ως ‘’ξεπούλημα’’ και ‘’deal πελατειακών σχέσεων’’, ικανοποιώντας το λαϊκό αίσθημα δυσαρέσκειας για την οριστική απώλεια και καταστροφή και του τελευταίου τμήματος της νέας ΑΒΙΚΩ, βιομηχανικής εγκατάστασης συνδεδεμένης με την πρόσφατη ακόμη τοπική μνήμη και τοπική ιστορία.
Παρακολουθώντας το θέμα από το 1995 μέχρι και σήμερα, το συμπέρασμά μας είναι ότι έγιναν λάθη, ότι υπήρξε ολιγωρία της πολιτικής ηγεσίας του νησιού, ότι υπήρξε υστέρηση στην διεκδίκηση, ότι υπήρξαν και πολιτικές σκοπιμότητες και προσωπικές επιδιώξεις που συνέβαλαν στην τελική καταστροφική εξέλιξη του θέματος για την τοπική κοινωνία, όπως προκύπτει από την συνοπτική εξιστόρηση του.
Ας το δούμε.
---Η διεκδίκηση του οικοπέδου της νέας ΑΒΙΚΩ από τον Δήμο μας μέσω της πρότασης κήρυξής του ως διατηρητέου ξεκίνησε με κατάθεση α.π. 10470/2-11-1995 (το 1994 είναι η τελευταία χρονιά παραγωγής του λειτουργίας της ΑΒΙΚΩ). Στο α.π. 771/31-1-1995 αίτημα του τότε δημάρχου (Κ. Καΐσερλης) προς την ΑΤΕ για την παραχώρηση στον Δήμο της νέας ΑΒΙΚΩ, ο πρόεδρος της Δ. Κανελλόπουλος απαντά αρνητικά α.π. 41/17-2-1995 ενώ ο Δήμος μας με το απ 1812/1995 ανταπαντά λέγοντας ότι θα συνεχίσει την διεκδίκηση και ότι έχει κατατεθεί αίτημα στον Πρωθυπουργό (Α. Παπανδρέου). Υπάρχει απόφαση της αρχιτεκτονικής Επιτροπής Κω 14/8-11-1995 και η σύμφωνη γνώμη του Υπουργείου Αιγαίου α.π. ΔΠΑ 8604/31-1-1997 προς Υπουργείο Πολιτισμού για την κήρυξης αλλά η απόφαση του υπουργείου δεν ήρθε! Τον Δεκέμβριο του 1998 κατατίθεται πρόταση ανταλλαγής προς την ΑΤΕ της ΚΜ 2630 με την εισφορά σε γη λόγω ένταξης στο σχέδιο πόλεως του ΟΙΚΟΠΟΙΕΙΟΥ και της παλαιάς ΑΒΙΚΩ τα οποία έχουν περάσει στην ιδιοκτησία της ΑΤΕ λόγω και της αδιαφορίας των συνεταιρισμών οινοπαραγωγών και τοματοπαραγωγών Κω. Στην συνέχεια εξ αιτίας της κομματικής σχέσης ‘’αγάπης και αμαρτίας’’’ Δήμαρχου Κω-Κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ υπήρξε σιωπηλή απόσυρση και τοποθέτηση στο ‘’ράφι’’ της διεκδίκησης μέχρι το 2002. Τότε η επιτροπή φορέων και συλλόγων ν. Κω ξεκίνησε το θέμα σε νέο διευρυμένο επίπεδο συντάσσοντας φάκελο χαρακτηρισμού διατηρητέων ΚΑΙ των 3 βιομηχανικών συγκροτημάτων ΑΒΙΚΩ-ΟΙΝΟΠΟΙΕΙΟΥ και με την συνεργασία του Δημάρχου κ. Φάκκου (και μόνον!) πάρθηκαν οι αποφάσεις του ΚΑΣ ως διατηρητέων και των 3 κτηρίων με τα γνωστά αποτελέσματα.
Στην πολιτική μετράει το τελικό αποτέλεσμα!
---Από το 2012 το ακίνητο νέας ΑΒΙΚΩ με εντολή του τότε και νυν προέδρου της Τράπεζας Ελλάδος του διαβόητου κ. Στουρνάρα (ΦΕΚ 2209Β/27.7.12) περνά στην ιδιοκτησία της Τράπεζας Πειραιώς και από τότε έχει αναρτηθεί προς πώληση στο ηλεκτρονικό ιστό της Πειραιώς. Δυστυχώς οι δημοτικές αρχές περιόδου 2012-2018 αγνόησαν το θέμα (λόγω βεβαίως πολιτικής και οικονομικής αδυναμίας του Δήμου μας για ένα τέτοιο σκοπό). Οι ευθύνες είναι αποκλειστικές της δημοτικής αρχής που μπορούσε να προωθήσει τον σχεδιασμό γης της περιοχής εφ όσον δεν μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν την αγορά και την δημιουργία κέντρου πολιτιστικών δραστηριοτήτων πού ήταν ο στόχος από του 1995. Επικράτησαν σιωπηλά οι πολιτικές απόψεις ότι πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί για να γίνει η ανάπτυξη! Αυτό τον στόχο υπηρέτησε με συνέπεια ο κ. Κυρίτσης την περίοδο 2014-19! Είναι πολιτικό λάθος να κατηγορείται για λαθροχειρίες ξεπουλήματος! (Οι επαγγελματικές σχέσεις δεν συνιστούν πολιτική κατηγορία έστω και αν περιέχουν ένα ατομικό ωφελιμισμό στον βαθμό που δεν αποδεικνύονται. Είναι σωστό να παραμένουν εκτός πολιτικής και ήταν λάθος οι αναφορές στο Δημοτικό συμβούλιο.
---Τώρα έχουμε μια τετελεσμένη κατάσταση.
Το ακίνητο πέρασε σε ιδιώτη και για την εκμετάλλευση του μπήκε από το τοπικό συμβούλιο Αρχιτεκτονικής (διάδοχος της αρχιτεκτονικής επιτροπής) ο περιορισμός της διατήρησης του κεντρικού κελύφους των χαρακτηριστικών μεγάλου ύψους πλαισίων οπλισμένου σκυροδέματος της Νέας ΑΒΙΚΩ . Ήταν ένας ‘’σοφός’’ συμβιβασμός ανάμεσα στις ιδιωτικές επιδιώξεις για ‘’ελεύθερη αξιοποίηση’’ και την τοπική ανάγκη ‘’διατήρησης μνήμης’’ από την πρόσφατη κοινωνική ιστορία μας. Δυστυχώς το συμβούλιο αρχιτεκτονικής άλλαξε την απόφαση του. Με το πρόσχημα της επικινδυνότητας του ‘’διατηρητέου’’ σκελετού της Νέας ΑΒΙΚΩ έδωσε σε δεύτερη απόφαση του, θυμίζοντας την θλιβερή δεύτερη απόφαση αποχαρακτηρισμού του χαρακτηρισμού του ΚΑΣ 2003, την συγκατάθεση του για την κατεδάφιση του χαρακτηριστικού πυρήνα της Νέας ΑΒΙΚΩ, οδηγώντας τα πράγματα στην ολοκληρωτική καταστροφή ενός μνημείου με αναντικατάστατη κοινωνική και πολιτιστική αξία, επιβεβαιώνοντας την ρήση ‘’η ιστορία επαναλαμβάνεται ως δράμα ή ως φάρσα!’’.
Ο ‘’αγοραστής-επενδυτής’’ προφανώς πίεσε γι αυτή την εξέλιξη. Στην τοπική κοινωνία συζητιέται ότι ενδιαφέρεται και πιέζει για την αγορά των παρακείμενων 70 στρ. του ναυτικού ομίλου που διαχειρίζεται το ΕΤΑΔ/ΤΑΙΠΕΔ! Ταυτόχρονα για να αυξήσει την οικοδομική εκμετάλλευση της ΚΜ 2630 γαιών Κω Εξοχής την τεμάχισε σε 4 οικόπεδα συνολικής επιφανείας 15.000μ2 και ήδη έχει κατατεθεί προς έγκριση μελέτη για 4 ξενοδοχεία όπως μαθαίνουμε.
Έχοντας παρακολουθήσει το θέμα εκ του σύνεγγυς γνωρίζουμε από το 2006 ότι στο συμβόλαιο ανταλλαγής-τακτοποιήσεων Δήμου με την ΑΤΕ, το οποίο χαρακτηρίσαμε ‘’Λεόντειο Συμφωνία’’ διαφωνώντας με τις θριαμβολογίες των κ.κ. Παυλίδη και κ. Φάκκου αλλά και με τους χαρακτηρισμούς του κ. Κυρίτση περί του τότε ‘’ξεπουλήματος’’, δεσμεύει τον Δήμο Κω ότι παραχωρεί ένα οικόπεδο επιφανείας 14.770 μ2 (σελίδα 7 συμβολαίου 31937/28-12-2006) στην ΑΤΕ και όχι 15.000μ2.
κ. Δήμαρχε!
Κατά την άποψή μας υπάρχει θέμα απώλειας ενώ ο τεμαχισμός και ο όλος μέχρι τώρα σχεδιασμός του ‘’αγοραστή-επενδυτή’’ πάσχει και ο Δήμος μας ως φορέας συλλογικών επιδιώξεων έχει καθήκον να προασπίσει το δημοτικό συμφέρον, έστω και αν αυτό είναι ‘’μια σπιθαμή γης’’. Τα 230μ2 στην περιοχή πρέπει να αποδοθούν στον Δήμο μας ή έστω να καταστούν στοιχείο διαπραγμάτευσης. Αυτή η διαπραγμάτευση μπορεί να μην έχει μεγάλη υλική αξία μπροστά στο όλο θέμα έχει όμως τεραστία πολιτική σημασία.
---Κατ’ αρχάς δίνει μήνυμα δυσαρέσκειας άρνησης στον επενδυτή για τις μέχρι τώρα ενέργειες του που έθεσαν το ατομικό του συμφέρον πάνω από το συλλογικό τοπικό συμφέρον οδηγώντας με τις επιλογές του στην εξάλειψη ενός μνημείου της πρόσφατης ιστορίας του νησιού μας.
Θα είναι πιστοποιητικό αγωνιστικότητας και αφύπνισης-επαγρύπνησης του Δήμου μας για την μελλοντική του δράση στην διεκδίκηση-κατάληξη του γειτονικού ελεύθερου χώρου ανάμεσα στην νέα ΑΒΙΚΩ και τον Μύλο, σε αντίθεση με την πολιτική της απελθούσας δημοτικής αρχής.
---Η παρέμβαση σας οδηγεί στην υποχρέωση παραχώρηση προς τον Δήμο της επιφάνειας των 270 μ2 που μπορούν να διευρύνουν τον υπάρχοντα δημοτικό δρόμο ή να δημιουργήσουν στη δυτική οριογραμμή του οικοπέδου μία δίοδο προς την Θάλασσα.
---Επί πλέον πρέπει να διαπραγματευτείτε ώστε να αρθεί η παράλογη και χαριστική υποχρέωση του Δήμου μας που περιγράφεται στο συμβόλαιο περί αύξησης του συντελεστή δόμησης του οικοπέδου από 0,4 σε 0,5 σε ευαίσθητη περιοχή με το μεγαλύτερο παραλιακό οικόπεδο του οικισμού Ν. Αλικαρνασσού.
κ. Δήμαρχε!
Από την περιληπτική εξιστόρηση βγαίνει ένα θλιβερό πολιτικό συμπέρασμα:
---Το 1995 η τοπική κοινωνία δια της Δημοτικής του αρχής σκόπευε ‘’να αγοράσει μέσω ΕΤΕΡΠΣ ή άλλων ίδιων πόρων’’ την νέα ΑΒΙΚΩ, (δες απ 6033/4-6-1997 Δ. Κω), ‘’να χρησιμοποιηθεί για τους πολίτες της Κω σε κοινωφελείς δραστηριότητες’’ (απ 1812/3-3-1995 Δ. Κω), ‘’να αναπτύξει κέντρο πολιτισμού και θαλασσιάς δραστηριότητας ‘’ και ‘’ζώνη αναψυχής και διασκέδασης μέσα στον πολεοδομικό ιστό της πόλης’’ για να καταλήξουμε στις προτάσεις της επιτροπής φορέων και συλλόγων ν. Κω και της Συμπαράταξης Ελπίδας της περιόδου 2002-2012.
Που φτάσαμε σήμερα;
Έχουμε χάσει! Ακόμη και αυτά που πήραμε σαν ‘’κακή αντιπαροχή’’: γκρεμίζονται! πεθαίνουν!
Ας μην σκοτωνόμαστε και ας μην αλληλοκατηγορούμαστε σε ένα νεκρό πεδίο. Να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να διεκδικήσουμε ότι μπορεί σωθεί. Κρίνουμε ότι είναι αναγκαία η παρέμβασή σας και σας καλούμε να πάρετε τις ανάλογες πολιτικές πρωτοβουλίες. Καλείστε να ασκήσετε το καθήκον του Δήμου μας για την προστασία του κοινού τοπικού συμφέροντος!
Δεν σας καλούμε να συρθείτε σε ένα επιφανειακό αφορισμό (…οι γραφικοί πάλι δημιουργούν προβλήματα) ούτε σε μια επικοινωνιακού τύπου προσέγγιση (…θα κάνουμε επαφές αλλά τίποτα δεν αλλάζει) όπως θα σχολιάσουν οι κακεντρεχείς.
Είναι στο χέρι σας να ανατρέψετε την αίσθηση του ‘’ξεπουλήματος’’ εφαρμόζοντας μια νέα πρακτική.
