Μετά από περίπου 1,5 μήνα νοσηλείας στον Ευαγγελισμό και σκληρή μάχη για τη ζωή του, έφυγε τελικώς κοντά στις 7 το πρωί ο Δημήτρης Κρεμαστινός επί σειρά ετών υπουργός και βουλευτής του ΠΑΣΟΚ σε ηλικία 78 ετών. Τις τελευταίες εβδομάδες έδινε σκληρή μάχη με τον κορονοϊό στον Ευαγγελισμό αφού βρισκόταν στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας στον ειδικό θάλαμο για τον ιό.
Είχε διασωληνωθεί εδώ και αρκετό καιρό ώστε να μπορέσει να κρατηθεί στη ζωή, αλλά τελικώς νικήθηκε από τον αόρατο εχθρό που έχει κυριεύσει όλο τον πλανήτη. Τα θύματα του κορονοϊού στη χώρα μας, ανέρχονται πλέον σε 149.
Ο Δημήτρης Κρεμαστινός είχε διατελέσει υπουργός Υγείας επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, ενώ είχε γίνει ευρύτερα γνωστός στο πανελλήνιο από τη στενή του σχέση με τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ Ανδρέα Παπανδρέου του οποίου υπήρξε και προσωπικός ιατρός. Ο πρώην υπουργός ήταν διασωληνωμένος, αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας και τελικά τα ξημερώματα της Παρασκευής (8/5) πέθανε σκορπώντας θλίψη στον ευρύτερο χώρο του ΠΑΣΟΚ, της ιατρικής και ακαδημαϊκής κοινότητας, αλλά και της πολιτικής σκηνής του τόπου.
Την είδηση του θανάτου του επιβεβαίωσε ο υπουργός Υγείας Βασίλης Κικίλιας ο οποίος εξέφρασε τα θερμά του συλλυπητήρια στους οικείους του.
Η ζωή και το έργο του Δημήτρη Κρεμαστινού – Καθηγητής ιατρικής, πολιτικός και Υπουργός
Ο Δημήτρης Κρεμαστινός (Χάλκη Δωδεκανήσου, 1 Μαΐου 1942) ήταν Έλληνας ιατρός, καθηγητής Καρδιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών.
Είχε διατελέσει υπουργός Υγείας και Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Πρόεδρος της Διαρκούς Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής των Ελλήνων και το 2015 εξελέγη Αντιπρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων. Είχε εκλεγεί βουλευτής στα Δωδεκάνησα με το ΠΑΣΟΚ και τη Δημοκρατική Συμπαράταξη ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ. Υπήρξε προσωπικός ιατρός του Ανδρέα Παπανδρέου.
Ορκίστηκε εξωκοινοβουλευτικός Υπουργός Υγείας – Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων το 1993 ύστερα από πρόταση του τότε Πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, του οποίου υπήρξε προσωπικός ιατρός και ο οποίος εξετίμησε πέραν των ιατρικών ικανοτήτων και τις γενικότερες απόψεις του περί ενός σύγχρονου εθνικού συστήματος υγείας και πρόνοιας.
Τον καθηγητή Δ. Κρεμαστινό, τότε Υφηγητή Καρδιολογίας, Επίκουρο Καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών και Διευθυντή της Καρδιολογικής Κλινικής του νοσοκομείου Γεννηματά, επισκέφθηκαν οι θεράποντες ιατροί του Α. Παπανδρέου με επικεφαλής τον Καθηγητή Κώστα Στεφανή και του πρότειναν να εξετάσει και να αναλάβει το θέμα της υγείας του Πρωθυπουργού, η οποία βρισκόταν τότε σε κρίσιμο στάδιο.
Το ερευνητικό του έργο
Ανήλθε όλες τις βαθμίδες της πανεπιστημιακής ιεραρχίας με συνεχές ερευνητικό και διδακτικό έργο επί 35 χρόνια. Ουδέποτε υπήρξε ούτε καν υποψήφιος για οποιαδήποτε διοικητική θέση στο Πανεπιστήμιο, γιατί πίστευε ότι η συναλλαγή ψηφοφόρων των κατωτέρων βαθμίδων και ψηφιζομένων των ανωτάτων βαθμίδων είναι καταστροφική για τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Μετά το τέλος της υπουργικής θητείας επέστρεψε κανονικά στο Πανεπιστήμιο και δεν πολιτεύθηκε.
Υπήρξε Διευθυντής στις μεγαλύτερες Καρδιολογικές Κλινικές της χώρας (Νοσοκομείο Γεννηματά, Β Καρδιολογική Κλινική Ωνασείου) ενώ εκ του μηδενός δημιούργησε την Β’ Πανεπιστημιακή Καρδιολογική Κλινική του Αττικού Νοσοκομείου, της οποίας υπήρξε ο πρώτος διευθυντής.
Το ερευνητικό του έργο, που έχει διεθνή αναγνώριση και βράβευση, στηρίχθηκε στην έρευνα σε βάθος και όχι σε πλάτος γεγονός που επιβεβαιώνεται από θετικές βιβλιογραφικές αναφορές και όχι απλώς αναφορές. Την άποψή του αυτή, η οποία είναι αποδεκτή για την αξιολόγηση ακόμα και των βραβείων Nobel, θεωρούσε ως το βασικότερο κριτήριο αξιολόγησης των συνεργατών του και επανειλημμένα τόνιζε κατά τις κρίσεις των καθηγητών στην Ιατρική Σχολή.
Ο Καθηγητής Δ. Κρεμαστινός παραμένοντας πιστός στις ακαδημαϊκές αρχές του παραιτήθηκε τόσο από τη θέση του Βουλευτή του ψηφοδελτίου Επικρατείας που του πρόσφερε ο Ανδρέας Παπανδρέου όσο και μετά την πρώτη εκλογή του ως Βουλευτή το 2000, όταν η Βουλή ψήφισε το Σύνταγμα που προέβλεπε ασυμβίβαστο των ιδιοτήτων του Βουλευτή και του Ιατρού – Καθηγητή. Δέχθηκε τη θέση του εξωκοινοβουλευτικού Υπουργού Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων (1993-1996) πιστεύοντας ότι από αυτή τη θέση θα πραγματοποιήσει ουσιαστικό έργο για τη χώρα.
Το κύριο κοινωνικό του έργο αναφέρεται στο χρόνο της υπουργίας του. Ως Υπουργός Υγείας Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων επέτυχε να εξαιρέσει τη χώρα από τη συνθήκη του Μάαστριχτ. Με αυτό τον τρόπο η χώρα απέκτησε το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Αττικό και δέκα μεγάλα περιφερειακά νοσοκομεία καθώς και τα μεγάλα προνοιακά ιδρύματα (ΚΕΚΥΚΑμεΑ) για την υποστήριξη των ΑμεΑ, δεδομένου ότι οι προϋπολογισμοί των έργων αυτών ήταν αδύνατον να καλυφθούν από τον Εθνικό Προϋπολογισμό.
Αυτή η εξαίρεση από τη συνθήκη του Μάαστριχτ υπήρξε τότε η πρώτη και η μοναδική για χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έδωσε την ευκαιρία της δημιουργίας του Κοινωνικού Κράτους.
Ως Υπουργός Υγείας Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων:
Επεξέτεινε το ΕΚΑΒ σε όλη τη χώρα με ιατρούς καρδιολόγους και αναισθησιολόγους μέσα στις νοσοκομειακές μονάδες για πρώτη φορά. Μέχρι τότε τα ασθενοφόρα κυκλοφορούσαν μόνο με νοσηλευτές.
Δημιούργησε στη χώρα μονάδες αεροπλάνων του ΕΚΑΒ για τη διακομιδή αρρώστων από τα νησιά και τις απομακρυσμένες περιοχές, με πλήρωμα εξειδικευμένο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό.
Δημιούργησε και λειτούργησε για πρώτη φορά τον Οργανισμό Κατά των Ναρκωτικών (ΟΚΑΝΑ) με επέκτασή του σε όλη τη χώρα και εισήγαγε για τους χρήστες ναρκωτικών τη θεραπεία με μεθαδόνη.
Εισήγαγε την τηλεϊατρική στη χώρα και εγκατέστησε τους πρώτους σταθμούς στα νησιά.
Αναμόρφωσε την ψυχική υγεία με πρότυπο το ψυχιατρείο Λέρου που από κοινωνικό όνειδος όπως το χαρακτήριζε τότε ο διεθνής τύπος αναγνωρίστηκε ως πρότυπο ψυχιατρικό κέντρο.
