Το «άρρωστο» εκπαιδευτικό σύστημα

Άννα Αυγούλη

Αγαπημένε μου, δεν είχα σκοπό να σου ζητήσω να συζητήσουμε το συγκεκριμένο θέμα, αλλά «προκλήθηκα» από έναν 18χρονο και μάλιστα αρκετά επιθετικά.

«Μου λένε να μην αγχώνομαι. Μου λένε ότι είναι απλά μια δοκιμασία. Μου λένε ότι, αν αποτύχω - τη σιχαίνομαι αυτή τη λέξη – δεν χάθηκε κι ο κόσμος. Θα έχω την ευκαιρία να ξαναδώσω εξετάσεις ή να στραφώ αλλού…. Τους βαρέθηκα, σας βαρέθηκα, σε βαρέθηκα».

Όπως αντιλαμβάνεσαι, είναι ένα από τα χιλιάδες παιδιά που δίνουν πανελλήνιες εξετάσεις. Δεν είχα κάτι να του πω. Άσε που και να είχα, δεν πρόλαβα. Μου πέταξε ένα «άι….» και έφυγε.

Έχει άδικο να αισθάνεται έτσι; Όχι.

Το θέμα όμως, δεν είναι αυτό. Εδώ και δεκαετίες αυτό είναι το σύστημα των εξετάσεων που έχουν επιλέξει οι «φωστήρες» της χώρας μας για να μπει ένας νέος, μια νέα, σε κάποιο πανεπιστήμιο.

Αναχρονιστικό πέρα για πέρα. Ψυχοφθόρο, δεν το συζητάμε. Κοστοβόρο, επίσης. Η παραπαιδεία έχει πιάσει ουρανό…

Κι όμως. Δεν κάνουμε κάτι. Ούτε η πολιτεία, ούτε εμείς οι γονείς.

Εντάξει. Την πολιτεία την βολεύει το σύστημα.

Γιατί; Διότι δεν υπάρχουν τόσα πανεπιστήμια. Δημόσια εννοείται. Δεν υπάρχουν τόσοι καθηγητές. Με λίγα λόγια, δεν υπάρχουν υποδομές για να δεχτούν τα παιδιά.

Οπότε, «σωτήρια» λύση οι πανελλαδικές.

Είμαι σίγουρη ότι γνωρίζεις άριστους μαθητές που λόγω άγχους, δεν τα κατάφεραν. Όπως επίσης μαθητές που δεν μπήκαν σε αυτή τη διαδικασία και την έκαναν με ελαφρά για το εξωτερικό ή φοίτησαν σε ιδιωτικές σχολές. Υπάρχει και ένα ποσοστό, δεν ξέρω πόσο μεγάλο ή μικρό, που νέοι άνθρωποι αποφάσισαν να μην προχωρήσουν τις σπουδές τους λόγω οικονομικών.

Ξέρω, ξέρω… χιλιοειπωμένα πράγματα.

Ας έρθουμε όμως και σε εμάς τους γονείς.

Πες μου με το χέρι στην καρδιά, τι έχουμε κάνει;

Τίποτα. Ακολουθούμε τη «ρότα» ενώ βιώνουμε όλη αυτή την τρελή και απαράδεκτη κατάσταση. Τόσος μαζοχισμός!!!

Σκέφτομαι, αυτό το συγκεκριμένο θέμα δεν θα μπορούσαμε να το παλέψουμε;

Έχω την αίσθηση, για να μην πω τη βεβαιότητα, πως, για την κατάργηση των πανελλαδικών και την υιοθέτηση ενός άλλου συστήματος (υπάρχουν πολλές χώρες που μπορούμε να παραδειγματιστούμε) οι μόνοι διαφωνούντες είναι οι εκάστοτε κυβερνώντες και μόνο αυτοί.

Συμφωνείς; Χαίρομαι.

Διαβάζω για το εκπληκτικό εκπαιδευτικό σύστημα της Φινλανδίας: :

«Η ποιοτική εκπαίδευση αλλά και η παιδεία είναι απαραίτητες για να χτιστεί μια κοινωνία όπου οι άνθρωποι θα έχουν όλα τα απαραίτητα εφόδια για να δημιουργήσουν, να καινοτομήσουν, να γνωρίσουν τον κόσμο καλύτερα αλλά και να τον αναδιαμορφώσουν. Η διαμόρφωση του χαρακτήρα αλλά και η εποικοδομητική μόρφωση, αποτελούν τους βασικούς στόχους τον εκπαιδευτικών συστημάτων ολόκληρου του πλανήτη. Ωστόσο, κάθε κράτος δεν δίνει την ίδια βαρύτητα στην εκπαίδευση, ούτε και χρησιμοποιεί τις ίδιες μεθόδους. 

Η Φινλανδία ήδη από το 2000, κατέχει ανεπίσημα τον τίτλο της χώρας με το καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα στον κόσμο. Η πρόσβαση στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση είναι ελεύθερη για όλα τα παιδιά ενώ η αναλογία δασκάλων ανά μαθητές είναι ιδιαίτερα υψηλή, τόσο για τα δημοτικά όσο και για τα γυμνάσια.

Η ποιότητα του φινλανδικού εκπαιδευτικού συστήματος είναι το αποτέλεσμα μιας μακράς, αργής και σταθερής διαδικασίας βελτίωσης και όχι αποτέλεσμα μιας ενιαίας πολιτικής, προγράμματος ή διοίκησης. Κάθε βήμα που έχει γίνει για την ανάπτυξη του σύγχρονου εκπαιδευτικού συστήματος της Φινλανδίας βασίστηκε σε όλα αυτά που προηγήθηκαν, από τη δημιουργία μιας ενοποιημένης ολοκληρωμένης εκπαιδευτικής δομής, έως τις εθνικές κατευθυντήριες γραμμές προγράμματος σπουδών. Ακόμη, σημαντικό ρόλο έπαιξε η έμφαση που δόθηκε στην κατάρτιση των εκπαιδευτικών, καθώς τα πανεπιστήμια της χώρας φρόντισαν να τους εξοπλίσουν με όλα τα απαραίτητα γνωστικά εφόδια, όπως και να τους καλλιεργήσουν το αίσθημα της ευθύνης».

Καταλήγοντας. Οι κυβερνήσεις μας κάνουν την πάπια για έναν και μοναδικό λόγο. Δεν επενδύουν στην εκπαίδευση. Επενδύουν στους «χορηγούς» τους…

Α και κάτι ακόμα. Πόσο υποκριτικό είναι κάθε χρόνο οι πολιτικοί μας να στέλνουν «μηνύματα» συμπαράστασης στα παιδιά που διαγωνίζονται, ενώ δεν κουνάνε το δαχτυλάκι τους για να αλλάξει αυτό το «άρρωστο» εκπαιδευτικό σύστημα; Πόσο;