Ποιος είδε κράτος λιγοστό…

Άννα Αυγούλη

Τελικά, ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκος Μητσοτάκης δεν πρόκαμε να έρθει στο νησί μας. Σύμφωνα με το αρχικό πρόγραμμά του, θα ερχόταν στην Κω αύριο Παρασκευή, 16.6.2023, αλλά φευ!!! Λόγω covid, λένε, το πρόγραμμά του άλλαξε και δεν πρόφταινε. Έτσι, επισκέφθηκε την περασμένη Δευτέρα (12/6/2023) τη Λέρο, την Πάτμο, τους Λειψούς και τους Αρκιούς συνοδευόμενος από τους υποψήφιους Δωδεκανήσιους βουλευτές και από κλιμάκιο στελεχών του κόμματός του.

Έκπληξη; Καμία. Ή για να ακριβολογώ, σχεδόν καμία, διότι μια μικρούλα την είχα…

Τι εννοώ;

Αγαπημένε μου, ενώ οι περισσότεροι μου έλεγαν ότι, μετά το τελευταίο τραγικό περιστατικό, ένα περιστατικό μαχαιριά στην καρδιά και στην αξιοπρέπειά μας, όσοι έχουμε τέλος πάντων, και με δεδομένο πως ακριβώς ένα χρόνο πριν βλέποντας μας κατάματα (!!!) μας είχε υποσχεθεί ότι θα ενισχύσει με προσωπικό το νοσοκομείο μας, κάτι που δεν έγινε, δεν θα είχε «μούτρα» να έρθει, απαντούσα πως, αφενός τέτοιου «βεληνεκούς» πολιτικοί ούτως ή άλλως δεν έχουν «μούτρα», αφετέρου, θα υπήρχαν συμβουλάτορες που θα του έλεγαν να έρθει για να μας (απο)δείξει ότι είναι ηγέτης που ξέρει να αντιμετωπίζει κρίσιμες καταστάσεις.

Δυστυχώς όμως, δεν μας το έδειξε.

Κιότεψε.

Προσωπικά, όπως σου είπα, θα ήθελα να έρθει.

Γιατί;

Διότι θα ήθελα να δω ποιοι θα πάνε να τον προϋπαντήσουν και πόσοι θα τον ακολουθούσαν.

Τώρα όμως που το ξανασκέφτομαι, βρε λες;;;

Λες να ‘θελε να έρθει αλλά τοπικά «παλληκάρια» να τον συμβούλεψαν να την κάνει με ελαφρά;

Διότι, τώρα που το ξανα-σκέφτομαι, δυο βήματα παραπέρα πήγε. Άρα, άνετα μπορούσε να «πεταχτεί» κι από εδώ…

Αυτό είναι. Οι «δικοί» μας του έβαλαν φρένο. Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά…

Πώς θα δικαιολογούνταν τα «παιδιά» απέναντί μας ε;;

Εδώ σταματάω. Ήδη έχει αρχίσει να με πιάνει ναυτία. 

Δεν θα σε αφήσω όμως έτσι αγαπημένε μου. Θα σου αφιερώσω ένα ποίημα διαχρονικό από τον αγαπημένο μας σατιρικό ποιητή της νεότερης Ελλάδας, Γεώργιο Σουρή (1853-1919).

Μας ταιριάζει γάντι…

«Ποιος είδε κράτος λιγοστό
σ’ όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;

Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά ‘χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;

Νά ‘χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;

Όλα σ’ αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.

Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού».