Είναι μια δική μου ανάγκη να μοιραστώ μαζί σου τις σκέψεις μου, όχι όλες διότι θα μιλάγαμε ώρες, αλλά μερικές, να μοιραστώ αυτά που νοιώθω όταν ακούω «ασυνόδευτα παιδιά».
Ο πόλεμος είναι φρικτός ούτως ή άλλως. Είναι αδιανόητο ο άνθρωπος να επιτίθεται σε άνθρωπο, να τον σκοτώνει, να τον βασανίζει, να τον ξεριζώνει.
Θα μου πεις και δίκιο θα ‘χεις όπως πάντα, ότι, αυτά που βιώνουν συνάνθρωποί μας δεν είναι πρωτόγνωρα. Πάντα συνέβαιναν και θα εξακολουθούν…
Όμως, πώς μπορεί αυτό να γίνει αποδεκτό, να γίνει συνήθεια; Διότι, αυτό έχει γίνει.
Αδιανόητο; Απερίφραστα, ΝΑΙ.
Πριν πάμε παρακάτω, θέλω να επισημάνω ότι, εάν δεν υπήρχε το Εργατικό Κέντρο Βόρειας Δωδεκανήσου δεν θα ακουγόταν καμία φωνή διαμαρτυρίας και καταδίκης αυτής της σφαγής. Κάθε φορά, με κάθε του δράση, μας «θυμίζει» ότι είμαστε άνθρωποι.
Ναι, δεν φτάνει η διαμαρτυρία. Ναι δεν αρκεί μια καταδίκη. Αλλά πες μου εσύ τι μπορούν να κάνουν μερικές δεκάδες νομάτοι;
Είδες παρόμοιες διαμαρτυρίες σε μεγάλες πόλεις; Εκατοντάδες οι συμμετέχοντες.
Κι όμως, για τα «ανώτερα» κλιμάκια πέρα βρέχει.
«Τι να λέμε τώρα… Δεν βλέπεις τι είδους άνθρωποι κυβερνούν τον πλανήτη; Και για να μην πάμε μακριά, δεν έχεις αντιληφθεί την “ιδεολογία” αυτών που διοικούν εμάς; Μην περιμένεις κάτι καλύτερο» μου είπε η Δήμητρα.
Κυνικό μεν, πραγματικό δε.
Δεν ξέρω για σένα, αλλά εγώ «κλωτσάω».
Απορώ – και δεν είμαι «αλλού» - γιατί αυτά τα ανθρωποειδή που κυβερνούν τις συγκεκριμένες χώρες αλλά και οι συμπαραστάτες τους πρόεδροι ή πρωθυπουργοί άλλων χωρών, δεν έχουν καταδικαστεί με την κατηγορία του εγκληματία πολέμου;
Ναι, σωστή η παρατήρησή σου. Ποιος θα τους καταδικάσει;
Διαβάζω διάφορες απόψεις. Με άλλες συμφωνώ, με άλλες διαφωνώ…
Παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα από το «ντοκουμέντο»: «Υπάρχει ηθική στον πόλεμο; Υπάρχει Δίκαιο του Πολέμου; Η θεωρία λέει «ναι» καθώς οι κανόνες του πολέμου προβλέπονται και ορίζονται αναλυτικά, μεταξύ άλλων, από το Καταστατικό του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου και τις Συνθήκες της Χάγης και της Γενεύης. Η Ιστορία, όμως, απαντά με ένα μεγαλοπρεπές «όχι». Άουσβιτς, Χιροσίμα, Ναγκασάκι, Βιετνάμ, Παλαιστίνη, Κύπρος, Γιουγκοσλαβία, Ιράκ και σήμερα ξανά η Λωρίδα της Γάζας, έρχονται να υπενθυμίσουν σε όλους μας με τον πιο απάνθρωπο τρόπο ότι η επαναλαμβανόμενη βαρβαρότητα αποτελεί πάγια πρακτική των ισχυρών του πλανήτη οι οποίοι θυμούνται και επικαλούνται το Διεθνές Δίκαιο μόνο όταν αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους. Ποια ηθική του πολέμου;».
Και αναρωτιέμαι. Υπάρχει κάποιος που θα μιλήσει για ηθική στον πόλεμο;
Δεν θα σταθώ στις «εικόνες» που δείχνουν οι τηλεοράσεις, οι περισσότερες της μιας «πλευράς»…
Τι είπες; Κι αυτό είναι ανήθικο; Θα γελάσω και δεν μπορώ…
Εδώ κοτζάμ ΟΗΕ ένιψε τας χείρας του αποποιούμενος κάθε ευθύνη για τα εγκλήματα χωρών-μελών του, στα κανάλια θα σταθούμε; Τι να λέμε τώρα.
Εν πάσει περιπτώσει, αυτό που με «στοιχειώνει» είναι τα ασυνόδευτα παιδιά. Και είναι πολλές χιλιάδες!!!
Κάθε φορά που το σκέφτομαι, μου έρχεται στο μυαλό μια έρευνα την περίοδο του 2015. Έλεγε, λοιπόν, ότι, «σύμφωνα με τη Europol, κατά τα τελευταία δύο χρόνια (2015-2016) , 10.000 ασυνόδευτα ανήλικα παιδιά έχουν εξαφανιστεί στην Ευρώπη, όπου ήρθαν για να βρουν άσυλο. Το 50% αυτών των νέων αιτούντων άσυλο εξαφανίστηκαν στην Ιταλία. Οι λόγοι των εξαφανίσεων αυτών είναι πολλοί και περίπλοκοι και η εξήγηση των εγκληματικών δικτύων που εκμεταλλεύονται τα παιδιά που μεταναστεύουν δεν αρκεί να εξηγήσει το φαινόμενο αυτό».
«Εξαφανίζονται» παιδιά!!! Κι εμάς αυτό που μας νοιάζει είναι να μην «φορτώνονται» με πρόσφυγες και μετανάστες τα νησιά μας… Έξω από την πόρτα μας και δεν πα να γίνουν ότι θέλουν…
Η απανθρωπιά σε όλο της το μεγαλείο!!!
