Πριν σου πω τι είπε, αν δεν το ξέρεις ήδη, να σου θυμίσω ότι, είναι ή για να είμαι ακριβής μιας και δεν μπορώ να ξέρω πως λειτουργεί σήμερα, ήταν λοιπόν, από τους ελάχιστους υπουργούς που όταν τους έπαιρνες τηλέφωνο απαντούσαν οι ίδιοι. Μάλιστα, όντας υπουργός, αλλά και βουλευτής, πέρα από δύο συνεντεύξεις που είχε παραχωρήσει στην εφημερίδα μας, είχε απαντήσει και στο ερωτηματολόγιο του Προύστ…
Ναι σου λέω. Τον Ιούλιο του 2009, όντας βουλευτής με το κόμμα του Γιώργου Καρατζαφέρη, το ΛΑΟΣ. Αυτός είναι ένας άλλος λόγος που τον συμπαθώ. Δεν το «παίζει». Είναι αυτός που είναι. Δεν φοράει «μάσκα», οπότε, ή τον συμπαθείς ή όχι. Αλλά και να τον συμπαθείς, δεν σημαίνει ότι συμφωνείς. Το αντίθετο. Κάθε φορά που ακούω δηλώσεις του, φρικάρω. Αυτό που αντιπροσωπεύει βρίσκεται πολύ μακριά από αυτό που επιθυμώ. Έτσι, για να εξηγούμαι.
Που λες, λοιπόν, διάβασα τι είπε και φρίκαρα.
Το παραθέτω:
«Ο Άδωνις, το “νόμιμο φακελάκι” και τα απογευματινά χειρουργεία
Εντύπωση προκάλεσαν οι δηλώσεις του υπουργού Υγείας, Άδωνι Γεωργιάδη, στο Real FM και τον Νίκο Χατζηνικολάου, καθώς παρομοίασε την αμοιβή για τα απογευματινά χειρουργεία με τα… φακελάκια.
Σε ερώτηση του δημοσιογράφου, αν το μέτρο το απογευματινών χειρουργείων διαχωρίζει τους ασθενείς σε έχοντες και μη έχοντες, δηλαδή αν οι έχοντες θα μπορούν γρήγορα να χειρουργηθούν, ενώ οι μη έχοντες θα μείνουν στην ουρά περιμένοντας, ο υπουργός Υγείας έδωσε μία σοκαριστική απάντηση.
Αφού εξήγησε ότι αυτό γίνεται ούτως ή άλλως στο ΕΣΥ με τα απογευματινά ιατρεία, ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης ανέφερε: «Σήμερα, κάποιος που δίνει φακελάκι πάει γρηγορότερα ή όχι; Δεν θα έπρεπε καθόλου να συμβαίνει. Το πολεμάω, το απεχθάνομαι, το μισώ. Δυστυχώς όμως συμβαίνει. Αντί να συμβαίνει παράνομα και εξωθεσμικά, θα συμβαίνει νόμιμα και θεσμικά. Άρα θα μειωθεί και το φακελάκι. Γιατί δεν θα έχει νόημα ο γιατρός να παίρνει τα χρήματα μαύρα με το φακελάκι και να κινδυνεύει να διαπομπευθεί και να έχει ποινικές κυρώσεις, θα μπορεί να πάρει νόμιμα το φακελάκι του. Αυτός που έχει αποφασίσει να πληρώσει τα λεφτά θα πληρώσει νόμιμα και θα τα βάλει στη φορολογική του δήλωση και ταυτόχρονο θα μειωθεί και η αναμονή των χειρουργείων και να μην πληρώνει τίποτα».
Με λίγα λόγια αγαπημένε μου, ο υπουργός παραδέχτηκε ότι, το «φακελάκι» θα υπάρχει εσαεί. Τουτέστιν, η κυβέρνηση δηλώνει αδυναμία να πατάξει τη συγκεκριμένη διαφθορά. Λέω συγκεκριμένη διότι, από διαφθορές ουουυυυυ. Εάν έδιναν όσκαρ, θα ήμασταν προτεινόμενοι, για να μην σου πω ότι θα το παίρναμε…
Εν πάσει περιπτώσει, αυτόν τον τρόπο βρήκε η αγαπημένη μας κυβέρνηση για να λύσει το πρόβλημα με τις λίστες των χειρουργείων. Λες και σε αυτές υπάρχουν εφοπλιστές… και τώρα θα τους διευκολύνει.
Ένα, λοιπόν, ακόμα βήμα πιο κοντά στο να πάει το εθνικό μας σύστημα υγείας στο ανάθεμα.
Δικός μου άνθρωπος, σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, εξαναγκάστηκε να πάει σε ιδιωτικό νοσοκομείο συμβεβλημένο με το ΕΣΥ (που σημαίνει ότι το κράτος, δηλαδή εμείς, του δίναμε χρήματα για κάθε περιστατικό) πληρώνοντας «μαύρα» καμπόσα χιλιάρικα. Και δεν του περίσσευαν…
Γιατί το έκανε; Διότι η λίστα ήταν μακριά και θα πέθαινε…
Κατά τα λοιπά, ε, δεν υπάρχουν «λοιπά». Έγκωσα.
Σου αφιερώνω ένα από τα ωραιότερα ποιήματα του Κωνσταντίνου Καβάφη και ξέρεις γιατί; Διότι, πάντα με κέντριζε ο στίχος «αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που χάνεις». Στην προκειμένη περίπτωση, όπου «Αλεξάνδρεια» βάλε Εθνικό Σύστημα Υγείας...
Απολείπειν ο θεός Aντώνιον
Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ’, ακουσθεί
αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες, με φωνές—
την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανωφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που φεύγει.
Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν
ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ’ όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που χάνεις.
(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)
