Για παράδειγμα, η αναπληρώτρια υπουργός οικονομικών κυρία Νάντια Βαλαβάνη, καθ’ όλα συμπαθής (δεν την γνωρίζω τη γυναίκα και γιατί θα ‘πρεπε άλλωστε…), εδώ κα μέρες μιλάει για κατάργηση των μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ στα κοσμοπολίτικα νησιά. Και βγαίνουν συνάδελφοί της και την διαψεύδουν λέγοντας ότι, εκφράζει «προσωπικές απόψεις».
Σαφέστατα η αναπληρώτρια υπουργός υπονοεί και πιστεύει πως, επειδή σε αυτά τα νησιά, στα οποία συγκαταλέγεται και η Κως και η Ρόδος, το χρήμα ρέει άφθονο, ας πάρουμε από τους «έχοντες» μπας και βουλώσουμε καμιά τρύπα.
Σωστός ο συλλογισμός για τους «έχοντες». Άλλωστε, το πολύ χρήμα δεν αποκτιέται με τη δουλειά. Αν ήταν έτσι, τότε αυτοί που δουλεύουν ολημερίς κι ολονυχτίς θα ήταν εκατομμυριούχοι. Αποκτιέται με άλλους τρόπους. Ξέρεις αναγνώστη μου με ποιους. Μην τα επαναλαμβάνω.
Ας τα πάρει, λοιπόν, από αυτούς και από όλους όσους απόκτησαν χρήμα με «περίεργους» τρόπους, αλλά όχι από τους μικρομεσαίους και κατ’ επέκταση από όλους τους εργαζόμενους. Άφησε που μικρομεσαίοι δεν υπάρχουν πια. Θυμάμαι σαν σήμερα τον Νίκο Πουλιού (τότε που ήταν πρόεδρος της Ένωσης Ξενοδόχων) να μου λέει σε μία συνέντευξη ότι, «μικρομεσαίοι δεν υπάρχουν. Υπάρχουν μεγάλοι και μικροί». Και τα ‘λεγε τότε… Φαντάσου, λοιπόν, τι γίνεται σήμερα. Της κακομοιριάς και της αφραγκιάς το κάγκελο!!! Ε, να ζητάς από ανθρώπους που ζουν στα όρια της φτώχειας ή απλά επιβιώνουν να πληρώσουν τα σπασμένα, είναι σόλοικο.
Αγαπημένε μου αναγνώστη, δεν είναι κρίμα κι άδικο να πληρώνει μια ζωή ο λαός τα σπασμένα; Ακόμα κι αν φταίει είτε με τις επιλογές του, είτε με την τσαπατσουλιά του; Και στο λέω αυτό, γιατί ξέρεις εσύ… Αυτό το «φταίξιμο» χρησιμοποιείται ως άλλοθι και μάλιστα κατά κόρον. «Εσύ λαέ στήριζες τόσα χρόνια φαύλες κυβερνήσεις, πλήρωσε τώρα». Μοιάζει (είναι) σαν εκδίκηση. Άλλωστε, δεν τις στήριζε και όλος ο λαός…
Εν πάσει περιπτώσει, δεν αποποιούμαι τις ευθύνες μου σαν πολίτης αυτού του τόπου. Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι θα σηκώσω στις ήδη κυρτωμένες μου πλάτες τις «αμαρτίες» των λαμόγιων. Νισάφι!!!
Για να επανέλθω στις «προσωπικές απόψεις» (είδες τι παθαίνω;;; Για άλλα ξεκινάω κι αλλού καταλήγω…), η μόνη ερμηνεία που μπορώ να δώσω για την πρόταση της κυρίας Βαλαβάνη, είναι η γνωστή: ακολουθεί την πεπατημένη. Δηλαδή, λειτουργεί ως «λαγός» της κυβέρνησης. Τα γνωστά «ελληνικά» τερτίπια της πολιτικής.
Εάν δεν ισχύει κάτι τέτοιο, τότε η κατάσταση είναι πολύ πιο σοβαρή. Εννοείς τι εννοώ…
Ίσως αναρωτηθείς «μα, ταιριάζουν αυτά σε μία αριστερή κυβέρνηση;». Χμ, τι να σου απαντήσω τώρα; Αριστερός δεν είναι όποιος το λέει περιγράφοντας την αφεντιά του, αλλά εκείνος που έχει κάνει αυτές τις ιδέες τρόπο ζωής. Τα ‘χουμε ξαναπεί αυτά…
Και μην ξεχνάς ότι και σε τούτο το κυβερνητικό σχήμα, δεν είναι όλοι Αριστεροί…
Υ.Γ.: Αν αναρωτιέσαι αν έπαθα ντουβρουτζά από την «τιμωρία» Παπακωνσταντίνου, θα σου πω, όχι. Ήταν αναμενόμενο… Κανένα παραπάνω σχόλιο. Έχω βαρεθεί.
